Malawi

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Malaŵi
Hoofdstad Lilongwe
Oppervlakte 118.484 km²
Inwonertal 19.130.000
Lengte wegennet 6.956 km
Lengte snelwegennet 0 km
Eerste snelweg nvt
Benaming snelweg nvt
Verkeer rijdt links
Nummerplaatcode MW

Malawi, formeel de Republiek Malawi, is een klein land in het zuiden van Afrika. Het land is circa 3 keer zo groot als Nederland en telt 19 miljoen inwoners. De hoofdstad is Lilongwe, de grootste stad is Blantyre.

Inleiding

Geografie

Malawi is een langgerekt land in het binnenland van Oost-Afrika. Het grenst kloksgewijs aan Tanzania, Mozambique en Zambia. Het land meet maximaal 900 kilometer van noord naar zuid, maar slechts 200 kilometer van oost naar west. De hoofdstad Lilongwe ligt centraal in het land, de tweede stad stad Blantyre ligt in het zuiden.

Malawi ligt in de Afrikaanse Riftvallei, een noord-zuid georiënteerde vallei met grote meren. Het Lake Malawi is hier gelegen op 468 meter hoogte. Het land ligt echter grotendeels op een plateau op 600 tot 1000 meter hoogte, in het noorden is een nog hoger plateau op ruim 2000 meter. Het uiterste zuiden ligt echter veel lager, deels op minder dan 100 meter hoogte. De hoogste bergketen ligt echter ook in het zuiden, het Mulanje Massif, een geïsoleerd bergketen met een top van 3002 meter dat ver boven het omliggende land oprijst.

Malawi heeft een tropisch klimaat, dat echter getemperd wordt door de hoogte. Er is een nat seizoen van november tot maart en een droog seizoen daarna. De hoger gelegen hoofdstad Lilongwe heeft relatief aangename temperaturen die overdag tussen 21 en 27 °C liggen. Het zuidelijker gelegen Blantyre heeft met 24 tot 31 °C wat hogere temperaturen.

Demografie

In 1960 had het land maar iets meer dan 3 miljoen inwoners, wat groeide naar 10 miljoen rond 1995 en 19 miljoen tegenwoordig. De bevolking is betrekkelijk ruraal, er zijn twee grotere steden, Lilongwe en Blantyre die beiden circa 900.000 inwoners tellen. De enige andere grotere stad is Mzuzu met circa 130.000 inwoners.

Malawi bestaat uit tal van etniciteiten en heeft daardoor ook tal van inheemse talen, waarvan het Chichewa de grootste taal is, die door iets meer dan de helft van de bevolking gesproken wordt. De officiële taal en lingua franca is het Engels.

Economie

Malawi geldt als één van de armste en laagst ontwikkelde landen ter wereld. De economie is gebaseerd op landbouw, grotendeels voor de eigen voedselvoorziening, maar ook in enige mate voor de export. De belangrijkste exportproducten zijn tabak en thee. Het land heeft nauwelijks grondstoffen en is voor een aanzienlijk deel afhankelijk van ontwikkelingshulp. Malawi heeft echter wel redelijk veel infrastructuur voor een land met dergelijke economische omstandigheden.

Geschiedenis

Bantu-stammen bevolkten het gebied, wat uitgroeide tot een koninkrijk in de 15e eeuw. Het koninkrijk brak eind 17e eeuw echter op, waarna het gebied impact ondervond van de Arabische slavenhandel, vanuit Tanzania. Alhoewel Portugese handelaren al in de 17e eeuw in het gebied kwamen, werd het pas midden 19e eeuw in kaart gebracht door verkenners, de meest bekende hiervan was David Livingstone. Eind 19e eeuw werd gefaseerd een Brits protectoraat opgericht, vooral om het gebied buiten de controle van de Portugezen te houden. Dit resulteerde in het British Central Africa Protectorate van 1893. In 1907 werd dit hernoemd naar Nyasaland. In 1953 werd de Federation of Rhodesia and Nyasaland opgericht, een unie van Britse kolonies, die naast hedendaags Malawi ook Zambia en Zimbabwe omvatten. In 1964 werd Nyasaland onafhankelijk en noemde zichzelf Malawi.

Onder Hastings Banda was Malawi een totalitaire staat over een periode van bijna 30 jaar. Het repressieve regime zorgde er echter wel voor dat er geen conflict uitbrak. In 1994 werden de eerste democratische verkiezingen gehouden, waarna Banda verslagen werd door Bakili Muluzi, die president was tot 2004. Het land ontwikkelt zich weinig maar is wel relatief stabiel.

Wegennet

De M1 tussen Lilongwe en Blantyre.
De hoofdwegen van Malawi.

In 2016 had Malawi een wegennet van 15.451 kilometer, waarvan 28 procent was verhard (4.312 kilometer). Het netwerk van main roads was toen 3.357 kilometer lang, waarvan 2.976 kilometer was verhard. In 2014 werd vastgesteld dat 38% van de verharde wegen in goede staat verkeerde, 40% in redelijke staat en 22% in slechte staat.[1][2]

Het wegennet van Malawi is redelijk uitgebreid, wat mede komt door de relatief hoge bevolkingsdichtheid voor Afrikaanse begrippen. Het netwerk van verharde wegen is relatief omvangrijk voor een land met een dermate lage welvaartsstandaard. Er is één belangrijke noord-zuidroute, de M1, met daarnaast een aantal aftakkingen die parallelle routes vormen. Het aantal oost-westroutes is logischerwijs veel beperkter daar het land vooral in de noord-zuidrichting gerekt is. Het wegennet is echter vaak in slechte staat. In de hoofdstad Lilongwe zijn slechts enkele verharde wegen. De grootste plaats Blantyre heeft wat meer weg van een stad, en heeft ook meer verharde wegen. Er zijn geen autosnelwegen in Malawi, wel opende op 28 september 2020 een klaverblad in Lilongwe.[3][4]

De grootste steden Lilongwe en Blantyre hebben een bescheiden ontwikkeld wegennet. Typerend is dat er bijna geen wegen met 4 rijstroken of gescheiden rijbanen zijn. Ook zijn er vrijwel geen bypasses, alleen Lilongwe heeft een zuidwestelijke bypass. In Lilongwe zijn in het centrum en in de rijke wijken alle wegen verhard, in de armere buitenwijken zijn vrijwel geen straten geasfalteerd. In Lilongwe zijn betrekkelijk veel rotondes. De situatie in Blantyre is enigszins vergelijkbaar. In Blantyre is de M2 uitgerust met gescheiden rijbanen, lange tijd als enige weg in Malawi van dit type. Blantyre heeft twee stedelijke kernen omdat het in 1956 samenging met de zusterstad Limbe die 10 kilometer oostelijker lag.

In delen van Malawi treft men moderner ontworpen wegen aan, verbeterde wegen hebben vaak een rijbaan van 9 tot 10 meter breed met vluchtstroken voor ongemotoriseerd verkeer. Op sommige plekken treft men ook moderner ontworpen elementen aan, zoals rotondes die volgens Europese ontwerpeisen zijn aangelegd.

Autosnelwegen in Malawi

In Malawi zijn geen autosnelwegen. In de Highway Code zijn wel instructies opgenomen over hoe te rijden op autosnelwegen.

Nationale wegen

Het nationale wegennet is opgedeeld in drie wegklassen, de main roads, de secondary roads en de tertiary roads. Deze wegen zijn genummerd. De main roads vormen de primaire wegen die alle grotere plaatsen ontsluiten. Deze wegen zijn vaak maar niet altijd verhard. De M1 is de belangrijkste weg van het land, deze verloopt noord-zuid door geheel Malawi, via de grootste steden van het land.

Main roads in Malawi

M1M2M3M4M5M6M7M8M9M10M11M12M14M16M18M20M22M24M26


Wegbeheer

De nationale wegbeheerder van Malawi is de Malawi Roads Authority (RA).[5] De Malawi Roads Authority is in 2006 opgericht en beheert alle publieke wegen die onderdeel zijn van het national road network. De Malawi Roads Authority beheert de main roads, secondary roads en tertiary roads, gezamenlijk goed voor een netwerk van 10.603 kilometer in 2016. De Malawi Roads Authority ondersteunt ook lokale overheden met de ontwikkeling van lokale wegen.

Geschiedenis

In de Britse koloniale periode werd het wegennet maar beperkt ontwikkeld. De beste wegen lagen in het zuiden van Malawi, bij onafhankelijkheid in 1964 was de M3 tussen Blantyre en Zomba de enige moderne verharde weg van het land. Verder was de M2 tussen Blantyre en Mulanje een smalle verharde weg, evenals de M14 tussen Lilongwe en Salima.[6]

Onder de dictatuur van president Hastings Banda (1964-1994) volgde Malawi de filosofie van zelfvoorzienendheid. Het land heeft geen grondstoffen, ligt niet op belangrijke corridors en ligt niet aan zee. Vanaf de jaren '60 werden op vrij grote schaal wegen geasfalteerd, vooral om het transport van de landbouw naar de steden te accommoderen. Het wegennet van Malawi is in de jaren '60-70-80 relatief snel ontwikkeld en was van een wat hoger niveau dan andere landen met een vergelijkbaar niveau van welvaart. De eerste weg die werd geasfalteerd na onafhankelijkheid was de route M3-M8-M1 tussen Zomba en Lilongwe over een lengte van 288 kilometer. Vervolgens werd 351 kilometer van de M1 tussen Lilongwe en Mzuzu verhard. Later werd 222 kilometer van de M1 verder tot Karonga verhard in de jaren '70.

In de jaren '80 werd prioriteit gegeven aan de M5 langs het Lake Malawi als tweede noord-zuidroute van het land. Dit was een 492 kilometer lang traject dat in relatief korte tijd als een verharde weg werd aangelegd. In de jaren '80 werden vooral wegen in het zuiden van Malawi geasfalteerd, zoals de M1 tussen Blantyre en Chikwawa, de M6 naar Mwanza en de M12 van Lilongwe naar Mchinji. Ook werden een aantal oude smalle wegen gemoderniseerd, zoals de M14 tussen Lilongwe en Salima en de M2 tussen Blantyre en Mulanje.

In 1984 begon het eerste Road Maintenance and Construction (ROMAC) programme, dat in 1988 werd afgerond. Tussen 1992 en 1996 is een ROMAC II programma uitgevoerd. Hierin werd de M1 tussen Chikwawa en Bangula opgewaardeerd naar een moderne tweestrooks weg en een aantal oudere wegen gerenoveerd.[7]

Bij de transitie naar democratie in 1994 had Malawi een netwerk van 1.820 kilometer verharde wegen tussen de plaatsen in het land, plus een beperkt netwerk van verharde straten in de grootste steden. In 2011 was 60% van de verharde wegen in goede conditie, 33% in redelijke conditie en 7% in slechte conditie. Vanwege een gebrek aan geld is de conditie van het wegennet in de jaren daarna sterk achteruit gegaan, naar 38% goed, 40% redelijk en 22% slecht.

De wegenbouw in Malawi is voor een groot deel door buitenlandse bouwbedrijven uitgevoerd, zowel door Europese als Chinese bouwbedrijven. Vooral Italiaanse,[8] Britse en Portugese[9] bouwbedrijven zijn in Malawi actief geweest. Wegenprojecten in Malawi zijn voor een aanzienlijk deel ook door buitenlandse donaties en leningen gefinancierd, zoals door de African Development Bank, de Europese Unie / European Investment Bank, de World Bank,[10] China, de Japan International Cooperation Agency[11] en het OPEC Fund.[12][13][14][15]

Tolwegen

In Malawi zijn een aantal tolwegen waar door de Roads Fund Administration tol wordt geïnd om de wegen in Malawi van te financieren. In 2021-2022 zijn tolpoorten in gebruik genomen op de M1 tussen Lilongwe en Blantyre.[16] Buitenlandse voertuigen moeten een Road Access Fee betalen om in Malawi te rijden.[17]

Wegnummering

Malawi had altijd veel wegklassen, de Main Roads (M), Secondary Roads (S), District Roads (D), tertiaire en quartaire wegen en Minor Roads. De meesten zullen in de praktijk onverhard zijn, alleen de Main Roads zijn veelal verhard.

De Main Roads zijn genummerd van de M1 t/m M26. Enkele nummers worden overgeslagen. De Secondary Roads zijn genummerd met een driecijferig S-nummer, oplopend van de S100 in het noorden tot de S152 in het zuiden. De Tertiary Roads zijn genummerd met een driecijferig T-nummer, oplopend van de T300 in het noorden tot de T426 in het zuiden.

Maximumsnelheid

De maximumsnelheid in Malawi is in het algemeen 50 km/h binnen de bebouwde kom en 80 km/h buiten de bebouwde kom.[18]

Bewegwijzering

Zie ook de SADC Road Traffic Signs Manual.

Er is weinig bekend over eventuele bewegwijzering in Malawi. De bewegwijzering volgt vermoedelijk de standaarden van de South African Development Community (SADC), die op zijn beurt weer op Britse standaarden is gebaseerd. In 1995 besloten de lidstaten van de SADC om de verkeersborden en bewegwijzering te uniformiseren. In 1999 werd de Road Traffic Signs Manual van de SADC vastgesteld, waar Malawi ook een ondertekenaar van was.[19]

Referenties

Wegen van Afrika

AlgerijeAngolaBeninBotswanaBurkina FasoBurundiCentraal-Afrikaanse RepubliekComorenDemocratische Republiek CongoRepubliek CongoDjiboutiEgypteEquatoriaal GuineaEritreaEthiopiëGabonGambiaGhanaGuineaGuinea-BissauIvoorkustKaapverdiëKameroenKeniaLesothoLiberiaLibiëMadagaskarMalawiMaliMarokkoMauritaniëMauritiusMozambiqueNamibiëNigerNigeriaRwandaSão Tomé en PríncipeSenegalSeychellenSierra LeoneSomaliëSudanSwazilandTanzaniaTogoTsjaadTunesiëUgandaWestelijke SaharaZambiaZimbabweZuid-AfrikaZuid-Sudan