Memorial Bridge (Bangkok)
| สะพานพระพุทธยอดฟ้า | |
|---|---|
| |
| |
| Overspant | Chao Phraya |
| Rijstroken | 1x3 |
| Totale lengte | 230 meter |
| Hoofdoverspanning | 78 meter |
| Hoogte brugdek | 7 meter |
| Openstelling | 06-04-1932 |
| Verkeersintensiteit | |
| Locatie | kaart |
De Memorial Bridge, formeel de Saphan Phra Phuttayotfa Bridge (Thai: สะพานพระพุทธยอดฟ้า), is een vakwerkbrug en basculebrug in Thailand, gelegen over de Chao Phraya in Bangkok. Het is de oudste brug over de rivier.
Kenmerken
De Memorial Bridge is een stalen vakwerkbrug met in het midden een basculebrug met twee vallen. De brug is in totaal 230 meter lang, met twee vakwerkoverspanningen van 78 meter aan beide uiteinden en een centrale basculebrug met een doorvaartbreedte van 60 meter. De brug is 16,7 meter breed en ligt 7 meter boven de Chao Phraya. Het basculedeel is niet meer in gebruik, waardoor de Memorial Bridge de laagste brug over de Chao Phraya is, echter net stroomafwaarts ligt de ook slechts 9 meter hoge Phra Pok Klao Bridge.
Geschiedenis
De Memorial Bridge was de eerste wegverkeersbrug over de Chao Phraya in Bangkok, alhoewel wegverkeer al vanaf 1927 over de Rama VI Bridge kon, die een gecombineerde weg/spoorbrug was. De brug is tussen 1929 en 1932 aangelegd en ontworpen door een Brits ontwerpbureau. De bouw begon op 9 januari 1929 en de brug is op 6 april 1932 geopend voor het verkeer. De brug is door het Britse bedrijf Dorman Long & Company aangelegd, met ondersteuning van twee Italiaanse bouwbedrijven die kennis hadden van het bouwen van caissons die voor de basculekelders nodig waren. De rivier was op dit punt diep vanwege de sterke stroming.[1]
Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Thailand een bondgenoot van Japan en werd daardoor gebombardeerd door de geallieerden. Op 5 juni 1944 vlogen 77 B29 Superfortress bommenwerpers naar Bangkok om de brug te bombarderen. Dit was een oefening voor een latere aanval op Japan zelf. De bommen vielen echter 2 kilometer van de brug, pas in 1947 ontdekte de Thaise regering wat het werkelijke doelwit van het bombardement was. De brug werd uiteindelijk op 14 april 1945 wel geraakt, waarbij één van de twee basculekleppen werd vernield.
De brug werd na de oorlog gerepareerd en op 14 november 1949 weer heropend. De brug was daarna nog ruim 30 jaar in gebruik als basculebrug, maar vanwege de enorme verkeersopstoppingen tijdens brugopeningen werd de basculebrug in 1981 vastgelast en is sindsdien een vaste brug. In 1984 opende de Phra Pok Klao Bridge kort naast de Memorial Bridge met 2x3 rijstroken, waarmee de capaciteit van de rivierkruising op dit punt fors vergroot werd.
Er zijn plannen geweest om de hele brug op te hogen, tijdens hoogwater is de doorvaarthoogte soms minder dan 5 meter, waardoor lege duwbakken soms niet terug kunnen varen.
Naam
De officiële naam van de brug is de Saphan Pathom Boroma Ratchanusorn Bridge (สะพานปฐมบรมราชานุสรณ์) maar is in Thailand beter bekend als de Saphan Phra Phuttayotfa Bridge (สะพานพระพุทธยอดฟ้า), vernoemd naar Koning Phra Phuttayotfa (Rama I), die Bangkok gesticht heeft. Vanwege de complexe Thaise naam werd de Engelse naam de Memorial Bridge, het stond al vanaf de openstelling in 1932 onder deze naam in het Engels bekend.
Referenties
| Bruggen over de Chao Phraya in Bangkok |
|---|
|
Kanchanaphisek Bridge (Motorway 9) • Bhumibol Bridge • Rama IX Bridge • Second Rama IX Bridge • Krungthep Bridge • Rama III Bridge • Taksin Bridge • Phra Pok Klao Bridge • Memorial Bridge • Phra Pinklao Bridge • Rama VIII Bridge • Krung Thon Bridge • Prachim Ratthaya Expressway Bridge • Rama VII Bridge • Rama V Bridge • Maha Chesadabodindranusorn Bridge • Phra Nang Klao Bridge (Hwy 302) • Rama IV Bridge • Nonthaburi Bridge (Hwy 307) • Pathum Thani 2 Bridge (Hwy 345) • Pathum Thani Bridge (Hwy 346) • Chiang Rak Bridge (Motorway 9) |