Myanmar

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
ြမန်မာ - Myanmar
Hoofdstad Naypyidaw
Oppervlakte 676.578 km²
Inwonertal 57.526.000
Lengte wegennet 12.730 km
Lengte snelwegennet 580 km
Eerste snelweg 2010
Benaming snelweg အမြန်လမ်းမကြီး
Verkeer rijdt rechts
Nummerplaatcode MYA

Myanmar, ook wel Birma of Burma, officieel de Republiek van de Unie van Myanmar (Birmees: ပြည်ထောင်စု သမ္မတ မြန်မာနိုင်ငံတော်, Pyi-daung-zu Myan-mar Naing-ngan-taw), is een land in Zuidoost-Azië. Het land is ruim 16 keer zo groot als Nederland en telt 57 miljoen inwoners. De hoofdstad is Naypyidaw, de grootste stad is Yangon.

Inleiding

De Thanlwin Bridge in Mawlamyine. Myanmar heeft relatief veel grote bruggen vanwege de vele grote rivieren.

Geografie

Myanmar is het grootste land van Zuidoost-Azië. Het land ligt aan de Indische Oceaan en meet noord-zuid bijna 2.100 kilometer. Oost-west meet het land maximaal 950 kilometer, alhoewel grote delen (veel) smaller zijn. Het zuidelijke deel ligt op het schiereiland Malakka en is hier soms maar 40 kilometer breed.

Het land grenst in het noordwesten aan Bangladesh en India, in het noordoosten aan China, en in het oosten aan Laos en Thailand. Het land is behoorlijk bergachtig, met uitzondering van een brede vallei in het midden van het land. De Hkakabo Razi op de grens met China is het hoogste punt met 5.881 meter. De bergketens in het noorden zijn uitlopers van het Himalayagebergte. De Irrawaddy (Ayeyarwady) is de belangrijkste rivier en kent een omvangrijke delta, de meeste bevolking woont langs deze rivier. Tropische bossen bedekken grote delen van het land.

Myanmar heeft een subtropisch klimaat met veel neerslag, aan de kust valt in sommige gebieden 5.000 mm neerslag per jaar, wat Myanmar tot één van de natste gebieden van de wereld maakt. Het land heeft een moessonklimaat, met een duidelijke droge en natte periode. De natte periode begint in mei, piekt in juli en eindigt in oktober. Buiten die periode valt bijna geen neerslag, zodat het verschil tussen het natte en droge seizoen erg markant is. De gemiddelde maximumtemperatuur in de hoofdstad Yangon varieert tussen de 30 en 36°C. Het verder landinwaarts gelegen Mandalay kent nog wat hogere temperaturen, gemiddeld tot 39°C in april maar temperaturen van ruim boven de 40°C komen ook veel voor. Het natte seizoen kent in Mandalay aanzienlijk minder neerslag dan Yangon.

Demografie

De hoofdstad Naypyidaw is een nieuwbouwstad en ligt centraal in het land. Naypyidaw is de derde stad van Myanmar met 925.000 inwoners. Yangon (voorheen: Rangoon) is de grootste stad en ligt in het zuiden vlakbij zee. De stad telt 4,3 miljoen inwoners. Mandalay is de tweede stad van Myanmar en telt 1,2 miljoen inwoners en ligt centraal in het noorden.

Het inwonertal was tot begin 21e eeuw niet met zekerheid vast te stellen, de laatste betrouwbare census daarvoor werd tijdens de koloniale periode in 1931 uitgevoerd. Het inwonertal werd geschat op circa 61 miljoen, maar een census uit 2014 gaf een inwonertal van 51,5 miljoen inwoners. Niet alle delen van Myanmar staan onder controle van de overheid, zodat data moeilijk te verkrijgen is.

In Myanmar is een complexe etnische structuur. Er worden 135 etnische groepen gedefinieerd, waarvan 68% onder de Birmezen valt. De primaire taal van het land is het Birmees, dat een eigen schrift heeft. Het Birmees heeft geen officiële romanisatie naar het Latijnse schrift, waardoor veel verschillende schrijfwijzen voorkomen. Het Engels wordt gesproken door de stedelijke elite en een deel van de media is in het Engels. Het gebruik van Engels lijkt minder dan in Thailand of Indonesië.

Myanmar is opvallend vanwege het traditioneel lagere geboortecijfers dan omringende landen (behalve China). Birmezen trouwen gemiddeld op aanzienlijk latere leeftijd en krijgen minder kinderen. In de grote steden ligt het geboortecijfer onder het vervangingsniveau.

Economie

Myanmar is een arm land, met sinds 1962 vrijwel voortdurend een militaire dictatuur, vaak de 'junta' genaamd. Het land is één van de armste in Azië. Het land lijdt al jaren onder stagnatie, mismanagement en isolatie alhoewel het land vanaf 2010 tijdelijk opener werd. De stad Yangon is de minst ontwikkelde grote stad in Zuidoost-Azië. Ten tijde van de Britse overheersing was het land nog het welvarendste van Zuidoost-Azië. In Myanmar is amper sprake van toerisme, alhoewel het land veel potentie heeft. Het land is één van de weinige landen die niet het metrische systeem gebruikt. Alhoewel vaak gedacht wordt dat het imperiale systeem gebruikt wordt, geldt dit slechts voor een aantal maten. De meeste maten zijn specifiek in Myanmar ontwikkeld.

Geschiedenis

In de 9e eeuw begon de bevolkingsgroep Bamar in de vallei van de Irrawaddy steden te ontwikkelen en gedurende de eeuwen werd dit de dominante cultuur van de regio. Van de 16e tot 18e eeuw was de Toungoo-dynastie erg machtig en was in die tijd het grootste rijk in Zuidoost-Azië, het strekte van de Himalaya tot de grens met Vietnam. In 1824 werd het gebied een Britse kolonie. De grondstoffen van de kolonie werden geëxploiteerd door grote Britse bedrijven die gebruik maakten van veel werknemers uit India. In de koloniale periode werd meer dan 3.200 kilometer spoorweg aangelegd, maar de kolonie kreeg weinig andere infrastructuur. De kolonie was het toneel van grote gevechten met de Japanners tijdens de Tweede Wereldoorlog, dat ook wel de Burma Campaign heette. Grote delen van het gebied lagen na de oorlog in puin.

Het land werd in 1948 onafhankelijk en stond vanaf dat moment bekend als Birma of Burma. Het land was in eerste instantie democratisch, maar werd na een staatsgreep in 1962 een militaire dictatuur. Al sinds de onafhankelijkheid heeft Myanmar te maken met intern conflict, dat ook wel de langste burgeroorlog van de wereld wordt genoemd. In 1989 veranderde het militaire regime de naam van het land van Burma naar Myanmar. Na verkiezingen in 2010 werd de militaire regering opgeheven en kwam er een burgerbestuur. Hierna werden sancties en handelsblokkades tegen Myanmar gedeeltelijk opgeheven. Echter in 2021 volgde weer een coup waarin het leger de macht greep en het intern conflict weer oplaaide.

Wegennet

In 2020 had Myanmar een netwerk van 133.915 kilometer weg, waarvan echter maar 12.730 kilometer daadwerkelijk is verhard. Tussen 2006 en 2017 verdubbelde de lengte van geasfalteerde wegen. Daarnaast was er in 2020 15.602 kilometer gravelweg en 52.205 kilometer zandweg. 10.035 kilometer weg werd gekwalificeerd als ezelspaden.[1] De 133.915 kilometer 'weg' is het gevolg van een herclassificatie van wat een weg is, in 2017 werd slechts 41.642 kilometer weg vastgesteld, wat vermoedelijk dichter bij de benadering van een 'weg' is.

In 2020 waren er 7,6 miljoen motorvoertuigen in Myanmar geregistreerd, waarvan circa 580.000 personenauto's. Van de personenauto's is meer dan 60% in de hoofdstad Yangon geregistreerd. De motorisatiegraad in Myanmar is stukken lager dan in de rest van Zuidoost-Azië, zowel qua motorvoertuigen in totaal als aantal personenauto's. Vooral buiten Yangon en Mandalay is weinig autoverkeer.

In Myanmar is amper sprake van een adequaat wegennet, alhoewel het genummerde netwerk redelijk groot is. De vele grote rivieren maken wegtransport lastig en een tijdrovende zaak, zelfs in het vlakke midden van het land. Rondom Yangon zijn een aantal moderne bruggen, maar in andere gebieden ontbreken bruggen vaak over grotere afstanden. Samen met Laos heeft Myanmar het minst ontwikkelde wegennet van Zuidoost-Azië. Rondom de nieuwe hoofdstad Naypyidaw, zo'n 240 kilometer ten zuiden van Mandalay en 330 kilometer ten noorden van Yangon zijn veel nieuwe wegen aangelegd.

De bevolking van Myanmar is zeer ruraal en woont veelal slecht bereikbare gemeenschappen. Zo'n 20 miljoen inwoners van Myanmar wonen in dorpen die niet aangesloten zijn op een all-weather road en tweederde van de plattelandsbevolking is een deel van het jaar niet over de weg bereikbaar vanwege de moesson en onbegaanbare zandwegen. Deze situatie is met name in het noordwesten, noorden en oosten van Myanmar een probleem. In de grote centrale riviervallei is de bereikbaarheid beter.

Verkeer over de weg is tijdrovend vanwege de lage ontwerpstandaarden van vrijwel alle wegen. De wegen volgen de contouren van het terrein en zijn daardoor in berggebieden uitzonderlijk kronkelig. Daarnaast is er vaak langzaam verkeer op de rijbaan, waardoor doorgaand verkeer vaak moet afremmen tot snelheden van 20-30 km/h. Een probleem is dat de meeste wegen smal zijn, veel verharde wegen zijn slechts 3,5 tot 5,5 meter breed, ook wegen die in de 21e eeuw als nieuwe verharde weg zijn aangelegd hebben vaak een zeer smalle rijbaan.

Yangon

De Aung Zeya Bridge in Yangon.

Yangon heeft een wat moderner wegennet, in het centrum is sprake van een gridstructuur, daarbuiten een enigszins hiërarchisch stadswegennet. Het stadswegennet is relatief goed onderhouden met wegen van 4 of 6 rijstroken. Ook zijn drukke kruispunten voorzien van flyovers. Stedelijke autosnelwegen zijn er niet, maar er zijn wel ruim ontworpen kruispunten met verkeerslichten.

De nieuwere wijken van Yangon kennen een georganiseerd wegennet, deels in een grid gebouwd. De stad is relatief suburbaan met grootschalige wijken met vrijstaande huizen, echter vaak met beperkte elektriciteitsaansluitingen en riolering. De buitenwijken hebben vaak relatief ruim opgezette wegen en wegreserveringen, in vergelijking met veel andere landen in Zuidoost-Azië.

Rond de stad liggen meerdere grotere bruggen over de rivieren Hlaing en Bago. De Thanlyin Bridge is een meer dan 2 kilometer lange weg/spoorbrug. De Aung Zeya Bridge is een vierstrooks tuibrug. De kleinere rivier Pazundaung heeft een grotere dichtheid van brugverbindingen.

Naypyidaw

Een mega weg in Naypyidaw.

De hoofdstad Naypyidaw is een planmatige stad, met een serie zeer grootschalig uitgevoerde stadswegen. Naypyidaw is een decentrale stad waarbij wijken en grote complexen op afstand van elkaar zijn gebouwd. Langs de westkant van Naypyidaw verloopt de Yangon - Mandalay Expressway. Het stadswegennet is enorm overgedimensioneerd ten opzichte van de daadwerkelijke bevolking. Beroemd is de Yaza Harni Road, een stadsweg met 20 rijstroken in beton. Naypyidaw heeft diverse mega-rotondes met soms wel 2x6 tot 2x8 rijstroken die op de rotonde uitkomen. Omdat er amper verkeer is levert dit geen echte problemen op.

Mandalay

Mandalay is gelegen aan de oever van de Irrawaddy en heeft een groot gridnetwerk, met een hiërarchisch wegennet. Bijzonder is het grote vierkant rond het koninklijk paleis, dat ook een vierkant kanaal geflankeerd door stadswegen heeft. Belangrijke stadswegen van Mandalay tellen 4 rijstroken. Vanwege de gridstructuur heeft Mandalay veel grote kruispunten. Anders dan Yangon heeft Mandalay geen flyovers op kruisingen. Net ten zuiden van de stad zijn twee grote bruggen over de Irrawaddy.

Autosnelwegen

Myanmar heeft één expressway, de 580 kilometer lange Yangon - Mandalay Expressway. Deze is naar westerse maatstaven echter substandaard ontworpen en geldt als een dodenweg. Deze autosnelweg opende in fases in 2009 en 2010.

In 2020 werd de financiering van $ 484 miljoen voor een 64 kilometer lange autosnelweg tussen Bago en Kyaikto goedgekeurd.[2]

Hoofdwegen

De nationale wegen worden in het Engels als een national highway aangeduid, maar soms ook als een 'union highway'. De nationale wegen besloegen in 2015 een netwerk van 19.503 kilometer, waarvan op dat moment 12.345 kilometer was verhard. Diverse hoofdsteden van staten in Myanmar zijn niet over verharde wegen bereikbaar. In 2015 werd ook vastgesteld dat 42% van de verharde wegen in slechte conditie verkeren. Slechts 4.000 kilometer weg verwerkt meer dan 1.000 voertuigen per dag (exclusief motoren). Van de verharde wegen is 60% maar 12 ft (3,7 m) breed. In 2015 was 4.800 kilometer verharde weg van minimaal 7,3 meter breed. Er zijn weinig details van dit wegennet bekend. Een groot deel van de national highways betreft zeer laagwaardig uitgevoerde wegen, die in berggebieden kronkelig zijn en in het dichtbevolkte laagland vaak lintbebouwing hebben, waardoor op de meeste national highways geen hoge rijsnelheden mogelijk zijn.

National highways in Myanmar

1234567891011121314151617181920212223242526272829303132333435363738394041424344454647484950

Yangon - Mandalay Expressway


Lijst van national highways in Myanmar

# No. Route Lengte
National Highway 1 Kawthaung - Myeik - Dawei - Mawlamyine - Hpa Yar Gyi 1.193 km
National Highway 2 Teinkun - Mawdaung - grens Thailand 77 km
National Highway 3 Dawei - Htee Khee - grens Thailand 156 km
National Highway 4 Thanbyuzayat - Payathonzu - grens Thailand 101 km
National Highway 5 Pathein - Einme - Wakema - Mawgyun - Bogale - Pyapone Dedaye - Yangon 279 km
National Highway 6 Thaton - Hpa-An - Myawaddy - grens Thailand 178 km
National Highway 7 Pathein - Chaungtha 158 km (?)
National Highway 8 Yangon - Pathein 182 km
National Highway 9 Ngathaingchaung - Thandwe - Toungup 279 km
National Highway 10 Pathein - Kyaunggon - Ngathaingchaung - Datkon - Tamadau - Monywa 670 km
National Highway 11 Yangon - Pyay - Magway - Kyaukpadaung - Myingyan - Myittha 768 km
National Highway 12 Yangon - Taungoo - Meiktila - Mandalay 631 km
National Highway 13 Pyay - Toungup - Ma-ei - Kyaukpyu 393 km
National Highway 14 Pyay - Paukkhaung - Oktwin 201 km
National Highway 15 Taungoo - Mawchi - Balwakhe - Demoso 279 km
National Highway 16 Bawlakhe - Ywarthit - စွပ်ပိုင် - grens Thailand 83 km
National Highway 17 Loikaw - Pwan - Shadaw - Tatamot 79 km
National Highway 18 Minbu - Ann - Sittwe 486 km
National Highway 19 Naypyidaw - Magway 196 km
National Highway 20 Pyinmana - Pinlaung - Loikaw 182 km
National Highway 21 Taungoo - Leik Tho - Loikaw - Hopong 349 km
National Highway 22 grens Thailand - Mongton - Mongpan - Kunhing - Mongnawng - Kyethi - Mongyai - Lashio 631 km
National Highway 23 Namsang - Mongton - Mong Hsat - Mongkhoke - Monghpyak 451 km
National Highway 24 Sittwe - grens Bangladesh 207 km
National Highway 25 Kyauktaw - Paletwa - Lalinpi - grens India 163 km
National Highway 26 Meiktila - Kyaukpadaung - Nyaung-U - Myingyan 214 km
National Highway 27 Meiktila - Taunggyi - Keng Tung - Tachileik - grens Thailand 784 km
National Highway 28 Tachileik - Keng Tung - Mongkhet - Mongpauk - Panghsang - Mongmao - Hopang - Chinshwehaw - grens China 724 km
National Highway 29 Tarlay - Kenglat - grens Laos 56 km
National Highway 30 Pakokku - Pauk - Kyaukhtu - Mindat - Matupi 321 km
National Highway 31 Shwenyaung - Lawksawk - Nawnghkio 231 km
National Highway 32 Loilem - Pang Kay Du - Hsipaw 241 km
National Highway 33 Keng Tung - Mongla - grens China 87 km
National Highway 34 Hakha - Matupi - Paletwa 492 km
National Highway 35 Monywa - Pale - Gangaw - Hakha 319 km
National Highway 36 Mandalay - Sagaing - Chaung-U - Monywa 205 km
National Highway 37 Mandalay - Lashio - Muse - Namkhan - Bhamo - Lwegel - grens China 673 km
National Highway 38 Sagaing - Shwebo 68 km
National Highway 39 Hakha - Thantlang - Rikhawdar - grens India 103 km
National Highway 40 Kale - Falam - Hakha 155 km
National Highway 41 Gangaw - Kale - Indainggyi 143 km
National Highway 42 Monywa - Kalewa 186 km
National Highway 43 Mandalay - Takaung - Bhamo 294 km / 420 km
National Highway 44 Hsenwi - Kunlong - Chinshwehaw - grens China 106 km
National Highway 45 Kale - Tedim - Tonzang - Cikha - grens India 182 km
National Highway 46 Shwebo - Ye-U - Kalewa - Tamu - grens India 358 km
National Highway 47 Shwebo - Myitkyina 483 km
National Highway 48 Kalewa - Paungbyin - Homalin - Hkamti - Sinte - Lahe - Don Hee - Nanyun 793 km
National Highway 49 grens China - Kan Paik Ti - Myitkyina - Tanai - Pangsau - grens India 499 km
National Highway 50 Myitkyina - Sumprabum - Putao - Nogmung 467 km

Geschiedenis

De Ava Bridge bij Mandalay, de eerste brug over de Irrawaddy in 1934.
De Irrawaddy Bridge bij Mandalay, geopend in 2007, nabij de oorspronkelijke brug.

Birma lag op historische handelsroutes tussen China en India, zowel over land als via de Irrawaddy River. In de 19e eeuw veroverden de Britten geleidelijk delen van Birma, vooral vanwege de lucratieve bosbouw. Vanaf 1886 stond Birma grotendeels onder Brits bestuur. Met de groei van de exploitatie van teak-hardhout en rijst begon de industrialisatie van Birma, in eerste instantie met de bouw van spoorwegen door de vallei van de Irrawaddy River. Tussen 1865 en 1940 bestond de Irrawaddy Flotilla Company, de grootste vloot van binnenlandse schepen ter wereld, met 600 schepen die over de Irrawaddy River voeren.

Vanwege het transport over de Irrawaddy River had de bouw van wegen niet een heel hoge prioriteit. In 1886 en 1887 werden de eerste moderne onverharde wegen aangelegd in Rangoon en Mandalay. Al snel werd gezien dat een wegverbinding van Rangoon naar Kunming lucratief kon zijn. De weg van Rangoon naar Mandalay kwam op 13 november 1931 gereed als een verbeterde gravelweg ('metalled road'). Voor de Tweede Wereldoorlog werd een stelsel van wegen ontwikkeld door de vallei van de Irrawaddy en noordelijk van Mandalay. In 1934 werd ten zuiden van Mandalay de Ava Bridge geopend, dit was de eerste brug over de Irrawaddy. Dit zou meer dan 60 jaar lang de enige brug over de rivier blijven.

In 1902 kwam een zandweg van Mandalay naar Lashio gereed, dit was een substantieel deel van de latere 'Burma Road' naar China. In de periode 1937-1938 kwam de Burma Road tot Kunming gereed, waarmee er een overland verbinding was van de Indische Oceaan naar China, wat strategisch grote waarde had vanwege de Japanse opmars in de jaren '30 en met name nadat China toegang tot de zee verloor in 1940. De geallieerden bevoorraadden China via deze weg. In 1942-1943 werd de Ledo Road vanuit het noordoosten van India aangelegd die aansloot op de Burma Road. Hiermee kon China nog enige tijd bevoorraad worden, tot Birma volledig werd ingenomen door Japan. Daarna werd een riskante luchtbrug over de bergen opgezet van India naar China. Nadat de geallieerden het noorden van Birma heroverden werd de landroute vanaf eind 1944 weer gebruikt.

Myanmar werd in 1948 onafhankelijk. Het land had te maken met vrijwel voortdurende instabiliteit en trok zich in 1955 grotendeels terug van internationale betrekkingen. Het land heeft zich maar langzaam ontwikkeld. In 1973 sloot het land zich aan bij de Asian Development Bank en vanaf 1980 werd de weg van Yangon naar Pyay met steun van de ADB ontwikkeld.[3] In 1988 volgde het bruut neerslaan van een studentenopstand, waarna het land internationaal weer sterk geïsoleerd stond. De ADB trok zich terug en het land werd in 1989 hernoemd naar Myanmar. De Ledo Road naar India was tegen die tijd al ernstig in verval geraakt en overgroeid, waardoor het land ook geen wegverbinding meer had met India. Vanwege de internationale isolatie van Myanmar heeft het land niet geprofiteerd van de ontwikkelingen in buurland Thailand vanaf de jaren '70. Het wegennet van Myanmar was daardoor in de 20e eeuw amper geïntegreerd met dat van de buurlanden. Wel bouwde de militaire regering eind jaren '90 vier bruggen over de Irrawaddy, de eerste nieuwe bruggen sinds 1934.

In de 20e eeuw was er in Myanmar vrijwel geen gemotoriseerd verkeer behalve motoren. Het aantal personenauto's was zeer gering, met name buiten Yangon en Mandalay was vrijwel geen gemotoriseerd verkeer, dit is ook een reden dat er nauwelijks een wegennet werd ontwikkeld. Transport ging veelal over de rivieren of bleef lokaal rond de dorpen. De weinige wegen die Myanmar had waren vrijwel allemaal onverhard en van zeer lage standaard, met name in berggebieden volgen wegen de contouren van het landschap en zijn daardoor vaak uitzonderlijk kronkelig. Vanaf de jaren '90 werden de wegen op een wat grotere schaal verhard, maar er werden nog geen wegen over verbeterde tracés aangelegd.

Na 2000 werden de relaties met de buurlanden geleidelijk wat beter. In 2002 werd besloten tot de bouw van de India-Myanmar-Thailand Trilateral Highway, een wegverbinding vanaf India naar Thailand via Mandalay en Yangon in Myanmar. In 2015 volgde een eerste reis van Indiase auto's naar Naypyidaw in Myanmar. In 2010 opende de Yangon - Mandalay Expressway, een lage standaard autosnelweg, en de eerste autosnelweg van Myanmar. In de periode van circa 1995 tot circa 2005 zijn ook de meeste vaste bruggen over rivieren aangelegd, die onderdeel zijn van de nationale wegen. Vaak waren dit eenvoudige bruggen, regelmatig met een zeer smal brugdek.

Het wegennet is met name in de democratische periode tussen 2010 en 2020 verbeterd, het land wist in die periode internationale steun en ontwikkelingshulp aan te trekken, met name van China, India en Japan. In die tijd is een groot deel van de national highways verhard, maar kenmerkend was vaak wel dat ze een laagwaardige standaard hielden, in veel gevallen met een smalle rijbaan waar geen twee rijstroken op passen. Dit resulteerde in een comfortabeler reizen dan voorheen, maar de reistijden bleven extreem lang vanwege de zeer lage gemiddelde rijsnelheid op doorgaande wegen in grote delen van Myanmar. Ook in deze periode was er buiten Yangon en Mandalay nog steeds maar heel weinig autoverkeer.

China heeft ook strategisch belang bij Myanmar, in het kader van de Belt and Road Initiative wordt voorzien om een hoogwaardige transportverbinding vanaf de Chinese provincie Yunnan door Myanmar naar havens aan de Indische Oceaan te creëren. Dit heet ook wel de China-Myanmar Economic Corridor. In 2015 kwam de Chinese Hangrui Expressway gereed tot de grens met Myanmar bij Ruili en in 2018 kwam de Chinese Linqing Expressway gereed tot de grens met Myanmar, waarbij aan Chinese zijde een reusachtig grenscomplex is gebouwd, dat aan Myanmarese zijde echter nergens op aansluit. In 2021 kwam de wegverbinding van Kawkareik tot de Thaise grens gereed, waarmee er voor het eerst een moderne grensovergang tussen Myanmar en Thailand was.

Tolwegen

Sinds 1996 worden wegen in Myanmar door private bedrijven aangelegd en onderhouden onder het 'Build-Operate-Transfer' (BOT) model. In 2020 betrof dit 60 trajecten met een gecombineerde lengte van 4.752 kilometer. Dit betreft 11% van het wegennet dat actief door het Department of Highways wordt beheerd, maar omvat veelal de belangrijkste wegen van Myanmar. Op deze wegen wordt tol geheven.

Bruggen

Zie ook bruggen in Myanmar.

Myanmar is een waterrijk land met een complex rivierenstelsel en de uitgestrekte delta van de Irrawaddy River. Het land had lange tijd bijna geen bruggen en transport over de rivieren was belangrijker dan transport over land. Pas in de jaren '90 werd op grotere schaal gebouwd aan bruggen. Een groot deel van de bruggen zijn gebouwd als eenvoudige vakwerkbruggen, maar er zijn ook vrij veel eenvoudige stalen hangbruggen gebouwd. Veel van deze bruggen zijn smal. Sinds de 21e eeuw worden in Myanmar ook grotere tuibruggen gebouwd.

Verreweg de belangrijkste rivier van Myanmar is de Irrawaddy (Ayeyarwady), die een grote en laaggelegen rivierdelta heeft. Een groot deel van de heartland van Myanmar is het stroomgebied van de Irrawaddy. De historische hoofdsteden zijn er aan gelegen. Yangon ligt aan een zijtak van de Irrawaddy. Een belangrijke zijrivier is de Chindwin in het noordwesten van Myanmar.

De Salween River is een langgerekte rivier met een smal stroomdal in het oosten van Myanmar. In Myanmar staat deze rivier beter bekend als de Thanlwin. In het westen van Myanmar zijn diverse brede rivieren zoals de Lemro, Kaladan (Kissapadani) en Mayu. Dit zijn geen heel lange rivieren, maar zijn stroomafwaarts erg breed en stromen traag naar de Golf van Bengalen. De Sittaung speelt ook een rol in het oosten van Myanmar, tussen de Irrawaddy en Salween in.

Asian Highways

Asian Highways in Myanmar

AH1AH2AH3AH14AH111AH112AH123


Wegbeheer

Het wegbeheer in Myanmar ligt bij het Ministry of Construction.[4] Het uitvoeren van de verkeersreguleringen ligt bij het Road Transport Administration Department (RTAD).[5]

Wegnummering

Wegclassificatie

In Myanmar zijn vijf wegnummerklassen:

No. Naam Engels Wegnummerformat
1 အမြန်လမ်းမကြီး Expressway E1
2 ပြည်ထောင်စုလမ်းမကြီး National Highway NH 12
3 အဓိကလမ်းမကြီး Main Arterial A 11
4 လမ်းခွဲငယ် Sub Arterial S1630
5 လမ်းမကြီး Asian Highway AH111

Wegnummersysteem

De wegnummering van Myanmar is vermoedelijk meermaals gewijzigd.

In 2021 heeft het ministerie een lijst van 50 national highways gepubliceerd.[6][7] Deze nummering is vormgegeven als een grid waarbij de nummering van zuid naar noord oploopt. Er is geen duidelijk systeem binnen dit grid, maar de nummers zijn enigszins gezoneerd, het is echter niet zo dat bepaalde nummers oost-west of noord-zuid verlopen. Sommige routes bestaan niet als daadwerkelijk berijdbare wegverbindingen. In 2023 gaven bekende kaartleveranciers deze wegnummering nog niet aan.

Voormalige wegnummering

In het verleden was er een ander systeem waarbij ééncijferige wegen de hoofdverbindingen vormden, met de 1 en 2 tussen Yangon en Mandalay, met andere ééncijferige wegen die daar vanaf takten en de tweecijferige wegen weer van de ééncijferige wegen afsplitsten. Hiermee was een gezoneerd systeem met ook driecijferige nummers.

  • National Highway 1 Yangon - Meiktila - Mandalay
  • National Highway 2 Yangon - Prome - Minbu - Myingyan - Myittha
  • National Highway 3 Mandalay - Kyaukme - Chinese grens (Kunming)
  • National Highway 4 Meiktila - Taunggyi - Thaise grens (Chiang Rai)
  • National Highway 5 Toungoo - Ho-Pong
  • National Highway 6 Yangon - Thongwa
  • National Highway 7 Mandalay - Tamu
  • National Highway 8 Yangon - Maulamyaing - Tavoy

Bewegwijzering

Omdat Myanmar een geïsoleerd land is, is er weinig bekend over de bewegwijzering. Er wordt gebruik gemaakt van groene wegwijzers met witte letters, doorgaans in zowel het Birmees en het Engels.

Zie ook

Referenties

Wegen van Azië

AfghanistanArmeniëAzerbeidzjanBahrainBangladeshBhutanBruneiCambodjaChinaCyprusFilippijnenGeorgiëIndiaIndonesiëIrakIranIsraëlJapanJemenJordaniëKazachstanKoeweitKyrgyzstanLaosLibanonMaleisiëMaledivenMongoliëMyanmarNepalNoord-KoreaOmanOost-TimorPakistanPalestijnse gebiedenQatarRuslandSaudi-ArabiëSingaporeSri LankaSyriëTaiwanTadzjikistanThailandTurkijeTurkmenistanUzbekistanVerenigde Arabische EmiratenVietnamZuid-Korea