N1 (Djibouti)

	N1
Begin	Djibouti
Einde	Galafi (ETH)
Lengte	215 km
Route Djibouti Arta Dikhil Yoboki Galafi A18

De N1 of RN1 is een route nationale in Djibouti. De weg vormt de belangrijkste verbinding van het land en verloopt vanaf de hoofdstad Djibouti via Dikhil naar de grens met Ethiopië bij Galafi. Met 215 kilometer is het ook de langste weg van het land.

Routebeschrijving

De N1 verloopt vanaf de hoofdstad Djibouti tot de grens met Ethiopië bij Galafi. De route is volledig verhard en volgt een boog door het zuiden van Djibouti. Het deel in de hoofdstad Djibouti kent 2x2 rijstroken, daarbuiten is het een vrij eenvoudige enkelbaans weg. De route voert buiten Djibouti door bijna geen andere plaatsen, alleen Dihkil en Yoboki liggen direct aan de weg. De N1 voert door het woeste binnenland van Djibouti, dat uit woestijnachtig en rotsachtig gebied bestaat. Deels voert de route door zandvlaktes. De weg voert door ruig landschap maar kent geen abrupte hoogteverschillen. In het zuiden van Djibouti bereikt de weg meer dan 500 meter boven zeeniveau maar kent geen duidelijke bergpassen. De grenscomplexen van Djibouti en Ethiopië liggen op enige afstand van elkaar. De Ethiopische A18 gaat verder Addis Ababa.

Geschiedenis

In 1917 opende de spoorweg van Addis Ababa naar Djibouti, wat destijds een Franse kolonie was. In de Franse koloniale periode was Djibouti nauwelijks ontwikkeld, het had tot in de jaren '60 minder dan 100.000 inwoners en de spoorweg was de primaire vorm van transport. Er bestond indertijd al wel een koloniale wegverbinding van Djibouti via Ali Sabieh en Dikhil naar de grens met Ethiopië, maar deze weg was weinig ontwikkeld. In de nadagen van de Franse koloniale periode is in 1974-1975 een all-weather road aangelegd van Dikhil naar Galafi aan de grens met Ethiopië, maar onduidelijk is of dit destijds al een geasfalteerde weg was. Berichten uit de jaren '90 suggereren dat deze weg hoofdzakelijk een gravelweg was. Het deel tussen Djibouti en Dikhil was in die tijd wel volledig geasfalteerd.

Diplomatieke betrekkingen tussen Djibouti en Ethiopië werden pas een aantal jaar na onafhankelijkheid in 1984 vastgesteld. De grens opende pas in 1991 voor internationaal verkeer nadat de Ethiopische president Mengistu werd afgezet.

In de jaren '70 werd de N1 onderdeel van de Trans-Africa Highway 6. De weg was destijds vermoedelijk nog geen praktisch berijdbare weg. Later heeft de Afrikaanse Unie ook de Trans-Africa Highway 10 vastgesteld, die over dezelfde route door Djibouti voert.

Na onafhankelijkheid van Eritrea in 1991 ging de Ethiopische export nog enige tijd via Eritrea, maar na het verbreken van de betrekkingen tussen beide landen in 1998 was er plotsklaps een grote shift van vrachtverkeer naar de haven van Djibouti. In die tijd maakten circa 700 vrachtwagens per dag van de N1 gebruik, waar de weg niet op ontworpen was en al snel in slechte staat verkeerde. In 2000 werd het International Road Corridor Rehabilitation Project goedgekeurd, waarin 221 kilometer van de N1 tussen Djibouti en de grens met Ethiopië gemoderniseerd zou worden. Dit project is grotendeels door de Europese Unie gefinancierd. De projectkosten bedroegen indertijd $ 24 miljoen en waren vooral gericht op het in standhouden van de weg tot een grotere reconstructie plaats kon vinden.

Tussen 2019 en 2020 is met Japanse steun de westelijkste 21 kilometer tussen Daguiru en de grensovergang bij Galafi heraangelegd. In 2022 begonnen werkzaamheden om 60 kilometer van de N1 te renoveren tussen Daguirou en Galamo voor $ 120 miljoen. Dit project is door het Saudi Fund for Development gefinancierd.