N1 (Marokko)

	N1
Begin	Tanger
Einde	Guerguerat (RIM)
Lengte	2.379 km
Route Tanger Asilah El Araich Ksar el-Kebir Kenitra Salé Rabat Mohammedia Casablanca El Jadida Sidi Smail Essaouira Agadir Tiznit Guelmin Tan Tan Tarfaya Laayoune Dakhla

De N1 of RN1 is een route nationale in Marokko. De weg vormt een lange noord-zuidroute vanaf Tanger via Rabat, Casablanca en Agadir naar de grens met Mauritanië bij Guerguerat. De weg is de op één na langste van het land en heeft een lengte van 2.379 kilometer.

Routebeschrijving

Tanger - Casablanca

De N1 begint in de grote noordelijke stad Tanger (Tangiers), waar de N1 een belangrijke stadsweg is met 2x2 rijstroken. De weg voert zuidwestwaarts de stad uit en sluit dan aan op het beginpunt van de A1 naar Rabat. De A1 en N1 lopen dan parallel aan elkaar zuidwaarts door de kustvlakte. Dit gebied is nog relatief groen, en men kruist enkele rivieren. De weg verloopt via Asilah, El Araich en Kenitra naar Rabat. Tussen El Araich en Kenitra loopt de N1 op wat grotere afstand van de A1, wat verder landinwaarts. Het gebied is vlak en agrarisch.

De N1 voert dan dwars door de hoofdstad Rabat. De N1 is een belangrijke stadsweg met 2x2 tot 2x3 rijstroken en verkeerspleinen. De N1 loopt langs het historische centrum van Rabat. Zuidelijk van Rabat geeft de N1 toegang naar de A3, de snelweg naar Casablanca. De N1 en A3 lopen daarna parallel aan elkaar. Het gebied tussen Rabat en Casablanca is ook gecultiveerd en redelijk vlak. De N1 loopt net buiten de stad Mohammedia langs. In Casablanca is de N1 opnieuw een belangrijke stadsweg, met 2x2 tot 2x3 rijstroken.

Casablanca - Agadir

Vanaf Casablanca voert de N1 verder zuidwestwaarts, ditmaal parallel aan de A5 tot aan El Jadida. De weg verloopt een eindje landinwaarts door een agrarisch gebied. Ook dit gebied is nog redelijk groen. Vanaf El Jadida voert de N1 verder zuidwaarts, op wat grotere afstand van de kust. Ten zuiden van El Jadida splitst de N7 naar Marrakech af. De eerste 140 kilometer vanaf El Jadida voert nog door groen en agrarisch gebied, dat naar het zuiden toe langzaam overgaat in steppe, alhoewel het land nog tot voorbij Essaouira gecultiveerd is. De omgeving is tussen Essaouira en Agadir wat bergachtiger, met toppen tot boven de 1.000 meter. Dit zijn de uitlopers van het Atlasgebergte. De N1 loopt soms pal langs zee en geldt als een mooie kustroute. Men bereikt dan de stad Agadir, de zuidelijkste grote stad van Marokko. Al vele kilometers ten noorden van Agadir heeft de N1 hier 2x2 rijstroken en bedient hiermee de kleinere badplaatsen. De N1 vormt dan de rondweg van Agadir en telt 2x2 tot 2x3 rijstroken. Bij Agadir eindigt ook de A7 uit Marrakech.

Agadir - Mauritanië

Zuidelijk van Agadir legt de N1 nog zeker 500 kilometer door Marokko af voordat men de Westelijke Sahara bereikt, een betwist territorium dat grotendeels bestuurd wordt door Marokko. De N1 ligt in dit gebied. Het gebied is ten zuiden van Agadir beduidend droger en gaat uiteindelijk over in desolate woestijn. Zuidelijk van Agadir liggen nog wel enkele kleine stadjes. Zuidelijk van Tiznit verloopt de N1 over een ruim 1.000 meter hoge bergpas. Men bereikt dan Guelmin, waar de N1 naar het westen afbuigt. Vanaf El Ouatia loopt de N1 langs zee. Dit is echte woestijn, het westelijke en vlakke deel van de Sahara.

Het deel door de Westelijke Sahara is meer dan 900 kilometer lang en er liggen slechts enkele plaatsen op de route. De enige grotere plaats is Laâyoune. Tussen Laâyoune en de kust bij El Marsa telt de N1 2x2 rijstroken en is een soort voie express. Vanaf daar voert de N1 door desolate en afgelegen gebieden. De weg is geasfalteerd, maar zandduinen reiken soms tot op de weg. De N1 loopt even buiten Dakhla langs, dat op een schiereiland is gelegen. Zo'n 50 kilometer ten noorden van Nouadhibou bereikt men de grens met Mauritanië, waar de N1 aansluit op de Mauritaanse N4, die naar Nouakchott verloopt. De laatste 4 kilometer van de N1 is niet geasfalteerd.

Geschiedenis

De N1 is van oudsher de belangrijkste weg van Marokko, en was de eerste weg die geasfalteerd werd tussen Rabat en Casablanca begin 20e eeuw. De eerste snelweg van Marokko, de A3 tussen Rabat en Casablanca, opende in 1978 en verving daar de N1. Later zijn langere delen van de N1 vervangen door autoroutes, namelijk de A1 tussen Tanger en Rabat en de A5 tussen Casablanca en El Jadida.

Tussen Casablanca en Agadir kan men ook over autosnelwegen rijden, maar deze route loopt verder landinwaarts via Marrakech. De N1 volgt de kust. De autosnelweg van Marrakech naar Agadir opende in 2011 voor het verkeer.

De route in de Westelijke Sahara is van strategisch belang voor Marokko om controle over het gebied uit te oefenen. Het is één van de weinige geasfalteerde wegen in het territorium. Voor 2002 was de N1 ten zuiden van Dakhla alleen voor militair verkeer toegankelijk. Het zuidelijkste deel van de N1 bij de grens met Mauritanië is nog altijd onverhard, maar dit deel is minder dan 4 kilometer lang tussen de twee grensposten.

De N1 verliep in het noorden van Marokko oorspronkelijk van Tanger via Larache naar Kénitra. In 2018 is de nummering van het Marokkaanse wegennet gewijzigd, waarbij de N1 grotendeels hetzelfde bleef, maar bij Larache een kortere route via de voormalige R415 volgt, en daarmee de kustplaats Larache bypassend. De oude route vanaf Larache naar Ksar El Kébir werd als de N1a genummerd.

Bij Tanger is een 700 meter lang verdiept deel met gedeeltelijke overkapping aangelegd die op 7 april 2022 in gebruik is genomen. Dit project is in slechts 5 maanden tijd uitgevoerd.

Voie express Tan-Tan - Laâyoune - El Marsa

Tussen Laâyoune en El Marsa in de Westelijke Sahara is tussen 2006 en 2009 een 2x2 voie express aangelegd. Deze weg is 22 kilometer lang en was de eerste dubbelbaans weg van de Westelijke Sahara. De bouw kostte destijds 81,7 miljoen dirhams.

Tussen 2019 en 2022 is een 220 kilometer lang traject tussen Tan-Tan en Laâyoune verdubbeld naar 2x2 rijstroken.

Grensovergang Guerguerat

De grensovergang bij Guerguerat is de enige tussen Marokko en Mauritanië. De Westelijke Sahara is een betwist gebied, en de grensovergang was vanwege een guerrillaoorlog in de jaren '80 lange tijd niet te gebruiken. In 1987 werd het laatste deel van de Marokkaanse Muur opgeleverd, die het Polisario Front scheidt van de door Marokko bestuurde gebieden. Het laatste deel van de muur omvatte ook het deel bij de grensovergang Guerguerat. De geasfalteerde N1 eindigt bij de muur (feitelijk een zandwal). Vanaf dit punt tot de grenspost van Mauritanië is de weg een onverharde gravelweg, die ook wel "no man's land" heet. Sinds 2002 is de grensovergang open voor internationaal civiel verkeer.