N1 (Republiek Congo)
![]() | |||
---|---|---|---|
RN1 | |||
Begin | Brazzaville | ||
Einde | Pointe-Noire | ||
Lengte | 502 km | ||
|
De N1 of RN1 is een route nationale in de Republiek Congo. De weg verbindt de hoofdstad Brazzaville met de havenstad Pointe-Noire. De N1 is daarmee de belangrijkste weg van het land. De N1 is 502 kilometer lang.
Routebeschrijving
De N1 begint in het centrum van Brazzaville, evenals de N2. De N1 is in Brazzaville deels met 4 rijstroken uitgerust, en heeft verkeerspleinen en rotondes. De bebouwing wordt naar het westen toe minder dicht, de weg legt eerst zo'n 10 kilometer door sterk stedelijk gebied af, maar daarna volgt nog eens 10 kilometer door suburbaner gebied, met verspreide bebouwing. Westelijk daarvan komt men in dunbevolkt platteland.
De weg voert door heuvelachtig gebied door het zuiden van de Republiek Congo. Dit gebied is niet erg dichtbebost, pas de oostelijkste kwart dichter bij zee voert door dichte jungle. De eerste derde van de route vanaf Brazzaville voert door licht heuvelachtig gebied op 500 meter hoogte, daarna volgt een vlakker en lager gelegen gebied tot Dolisie, waar de N3 naar Gabon afslaat, gevolgd door een traject door dichtbeboste jungle voordat men de havenstad Pointe-Noire bereikt. Dichter bij het centrum van Pointe-Noire telt de weg 2x2 rijstroken.
Geschiedenis
Pointe-Noire was al vroeg de belangrijkste exporthaven voor de Republiek Congo, en een groot deel van het achterliggende land, inclusief de Democratische Republiek Congo, de Centraal-Afrikaanse Republiek en zelfs Tsjaad. Transport ging vanaf Bangui per schip naar Brazzaville, en dan per spoorlijn naar Pointe-Noire, via de Congo–Ocean Railway, die in 1934 gereedkwam.
In 1969 is 54 kilometer van de N1 tussen Pointe-Noire en een mijnbouwgebied bij Holle als moderne weg aangelegd.[1] In 1976 was de N1 ook tussen Brazzaville en Kinkala verhard. Echter tussen Kinkala en Holle nabij Pointe-Noire was een lang traject nog onverhard.
Ondanks dat de N1 van groot belang is voor de bereikbaarheid van Brazzaville vanaf Pointe-Noire, was de weg lange tijd grotendeels onverhard. Nog in 2004 was de weg praktisch overal onverhard buiten Brazzaville en Pointe-Noire. Vanaf mei 2008 is begonnen om de weg grootschalig op te waarderen, grotendeels over een geheel nieuw tracé. In 2012 was de weg tussen Dolisie en Pointe-Noire geasfalteerd, evenals ten westen van Brazzaville. In 2013 waren grote delen van de route geasfalteerd als een brede weg met gemarkeerde rijstroken waar 80 km/h op gereden kan worden. De weg wordt door China aangelegd en kost $ 600 miljoen. Het middendeel is als laatste geasfalteerd in de periode 2014-2016. Sinds 1 maart 2016 is de gehele 535 kilometer verhard.[2]
Referenties
N1 • N2 • N3 • N4 • N5 • N6 • N7 • N8 • N9 • N10 • N11 • N12 • N13 • N14 • N15 |