Noord-Korea

Uit Wegenwiki
(Doorverwezen vanaf NK)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
조선민주주의인민공화국

Chosŏn Minjujuŭi Inmin Konghwaguk

Hoofdstad Pyongyang
Oppervlakte 120.540 km²
Inwonertal 26.072.000
Lengte wegennet 1.717 km
Lengte snelwegennet 520 km
Eerste snelweg 1978
Benaming snelweg ?
Verkeer rijdt rechts
Nummerplaatcode KP

Noord-Korea, formeel de Democratische Volksrepubliek Korea (Koreaans: 조선민주주의인민공화국, Chosŏn Minjujuŭi Inmin Konghwaguk) is een land in het oosten van Azië. Het land telt 26 miljoen inwoners en is circa 3 keer zo groot als Nederland. De hoofdstad is Pyongyang.

Inleiding

Geografie

Noord-Korea omvat het noordelijk deel van het Koreaanse schiereiland en grenst in het noorden aan China en een klein stukje aan Rusland en in het zuiden aan Zuid-Korea. Het noordelijk deel is circa 600 kilometer breed, en 210 kilometer langs de Zuid-Koreaanse grens. Vanaf de Chinese tot de Zuid-Koreaanse grens meet het land 300 kilometer. De hoofdstad is Pyongyang, gelegen in het westen van het land. Andere grotere steden zijn Wonsan en Hamhung in het oosten en Nampho en Haeju in het westen. Een groot deel van Noord-Korea is heuvelachtig tot bergachtig, met de hoogste bergen in het grensgebied met China en het midden van het land. Langs de westkust zijn ook vlaktes te vinden. Naar het westen ligt de Gele Zee, naar het oosten de Japanse Zee. De Paektu-san is met 2.744 meter het hoogste punt van het land. Het land heeft een wat gematigd klimaat met koude droge winters en warme natte zomers.

Demografie

Noord-Korea geldt als één van de meest heterogene landen ter wereld, nagenoeg de gehele bevolking is Koreaans. Het inwonertal verdubbelde tussen 1950 en 2000 van 10,5 naar 22,9 miljoen. De bevolking is geconcentreerd in de laaglanden, met name in het westen en zuidwesten van het land, maar ook langs de oostkust. De bevolking van Noord-Korea is sinds de jaren '50 sterker gaan verstedelijken. De hoofdstad Pyongyang telt 3,1 miljoen inwoners. Dit is de enige stad met meer dan 1 miljoen inwoners. Hamhung en Chongjin zijn de tweede en derde stad, de overige steden zijn kleiner dan 500.000 inwoners. In Noord-Korea wordt hetzelfde Koreaans gesproken als in Zuid-Korea, met hooguit dialectverschillen.

Economie

Noord-Korea heeft een geïndustrialiseerde planeconomie. Noord-Korea is samen met Cuba het enige land ter wereld waar de volledige economie in handen is van de overheid. Internationale handel is sterk beperkt, waardoor Noord-Korea feitelijk straatarm is. De communistische overheid kan amper basisvoorzieningen bieden. Het gemiddelde salaris bedraagt $ 47 per maand. Voedsel, huisvesting, gezondheidszorg en onderwijs is gratis. Sinds 1974 worden er geen belastingen geheven. De economische groei is beperkt. Er is regelmatig hongersnood en het is slecht gesteld met mensenrechten.

Geschiedenis

Nadat de Japanse bezetting van Korea in 1945 ophield, werd Korea door de Verenigde Naties verdeeld over de 38e parallel met een Sovjetbestuur in het noorden en een Amerikaans bestuur in het zuiden. In 1948 werd de volksrepubliek gevormd, waarna de Sovjets zich terugtrokken. Tussen 1950 en 1953 vond de Koreaanse oorlog plaats, waarbij Noord-Korea een invasie in Zuid-Korea uitvoerde en dat land bijna versloeg. De Verenigde Staten kwam Zuid-Korea te hulp en China kwam Noord-Korea te hulp. Uiteindelijk kwam het tot een wapenstilstand die tot op de dag van vandaag nog standhoudt. Een vredesakkoord is nooit getekend. Noord-Korea is sindsdien een zeer geïsoleerd en gesloten land geleid door een geheimzinnig dictatoriaal regime. Naar verhouding van bevolking heeft Noord-Korea het grootste leger ter wereld en geeft het meeste geld uit aan het leger in verhouding tot de economie.

Wegennet

De Reunification Highway in Noord-Korea

Het wegennet van Noord-Korea is zeer beperkt en het grootste deel van het wegennet is onverhard. Er is circa 1.700 kilometer verharde weg, inclusief 343 kilometer autosnelweg. Er loopt een 2x2 snelweg van Pyongyang naar Wonsan aan de oostkust (het deel ten westen van Ritsu-ri is echt ongelijkvloers), een snelweg van Pyongyang naar Hyangsan, een 41 kilometer lange snelweg tussen Pyongyang en Nampho (Youth Hero Motorway) en een 160 kilometer lange snelweg van Pyongyang naar Kaesong (Reunification Highway).

Noord-Koreaanse snelwegen zijn gewoonlijk uitgerust met betonverharding en reflectorpalen in de bermen. Straatverlichting is niet aanwezig, ook niet in tunnels. Met uitzondering van de route Pyongyang - Kaesong hebben autosnelwegen geen middenberm. Dit maakt het gebruik van de snelwegen geschikter voor militaire doeleinden, zoals een landingsbaan voor vliegtuigen.

Wegverkeer is zeldzaam in Noord-Korea. Het overgrote deel van alle gemotoriseerde voertuigen zijn in het beheer van hooggeplaatsten in de politiek of het leger. Toch rijdt er hier en daar een vrachtwagen of busje rond. De gewone Koreaan verplaatst zich vooral lopend of per fiets, ook over de snelwegen. Het verkeer in Noord-Korea rijdt rechts sinds 1946. De grenzen zijn moeilijk te passeren, helemaal met Zuid-Korea, maar ook met China.

Het wegennet van Pyongyang bestaat voor een groot deel uit brede boulevards geflankeerd door rijen betonflats.[1][2][3][4] Deze flats verhullen de sloppenwijken die erachter staan. Op de meeste kruispunten staan verkeersregelaars, alhoewel gemotoriseerd verkeer vrijwel afwezig is. In het stedelijk gebied liggen enkele ongelijkvloerse kruisingen.

Autosnelwegen

De snelweg van Pyongyang naar de gedemilitariseerde zone bij Kaesong is ruim 160 km lang, heeft 2x2 rijstroken en is de meest sfeervolle snelweg van Noord-Korea. Dit is te danken aan de groene middenberm en de fleurige plantengroei in de berm. Deze snelweg kent zelfs een wegrestaurant, het theehuis Sohung. De weg wordt veel gebruikt om groepjes buitenlandse toeristen over te vervoeren, waarbij het theehuis een vaste stop is. De op 12 april 1992 geopende snelweg wordt ook de 'Reunification Highway' genoemd, vanwege het feit dat de snelweg richting Zuid-Korea loopt. Daarnaast heeft het die naam vanwege het Herenigingsmonument aan het begin van de snelweg bij Pyongyang. Na een onderbreking in de gedemilitariseerde zone loopt de snelweg feitelijk in Zuid-Korea door als National Highway 1.

De snelweg van Pyongyang naar Nampho telt geheel 2x5 rijstroken[5], en is de laatst opengestelde snelweg van Noord-Korea. De bouw startte ergens rond eind 1998[6] en werd op 11 oktober 2000 opengesteld. De snelweg kreeg de naam 'Youth Hero Motorway'[7], als eerbetoon aan de jonge mensen die de weg onder grote materiaal- en materieeltekorten en erbarmelijke omstandigheden hebben gebouwd.[8] Op deze snelweg is vrachtverkeer niet toegestaan, opdat het wegdek niet teveel beschadigt. Vrachtverkeer dient om te rijden via de in 1981 geopende expressweg tussen de beide steden langs de rivier de Taedong, ook wel bekend als de 'Riverside road' .[9]

De snelweg van Pyongyang naar Hyangsan loopt van de hoofdstad naar Hyangsan, vlakbij de berg Myohyang. Deze weg telt 2x2 rijstroken en heeft vele dalbruggen. Oorspronkelijk was de weg gepland naar de provinciehoofdstad Huichon, maar verder dan de aansluiting bij Hyangsan is het nooit gekomen. De weg houdt daar spontaan op en verkeer wordt via de afrit gestuurd.[10] Tot zo'n 10 kilometer ten noorden van het eindpunt is het tracé nog in het landschap zichtbaar. Grondwerken en pijlers van dalbruggen verraden waar de weg had moeten lopen.[11] De snelweg is op 12 oktober 1995[12] voltooid.

De snelweg van Pyongyang naar Wonsan loopt van de hoofdstad naar het stadje Wonsan aan de oostkust van Noord-Korea. Vanaf het knooppunt met de snelweg Pyongyang - Kaesong tot het dorpje Ritsu-ri is deze weg uitgebouwd als ongelijkvloerse snelweg met 2x2 rijstroken. Ten oosten van dat punt kent de weg veel gelijkvloerse kruisingen en stukjes die enkelbaans zijn. Op 2 september 1978 is deze snelweg geopend.[13]

Expressways in Noord-Korea

Pyongyang - Hyangsan ExpresswayPyongyang - Kaesong ExpresswayPyongyang - Nampho ExpresswayPyongyang - Wonsan ExpresswayWonsan - Hamhung Expressway


Asian Highways

Asian Highways in Noord-Korea

AH1AH6AH32


Wegnummering

Er is geen wegnummering in Noord-Korea.

Bewegwijzering

Bewegwijzering is zeer schaars in Noord-Korea. De bewegwijzering die er is wordt gewoonlijk uitgevoerd in witte op een blauwe ondergrond [14][15][16]. Op snelwegen is wit op groen gebruikelijk[17][18][19]. Het autosnelwegbord wordt ook in Noord-Korea gebruikt en is groen.[20]

Referenties

Wegen van Azië

AfghanistanArmeniëAzerbeidzjanBahrainBangladeshBhutanBruneiCambodjaChinaCyprusFilippijnenGeorgiëIndiaIndonesiëIrakIranIsraëlJapanJemenJordaniëKazachstanKoeweitKyrgyzstanLaosLibanonMaleisiëMaledivenMongoliëMyanmarNepalNoord-KoreaOmanOost-TimorPakistanPalestijnse gebiedenQatarRuslandSaudi-ArabiëSingaporeSri LankaSyriëTaiwanTadzjikistanThailandTurkijeTurkmenistanUzbekistanVerenigde Arabische EmiratenVietnamZuid-Korea