National Route (Zuid-Korea)

De National Routes of National Highways van Zuid-Korea (Koreaans: 대한민국의 일반 국도, Ilban Gukdo) vormen het hoofdwegennet van het land. Ze worden onderscheiden van de National Expressways. De National Routes vormen het belangrijkste netwerk van hoofdwegen, alhoewel ze sinds de grootschalige bouw van expressways minder belang hebben gekregen. Het netwerk beslaat 13.432 kilometer National Routes.
Wegnummering
Er zijn 56 National Routes in Zuid-Korea. Het netwerk is opgedeeld in een grid, waarbij even nummers oost-westroutes vormen en oneven nummers noord-zuidroutes vormen. De National Routes hebben één of twee cijfers, het nummer is geen indicatie van belangrijkheid. Er zijn 56 routes en het nummeringsyssteem is voorbereid op een uitbreiding tot in Noord-Korea.
De meeste routes zijn meer dan 100 kilometer lang, en vanwege het grid waarin het systeem is opgebouwd zijn veel routes tussen 250 en 400 kilometer lang. De meeste oost-westroutes verlopen van kuststad naar kuststad en de meeste noord-zuidroutes verlopen van de zuidkust tot minimaal de regio Seoul en vaak tot de grens met Noord-Korea. Veel routes met een nummer hoger dan 50 zijn afwijkend van de rest van het systeem, nagenoeg alle routes korter dan 100 kilometer hebben een nummer hoger dan 50. Een uitzondering is dan weer de National Route 77 die een L-vormige route door het land maakt en veruit de langste National Route in Zuid-Korea vormt.
Bewegwijzering
De National Routes worden bewegwijzerd met een blauw ovaal schild met witte cijfers. Er wordt geen prefix gebruikt.
Wegbeheer
De National Routes zijn in het beheer van het Ministry of Land, Infrastructure and Transport (MOLIT).[1] Het ministerie werd in 1948 opgericht als het Ministry of Transportation, en is daarna enkele malen hernoemd. In 2013 kreeg het ministerie zijn huidige naam.
Geschiedenis

De eerste wegnummering werd in 1938 vastgesteld tijdens de bezetting door Japan. Er werd een nummering van 1 t/m 92 ingevoerd. De nummering werd na de Tweede Wereldoorlog en zelfs na de Korea-oorlog nog gebruikt, maar de door de Japanners ingevoerde wegnummering werd in 1962 geschrapt. In 1966 werd een nieuwe wegnummering ingevoerd met nationale wegen van de eerste klasse en tweede klasse. Dit onderscheid in klassen werd in 1971 weer geschrapt, er werd toen alleen nog gesproken van National Routes. Enkele van deze routes kregen de classificatie van autosnelweg, aangezien indertijd net de eerste expressways waren opengesteld.
In 1982 volgde een vrij grote hernummering, waarin 12 nieuwe routes werden toegevoegd en 13 bestaande routes werden verlengd. In 1996 werden nog drie nieuwe routes toegevoegd en zes routes verlengd. In 2001 volgde opnieuw een grote hernummering, die had voornamelijk effect op de National Expressways (zie hernummering van snelwegen in Zuid-Korea) maar ook op de National Routes, zeven nieuwe routes werden toegevoegd en 15 routes werden gewijzigd. In 2008 volgde opnieuw een aanpassing, vijf routes werden verlengd, 18 routes werden gewijzigd en vijf routes werden geschrapt. De 5 National Routes op het eiland Jeju verloren toen hun status. In 2012 werd de route van 13 routes gewijzigd.
Netwerk
De National Routes vormen een betrekkelijk dicht netwerk van hoofdwegen, vaak niet meer dan 40 of 50 kilometer uit elkaar. De snelle ontwikkeling van de expressways zorgde ervoor dat de National Routes op slechts nog weinig plekken doorgaand verkeer verwerken. Dit is met name in het noorden van het land nog het geval. Opvallend is dat National Routes vaak goed zijn uitgebouwd, zeer frequent zijn het wegen met 2x2 rijstroken, met een variërende mate van ongelijkvloersheid. Rondom de grote steden en in de dichtbevolkte provincie Gyeonggi zijn National Routes regelmatig quasi-autosnelwegen en tellen soms wel 2x5 rijstroken. In de steden vormen ze vaak brede boulevards die grote planmatige flatwijken ontsluiten.