Nevada

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Hoofdstad Carson City
Grootste stad Las Vegas
Oppervlakte 286.367 km²
Inwonertal 3.194.000
Lengte snelwegennet 1.034 km
Eerste snelweg 1960
Afkorting NV

Nevada (uitspraak: /nɪˈvædə/) is een staat in het westen van de Verenigde Staten. De staat is voornamelijk een berg- en woestijnstaat, en de hoofdstad is Carson City. De grootste stad is echter Las Vegas. De staat telt 3,2 miljoen inwoners (2023) en heeft een oppervlakte van 286.367 vierkante kilometer, en is 7 maal zo groot als Nederland.

Inleiding

Geografie

De US 95 tussen Las Vegas en Tonopah.

Nevada is een grote staat, het ligt in de zogenaamde regio 'Intermountain West', tussen de Rocky Mountains en Sierra Nevada in. Het grenst kloksgewijs aan de staten Idaho, Utah, Arizona, California en Oregon. Nevada meet 775 kilometer van noord naar zuid en 500 kilometer van west naar oost. Het zuiden van Nevada heeft de vorm van een driehoek, de breedte neemt naar het zuiden af tot het driestatenpunt dat bekend staat als CalNevAri.

Alhoewel Nevada vaak omschreven wordt als de 'Nevada Basin' is de staat zeer bergachtig. Talloze geïsoleerde bergketens liggen verspreid over de staat, met de grootste concentratie in het midden. De bergketens zijn veelal noord-zuid georiënteerd en veel hebben toppen tot meer dan 3.000 meter, het hoogste punt is de 4.007 meter hoge Boundary Peak, gelegen op 1 kilometer afstand van de grens met California. De valleien liggen veelal op 1.200 tot 1.800 meter boven zeeniveau, behalve in het zuiden van Nevada, waar deze lager liggen. Dit gebied is onderdeel van de Mojave Desert. Door de grote hoogteverschillen verandert het landschap en de vegetatie naar gelang de hoogte significant.

Nevada bestaat grotendeels uit woestijn en ander droog land. Er is weinig landbouw, alhoewel er her en der gebieden met cirkelirrigatie zijn, met name rond Fallon en Yerington in het westen van de staat. De rest bestaat uit grotendeels ongecultiveerd rangeland en wilde natuur. Meer dan 80 procent van het land is in het beheer van de federale overheid. Begroeiing in de staat varieert van struikgewas tot bebossing op grotere hoogte. Diverse grote zoutmeren bestaan in het midden en noorden van de staat. Daarnaast heeft Nevada diverse grote meren, waarvan het Lake Tahoe op de grens met California het bekendste is. Het Pyramid Lake en het Walker Lake in het westen zijn ook vrij grote meren. Het grootste meer in oppervlakte is het Lake Mead, dat op de grens met Arizona ligt en gevormd wordt door de Hoover Dam.

Economie

De belangrijkste economische sectoren in Nevada zijn het toerisme, mijnbouw en ranching. Vanwege het snelgroeiende inwonertal is de bouwsector ook groot. Nevada is bekend vanwege de uitgebreide gokindustrie, met name Las Vegas is hier bekend om, maar overal in Nevada zijn grote casino's te vinden, met name dicht bij staatsgrenzen. Op de grens met Idaho ligt het plaatsje Jackpot, dat grotendeels bestaat uit een casino. De casino's vertegenwoordigen een miljardenindustrie, de omzet wordt geschat op meer dan $ 25 miljard per jaar. Als gevolg van de vele casino's zijn er bijzonder veel hotelkamers, met name in Las Vegas en Reno.

De mijnbouw speelt een belangrijke rol op het platteland, met name de winning van edelmetalen als goud en zilver. De output ervan is echter sterk afhankelijk van de prijzen van deze grondstoffen. De economie van Nevada volgt sterk de wereldeconomie en de groei van het inwonertal. De staat werd hard getroffen door de recessie vanaf 2008, waarbij met name in Las Vegas erg veel huizen te koop stonden vanwege foreclosure, echter het herstel sinds 2012 was één van de sterkste in de Verenigde Staten. Er is sprake van een significante migratie van California naar Nevada vanwege het grote verschil in kosten voor levensonderhoud tussen beide staten.

Demografie

De Interstate 580 in de Washoe Valley tussen Carson City en Reno.

Nevada heeft een explosief groeiend inwonertal. In 1900 had de staat slechts 42.000 inwoners, wat groeide naar 160.000 inwoners in 1950. Vanaf dat moment begon de staat explosief te groeien, het was deels een overloopgebied voor Southern California, waar huizen in toenemende mate onbetaalbaar werden voor de middenklasse. In de jaren '70 overschreed Nevada de grens van een half miljoen inwoners en in de jaren '80 werd de grens van 1 miljoen inwoners overschreden. Kort na 2000 overschreed Nevada de grens van 2 miljoen inwoners. De groei tussen 2000 en 2010 was de groei procentueel echter significant lager dan in de voorgaande decennia.

Van oudsher was Reno de grootste stad van Nevada. Het duurde tot eind jaren '50 voordat Las Vegas het grootste was. Las Vegas is sindsdien de dominante stad van Nevada geworden, alhoewel Reno de tweede stad is gebleven. De hoofdstad Carson City is betrekkelijk klein gebleven, alhoewel de Washoe Valley tussen Carson City en Reno wel verstedelijkt is geworden, evenals de regio rond het Lake Tahoe. Andere plaatsen in Nevada zijn klein, en vaak alleen bekend omdat ze aan een doorgaande weg liggen, zoals Winnemucca, Elko, Wells, Tonopah en Ely.

Geschiedenis

In de 18e eeuw kwamen de eerste Europeanen door wat tegenwoordig de staat Nevada is. Het gebied werd geannexeerd door het Spaanse Rijk als onderdeel van New Spain. In 1804 werd het een onderdeel van Alta California, dat vanaf 1821 een staat van Mexico was. In 1848 werd het onderdeel van de Verenigde Staten. Tot die tijd was Nevada nauwelijks bevolkt. Vanwege de goudkoorts in California trokken veel emigranten door Nevada naar de Sierra Nevada. Vanaf 1850 was het een onderdeel van het Territory of Utah, en vanaf 1861 als het Territory of Nevada, vernoemd naar de Sierra Nevada. Nevada betekent 'sneeuwbedekt' in het Spaans. In 1864 werd Nevada een staat. De definitieve grenzen van Nevada werden in 1867 vastgesteld, toen het noordwesten van Arizona een onderdeel werd van Nevada, inclusief het gebied waar later Las Vegas zou ontstaan.

De economie van Nevada was vooral gebaseerd op mijnbouw, en dan vooral de winning van goud en zilver. Daartoe werden overal in de staat nieuwe dorpen gesticht, die na het einde van de goudkoorts overbleven als ghost towns vanaf eind 19e eeuw. De federale investeringen waren vooral militair en in infrastructuur, met name de bouw van de Hoover Dam in de jaren '30. Tevens werd ten noorden van Las Vegas de 'Nevada Test Site' gecreëerd, een groot en ontoegankelijk militair testterrein. Tal van kernproeven zijn hier in de woestijn gehouden. Tussen 1951 en 1962 werden 100 nucleaire testen in de open lucht verricht, maar het grootste deel, 828 testen, vond ondergronds plaats. In totaal zijn tot het einde van de testen in 1992 928 kernexplosies uitgevoerd.

Wegennet

Het wegennet van Nevada.

Nevada heeft een zeer dun wegennet, met slechts 2 doorgaande snelwegen. De Interstate 80 loopt in het noorden van de staat over 660 kilometer, en de Interstate 15 in het zuiden van de staat over 200 kilometer. Er loopt geen snelweg tussen de twee grootste centra; Las Vegas en Reno, maar de 720 kilometer lange route verloopt via de US 95, die in de agglomeratie Las Vegas gedeeltelijk een snelweg is.

Kenmerkend van veel wegen in Nevada zijn de enorme afstanden door dunbevolkt of onbewoond gebied. Het reizen in Nevada neemt veel tijd in beslag. Een klassieke denkfout is het schatten van afstanden naar de eerstvolgende bergrug. In Nevada liggen veel bergketens noord-zuid en de oost-westroutes kruisen deze. De reiziger ziet een bergketen in de verte, maar onderschat vaak hoe lang het duurt voordat men die bergketen bereikt. Dit komt omdat men in het lege open landschap weinig referentiepunten heeft. Een bergketen die op 20 kilometer afstand lijkt te liggen, ligt vaak in werkelijkheid meer dan 50 kilometer verderop.

Door de bergketens en de relatief hoge ligging van een groot deel van Nevada zijn harde wind en sneeuwval een significante belemmering voor het verkeer in de winter en zomer. In de nazomer komen af en toe zware regenbuien voor, vaak het restant van tropische cyclonen. In de verder droge woestijn kan dit tot plotselinge 'flash floods' leiden, waardoor infrastructuur beschadigd kan raken.

Wegbeheer

Het wegennet van Nevada wordt beheerd door het Nevada Department of Transportation, oftewel NDOT. Het ontstond in 1917 als het Nevada Department of Highways, dit was een vereiste vanuit de Federal Aid Road Act van 1916, om voor federale financiering in aanmerking te komen moesten de staten een eigen agentschap voor wegen en transport oprichten.

Het Nevada Department of Transportation beheert circa 8.700 kilometer weg en meer dan 1.000 bruggen, waarvan de meesten vrij klein zijn, aangezien Nevada geen grote rivieren heeft. Het grootste kunstwerk in Nevada is de Mike O'Callaghan-Pat Tillman Memorial Bridge bij de Hoover Dam op de grens met Arizona. Deze grote boogbrug opende in 2010 voor het verkeer en overspant de canyon van de Colorado River. Nevada heeft de minste bruggen die in slechte conditie verkeren in de Verenigde Staten.[1]

Interstate Highways

Het netwerk van Interstate Highways in Nevada is dun. De belangrijkste Interstates voor doorgaand verkeer zijn de Interstate 15 door het zuiden en de Interstate 80 door het noorden van de staat, waarbij I-80 veruit de langste Interstate Highway is. Daarnaast zijn er enkele auxiliary routes, de Interstate 215 als ringweg van Las Vegas, de Interstate 515 door Las Vegas en de Interstate 580 tussen Reno en Carson City.

Geschiedenis

De bouw van het snelwegennet in Nevada begon vanaf eind jaren 50, en in 1960 openden de eerste snelwegtrajecten, een stuk van de I-15 vanaf de grens met California tot Sloan, en een stuk I-80 tussen Sparks en Fernley. Gedurende de jaren 60 zijn de delen tussen de grotere dorpen van zowel de I-15 als I-80 opengesteld. Het waren juist de dorpspassages die langer op zich lieten wachten, omdat deze plaatsen afhankelijk waren van verkeer voor hun bestaan. Dit waren zowel de grotere steden Las Vegas en Reno, als regionale plaatsen zoals Mesquite, Lovelock, Winnemucca, Battle Mountain, Carlin, Elko en Wells. De snelwegtrajecten rond deze plaatsen werden veelal in de jaren 70 opengesteld. De I-15 was het eerste voltooid, toen in 1974 het laatste deel in North Las Vegas werd geopend. Pas vanaf 1982 was de I-80 geheel doorgaand te berijden in Nevada. Daarna zijn enkel nog wat kortere snelwegen rond Las Vegas en Reno geopend. In 2018 kwam I-11 gereed tussen Las Vegas en de grens met Arizona.

US Highways

De US 50 tussen Austin en Eureka.

Verkeer op de noord-zuidroutes door Nevada is afhankelijk van de US Highways. De US 93 vormt een zeer lange noord-zuidroute door het oosten van de staat en loopt via Las Vegas, Ely en Wells. Deze weg is buiten de regio Las Vegas zeer licht bereden, maar het is wel de enige doorgaande weg in het oosten van Nevada. De US 95 vormt de verbinding tussen Las Vegas en Reno, en verder via I-80 naar Winnemucca en door naar Oregon. US 95 doet echter de regio Reno net niet aan, maar bypasst Reno ruimschoots ten oosten via Fallon. De US 395 is de noord-zuidverbinding door de regio Carson City & Reno, echter de functie is deels overgenomen door I-580.

De US 50 vormt een oost-westroute door het midden van Nevada. Deze staat bekend als The Loneliest Road in America. Alhoewel US 50 een zeer rustige weg is, is de zuidelijker verlopende US 6 nog lichter bereden. Voor de voltooiing van de Interstate Highways waren er nog twee belangrijke US Highways in Nevada, de US 40, die vervangen is door I-80, en US 91, die vervangen is door I-15.

Interstates en US Highways in de staat Nevada

Interstate 15Interstate 80Interstate 215Interstate 515Interstate 580

US 6US 50US 93US 95US 395

Las Vegas


State Routes

De Extraterrestrial Highway (SR-375).

In Nevada wordt gesproken van een 'state route'. Er zijn drie klassen state routes, de zogenaamde primary routes met nummers van 0 t/m 499, urban routes met nummers van 500 t/m 699 en secondary routes met nummers van 700 t/m 895. Het wegennet van Nevada is erg dun, en de belangrijkere routes worden gevormd door US Highways en Interstate Highways. Daarom zijn er in Nevada maar weinig state routes met een lengte van meer dan 100 kilometer. De hoogte van het nummer zegt weinig over de belangrijkheid er van, zo zijn er maar twee wegnummers lager dan 100 toegekend, de SR-28 en SR-88 die aansluiten op hetzelfde nummer in de staat California. In de nummering van state routes worden in Nevada frequent nummers overgeslagen. De wegnummers van de primary routes zijn gegroepeerd per regio, vaak per county. De nummering van state routes werd eerst in 1917 vastgesteld en is in 1976 hernummerd. Sinds de jaren '90 worden de urban routes uitgefaseerd, omdat deze wegen bij voorkeur in het beheer van de gemeenten en counties horen te zijn.

De state routes in Nevada zijn relatief kort en hebben daarom bijna altijd een secundair karakter. Ondanks de grote oppervlakte van Nevada zijn er maar 10 state routes langer dan 100 kilometer, waarvan de langste niet langer is dan 178 kilometer. Daarentegen zijn een groot aantal state routes korter dan 30 kilometer. De kortste state route is de NV-426 in Reno die slechts 0,6 kilometer lang is. 6 state routes zijn korter dan 3 kilometer.

Wegnummering

In Nevada zijn drie wegnummerklasses voor state routes;

  • Primary routes: 1 t/m 499
  • Urban routes: 500 t/m 699
  • Secondary routes: 700 t/m 895

De primary routes en secondary routes vormen een geïntegreerd systeem. Primary routes zijn overwegend per county in alfabetische volgorde genummerd. Zo heeft Churchill County lage nummers en White Pine County hoge nummers, maar deze routes kunnen doorlopen tot in naburige counties. Er zijn echter enkele uitzonderingen. Een klein aantal state routes heeft zijn nummer afgeleid van de aansluitende state route in een buurstaat. State routes zijn in Nevada relatief kort in verhouding tot de omvang van de staat. In tegenstelling tot andere staten zijn er geen state routes die oost-west of noord-zuid door de hele staat lopen. Dit komt mede omdat er in Nevada minder sprake is van een grid.

State routes in Nevada

2888115116117118119120121140146147156157158159160161163164165168169170171172206207208221223225226227228229230231232233264265266267278289290292293294304305306317318319320321322338339340341342359360361362372373374375376377379396397398399400401425426427430431439443445446447487488490

In vet state routes die langer dan 50 kilometer zijn.


Geschiedenis

Voorgeschiedenis

Tot 1917 werden de 'wegen' in Nevada ontwikkeld door lokale overheden. Vanaf 1917 werd dit een staatsaangelegenheid met de creatie van het Nevada Department of Highways. Direct vanaf 1917 was er een wegnummering, maar de staat had destijds geen enkele verharde weg. Dit kwam door het zeer lage bevolkingsaantal in de staat, Nevada had in 1920 slechts 77.000 inwoners. Transport over de weg was lange tijd lastig vanwege de enorme afstanden, weinige voorzieningen buiten de belangrijkste plaatsen en het nauwelijks ontwikkelde wegennet. In de jaren '20 werden enkele lange-afstandswegen ontwikkeld als een 'oiled road', dit is een olielaag over de gravelweg, waarmee de weg stofvrij was. Een dergelijk wegdek is niet erg comfortabel en heeft weinig draagkracht.

Jaren 20: De eerste verharde wegen

Eind jaren '20 had Nevada slechts één volwaardig verharde weg, een deel van wat vanaf 1934 de US 395 werd tussen Carson City, Reno en de grens met California. Indertijd was Reno ruimschoots de grootste stad van Nevada, het had ongeveer 5 keer zoveel inwoners als Las Vegas en Carson City. In 1929 waren enkele lange-afstandsroutes als 'oiled road' uitgebouwd, zoals de US 40 van Reno via Winnemucca tot de grens met Utah (thans I-80), het grootste deel van US 50 tussen Reno en Ely, de US 91 (thans I-15) door het zuiden van de staat en delen van de US 95 tussen Las Vegas en Carson City, en dan hoofdzakelijk de noordelijke helft vanaf Tonopah. Ook was een deel van wat later de US 93 zou worden ten zuiden van Ely van een olielaag voorzien.

Jaren 30: Uitbreiding van de verharde wegen

Begin jaren '30 is het wegennet verder voorzien van een olielaag om ze stofvrij te maken, waarna men later in de jaren '30 overging op een asfaltverharding. Midden jaren '30 was de US 40 - onderdeel van de transcontinentale Lincoln Highway - volledig geasfalteerd. De focus lag in de jaren '30 voornamelijk op de wegen die later een US Highway zijn geworden, of zijn vervangen door Interstate Highways. Buiten de belangrijkste doorgaande wegen trof men bijna alleen maar zandwegen, slechts een deel van het secundaire wegennet had gravel tegen eind jaren '30. De grootste concentratie verharde wegen in 1939 was in de ruime regio rond Reno-Carson City, en het zuiden van Nevada, in de regio rond Las Vegas. Elders waren de US Highways de enige geasfalteerde wegen in de wijde omtrek. De US 6 was destijds de enige US Highway in Nevada die deels een gravelverharding had, tussen Tonopah en Ely. Bij de grens met Utah was US 6 zelfs nog een zandweg.

Een belangrijke landmark van Nevada is de Hoover Dam, aangelegd tussen 1931 en 1936. Deze grote stuwdam in de Colorado River ligt op de grens met de staat Arizona en maakte een verbinding naar die staat mogelijk. De US 93 is specifiek aangelegd voor de aanleg van de dam, voor 1931 was er geen verharde weg in deze regio. Voor dat de weg over de dam gereed kwam was er geen enkele wegverbinding tussen Nevada en Arizona, men moest omrijden via California. Las Vegas had in 1930 echter slechts 5.100 inwoners, dus de verkeersvraag was ook gering.

Jaren 40: De Tweede Wereldoorlog en langzame ontwikkeling

Tijdens de Tweede Wereldoorlog waren de uitgaven aan wegen een absoluut minimum. Het onderhoudsniveau verslechterde, maar Nevada had een voordeel ten opzichte van staten ten oosten van de Rocky Mountains dat er weinig neerslag is, en de wegen minder onderhoud nodig hadden. In 1940 was Reno de grootste stad met 21.000 inwoners, Nevada had toen nog maar net de grens van 100.000 inwoners overschreden en gezien de weinige landbouw was de uitbreiding van het wegennet in die tijd niet heel urgent. In de tweede helft van de jaren '40 begon men de eerste state highways te asfalteren. Dit gebeurde in die tijd voornamelijk in de regio rond Reno en Carson City. Buiten die regio waren er in 1949 maar enkele geasfalteerde state highways, de langste geasfalteerde state highway was destijds de weg van Luning naar Middlegate (thans NV-361). Ook was de weg van Elko naar Mountain City (thans NV-225) in het noorden van Nevada grotendeels geasfalteerd.

Jaren 50: Ontwikkeling van de state highways

De US 6 tussen Tonopah en Ely.

Vanaf de jaren '50 werden de state highways op grotere schaal geasfalteerd, en midden jaren '50 was een aanzienlijk deel van de state highways op het platteland geasfalteerd. Dit was lastig vanwege de grote afstanden van dorpen, arbeiders konden niet 's avonds naar huis rijden en de volgende ochtend weer naar het werk komen. Eén gebied werd in die tijd echter niet ontwikkeld, een grote driehoek tussen Las Vegas, Tonopah en Ely in het zuiden van Nevada. Hier ligt het 'Las Vegas Bombing and Gunnery Range', in de volksmond ook wel bekend als 'Area 51'. In dit uitgestrekte gebied tussen US 6, US 93 en US 95 waren in 1955 geen geasfalteerde wegen. State highways die nog niet verhard waren hadden vaak ook geen bewegwijzering of wegmeubilair. Met name in de nacht was rijden over deze wegen een uitdaging.

In 1956 werd het Interstate Highway systeem gecreëerd. Voor Nevada betekende dat I-15 door de regio Las Vegas en I-80 als lange-afstandsroute vanaf Reno via Winnemucca naar de grens met Utah. I-15 zou de US 91 vervangen, I-80 zou de US 40 vervangen. In 1960 openden de eerste delen van deze Interstate Highways, twee delen van I-15 tussen de grens met California en Sloan en in de woestijn ten noorden van Las Vegas, evenals een deel van I-80 ten oosten van Reno.

Jaren 60: Aanleg van de Interstate Highways

Nevada had in 1960 285.000 inwoners, waarvan er 64.000 in Las Vegas en 54.000 in Reno woonden. De hoeveelheid verkeer op de wegen in Nevada was nog steeds gering, alhoewel met name het verkeer vanuit California naar Reno en Las Vegas toenam. Dit zijn ook de eerste delen van I-15 en I-80 die aangelegd zijn. Begin jaren '60 werd voornamelijk gebouwd aan het ombouwen van de US 40 en US 91 buiten de steden. Her en der verschenen de eerste stukken freeway, vaak niet veel meer dan 20 kilometer lang. Stukje bij beetje werden de Interstate Highways langer. Met name de aanleg van I-80 door het noorden van Nevada was lastig, grote stukken van de route lopen door zeer afgelegen gebied, ver van de dichtstbijzijnde steden.

Tegen 1965 was I-15 substantieel gereed, er ontbraken nog korte stukken in Las Vegas en Mesquite. I-80 was meer gefragmenteerd gereedgekomen, met nog lange stukken tweestrooks US 40 tussen de freewaysegmenten. In de tweede helft van de jaren '60 werden echter in hoog tempo nieuwe trajecten opgeleverd. In die tijd is ook de US 395 in Nevada verbreed naar 2x2 rijstroken, dit was echter nog geen freeway.

Het asfalteren van de state highways had in de jaren '60 minder prioriteit. Veel dorpen in de woestijn verloren aan inwoners en met name in het noordwesten van Nevada was een groot gebied met nagenoeg geen geasfalteerde wegen. In de tweede helft van de jaren '60 is een redelijk lang stuk van de US 95 in de regio rond Las Vegas naar 2x2 rijstroken verbreed.

Jaren '70: Voltooiing van de Interstate Highways & hernummering

In 1970 had Nevada 489.000 inwoners, een groei van ruim 200.000 inwoners ten opzichte van 1960. Met name Las Vegas werd dominant in deze periode, het was de eerste stad in de staat die de grens van 100.000 inwoners overschreed en had 126.000 inwoners in 1970. Reno had 73.000 inwoners. Beide steden hadden nog een ontbrekend deel van I-15 en I-80, waardoor verkeer nog over het stratennet moest. Beide ontbrekende delen zijn circa 1974 opengesteld. Tegelijkertijd opende ook het laatste ontbrekende deel van I-15 op de grens met Arizona, waarmee I-15 door Nevada voltooid was.

I-80 had in 1975 nog acht ontbrekende schakels, de meeste daarvan lagen rond de kleine regiostadjes, omdat de bedrijvigheid in plaatsen als Lovelock, Winnemucca, Battle Mountain, Carlin, Elko en Wells nog sterk afhankelijk was van passanten op de I-80 / US 40. Deze ontbrekende delen zouden pas begin jaren '80 worden opengesteld, in 1982.

In 1976 werd het netwerk van state routes volledig hernummerd. De wegnummers waren in 1917 willekeurig toegekend, zonder een doordacht systeem. Ook waren er diverse state routes met een suffix. Bij de hernummering van 1976 werden de meeste één en tweecijferige state routes geschrapt. Alleen NV-28 en NV-88 behielden hun nummer van voor 1976. Een deel van de state routes verdween helemaal als weg in het beheer van de staat. Diverse routenummers die toegekend waren verliepen over wegen die niet in het beheer van de staat waren, vaak waren dit onverharde wegen naar ghost towns die begin 20e eeuw nog relevantie hadden, maar in de jaren '70 niet meer.

Jaren 80: Groei van de steden

De Interstate 15 in Las Vegas.

Nevada was in 1980 gegroeid naar 800.000 inwoners, waarvan 165.000 in Las Vegas en 101.000 in Reno, waarmee de staat voor het eerst twee grote steden met meer dan 100.000 inwoners had. De groei begon zich vanaf dat moment disproportioneel voor te doen rond Las Vegas. De staat kon profiteren van de snel stijgende huizenprijzen in California en kreeg daarmee een overloopfunctie, net als Arizona. In 1982 openden de laatste delen van de Interstate 80, diverse omleggingen rond kleine stadjes in het noorden van de staat.

De ontwikkeling van het netwerk van state routes ging minder snel. Buiten de regio's Las Vegas en Reno bleven veel wegen onverhard, mede omdat de status van state route op diverse verbindingen was ingetrokken. Met name het noordwesten van Nevada was notoir, in een groot gebied ten noordwesten van I-80 waren slechts twee geasfalteerde wegen. Dit gebied was extreem dunbevolkt, waardoor er geen noodzaak was om de resterende gravelwegen en zandwegen te asfalteren. Ook in de regio rond 'Area 51' in het zuiden van Nevada werden geen geasfalteerde wegen aangelegd.

In de tweede helft van de jaren '80 werd gewerkt aan de aanleg van de US 395 (later I-580) door Reno als freeway. Tegen 1989 was de noordelijkste paar kilometer tot I-80 in Reno gereed. Tegelijk kwam in Las Vegas de US 95 als freeway gereed, in korte tijd is nagenoeg het gehele stedelijke deel aangelegd vanaf Henderson tot voorbij Las Vegas.

Jaren 90: Explosieve bevolkingsgroei

In de jaren '90 barstte Las Vegas uit zijn voegen. I-15 had nog grotendeels slechts 2x2 rijstroken, maar Clark County had al 741.000 inwoners, ongeveer 60% van alle inwoners in Nevada. Om de explosieve bevolkingsgroei te accommoderen is I-15 door Las Vegas verbreed, grotendeels naar 2x3 rijstroken in het noorden en 2x4 rijstroken in het midden en zuiden van Las Vegas. Ook werd de US 395 freeway in Reno gefaseerd zuidwaarts verlengd richting Carson City, een proces dat echter traag ging. Eind jaren '90 kwam het eerste deel van de Interstate 215 gereed, die de ringweg van Las Vegas moest gaan vormen. Tussen 1990 en 2000 groeide Clark County van 741.000 naar 1.376.000 inwoners, een groei van meer dan 600.000 personen, waardoor de druk toenam om het wegennet uit te breiden.

Vanaf 2000

De focus lag na 2000 op de voltooiing van I-215 rond Las Vegas. Circa 2002 kwam het zuidoostelijk deel tussen de US 93/95 en I-15 gereed. In de jaren erna werd de ringweg verder voltooid in fases. Vaak werden de hoofdrijbanen ter hoogte van aansluitingen als laatste aangelegd, zodat verkeer nog lange tijd via verkeerslichten moest. Het laatste deel van de zuidwestring kwam in 2010 gereed. I-215 is grotendeels wel aangelegd met een ruimtereservering voor een latere verbreding naar 2x4 of 2x5 rijstroken. De economische recessie vanaf 2008 trof Las Vegas hard, de foreclosure rate in de stad was één van de hoogste van de Verenigde Staten. Na 2012 herstelde de economie zich en is gestart met diverse nieuwe wegenprojecten. In 2018 kwam de Interstate 11 van Las Vegas tot de grens met Arizona gereed. In 2020 kwam de noordring van Las Vegas gereed.

Tolwegen

In Nevada zijn geen tolwegen, deze zijn er ook nooit geweest.

Verkeersintensiteiten

Het drukste punt in Nevada is I-15 ter hoogte van Sahara Avenue in Las Vegas, waar 260.000 voertuigen per dag rijden. Op grote delen van de US Highways en state highways buiten de grotere plaatsen rijden minder dan 1.000 voertuigen per dag, soms minder dan 300 voertuigen per dag op US Highways.

Congestie

Congestie doet zich in Nevada hoofdzakelijk voor in de agglomeratie Las Vegas. Met name op I-15 kan het goed vastlopen. De agglomeratie heeft één van de slechtste verhoudingen tussen rijstrookkilometers op snelwegen en het inwonertal. Las Vegas heeft echter een 24-uurs economie waardoor het verkeer wat meer gespreid door de dag is. Ook 's nachts kan het soms nog relatief druk zijn, alhoewel filevorming zeldzamer is. Rond Reno is minder congestie. Elders in Nevada liggen de verkeersintensiteiten vaak bijzonder laag.

Referenties

Verenigde Staten

AlabamaAlaskaArizonaArkansasCaliforniaColoradoConnecticutDelawareFloridaGeorgiaHawaiiIdahoIllinoisIndianaIowaKansasKentuckyLouisianaMaineMarylandMassachusettsMichiganMinnesotaMississippiMissouriMontanaNebraskaNevadaNew HampshireNew JerseyNew MexicoNew YorkNorth CarolinaNorth DakotaOhioOklahomaOregonPennsylvaniaRhode IslandSouth CarolinaSouth DakotaTennesseeTexasUtahVermontVirginiaWashingtonWest VirginiaWisconsinWyoming