Nicaragua
Nicaragua | |
---|---|
Hoofdstad | Managua |
Oppervlakte | 130.373 km² |
Inwonertal | 6.360.000 |
Lengte wegennet | 2.126 km |
Lengte snelwegennet | 0 km |
Eerste snelweg | nvt |
Benaming snelweg | nvt |
Verkeer rijdt | rechts |
Nummerplaatcode | NIC |
Nicaragua (Spaans: República de Nicaragua) is een land in Centraal-Amerika, gelegen op het continent Noord-Amerika. Het land telt ruim 6 miljoen inwoners en is ruim 3 keer zo groot als Nederland. De hoofdstad is Managua.
Inleiding
Geografie
Nicaragua is gelegen tussen de Pacifische Oceaan in het westen en de Caribische Zee in het oosten. In het noorden grenst het aan Honduras, in het zuiden aan Costa Rica. Net ten oosten van de Caribische kust liggen enkele eilanden die tot Colombia behoren. Nicaragua meet maximaal 450 kilometer van noord naar zuid en 450 kilometer van west naar oost. Een vrij groot deel van Nicaragua is vlak tot glooiend, maar het westen kent hogere heuvels en enkele vulkanen die ver boven het landschap uitrijzen. De meeste bergen zijn niet meer dan 1.000 meter hoog, maar geïsoleerde vulkanen rijzen op tot meer dan 1.500 meter. Op de grens met Honduras ligt de 2.107 meter hoge Mogotón, het hoogste punt van Nicaragua. Het land wordt verder gedomineerd door twee grote meren, het Lake Managua en het grotere Lake Nicaragua, dat het grootste meer in Centraal-Amerika is. De oostkust van Nicaragua staat bekend als de Mosquito Coast, een ontoegankelijk gebied met moerassen en jungle. Het binnenland van Nicaragua is meer gecultiveerd.
Demografie
Nicaragua telt ruim 6 miljoen inwoners. De hoofdstad Managua is de enige echt grote stad, met ruim 1 miljoen inwoners. Daarnaast zijn er 9 steden met meer dan 100.000 inwoners, daarmee heeft Nicaragua wel meer grotere steden dan de meeste andere Centraal-Amerikaanse landen. Alle grotere steden liggen in de westelijke helft van Nicaragua, maar wel landinwaarts van de kust. Opvallend is dat Nicaragua geen grote kustplaatsen heeft, de meeste kustplaatsen liggen aan de Pacifische Oceaan en zijn betrekkelijk klein. Aan de Caribische kust liggen maar twee plaatsen.
Ruim twee derde van de inwoners van Nicaragua is een Mestizo: gemixt Indo-Amerikaans en Europees. Nog eens 17% is alleen van Europese afkomst en 9% is van Afrikaanse afkomst, zij wonen vooral in Oost-Nicaragua. De rest worden gevormd door inheemse bevolkingsgroepen. In Nicaragua wordt het Spaans door bijna de hele bevolking gesproken. Inheemse talen en creools worden ook gesproken, vooral in het oosten van het land.
Economie
De economie van Nicaragua is onderontwikkeld, het is één van de armste landen in Latijns-Amerika. Nicaragua heeft het hoogste aandeel van de economie in de landbouw van Centraal-Amerika. De exportproducten van Nicaragua bestaan hoofdzakelijk uit landbouwproducten. Circa de helft van de inwoners van Nicaragua leeft onder de armoedegrens. Conflicten in de 20e eeuw hebben ervoor gezorgd dat Nicaragua zich nooit goed kon ontwikkelen. De infrastructuur is onderontwikkeld. Het land is sterk afhankelijk van geld dat door migranten in het buitenland naar Nicaragua wordt teruggestuurd. Een groot deel van de economie is informeel. Het toerisme in Nicaragua is in opkomst.
Geschiedenis
Columbus bereikte in 1502 als eerste Europaan de oostkust van wat nu Nicaragua is. Het duurde echter nog 20 jaar voordat Spanjaarden pogingen deden om het gebied te koloniseren, de eerste permanente nederzetting werd in 1524 gesticht. De Spanjaarden ontwikkelden enige infrastructuur in Nicaragua en stichtten er de belangrijkste hedendaagse steden. In 1821 werd het gebied onafhankelijk van Spanje, maar behoorde vanaf dat moment korte tijd tot Mexico. Het was daarna een onderdeel van de Verenigde Staten van Centraal-Amerika, maar werd in 1838 een onafhankelijke republiek. Er was daarna rivaliteit en conflict tussen de twee belangrijkste steden van Nicaragua: León en Granada. In 1852 werd Managua als compromis de hoofdstad van het land. Het oosten van Nicaragua, de Mosquito Coast, was een Brits protectoraat dat in 1860 bij Nicaragua kwam en daarna als autonome regio bestuurd werd tot 1894.
De Verenigde Staten waren in 1899 van plan om een kanaal te bouwen door Nicaragua, maar uiteindelijk werd het Panamakanaal gebouwd. Het Amerikaanse leger was tussen 1912 en 1933 sterk aanwezig in Nicaragua, waarna Nicaragua een dictatuur was. In 1979 volgde een revolutie door marxisten, waarna de contra-revolutionisten steun van de Verenigde Staten kregen. In 1990 werden democratische verkiezingen gehouden. Daniel Ortega had lange tijd de macht in Nicaragua, tussen 1979 en 1990 evenals vanaf 2007, dat in toenemende mate als een autoritair regime wordt beoordeeld.
Wegennet
Intern conflict heeft ervoor gezorgd dat een goed wegennet nooit echt van de grond is gekomen, met name in het oosten van Nicaragua, langs de Mosquito Coast, waar vrijwel geen wegen zijn. Ook in andere delen van het land is het wegennet niet dicht, er is ruim 3.000 kilometer verharde weg. De belangrijkste weg loopt vanaf de grens met Costa Rica via Managua naar de grens met Honduras, en is onderdeel van de Pan-American Highway. Om het grote Lake Nicaragua loopt een weg, waarbij de route over de oostoever een secundaire route is van Managua naar Costa Rica. Er lopen twee wegen naar de Caribische kust, een weg naar Bluefield en een weg naar Puerto Cabezas. De afstanden zijn groot en deze wegen zijn door het tropische klimaat vaak in matige staat.
De modernste wegen liggen in en rond de hoofdstad Managua. Anders dan noordelijker gelegen Centraal-Amerikaanse landen als Honduras en Guatemala, is het wegennet rond de Nicaraguaanse hoofdstad relatief goed ontwikkeld, met 2x2 boulevards met incidenteel ongelijkvloerse kruisingen. Autosnelwegen zijn er niet in Nicaragua. Er loopt een 2x2 weg vanaf Managua naar Masaya die in goede staat is en soms als autopista beschouwd wordt. Er zijn twee ringwegen rond Managua, die beiden maar halfrond zijn in verband met het grote meer waar Managua aan gelegen is. Het wegennet van de stad is grotendeels in een grid gebouwd, behalve in de voorsteden.
hoofdwegen in Nicaragua |
---|
1 • 2 • 3 • 4 • 5 • 7 • 8 • 9 • 10 • 11 • 12 • 14 • 15 • 16 • 17 • 18 • 19 • 20 • 21 • 22 • 23 • 24 • 25 • 26 • 27 • 28 • 29 • 30 • 31 • 32 • 33 • 34 • 35 • 36 • 37 • 38 • 39 • 40 • 41 • 43 • 44 • 45 • 46 • 47 • 48 • 49 • 50 • 51 • 52 • 53 • 54 • 55 • 56 • 57 • 58 • 59 • 60 • 61 • 62 • 64 • 65 • 66 • 67 • 68 • 70 • 71 • 72 • 73 • 74 |
Geschiedenis
In 1940 werd het Departamento de Carreteras del Ministerio de Obras Públicas gecreëerd, die het wegennet van Nicaragua moest gaan beheren, onderhouden en uitbreiden. In 1940 had Nicaragua slechts 201 kilometer weg, waarvan niet meer dan 52 kilometer geasfalteerd was. In de periode 1940-1950 zijn veel zandwegen aangelegd. In 1955 beschikte Nicaragua over 280 kilometer geasfalteerde weg. Het wegenbudget werd in die tijd verhoogd, en de lengte van geasfalteerde wegen nam toe naar 811 kilometer in 1965. Tussen 1960 en 1975 verdubbelde het aantal kilometers verharde weg van 700 naar 1.500 kilometer.
Eind jaren '70 verslechterde de situatie in Nicaragua, en in de jaren '80 werd er een burgeroorlog uitgevochten, waardoor het wegennet in die tijd amper verbeterd kon worden. Het wegennet werd werd flink uitgebreid in de loop der jaren, maar het overgrote deel van het wegennet is onverhard. Vanaf begin jaren '90 begon het geasfalteerde wegennet weer te groeien, van 1.600 kilometer in 1993 naar 2.000 kilometer in 2000 en 2.500 kilometer in 2008. In 2012 beschikte Nicaragua over bijna 24.000 kilometer weg, echter slechts 3.282 kilometer hiervan is geasfalteerd. Tussen 2007 en 2012 nam het verharde wegennet met 13,7% toe.
Ontwerpeisen
In Nicaragua zijn algemene ontwerpeisen per wegtype van kracht. Geasfalteerde wegen moet een wegprofiel van 6 tot 10 meter breed hebben, waarvan de eigenlijke rijbaan 6 tot 7,3 meter breed moet zijn. De right-of-way dient bij voorkeur 20 tot 40 meter te bedragen, maar is vaak onmogelijk in bebouwd gebied. De ontwerpsnelheid moet 60 tot 80 km/h bedragen. De maximale hellingsgraad is bij voorkeur 3-8%.
Verharde wegen zijn in asfalt of beton uitgevoerd. Sommige verharde wegen zijn ook met klinkers uitgevoerd. Onverharde wegen bestaan uit diverse typen. De beste zijn gravelwegen van 4 tot 8 meter breed, deze omvatten 15% van alle wegen. Daarnaast zijn er all-weather roads van 3 tot 4 meter breed die ook tijdens neerslag te berijden zijn, deze omvatten ongeveer 41% van alle wegen in Nicaragua. Zandwegen zijn 2,5 - 3 meter breed en zijn tijdens en na regen vaak onberijdbaar voor personenauto's. Deze omvatten 30% van alle wegen in het land.
Wegclassificatie
Het wegennet van Nicaragua wordt opgedeeld in nationale primaire wegen (nacionales de primera clase), die steden met meer dan 100.000 inwoners met landsgrenzen en havens verbinden. Nationale secundaire wegen (nacionales de segunda clasa) verbinden kleinere plaatsen met meer dan 25.000 inwoners met de grote steden en primaire wegen. Tevens verbinden ze naar belangrijke recreatie- en toeristengebieden.
Departementale primaire wegen (departamentales de primera clase) verbinden plaatsen met 5.000 tot 25.000 inwoners en departementale secundaire wegen (departamentales de segunda clase) verbinden plaatsen met minder dan 5.000 inwoners. Tertiaire wegen (caminos vecinales) vormen het overige wegennet.
De wegen van Nicaragua worden weer opgedeeld in de volgende wegfuncties;
- troncal principal; vormt onderdeel van het centraal-Amerikaanse wegennet, met meer dan 1.000 voertuigen per dag.
- troncal secundaria; verbinden departementen en kleinere plaatsen, met meer dan 500 voertuigen per dag.
- colectora principal; verbindt kleine plaatsen met grotere wegen en steden. Meer dan 250 voertuigen per dag.
- colectora secundaria; verbindingen tussen secundaire wegen. Meer dan 250 voertuigen per dag.
- caminos vecinales; overige wegennet, verbindt dorpen, minder dan 50 voertuigen per dag.
Verkeersintensiteiten
Het verkeer in Nicaragua is buiten de regio Managua niet druk. Op de belangrijkste hoofdwegen rijden tussen 1.000 en 5.000 voertuigen per dag, tussen nabijgelegen steden soms wat meer. Buiten de hoofdwegen is maar een beperkt aandeel van het gemotoriseerde verkeer bestaande uit personenauto's. Veel NIC-wegen met een nummer hoger dan 20 verwerken frequent minder dan 200 voertuigen per dag. In Managua is het verkeer intensiever, en worden op de belangrijke invalswegen intensiteiten tussen 20.000 en 75.000 voertuigen per dag gemeten. De drukste interstedelijke verbinding van het land is de NIC-4 van Managua tot Masaya. Grensoverschrijdend verkeer is gering, meestal minder dan 1.000 voertuigen op grensovergangen.
Tol
Op praktisch alle doorgaande wegen van Nicaragua moet tol betaald worden. In 2012 ging het om maar liefst 588 mogelijke routes waar tol betaald moest worden.
Grensovergangen
Nicaragua heeft drie belangrijke grensovergangen met Honduras (NIC-1, NIC-15 & NIC-24) en één met Costa Rica (NIC-2). Alle grensovergangen liggen in de westelijke helft van Nicaragua.
Wegnummering
Er zijn drie wegnummerlagen in Nicaragua, de Central American Highway, met de prefix CA, de nationale wegen en de departementale wegen. De CA-1 is de transitroute, en loopt samen met de NIC-1 en NIC-2. De nationale wegen worden afgekort met de prefix "NIC".
De nationale wegen zijn genummerd van 1 t/m 74, slechts een klein aantal nummers is overgeslagen. De nummering is veel uitgebreider dan het wegennet vereist. De meeste wegnummers boven 25 zijn secundaire wegen, vaak onverhard. Veel hogere wegnummers zijn korte spurs die een dorp met een hoofdweg verbinden. Enkele hogere nummers zijn echter langere wegen.
Bewegwijzering
De bewegwijzering in Nicaragua vertoont sterke overeenkomsten met dat uit andere latijns-Amerikaanse landen, met groene borden, kapitaalletters en plompe pijlen. Het wegnummerschild wordt weergeven met de afkorting "NIC".[1]