Nigeria
Nigeria - Nijeriya | |
---|---|
Hoofdstad | Abuja |
Oppervlakte | 923.768 km² |
Inwonertal | 225.082.000 |
Lengte wegennet | 60.068 km |
Lengte snelwegennet | 633 km[1] |
Eerste snelweg | 1978 |
Benaming snelweg | Expressway |
Verkeer rijdt | rechts |
Nummerplaatcode | WAN[2] |
Nigeria, formeel de Federal Republic of Nigeria, is een groot land in het westen van Afrika. Het land ligt aan de Atlantische Oceaan en telt 225 miljoen inwoners, het is daarmee het meest bevolkte land van Afrika. Het land heeft een oppervlakte van 923.768 km², of ruim 23 keer zo groot als Nederland. De hoofdstad is Abuja, de grootste stad is Lagos.
Inleiding
Geografie
Nigeria ligt aan de Golf van Guinea van de Atlantische Oceaan en grenst in het westen aan Benin, in het noorden aan Niger en in het oosten aan Tsjaad en Kameroen. Het land meet maximaal 1200 kilometer van west naar oost en 1050 kilometer van noord naar zuid. De hoofdstad Abuja ligt centraal in het binnenland, de grootste stad Lagos ligt in het zuidwesten.
Nigeria heeft een gevarieerd landschap, het is overwegend vrij vlak behalve op de grens met Kameroen, met steppe en Sahel in het noorden tot tropische regenwouden in het zuiden. Daar tussenin ligt een vruchtbaar gebied met veel weilanden en verspreide bebossing. Alhoewel een groot deel van Nigeria geen echt grote hoogteverschillen kent, zijn er wel op tal van plekken kale rotsruggen die boven het omliggende land oprijzen. De 2419 meter hoge Chappal Waddi is het hoogste punt van Nigeria, gelegen in het uiterste oosten nabij de grens met Kameroen.
De voornaamste rivieren van Nigeria zijn de Niger en de Benue, die in het midden van het land samenvloeien. De Niger heeft een grote delta aan de Golf van Guinea. Tal van kleinere rivieren stromen door het land. In het noordoosten ligt het grote Tsjaadmeer, dat een variabel waterniveau heeft. Stuwmeren liggen verspreid in het noorden van het land. De kustregio is grotendeels ontoegankelijk, met lagunes, rivierdelta's en estuaria met moerasland. Alleen Lagos ligt direct aan zee, andere grote steden liggen aan rivieren of estuaria landinwaarts.
Nigeria heeft een variabel klimaat, het noorden is droger, het zuiden natter. In het zuiden valt 1500 tot 2000 mm neerslag, in het midden 500 tot 1500 mm en in het noorden minder dan 500 mm, hier is sprake van enige verwoestijning. In Abuja varieert de temperatuur van 29 °C in het natte seizoen tot 37 °C in het droge seizoen. In Lagos zijn de verschillen minder groot, hier is de maximumtemperatuur het hele jaar door tussen 28 en 33 °C. Ook het zuiden heeft een droog seizoen maar dit is minder uitgesproken dan in het midden en noorden.
Demografie
Naam | Inwonertal |
---|---|
Lagos | 15.300.000 |
Kano | 4.103.000 |
Ibadan | 3.649.000 |
Port Harcourt | 1.865.000 |
Kaduna | 1.652.000 |
Calabar | 1.200.000 |
Maiduguri | 1.197.000 |
Benin City | 1.147.000 |
Zaria | 1.018.000 |
Nigeria heeft een stormachtige bevolkingsgroei, maar accurate data over de exacte bevolkingsomvang ontbreekt. Duidelijk is dat het land een enorme bevolkingsgroei heeft, tussen 1990 en 2020 groeide het land met meer dan 100 miljoen inwoners. In 1971 had het land 55 miljoen inwoners, tegenwoordig meer dan 200 miljoen. Nigeria is met afstand het meestbevolkte land van Afrika en is goed voor ongeveer 17% van de bevolking van het continent. De Verenigde Naties schat dat het land in het jaar 2100 tussen de 500 miljoen en 1 miljard inwoners zal tellen, met een middenvariant van 730 miljoen inwoners, waarmee Nigeria het op twee na meest bevolkte land ter wereld zal worden.
Het land heeft tal van grote steden, waarvan Lagos de grootste is. Ook hier is onduidelijk hoe groot de stad werkelijk is, maar de regio kent een explosieve bevolkingsgroei. In 1950 had Lagos circa 300.000 inwoners, volgens schattingen heeft de stad tegenwoordig meer dan 13 miljoen inwoners. De agglomeratie heeft naar schatting tussen 16 en 23 miljoen inwoners, waarmee het één van de grootste steden ter wereld is. De stad heeft echter een chronisch gebrek aan adequate infrastructuur om zo'n grote bevolking te huisvesten. Grote delen van Lagos bestaat uit sloppenwijken en informele wijken.
Andere steden met meer dan 1 miljoen inwoners zijn Kano, Ibadan, Abuja, Port Harcourt en Benin City. Abuja is sinds 1991 de hoofdstad van Nigeria en is een geplande stad in het midden van het land. Deze stad heeft eveneens een stormachtige bevolkingsgroei.
In Nigeria wonen meer dan 250 etnische groepen met even zoveel talen. Het is één van de meest diverse landen ter wereld, alhoewel het grootste deel tot de groepen Hausa, Yoruba, Igbo en Fulani behoren, die gezamenlijk 70% van de bevolking vormen. De vele etnische groepen maken communicatie lastig, daarom is het Engels de officiële taal en lingua franca. Slechts een klein deel van de stedelijke elite gebruikt het Engels als eerste taal en op het platteland wordt Engels vaak helemaal niet gesproken.
Het land heeft ook een diverse religieuze achtergrond, bijna 50/50 verdeeld in christenen en moslims. De moslims wonen hoofdzakelijk in het noorden en de christenen vooral in het zuiden. De hoofdstad Abuja ligt om die reden ook in het midden, om beide bevolkingsgroepen te representeren.
Economie
Nigeria is één van de grotere economieën van de wereld, alhoewel het inkomensniveau per inwoner laag ligt door de enorme bevolkingsomvang. In 2019 lag het inkomen per inwoner op $ 6000, daarmee boven het gemiddelde van de landen in de regio. Kenmerkend is dat minder Nigerianen in de landbouw werken dan in de buurlanden. De landbouwsector is relatief groot maar vanwege het enorme inwonertal kan het land niet meer in de eigen voedsel voorzien en moet het voedsel importeren.
Het land is één van de grootste olieproducten ter wereld, dit is de primaire bron van inkomsten voor de overheid. Olie is goed voor 40% van het BBP en 80% van de overheidsinkomsten. De voornaamste olievelden liggen in de Nigerdelta. Het land heeft ook grote potentie om grondstoffen te delven, maar dit wordt nog maar in beperkte mate geëxploiteerd buiten de oliesector.
Geschiedenis
Vanaf de 10e eeuw ontstonden inheemse koninkrijken in de regio die nu Nigeria is. In de 16e eeuw waren het de Portugezen die als eerste op grotere schaal handel dreven in de regio. De slavenhandel nam in die tijd toe, maar in Nigeria was ook grootschalige interne slavernij. Eind 19e eeuw waren er naar schatting 2 miljoen slaven in Nigeria zelf, hoofdzakelijk in het Kalifaat Sokoto in wat nu het noordoosten van Nigeria is. De Britten verboden de internationale slavenhandel in 1807 en namen stappen om de slavenhandel vanuit Nigeria tegen te gaan. In 1885 werden de Britse claims op dit deel van Afrika erkend door de rest van Europa tijdens de conferentie van Berlijn. In 1901 werd Nigeria een Brits protectoraat. Nigeria was toen opgedeeld in de noordelijke en zuidelijke protectoraten en de kolonie Lagos.
In 1960 werd Nigeria onafhankelijk van het Verenigd Koninkrijk. Vanaf 1966 waren er diverse staatsgrepen die leidden tot een burgeroorlog in de periode 1967-1970. Het land stond voor de rest van de 20e eeuw onder militair bestuur, een periode dat de olieproductie opgeschaald werd en de overheidsinkomsten fors toenamen, waardoor Nigeria een relatief uitgebreide infrastructuur kon realiseren. In 1999 werden voor het eerst in 30 jaar weer democratische verkiezingen gehouden. Sindsdien is Nigeria politiek gezien relatief stabiel, maar de grote tegenstellingen tussen het islamitische noorden en christelijke zuiden leiden vaak tot onrust.
Wegennet
Nigeria heeft een netwerk van 195.000 kilometer weg, waarvan in 2017 60.000 kilometer was verhard en 135.000 kilometer onverhard.[3] Het hoofdwegennet wordt opgedeeld in 32.000 kilometer federale weg en 31.000 kilometer staatsweg.
Het land heeft een uitgebreid netwerk van verharde wegen, aanzienlijk meer dan de andere landen in de regio. Het wegennet is echter veelal matig tot slecht onderhouden. In Nigeria zijn de meeste grote steden verbonden door 2x2 wegen, expressways genoemd, alhoewel het aantal ongelijkvloerse kruisingen beperkt blijft tot de belangrijkste aansluitingen. Lagos heeft een beperkt netwerk van ongelijkvloerse wegen, alhoewel hier ook voetgangers en ander langzaam verkeer op voorkomen. De hoofdstad Abuja is een nieuwe stad en heeft een duidelijk meer ontwikkeld en georganiseerd wegennet. Autosnelwegen in Abuja tellen tot 2x4 rijstroken. Het snelwegennet meet officieel 1.194 kilometer, maar de meesten voldoen niet aan westerse ontwerpeisen, alhoewel ze vaak wel 2 rijstroken per richting met een middenberm kennen. Het werkelijke snelwegennet is ongeveer 625 kilometer lang.
Alle delen van het land worden verbonden door hoofdwegen, met een A-prefix. Lokale wegen hebben een F-prefix. Er zou ook een E-prefix zijn, voor expressways.
Nigeria reed oorspronkelijk links, een gevolg van dat het een Britse kolonie was. Op 2 april 1972 schakelde het land over naar rechts rijden, daarmee meer in lijn met de buurlanden, die Franse kolonies waren.
Wegbeheer
Het wegbeheer in Nigeria is opgedeeld tussen de federale regering, de staten en de gemeenten. De belangrijke wegen vormen het Federal Highway System of Nigeria, dit omvat alle A-wegen, ook wel een trunk road genoemd, evenals veel verbindingswegen. Alle wegen van enige betekenis voor doorgaand verkeer zijn in de regel in federaal beheer. De staten beheren de meer secundaire wegen.
Het federale wegbeheer wordt uitgevoerd door de Federal Roads Maintenance Agency (FERMA).[4] FERMA werd in 2002 opgericht en is een agentschap van het Federal Ministry of Works and Housing (FMWH).[5] Het wegennet in federaal beheer beslaat circa 26.000 kilometer.
Geschiedenis
Koloniale periode
Nigeria was tussen 1900 en 1960 een Britse kolonie. In deze periode werd het wegennet al relatief omvangrijk ontwikkeld. In 1926 werd de Roads Board opgericht die de bestaande wegen moest gaan verbeteren tot een geïntegreerd netwerk van hoofdwegen en secundaire wegen. Tussen 1946 en 1960 werd door de Britten significant geïnvesteerd in het Nigeriaanse wegennet, ook werd een wegnummering ingevoerd, met 1, 2- en 3-cijferige wegnummers.[6] Highway 1 verliep van Lagos via Ibadan en Ilorin naar de rivier de Niger bij Jebba. Er was op dat punt de enige brug over de Niger die in de Britse koloniale tijd is aangelegd, dit was eigenlijk een spoorbrug maar had een betonnen baan zodat deze ook door wegverkeer gebruikt kon worden.
De rivieren Niger en Benue waren formidabele obstakels voor het wegverkeer in de koloniale periode, er waren voornamelijk riskante veerdiensten en bijna geen bruggen. Opvallend aan het wegennet was de geïsoleerde ligging van Lagos, aan het einde van een doodlopende weg. Er was maar één wegverbinding van en naar Lagos (Highway 1). In Lagos was in de Britse koloniale periode maar één brug naar Lagos Island aangelegd, de Carter Bridge die oorspronkelijk in 1901 was aangelegd. De wegen die tijdens de Britse koloniale tijd werden aangelegd hadden veelal een ontwerpsnelheid van 30 tot 50 mph (65 - 80 km/h). In de Britse koloniale tijd reed men links.
Aan het einde van de Britse koloniale periode had Nigeria met afstand het meest uitgebreide netwerk van verharde wegen in West-Afrika.[7][8]
De eerste 20 jaar na onafhankelijkheid
In 1960 werd Nigeria onafhankelijk, op dat moment begon de Nigeriaanse olie-industrie ontwikkeld te worden, de olieproductie startte in 1957 en werd in de jaren '60 opgeschaald. In 1965 opende de eerste moderne brug over de Niger in Onitsha. De Nigeriaanse burgeroorlog, die grotendeels in de Nigerdelta werd gevochten, vertraagde de olie-productie tussen 1967 en 1970. De grote olie-inkomsten maakten het de Nigeriaanse overheid mogelijk om veel geld in het wegennet te investeren, met name in de jaren '70 werden op grote schaal wegen aangelegd en verbeterd. De ontwerpsnelheid van hoofdwegen werd verhoogd naar 100 km/h en tussen grote steden werden wegen verdubbeld. In deze tijd kwam het bouwbedrijf Julius Berger op, één van de grootste bouwbedrijven in Afrika. Zij hebben een groot deel van de Nigeriaanse bruggen en wegen aangelegd vanaf de jaren '70.
In de jaren '70 was een periode van grote ontwikkeling en veranderingen in het wegennet. In 1971 werd de huidige wegnummering ingevoerd. Op 2 april 1972 schakelde Nigeria over van links naar rechts rijden.[9] Een belangrijke reden was dat alle buurlanden rechts reden. In de jaren '70 werden ook joint ventures opgericht met buitenlandse autofabrikanten om autofabrieken te openen in Nigeria. Met name Peugeots en Volkswagens werden voor de lokale markt geproduceerd.
In Nigeria werden in de jaren '70 dual carriageways aangelegd, met name van en naar Lagos. In Lagos zelf werden diverse grote bruggen gebouwd, de oorspronkelijke Carter Bridge uit 1901 werd vervangen door een bredere brug in 1973, de Eko Bridge opende in 1975 en in 1976 begon de bouw van de 11,8 kilometer lange Third Mainland Bridge, deze werd echter pas in 1990 opgeleverd. In 1977 opende de Lagos - Badagry Expressway, een dual carriageway die een nieuwe westelijke invalsweg van Lagos vormde, aangelegd door een moerasachtige kuststreek waar voorheen geen wegen waren. In 1978 opende de Lagos - Ibadan Expressway (E1), de eerste snelwegachtige weg van Nigeria. In Lagos opende in 1978 de Apapa - Oshodi Expressway en in 1979 de Ring Road.
Na 1980
Nigeria had grote uitstaande schulden vanwege de bouw van infrastructuur in de jaren '70 en in de jaren '80 stortte de prijs van olie in vanwege een overschot aan productie, de zogenoemde 'oil glut'. Ook had de economie van Nigeria te lijden onder de eenzijdige focus op olieproductie, de landbouw bleef achter en men moest meer voedsel importeren ondanks dat Nigeria een groot en veelal vruchtbaar land is. Er moest fors bezuinigd worden en in de jaren '70 lag de focus vooral op nieuwbouw en bijna niet op onderhoud. Het gevolg was dat in de jaren '80 en '90 de conditie van de Nigeriaanse infrastructuur sterk achteruit ging. Een groot deel van het wegennet verkeerde eind 20e eeuw in slechte staat. Nigeria had weliswaar het meest uitgebreide wegennet van West-Afrika en Centraal-Afrika, maar de conditie was ernstig achteruit gegaan.
Bijkomend ging een groot deel van de financiën in die periode naar de bouw van Abuja als de nieuwe hoofdstad van Nigeria. De volledig nieuwe stad werd hoofdzakelijk gedurende de jaren '80 gebouwd, waaronder ook een modern wegennet. In 1991 verhuisde de hoofdstad officieel van Lagos naar Abuja. In de jaren '80 kromp ook de auto-industrie van Nigeria sterk, uiteindelijk liep de binnenlandse productie terug naar nul.
In de 21 eeuw
Het duurde relatief lang voordat de Nigeriaanse wegenbouw herstelde. Het land moderniseerde het wegbeheer in 2002 met het oprichten van de Federal Roads Maintenance Agency. Na 2000 werden rond Lagos diverse modernisaties van het wegennet uitgevoerd, waaronder de verbreding van de Lagos - Badagry Expressway tussen 2009 en 2018, de modernisatie van de Lagos - Ibadan Expressway tussen 2013 en 2018. Buiten Lagos werd de autosnelweg naar Ibadan verder naar het noorden verlengd, die in fases is geopend naar Ilorin. Tussen 2018 en 2022 is bij Onitsha een tweede, veel bredere brug over de rivier de Niger aangelegd. Tussen 2013 en 2021 is een dual carriageway tussen Kano en Maiduguri gereed gekomen, deels door de A3 te verbreden en deels door een nieuwe 2x2-weg ten noorden van de oudere A237 aan te leggen.
Bewegwijzering
De bewegwijzering is niet erg frequent, en er lijkt niet één systeem te zijn. Over het algemeen kan gesteld worden dat de bewegwijzering bestaat uit groene borden met witte letters, alhoewel er ook blauwe bewegwijzering bekend is. In de grote steden wordt bewegwijzering soms geïntegreerd met reclame of mottoborden zoals "Pay your taxes". De bewegwijzering is in het Engels. Modernere borden laten invloeden zien uit de Verenigde Staten, zoals het gebruik van exit-only.
Wegnummering
Het hoofdwegennet bestaat uit A-wegen, die in een grid genummerd zijn, bestaande uit vier ééncijferige wegen (A1 t/m A9) en de rest bestaat uit driecijferige wegen, waarbij de eerste twee cijfers slaan op de wegen waarmee verbonden wordt, zo is de A121 een verbinding tussen de A1 en A2. Deze nummers lopen naar het noorden toe op. Tweecijferige wegen lijken zeldzaam te zijn, maar ze bestaan wel, zoals de A11 en A13 in het noorden van het land.
Hoofdwegen
- A1 Lagos - Ibadan - Ilorin - Kontagora - Sokoto - grens met Niger
- A2 Port Harcourt - Warri - Benin City - Kaduna - Zaria - Kano - grens met Niger
- A3 Port Harcourt - Aba - Enugu - Jos - Maiduguri - grens met Kameroen
- A4 Calabar - Ikom - Katsina Ala - Numan - Maiduguri
- A5 Lagos - Abeokuta - Ibadan
- A7 Ilorin - Kalama - grens met Benin
- A8 Numan - Jimeta
- A9 Kano - Katsina - grens met Niger
- A11 Katabu - Pambewuga
- A13 Jimeta - Bama
Hoofdwegen in Nigeria |
---|
A1 • A2 • A3 • A4 • A5 • A6 • A7 • A8 • A9 • A11 • A13 • A121 • A122 • A123 • A124 • A125 • A126 • A231 • A232 • A233 • A234 • A235 • A236 • A237 • A342 • A343 • A344 • A345 |
Maximumsnelheid
wegtype | Vmax |
---|---|
De maximumsnelheid is vastgesteld in de Highway Code.[10] De maximumsnelheid voor personenauto's ligt op 50 km/h in de bebouwde kom, 80 km/h buiten de bebouwde kom en 100 km/h op expressways.
Verkeersveiligheid
De verkeersveiligheid in Nigeria is van een laag niveau. In 2019 werd gerapporteerd dat er jaarlijks 39.000 Nigerianen omkomen in het verkeer.[11] Het aantal doden ligt veel hoger dan de officiële cijfers aangeven.[12]
Referenties
- ↑ stand 31-12-2023
- ↑ West Africa Nigeria
- ↑ 135,000km road network in Nigeria un-tarred- ICRC | icrc.gov.ng
- ↑ ferma.gov.ng
- ↑ worksandhousing.gov.ng
- ↑ maproom Nigeria | britishempire.co.uk
- ↑ Mobilités et échanges entre Mali, Mauritanie et Sénégal | journals.openedition.org
- ↑ Carte 2 - Évolution de la géographie des axes routiers principaux en Afrique de l’ouest entre 1968 et 2009 | journals.openedition.org
- ↑ Why Nigeria changed from Right-Hand to Left-Hand Drive in 1972 | thehistoryville.com
- ↑ www.highwaycode.com.ng
- ↑ Fifth United Nations Global Road Safety Week - Nigerian Government re-commits to road safety | afro.who.int
- ↑ Nigeria | roadsafetyfacility.org
Wegen van Afrika |
---|
Algerije • Angola • Benin • Botswana • Burkina Faso • Burundi • Centraal-Afrikaanse Republiek • Comoren • Democratische Republiek Congo • Republiek Congo • Djibouti • Egypte • Equatoriaal Guinea • Eritrea • Ethiopië • Gabon • Gambia • Ghana • Guinea • Guinea-Bissau • Ivoorkust • Kaapverdië • Kameroen • Kenia • Lesotho • Liberia • Libië • Madagaskar • Malawi • Mali • Marokko • Mauritanië • Mauritius • Mozambique • Namibië • Niger • Nigeria • Rwanda • São Tomé en Príncipe • Senegal • Seychellen • Sierra Leone • Somalië • Sudan • Swaziland • Tanzania • Togo • Tsjaad • Tunesië • Uganda • Westelijke Sahara • Zambia • Zimbabwe • Zuid-Afrika • Zuid-Sudan |