O-4 (Turkije)
.png)
| |||
|---|---|---|---|
| |||
| O-4 | |||
| Begin | Istanbul | ||
| Einde | Ankara | ||
| Lengte | 407 km | ||
| |||
De Otoyol 4, ook wel O-4, genaamd Anadolu Otoyolu, is een otoyol in Turkije. Het is de langste snelweg van het land en vormt een verbinding tussen de grootste stad Istanbul en de hoofdstad Ankara. De snelweg is 407 kilometer lang.
Routebeschrijving
De snelweg begint in de wijk Üsküdar in het Aziatische deel van Istanbul, aan de ringweg O-1. De snelweg telt hier 2x2 rijstroken en is nog tolvrij. Na een paar kilometer kruist men de O-2, de tweede ringweg van Istanbul. Hierna telt de snelweg 2x3 rijstroken en loopt door een dichtbebouwd gebied met wijken en voorsteden. Aan de oostkant van Istanbul volgt een groot tolstation met in totaal 32 tolpoorten. De eerste afslag van de tolweg is een typisch Turkse afslag met een kilometers lange 2x2 verbindingsweg naar de wijk Kartal. De snelweg telt weinig afslagen en telt 2x3 rijstroken. De tweede afslag is tevens een knooppunt met een lange verbindingsweg naar het Sabiha Gökçen International Airport, één van de grotere luchthavens van Istanbul. De snelweg loopt daarna door de oostelijke voorsteden, waarvan Gebze de laatste grote is. De weg loopt dan langs de noordkant van de Golf van Izmit. De snelweg loopt hier op veel plekken direct langs het water, wat een mooi uitzicht geeft. In dit gebied is vrij veel industrie. Vluchtstroken ontbreken soms. Naar het noorden liggen heuvels met struiken en kleine bossen. Parallel aan de snelweg loopt de D100, de expressweg die vanaf Edirne via Istanbul naar het oosten loopt.
Men komt dan in het stedelijk gebied van İzmit, een stad met 248.000 inwoners, en 578.000 in het stedelijk gebied. Het stedelijk gebied is vrij langgerekt langs het uiteinde van de Golf van İzmit en de O-4 telt hier 2x3 rijstroken. De O-4 gaat hier door heuvelachtig terrein, waarbij de snelweg door tunnels en over viaducten gaat. Regelmatig liggen er verzorgingsplaatsen langs de snelweg. Aan de oostkant van İzmit volgt de aansluiting met de D605, de expressweg naar Bursa in het zuiden. Ten oosten van İzmit zijn er nog steeds 2x3 rijstroken en bij een tankstation zit er een McDonalds over de snelweg. Men komt dan in een wat meer plattelandsdeel van Turkije, met bossen en dorpjes. Men komt langs het meer van Sapanca, waar de snewleg direct langs loopt. Bij Adapazari volgt de aansluiting met de D650, een expressweg naar Karasu aan de Zwarte Zeekust in het noorden. De snelweg loopt door een brede vallei, maar in de omgeving worden de bergen al hoger, met toppen boven 1500 meter. Men komt daarna langs de stad Düzce, waar een aansluiting is op de D655 naar Akçakoca aan de Zwarte Zeekust.
Hierna gaat de snelweg een bergachtiger gebied in, en stijgt ook aardig. Het belangrijkste kunstwerk is de Bolutunnel, die ongeveer 3 kilometer lang is. Men komt daarna langs de stad Bolu zelf, en de snelweg telt hier nog steeds 2x3 rijstroken. De snelweg loopt hier op ruim 800 meter hoogte door een vallei. Parallel aan de snelweg loopt nog steeds de D100. Vanaf Gerede buigt de weg af naar het zuiden, en doorkruist een berggebied. De snelweg loopt hier op zo'n 1500 meter hoogte, hoger dan snelwegen in de Alpen of Spanje. Na dit gebergte komt men in een aanmerkelijk droger gebied, de Anatolische hoogvlakte. De snelweg telt ook hier 2x3 rijstroken en regelmatig zijn er grote tankstations langs de snelweg. Door het gebrek aan grote steden langs de snelweg is de weg hier nogal rustig. Even ten noorden van Ankara volgt dan het tolstation, waarna de weg tolvrij wordt. Ook hierna telt de snelweg nog 2x3 rijstroken, en eindigt dan op de 8-strooks ringweg O-20 van Ankara.
Geschiedenis
Voordat de O-4 werd aangelegd vormden de D100 en D750 de belangrijkste verbinding tussen Istanbul en Ankara. De bouw van de autosnelweg begon op 31 juli 1987 vanuit Istanbul, snel gevolgd door diverse trajecten elders. Een groot deel van de autosnelweg is in 1992 opengesteld, mogelijk is bijna de gehele snelweg in één keer op 28 oktober 1992 opengesteld, met uitzondering van een 23 kilometer lang deel ten westen van Bolu, een traject door de bergen met een tunnel dat in 2007 is geopend.
Verkeersintensiteiten
| locatie | 2017[1] |
|---|---|
| Ataşehir (O-2) | 140.300 |
| Samandıra | 132.700 |
| Sultanbeyli | 94.000 |
| Tuzla | 101.400 |
| Gebze | 82.200 |
| Gebze | 80.400 |
| Diliskelesi (O-5) | 76.700 |
| Kışladüzü | 74.100 |
| Körfez | 72.300 |
| İzmit (west) | 47.500 |
| İzmit (east) | 53.800 |
| Kartepe | 51.700 |
| Sapanca | 50.400 |
| Adapazari | 39.200 |
| Hendek | 36.700 |
| Düzce | 28.100 |
| Kaynaşlı | 30.900 |
| Bolu | 29.500 |
| Yeniçaydurt | 30.400 |
| Yeniçağa | 30.300 |
| Gerede | 21.700 |
| Çamlıdere | 22.200 |
| Bağlıca | 22.800 |
Referenties
| Otoyollar in Turkije |
|---|
|
O-1 • O-2 • O-3 • O-4 • O-5 • O-6 • O-7 • O-20 • O-21 • O-22 • O-30 • O-31 • O-32 • O-33 • O-50 • O-51 • O-52 • O-53 • O-54 • O-57 |