Oman

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
عمان - Umān
Hoofdstad Muscat
Oppervlakte 309.550 km²
Inwonertal 5.164.000
Lengte wegennet 60.230 km
Lengte snelwegennet 1.653 km[1][2]
Eerste snelweg 2010
Benaming snelweg ?
Verkeer rijdt rechts
Nummerplaatcode OM

Oman (عُمان ʻUmān), voluit het Sultanaat Oman, is een land in Azië, gelegen op het oosten van het Arabisch schiereiland. Het land telt 5 miljoen inwoners en is bijna 8 keer zo groot als Nederland. De hoofdstad is Muscat.

Inleiding

Geografie

Oman ligt aan de Golf van Oman en de Arabische Zee, op het oostpuntje van het Arabisch schiereiland. Het land grenst in het westen aan de Verenigde Arabische Emiraten en Saudi-Arabië en in het zuidwesten aan Jemen. De hoofdstad Muscat ligt in het noorden aan de kust. Oman bestaat grotendeels uit woestijn, met een bergachtig noorden en midden. Tot Oman behoren ook twee exclaves in de VAE. Buiten Muscat zijn er weinig andere grote steden, alleen Sur en Salalah zijn nog van belang. Het grootste deel van Oman is zeer dunbevolkt, met name in het zuiden en de grensregio met Saudi-Arabië. De Jebel Akhdar is met 3.075 meter het hoogste punt van Oman.

Economie

Oman is een relatief ontwikkeld land, met een nominaal BNP van $ 17.000 per inwoner. De economie van Oman is relatief divers, alhoewel olie wel met afstand het grootste exportproduct van Oman is, domineert het de economie minder dan sommige andere Golfstaten. De economie is afhankelijk van de overheid, een groot deel van de Omanieten werken voor de regering. Als een stabiel land in het Midden-Oosten trekt het land ook steeds meer toeristen. Meer dan de helft van de arbeiders in Oman komt uit het buitenland, met name uit India. De landbouw speelt een beperkte rol omdat maar een zeer klein deel van het land gecultiveerd is met landbouw.

Demografie

De bevolking van Oman wordt opgedeeld in Omanieten en buitenlanders, die bijna de helft van het inwonertal beslaan. Het land heeft een snelgroeiend inwonertal, van 2,2 miljoen in 2000 naar 5 miljoen in 2020. Ongeveer de helft van de bevolking woont in Muscat of de kuststrook in het noorden.

Oman is een islamitisch land, dat van oudsher meer tolerant is dan elders in de Arabische wereld, wat zijn oorsprong heeft in de handelsgeest van Omanieten. In Oman spreekt men het Arabisch. Het Engels wordt relatief wijdverspreid gesproken. Het Swahili wordt ook gesproken vanwege de historische banden met Zanzibar.

Geschiedenis

Gedurende vele eeuwen migreerden Arabische stammen oostwaarts naar het gebied dat nu Oman is. In de 7e eeuw kwam Oman in contact met de islam. Het werd vervolgens geregeerd door verschillende dynastieën. In 1507 landden de Portugezen in Muscat en behielden deze stad tot 1650. Het omringende land werd echter niet gekoloniseerd. Gedurende de 17e eeuw verkregen de lokale stammen de macht weer en breidden dit uit tot het Omaanse Rijk, dat zich gedurende de 17e eeuw uitbreidde tot de kust van de gehele westelijke Indische Oceaan, vanaf hedendaags Iran in het noorden tot hedendaags Mozambique in het zuiden. Oman was in die tijd een belangrijke maritieme macht.

Midden 18e eeuw werd Oman kortstondig door Perzië gekoloniseerd, maar vervolgens breidden de Britten hun invloed in het Arabisch schiereiland uit. Oman werd formeel niet gekoloniseerd door de Britten, maar kwam in de 19e eeuw in toenemende mate onder Britse invloed te staan. In de 19e eeuw was Zanzibar van groot belang voor Oman als centrum van de slavenhandel aan de Swahilikust. In 1856 werden Zanzibar en Oman onder Britse invloed twee aparte sultanaten. In 1932 werd Said bin Taimur de sultan van Oman. Hij werd gesteund door de Britten maar volgde een isolationistische koers. Oman had nog grondgebied onder controle in Balochistan, de Makrankust en de havenstad Gwadar. De Makrankust werd in 1955 afgestaan aan Pakistan, in 1958 kocht Pakistan ook de kuststad Gwadar.

In 1964 werd olie gevonden en de productie begon in 1967. Dit bereikte echter niet het niveau van dat van de Golfstaten en Oman bleef een sterk onderontwikkeld gebied. In 1970 volgde een staatsgreep waarbij Qaboos bin Said Al Said zijn vader afzette en er een bijna 50 jaar lange periode van Omaans bestuur door sultan Qaboos volgde. Het land werd hiermee formeel een sultanaat. De slavernij werd afgeschaft en Oman ontwikkelde zich in de decennia daarna tot een moderner land. Sultan Qaboos overleed in 2020.

Wegennet

Expressways en dual cariageways in Oman.

Het wegennet van Oman is redelijk ontwikkeld, maar niet erg dicht. De hoogste mate van ontwikkeling is te vinden langs de noordkust, die enigszins verstedelijkt is. Er is circa 30.000 kilometer verharde weg. Er is een doorgaande snelweg langs de noordkust van Muscat tot de grens met de VAE. Buiten de regio Muscat zijn de aansluitingen echter in de vorm van rotondes die een kilometer of 7 uit elkaar liggen. Deze rotondes zijn vaak versierd met grote kunstwerken in de vorm van traditionele gebouwen. De maximumsnelheid op deze weg is 120 km/uur. Deze snelweg is circa 300 kilometer lang. Daarnaast zijn er nog enkele korte snelwegtrajecten, die het totaal op 550 kilometer autosnelweg brengen. Daarnaast zijn er echter ook nog dual carriageways met snelwegkenmerken. Ten westen van Muscat verlopen twee parallelle snelwegen door de verstedelijkte kustzone. De eerste volwaardige snelweg is de Muscat Expressway. De Al Batinah Expressway langs de noordkust is recenter ontwikkeld, evenals de Al Sharqiyah Expressway naar Sur.

Buiten de snelwegen zijn er geasfalteerde hoofdwegen, die met name in het noorden liggen. Er zijn twee routes naar het zuiden van het land. Er verliepen lange geen wegen naar Saudi-Arabië, daar het grensgebied gevormd wordt door het Lege Kwartier, één van de meest onbevolkte delen van de wereld. Doorgaand verkeer naar de grote Saudische steden moest via de Verenigde Arabische Emiraten reizen. Later is de reusachtige grensovergang Ramlat Khaliya tussen beide landen ontwikkeld. De hoofdwegen zijn doorgaans van goede kwaliteit en goed uitgebouwd. Er is één verharde weg die tussen Oman en Yemen loopt. Sommige genummerde wegen, met name in de afgelegen woestijngebieden, zijn onverhard.

Er is een lange brug gepland naar het eiland Masirah in de Indische Oceaan. Deze brug zou tussen 15 en 25 kilometer lang worden, afhankelijk van de gekozen locatie. In 2014 is hiervoor een haalbaarheidsstudie gestart.[3]

Autosnelwegen en hoofdwegen in Oman

Al Batinah ExpresswayAl Sharqiyah ExpresswayMuscat Expressway

Route 1Route 2Route 3Route 5Route 7Route 8Route 9Route 11Route 13Route 15Route 21Route 23Route 25Route 27Route 29Route 31Route 32Route 33Route 35Route 37Route 39Route 41Route 45Route 49


Geschiedenis

Oman was tot in de jaren '70 een nauwelijks ontwikkeld land, een groot deel van het land had geen elektriciteit, er waren geen verharde wegen en de bevolking leefde hoofdzakelijk van de landbouw. De modernisatie van de infrastructuur van Oman vond in eerste instantie alleen in en rond de hoofdstad Muscat plaats. De eerste moderne luchthaven opende in 1973. Er werden 5-jarenplannen opgesteld voor de ontwikkeling van Oman, startend in 1976. In de jaren '70-80 werd de infrastructuur van Muscat ontwikkeld, zoals verharde wegen. Muscat ontwikkelde zich als twee steden, het oostelijk historische deel en een moderner westelijk deel. De eerste moderne autoweg was Sultan Qaboos Street die beide delen van Muscat verbond en vanaf eind jaren '80 is aangelegd.

Indertijd vond de ontwikkeling van het wegennet vooral in het noorden van Oman plaats, zoals de kustroute van Muscat naar het noorden. Verbindingen naar het dunbevolkte en ontoegankelijke zuiden van Oman bleven lange tijd lastig. De infrastructuur van Oman ontwikkelde zich tot in de jaren 2000 minder dan in de Golfstaten, pas vanaf 2010 kwam de ontwikkeling van een groter netwerk van autosnelwegen tot stand, als eerste is in 2009-2010 de Muscat Expressway aangelegd, een nieuwe autosnelweg die parallel aan Sultan Qaboos Street is aangelegd en veel breder was.

Om het noorden van Oman te stimuleren is de Al Batinah Expressway tussen 2015 en 2018 opengesteld, een moderne autosnelweg die een snellere verbinding langs de kust vormt. Deze was vooral van belang om Sohar Port beter te ontsluiten, evenals de verbindingen naar de Verenigde Arabische Emiraten. Kort daarna werd de Al Sharqiyah Expressway aangelegd, die in 2020 gereed kwam als autosnelweg door het gebergte naar de kustplaats Sur.

Na 2010 zijn tevens tal van nationale wegen naar 2x2 rijstroken verbreed, alhoewel dit geen echte autosnelwegen zijn. Deze hebben een variërende mate van ongelijkvloersheid.

Wegnummering

Het wegennet is genummerd met één en tweecijferige nummers. Er is geen prefix. De wegnummers lopen richting zuiden op, maar de meeste wegnummers zijn oneven. Een duidelijk systeem zit er niet in. Het is onduidelijk of de wegnummers aangegeven worden.

Bewegwijzering

De bewegwijzering in Oman is redelijk goed ontwikkeld en volgt de standaarden uit de regio, blauwe borden met witte letters.[4] De wegwijzers zijn zowel in het Arabisch als het Engels. Het Interstate Gothic lettertype wordt ook in Oman gebruikt.[5] Er zijn ook handwegwijzers die enigszins op Frans model lijken.[6][7]

Wegmarkering

In Oman zijn kantmarkeringen in het geel, de rijstrookmarkeringen in het wit.[8][9] Ook Botts dots worden gebruikt.[10]

Verkeersborden

De in Europa gangbare verkeersborden worden ook in Oman gebruikt.[11][12]

Referenties

Wegen van Azië

AfghanistanArmeniëAzerbeidzjanBahrainBangladeshBhutanBruneiCambodjaChinaCyprusFilippijnenGeorgiëIndiaIndonesiëIrakIranIsraëlJapanJemenJordaniëKazachstanKoeweitKyrgyzstanLaosLibanonMaleisiëMaledivenMongoliëMyanmarNepalNoord-KoreaOmanOost-TimorPakistanPalestijnse gebiedenQatarRuslandSaudi-ArabiëSingaporeSri LankaSyriëTaiwanTadzjikistanThailandTurkijeTurkmenistanUzbekistanVerenigde Arabische EmiratenVietnamZuid-Korea