Ontario

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Hoofdstad Toronto
Grootste stad Toronto
Oppervlakte 1.076.395 km²
Inwonertal 15.008.000
Lengte snelwegennet 2.363 km[1]
Eerste snelweg 1937
Afkorting ON

Ontario is een provincie in Canada, gelegen in het midden van het land. De provincie heeft een oppervlakte van ruim 1 miljoen vierkante kilometer, 27 keer zo groot als Nederland. De provincie telt 15 miljoen inwoners,[2] waarvan een groot aandeel in en rond de hoofdstad Toronto woont.

Inleiding

Ontario ligt in het zuiden van Canada, en is de zuidelijkste provincie van het land. De provincie meet bijna 1.700 kilometer van noord naar zuid en 1.600 kilometer van oost naar west. De provincie wordt begrensd door Manitoba in het westen en Québec in het oosten. Naar het zuiden ligt de Verenigde Staten, met de staten Minnesota, Michigan, Ohio, Pennsylvania en New York. Een groot deel van de grens met de Verenigde Staten wordt gevormd door grote meren, het Lake Superior, het Lake Huron, het Lake Erie en het Lake Ontario. In het noorden grenst de provincie aan de immense Hudson Bay. Vrijwel alle bevolking woont in het diepe zuiden van de provincie, veelal rond de stad Toronto. Andere grote steden zijn de Canadese hoofdstad Ottawa, Hamilton, Saint Catherines, London, Barrie, Kitchener, Sarnia, Windsor en Thunder Bay. Het midden en noorden van Ontario is vrijwel onbevolkt, alhoewel er nog wat regionale stadjes in de nabijheid van de Amerikaanse grens langs het Lake Huron en Lake Superior liggen.

Cultureel en geografisch wordt Ontario doorgaans opgedeeld in Southern Ontario, waar landbouw mogelijk is en de meeste grote steden liggen, en Northern Ontario, een bebost gebied met duizenden meren en veel rotsachtige bodems waar geen landbouw mogelijk is. In oppervlakte is Northern Ontario veel groter, alhoewel het echte noorden van Ontario, de kustregio aan de Hudson Bay, niet bereikbaar is over land. Northern Ontario is vooral de regio direct ten noorden van de Great Lakes, de noordelijkste 600 kilometer van Ontario bestaat uit ontoegankelijke wildernis.

Wegennet

Ontario heeft 23,9% van de totale weglengte in Canada, het grootste aandeel van alle provincies. In 2016 was er 182.934 kilometer weg.[3] Ontario heeft in het zuiden een vrij dicht wegennet, in het midden lopen enkele wegen en in het noorden zijn in het geheel geen wegen. Een snelwegennet, grotendeels bestaande uit de 400-series highways, zijn te vinden in het zuiden, en is het op één na grootste provinciale snelwegennet van Canada, met bijna 2.400 kilometer autosnelweg. Ontario kent een aantal belangrijke grensovergangen met de Verenigde Staten, namelijk bij Buffalo, Detroit en Sarnia. In het noorden zijn er grensovergangen bij Sault Sainte Marie en Thunder Bay. In het midden van de provincie lopen enkele afgelegen doorgaande hoofdwegen, zoals een alternatieve route van Thunder Bay naar Ottawa en Montréal.

Provincial Highways

De Highway 69, ongeveer 30 kilometer ten zuiden van Sudbury.

De belangrijkste provincial highways zijn de King's Highways. Deze vallen in de nummering van Highway 2 t/m Highway 148, maar niet alle nummers zijn in gebruik. De King's Highways vormen in grote delen van de provincie de belangrijkste doorgaande wegen, behalve in het uiterste zuiden, waar de 400-series highways (freeways) het belangrijkste zijn. De Trans-Canada Highway is in Ontario opgedeeld in diverse takken, waarvan de Highway 11 en Highway 17 het belangrijkste zijn. In Northern Ontario zijn als gezegd maar weinig wegen en de King's Highways zijn hier van cruciaal belang.

Maximumsnelheid

In 1903 werd voor het eerst een maximumsnelheid ingevoerd in Ontario. De auto's uit die tijd konden niet erg snel rijden. De maximumsnelheid was destijds 15 mph (24 km/h). Begin jaren '20 werd dit verhoogd naar 25 mph (40 km/h) en eind jaren '20 naar 35 mph (56 km/h). In 1937 ging de maximumsnelheid omhoog naar 50 mph (80 km/h) op wegen buiten de bebouwde kom. Dit is sindsdien niet significant veranderd, alhoewel op sommige goed uitgebouwde wegen 90 km/h gereden mag worden.

Geschiedenis

De eerste verharde weg tussen twee steden was de weg tussen Toronto en Hamilton in 1917. In 1925 werd de wegnummering ingevoerd, die in 1937 werd uitgebreid tot Northern Ontario. Gedurende de jaren '30 werden veel wegen geasfalteerd. Het duurde echter nog tot de jaren '60 voordat alle hoofdwegen in Northern Ontario geasfalteerd waren. De Highway 17 (Trans-Canada Highway) was pas in 1960 doorgaand te berijden als geasfalteerde weg langs het Lake Superior.

De aanleg van hoogwaardige wegen begon in de jaren '30 in de regio Toronto. De hoogste prioriteit had de Queen Elizabeth Way naar de Amerikaanse grens bij Niagara Falls, die vanaf 1937 opende als een 2x2 divided highway. Dit was echter nog niet een echte freeway. De aanleg van de beroemde Highway 401 begon in 1938 tussen West Hill en Oshawa (ten oosten van Toronto). De snelweg is daarna in 30 jaar tijd aangelegd en was in 1968 doorgaand te berijden van Windsor tot de grens met de provincie Québec. De laatste King's Highway die werd geasfalteerd was de Highway 129 in 1983.

In Ontario werden oorspronkelijk alleen witte wegmarkeringen gebruikt, naar Europees model. In 1971 werd overgeschakeld naar het gebruikelijke systeem van de Verenigde Staten, met een gele middenstreep. De gele middenstreep scheidt altijd rijrichtingen, zodat hier bij gescheiden rijbanen nooit verwarring over kan ontstaan. In 1977 schakelde Canada over van het imperiale naar het metrische systeem. Het is sindsdien gebruikelijk om over kilometers per uur te spreken, maar sommige imperiale maten blijven nog in dagelijks spraakgebruik.

De afritnummering op freeways was oorspronkelijk sequentieel en liep op van west naar oost. Op 1 mei 1982 werd formeel overgeschakeld op een afritnummering naar afstand. In de jaren daarna is de afritnummering gefaseerd aangepast.

Wegnummering

In 1925 werden de wegen in Southern Ontario voor het eerst genummerd. Northern Ontario volgde in 1937. De nummering begon met Highway 2, omdat er zoveel aanvragen waren van plaatsen om aan Highway 1 gelegen te zijn, dat deze geen logische route meer zou vormen. In 1930 kregen de wegen ook de naam 'The King's Highways'.

In Ontario zijn er twee wegnummerlagen, de reguliere provincial highways, en de 400-series highways. De 400-series highways zijn altijd freeways. Sommige overige wegnummers kunnen echter ook als freeway zijn uitgevoerd. Daarnaast zijn er enkele freeways in het beheer van gemeentes die geen wegnummer hebben.

De King's Highways zijn genummerd van 2 t/m 148. Secondary Highways hebben een hoger wegnummer, tussen 500 en 673. De Tertiary Highways zijn genummerd van 800 t/m 813. Deze wegnummers zijn in 1962 geïntroduceerd. Deze wegen zijn gravelwegen in Northern Ontario.

Provincial highways in Ontario

23456789101112151617192021232426283334353740414849586061626366676971727785899394101102105108112115118124125127129130132137138140141144148


Freeways

Ontario heeft een redelijk omvangrijk netwerk van snelwegen. Deze zijn veelal genummerd als de 400-series highways, en daarnaast zijn er in sommige steden nog wat snelwegen die een naam hebben in plaats van een nummer. Het snelwegennet is omvangrijk in de regio Toronto, waar de drukste snelweg ter wereld ligt, de Highway 401 met 437.000 voertuigen per etmaal. De Highway 401 is tevens de langste snelweg van de provincie, met een lengte van ruim 800 kilometer. Er zijn drie snelwegen die naar de Verenigde Staten lopen, namelijk de Highway 401 naar Windsor, de Highway 402 naar Sarnia en de Queen Elizabeth Way naar Buffalo. De Highway 401 vormt tevens de belangrijkste verbinding naar Québec. De Highway 417 vormt een oost-westroute tussen Ottawa en Montréal. De Highway 416 verbindt de Highway 401 met Ottawa.

Freeways in Ontario

Highway 400Highway 401Highway 402Highway 403Highway 404Highway 405Highway 406Highway 407Highway 409Highway 410Highway 412Highway 413Highway 416Highway 417Highway 418Highway 420Highway 427

Highway 7Highway 8Highway 11Highway 17Highway 85Highway 115Highway 137

Queen Elizabeth WayDon Valley ParkwayGardiner ExpresswayRed Hill Valley ParkwayE.C. Row ExpresswayLincoln M. Alexander Parkway


Verzorgingsplaatsen

Ontario staat bekend vanwege de goede verzorgingsplaatsen langs wegen in vergelijking met veel andere Canadese provincies. Bekend zijn de uitgebreide 'ONroute' verzorgingsplaatsen, waar een tankstation van Canadian Tire, vaak een fast foodrestaurant zoals McDonald's, Burger King of Tim Hortons bij zit, goed sanitair en douches, gratis wifi, plus voldoende parkeergelegenheden, ook voor vrachtwagens. Ze zijn een alternatief voor truck stops en vaak van een dermate kwaliteit die men elders in Noord-Amerika alleen langs tolwegen vindt.[4]

Toronto

Zie ook Toronto.

Toronto heeft een extreem druk snelwegennet, dat gekenmerkt wordt door een aantal zeer brede snelwegen die 200.000 tot 400.000 voertuigen per etmaal tellen. Het snelwegennet is niet bijzonder dicht, zodat verkeer op een beperkt aantal assen gebundeld wordt. De hoogste intensiteiten liggen niet in het centrum, maar juist daar buiten. De Highway 401 is de ruggengraat van de agglomeratie Toronto, en de Highway 407 is een tolweg die de buitenste bypass van de agglomeratie vormt. De Highway 400 is de voornaamste verbinding naar het noorden en de Highway 403 loopt min of meer parallel aan de 401 in het zuidwesten van de agglomeratie. Belangrijk is ook de Queen Elizabeth Way, de oudste snelweg die van Toronto naar Buffalo loopt. De highways 404, 409 en 410 zijn korter. Het centrum van Toronto wordt ontsloten door de Gardiner Expressway en de Don Valley Parkway.

Geschiedenis

Het wegennet in zuidelijk Ontario werd in de 19e eeuw ontwikkeld vanuit de zogenaamde concession roads, die de landbouwgebieden in een grid opdeelde. Dit was het eerste planmatige wegennet van Canada, later werden in de westelijke prairies provinces ook wegen volgens het Dominion Land Survey in een grid aangelegd. De meeste wegen in Ontario waren onverhard tot begin 20e eeuw.

Het provinciale wegennet werd in 1920 gecreëerd en is sinds 1925 genummerd. In 1920 werden een groot aantal routes aangewezen als zijnde provinciaal, in het beheer van de provincie Ontario, die geld beschikbaar stelde om ze te asfalteren en verbeteren. In de loop der jaren zijn diverse routewijzigingen geweest. In 1997-1998 zijn een groot aantal provinciale wegen "gedownload" (overgedragen) aan de lagere overheden, namelijk de counties en gemeenten. Daardoor is de provinciale wegnummering sindsdien niet zo logisch meer.

Vanaf de jaren '50 werden de 400-series highways ontwikkeld als freeways die de grote steden van zuidelijk Ontario moesten verbinden, meest prominent Toronto. De bekendste hiervan is de Highway 401, die wel beschouwd kan worden als de belangrijkste weg van Canada. Het is tevens de drukste weg ter wereld met meer dan 400.000 voertuigen per dag in Toronto.

In Canada was geen federaal wegenplan zoals de Interstate Highways in de Verenigde Staten. De snelwegen werden vanuit de provincies gepland, aangelegd, gefinancierd en beheerd. Ontario en buurprovincie Québec waren de enige provincies in Canada waar een grootschalig snelwegennet tot stand is gekomen. In Canada is het gebruikelijk dat grote gemeenten ook snelwegen aanleggen, in Toronto waren dit de Gardiner Expressway en de Don Valley Parkway, die ongenummerd zijn.

Winter roads in Ontario

In Ontario wordt elk jaar circa 3.000 kilometer aan winter roads ontwikkeld. Deze liggen in Northern Ontario, en zijn banen van sneeuw over muskeg, een grondsoort die in de winter bevriest, maar in de zomer onberijdbaar is, en gebaande routes over meren en rivieren. De winter roads in Ontario verbinden voornamelijk gemeenschappen van de 'First Nations', de Canadese term voor de oorspronkelijke inwoners van Canada. Er is minder sprake van winter roads voor de olie- en gasindustrie en mijnbouw dan verder in het noordwesten van Canada. De provincie spendeert jaarlijks ongeveer $ 5 miljoen aan de ontwikkeling van winter roads in Ontario.[5]

Winter roads lopen in Ontario in de regio 'Far North'. Dit is het noordelijkste deel van wat over het algemeen als 'Northern Ontario' wordt aangeduid. De regio 'Far North' ligt nog ten noorden van de Highway 11. Het grootste deel van de winter roads liggen in het noordwesten van Ontario, en de afgelegen gemeenschappen worden veelal vanuit Winnipeg en Thunder Bay bevoorraad, vaak via de Northern Ontario Resource Trail. Enkele winter roads lopen ook naar gemeenschappen aan de Hudson Bay, de noordelijkste is Fort Severn via Wapusk Trail. Deze is alleen vanaf winter roads in het noorden van Manitoba te bereiken. Het vergt een enorme afstand en reistijd om die wegen te berijden. Er is ook een winter road die langs de westkant van de James Bay loopt, dit is één van de weinige winter roads in het oosten van Northern Ontario.

Een nadeel van de zuidelijke ligging van Ontario is het lange daglicht. De zuidelijkste winter roads liggen rond 51 graden noorderbreedte, vergelijkbaar met Zuid-Nederland. Tegen het einde van het seizoen in begin maart is er ruim 10 uur daglicht waardoor bij zonnig weer de ice roads extra snel smelten en de winter roads slecht berijdbaar worden.

Wegnummering

Het provinciale wegennet van Ontario bestaat uit de reguliere provincial highways, en de 400-series highways. De 400-series highways zijn allemaal freeways en zijn de belangrijkste wegen in het zuiden van de provincie. De reguliere provincial highways kunnen in diverse vormen uitgevoerd zijn. Vaak zijn het enkelbaans wegen met één rijstrook per richting, maar ze kunnen ook vierstrooks, 2x2 divided of 5-strooks met een center turn lane zijn. Incidenteel zijn ze ook de-facto uitgevoerd als freeway. In het zuiden van Ontario hebben de reguliere provincial highways vaak niet meer dan een regionaal belang, maar in het noorden van Ontario zijn het de enige doorgaande wegen. Een aantal routes in het noorden en oosten van Ontario zijn aangewezen als onderdeel van de Trans-Canada Highway, maar deze hebben verder geen aparte wegnummering.

Tol

In Ontario wordt tol geheven op de meeste bruggen op de grens met de Verenigde Staten. De enige andere reguliere tolweg is de Highway 407 door de suburbs van Toronto, die vaak de Express Toll Route, of ETR wordt genoemd. Dit was lange tijd de enige reguliere tolweg van Canada. Sinds 2016 is er op de Queen Elizabeth Way een HOT lane in gebruik, de eerste van Canada.[6]

Maximumsnelheid

De maximumsnelheid in Ontario is 100 km/h op 2x2 divided highways en freeways. Elders mag 80 km/h gereden worden buiten de bebouwde kom, maar op de lange routes in Northern Ontario mag doorgaans 90 km/h gereden worden. Ontario heeft daarmee erg lage maximumsnelheden op snelwegen. Op 26 september 2019 is een proef gestart met 110 km/h op drie trajecten.[7][8] Later is dit uitgebreid tot zes trajecten. In maart 2022 werd aangekondigd dat deze hogere snelheidslimieten permanent zouden blijven.[9] In Ontario is het voor vrachtwagens verplicht een snelheidsbegrenzer te hebben, gelimiteerd op maximaal 105 km/h.

Bewegwijzering

In Ontario wordt de gebruikelijke bewegwijzering in Canada geplaatst. Echter het Ministry of Transportation - Ontario (MTO) heeft in recente jaren veel tweetalige wegwijzers geplaatst. In grote delen van zuidelijk en oostelijk Ontario zijn de wegwijzers tweetalig Engels en Frans, iets wat soms overdreven wordt beschouwd omdat het Frans in grote delen van Ontario bijna niet gesproken wordt. In Toronto is het Frans bijvoorbeeld de 16e meest gesproken taal. Door grootschalige immigratie is het Frans geen dominante minderheidstaal meer in grote delen van de provincie.

Verkeersintensiteiten

De verkeersintensiteiten liggen in Ontario hoger dan elders, alhoewel er grote regionale verschillen zijn. Het snelwegennet van Toronto is één van de meest intensief bereden netwerken ter wereld, inclusief de drukste snelweg ter wereld, de Highway 401 waar meer dan 400.000 voertuigen per dag rijden. Zo goed als alle snelwegen in en rond Toronto verwerken meer dan 100.000 voertuigen per dag. Elders zijn de 400-series highways niet zo druk, alhoewel er op de as London - Kitchener - Toronto veel verkeer rijdt, evenals de Queen Elizabeth Way van Toronto naar Niagara Falls.

De King's Highways (provinciale wegen) verwerken in Ontario vaak meer verkeer dan de Prairie Provinces naar het westen. In Ontario rijden op de meeste King's Highways meer dan 1.000 voertuigen per dag, in het zuiden van Ontario vaak meer dan 5.000 voertuigen per dag. In Northern Ontario zijn het vaak de enige doorgaande wegen die ver uit elkaar lopen, waardoor hier ook nog relatief veel verkeer rijdt voor Canadese begrippen. Alleen provinciale wegen die geen doorgaand belang hebben verwerken minder dan 1.000 voertuigen per dag.

Referenties

Provincies en territoria van Canada

provincies: AlbertaBritish ColumbiaManitobaNew BrunswickNewfoundland and LabradorNova ScotiaOntarioPrince Edward IslandQuébecSaskatchewan

territoria: Northwest TerritoriesNunavutYukon