Pakistan

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
پاکِستان - Pākistān
Hoofdstad Islamabad
Oppervlakte 803.940 km²
Inwonertal 242.924.000
Lengte wegennet 152.033 km
Lengte snelwegennet 2.286 km[1]
Eerste snelweg 1997
Benaming snelweg Motorway
Verkeer rijdt links
Nummerplaatcode PK

Pakistan (Urdu: پاكِستان, Pākistān), formeel de Islamitische Republiek Pakistan, is een land in Zuid-Azië, aan de Indische Oceaan. Het land telt 243 miljoen inwoners en is 20 keer zo groot als Nederland. De hoofdstad is Islamabad, de grootste stad is Karachi.

Inleiding

Geografie

Pakistan is een groot land, gelegen aan de Indische Oceaan. Het land grenst aan Iran en Afghanistan in het westen, China in het noordoosten en India in het oosten. De regio Kashmir is betwist gebied, waarvan Pakistan het noordelijk deel controleert en India het zuidelijk deel. Pakistan meet maximaal 1.500 kilometer van noord naar zuid en 1.200 kilometer van west naar oost. Het land heeft een afwisselend landschap, de dichtbevolkte Indusvallei is vlak en kent in het oosten van Pakistan tal van grote zijrivieren. Het grensgebied met India wordt gevormd door de vlakke Thar Desert. Het zuidwesten van Pakistan bestaat uit dunbevolkte woestijn met bergketens. Het grensgebied met Afghanistan is ook bergachtig. De hoogste bergen in het westen van Pakistan kennen toppen tot 3.000 - 3.500 meter. Het uiterste noorden van Pakistan is veel bergachtiger, met de Hindu Kush Mountains en het Karakoram Range, onderdeel van de Himalaya. Dit gebied kent tal van toppen van meer dan 7.000 meter hoogte en is sterk vergletsjerd en permanent met sneeuw bedekt. De 8.611 meter hoge K2 ligt op de grens met China en is de op één na hoogste berg ter wereld.

Pakistan is opgedeeld in slechts vier provincies (Balochistan, Khyber Pakhtunkhwa, Punjab & Sindh), een federaal territorium (Islamabad) en twee autonome territoria (Gilgit-Baltistan & Azad Kashmir). De provincies zijn zeer groot, Balochistan omvat bijna de helft van Pakistan.

Economie

Pakistan heeft een vrij grote economie, maar door de grote omvang van de bevolking is het één van de armere landen in Azië. Het nominale BNP per inwoner bedraagt slechts $ 1.500. Het meest ontwikkeld is de vallei van de Indus en de grote steden als Karachi, Lahore en Rawalpindi. De hoofdstad Islamabad is de modernste stad van Pakistan en is voornamelijk vanaf de jaren '60 gebouwd. De economie van Pakistan is slechts gedeeltelijk geïndustrialiseerd. De middenklasse is vrij klein en geconcentreerd in de grote steden. Een groot deel van de bevolking is arm. Met name de grensregio's met Afghanistan zijn nauwelijks ontwikkeld en hebben geen monetaire economie. Ook het westelijke Balochistan is onderontwikkeld, alhoewel men rond de havenstad Gwadar een nieuw economisch centrum probeert te ontwikkelen.

Een voortdurend probleem in Pakistan is het gebrek aan mogelijkheden om belastingen te innen. Minder dan 10 procent van het BNP komt voort uit belastingen, wat lager is dan bijvoorbeeld India. Pakistan heeft een groot aantal reddingen van het IMF nodig gehad, vooral sinds de jaren '80.[2] Het land is ook opgezadeld met hoge schulden, waaronder aan de Chinese Belt and Road Initiative, waarvan het de grootste ontvanger van Chinese leningen voor megaprojecten is.[3]

De belangrijkste exportproducten van Pakistan zijn textiel, kleding en landbouwproducten. Het land heeft relatief weinig grondstoffen. De elektriciteitsproductie kan de vraag niet bijbenen.[4][5] Een groot probleem voor de Pakistaanse economie is de instabiliteit en regionale conflicten.

Internationaal toerisme speelt maar een kleine rol in Pakistan, vanwege de instabiliteit, frequente terroristische aanslagen, gewelddadige demonstraties, kidnappings en criminaliteit. Een groot deel van het land wordt door westerse overheden als onveilig voor toeristen beschouwd.[6][7][8][9]

Demografie

Pakistan telt 243 miljoen inwoners en kent een snelgroeiende bevolking, in 1970 had het land nog 60 miljoen inwoners. Overbevolking is een serieus probleem, mede omdat er slechts een beperkt aantal grote steden zijn. Karachi is veruit de grootste stad met ruim 23 miljoen inwoners. Lahore heeft ook meer dan 10 miljoen inwoners. Andere miljoenensteden zijn Faisalabad, Rawalpindi, Peshawar, Multan, Gujranwala, Islamabad en Quetta. De vallei van de rivier de Indus is dichtbevolkt met een zeer dichtbevolkt platteland.

Pakistan is etnisch verdeeld in vier grote groepen, de Punjabi in het oosten, de Sindhi in het zuiden, de Baluchi's in het zuidwesten en de Pashtu in het westen. In grotere lijnen is het land op te delen in de Indo-Ariërs ten oosten van de Indus en Iraanse etniciteiten ten westen van de Indus. Door de migratie van het platteland naar de grote steden zijn deze meer divers. Pakistan is linguïstisch ook divers, met geen enkele taal die een meerderheid heeft. Zes talen worden door in totaal door 95 procent van de bevolking gesproken, alhoewel er nog tal van kleine regionale talen zijn. De overkoepelende taal is het Urdu, dat echter door relatief weinig inwoners als moedertaal wordt gesproken, maar door een groot deel van de Pakistani als tweede taal gesproken wordt. De meeste Pakistani kennen minstens twee of drie talen. Het Engels is de nationale taal en wordt wijdverspreid gebruikt door de overheid, het onderwijs, in het leger en diverse media.

Geschiedenis

Het land dat nu Pakistan is viel vanaf midden 19e eeuw onder het Britse Rijk, en stond toen bekend als India. In 1947 werd India opgedeeld in Pakistan en India, waarbij de grenzen grotendeels getrokken werden naar religieuze scheidslijnen, het islamitische Pakistan en East Pakistan, en India. De hoofdstad van het nieuwe land Pakistan was Karachi. Later werd dit tijdelijk Rawalpindi en uiteindelijk vanaf 1966 de nieuwe stad Islamabad. In 1971 scheidde East Pakistan zich van Pakistan af en werd Bangladesh. Beide landen lagen 1.600 kilometer uit elkaar, met India er tussenin.

Een twistpunt tussen Pakistan en India is de regio Kashmir, een zeer bergachtig gebied in de westelijke Himalaya. Direct na de opdeling van India in 1947 werd de eerste oorlog in Kashmir gevochten. De Line of Control tussen Pakistan en India kwam hier uit voort. Dit is geen wettelijk vastgestelde internationale grens, maar wel de-facto de grens tussen beide landen. In 1965 werd opnieuw een korte maar hevige oorlog uitgevochten tussen beide landen, met de grootste tankslag sinds de Tweede Wereldoorlog. In 1971 werd tijdens de onafhankelijkheid van East Pakistan (Bangladesh) opnieuw een oorlog uitgevochten, met de meeste doden, echter niet om de regio Kashmir. De regio Kashmir blijft onrustig met regelmatig incidenten waarbij doden vallen.

Vanwege de verhoudingen met India houdt Pakistan er een groot leger op na, en heeft het land bovendien sinds de jaren '70 nucleaire wapens. Na 2001 spoelde de oorlog in Afghanistan over in Pakistan, met voortdurend geweld en aanslagen, met name in de grensregio. De Pakistaanse bijdrage aan de oorlog tegen terrorisme is één van de grootste van alle landen en heeft het land tientallen miljarden dollars gekost. Pakistan werd hierdoor ondersteund door de Verenigde Staten. In 2011 werd 's werelds meestgezochte terrorist Osama bin Laden in Pakistan gedood. Sinds de Amerikaanse en westerse terugtrekking uit Afghanistan in 2020 zijn de machtsverhoudingen in de regio veranderd.

Wegennet

   Motorway
   National Highway

Pakistan beschikte in 2007 over een netwerk van circa 260.000 kilometer weg, waarvan circa 173.000 kilometer belangrijke wegen en 86.000 kilometer secundaire wegen.[10]

Pakistan heeft een redelijk ontwikkeld wegennet en kent een klein snelwegennet dat snel groeit. In 2010 was er slechts 632 kilometer autosnelweg in Pakistan, dit was gegroeid naar zo'n 2.000 kilometer in 2020, veelal bestaand uit autosnelwegen van 2x2 en 2x3 rijstroken. Het land heeft een omvangrijk National Highway netwerk dat in vrij goede staat is, met name in het stroomgebied van de Indus. In het westen van het land zijn maar weinig wegen. Vanwege banditisme is autorijden in Belochistan, zowel in Pakistan als Iran, gevaarlijk. In sommige gebieden, met name de National Highway 50 vanaf Quetta naar Zahedan in Iran is het rijden in een gewapend konvooi noodzakelijk. Ook het grensgebied met Afghanistan is onveilig. Spanningen met India in de regio Kashmir maakt reizen hier gevaarlijk. Niet in de laatste plaats vanwege het zeer bergachtige karakter van dit gebied. In het grensgebied met India zijn vrijwel geen wegen en de meeste grensovergangen zijn gesloten. De N5, de Karakoram Highway, is een weg naar China, en is de hoogste geasfalteerde weg ter wereld op 4.693 meter. Door de onstabiele politieke betrekkingen met India, instabiliteit in Afghanistan en banditisme in Baluchistan is er vrijwel geen internationaal verkeer van en naar Pakistan. Alleen tussen Kabul en Islamabad is enig verkeer, evenals van Kandahar naar Quetta.

Geschiedenis

Een groot deel van het wegennet van Pakistan is tijdens de Britse koloniale periode aangelegd en betrof veelal eenvoudige wegen die zo goedkoop mogelijk aangelegd zijn. Bij onafhankelijkheid in 1947 had Pakistan circa 8.125 kilometer verharde weg. Het verharde wegennet groeide gestaag tot circa 16.000 kilometer in 1965. De eerste hoogwaardige weg die werd aangelegd was de 'super highway' tussen Karachi en Hyderabad in de tweede helft van de jaren '60 en was in 1970 voltooid. Dit was de eerste weg die aangelegd was over een geheel nieuw tracé en ontworpen was op snelverkeer. Deze weg is later verdubbeld en uiteindelijk verbeterd tot de hedendaagse M9.

Al in 1962 werd het wegennet van Pakistan als 'functionally obsolete' betiteld vanwege de lage ontwerpstandaarden, gebrek aan rondwegen bij grotere plaatsen en bruggen die niet draagkrachtig genoeg waren voor het vrachtverkeer van die tijd. Veel wegen waren destijds te smal voor snelverkeer, waarbij de wegkant vaak beschadigd was vanwege uitwijkend verkeer en de frequente overstromingen. In 1962 waren er 115.000 motorvoertuigen in Pakistan. Het verkeer nam in die tijd snel toe. Het wegbeheer werd in die tijd gekwalificeerd als onprofessioneel. Indertijd werd een groot deel van het wegonderhoud nog met de hand gedaan door ongeschoold personeel. Vanwege gebrek aan vrachtwagens werden veel wegen gebouwd met lokaal aangetroffen materialen wat tot substandaard wegenbouw leidde.[11]

Verharde wegen waren er in die tijd hoofdzakelijk in de vallei van de Indus, daarbuiten waren slechts enkele verharde wegen, zoals de weg van Islamabad via Peshawar naar de grens met Afghanistan en een verharde weg van Sukkur naar Quetta. De weg van Karachi naar Quetta was in 1968 nog niet doorgaand verhard. Het meest omvangrijke verharde wegennet was in de driehoek Lahore - Multan - Peshawar.[12]

De bouw van autosnelwegen in Pakistan heeft een recente geschiedenis en was het eerst voorzien door president Sharif, in begin jaren '90. De eerste autosnelweg die opgeleverd werd was de M2 van Islamabad naar Lahore over een afstand van 367 kilometer in november 1997. Deze autosnelweg telt 2x3 rijstroken en verving de bestaande meerstrooks N-5 tussen beide steden. Het was de eerste autosnelweg die in Zuid-Azië gebouwd werd. In 2003 opende een 53 kilometer lange aftakking van de M2, de M3 naar Faisalabad. In 2004 werd het eerste deel van de M1 geopend en in 2007 was de autosnelweg compleet tussen Peshawar en Islamabad. In 2007 opende ook de M10, de bypass van Karachi, die echter geen echte autosnelweg is. De infrastructuur van Pakistan werd vanaf 2015 sterk verbeterd met de uitvoering van het megaproject China–Pakistan Economic Corridor (CPEC). In de periode 2015-2019 is een groot deel van het snelwegennet in het centrale deel van Pakistan tot stand gekomen, waardoor de meeste grote steden onderling verbonden werden per motorway. Alleen de steden in het zuiden van het land zoals Karachi en Hyderabad waren op dat moment nog niet met het noorden van het land verbonden.

Autosnelwegen

Pakistan heeft een groeiend netwerk van autosnelwegen, die motorways of expressways worden genoemd. De meeste motorways zijn in een landelijk netwerk van M-routes genummerd, daarnaast zijn er enkele genaamde expressways en genummerde expressways met een E-nummer. De meeste motorways tellen 2x3 rijstroken. Anders dan in veel Centraal-Aziatische landen zijn de autosnelwegen in Pakistan beter uitgebouwd, met een modern alignement en volledig ongelijkvloers uitgebouwd, alhoewel het mogelijk is dat er illegale aansluitingen op de snelwegen uitkomen vanaf dorpjes. Kruispunten zijn er niet op motorways. De snelwegen worden gekenmerkt door grote afstanden tussen afslagen. De meeste motorways zijn tolwegen.

Het grootste netwerk van autosnelwegen bevindt zich in het centrale deel van Pakistan, wat in de periode 2015-2019 significant uitgebreid is, sinds 2019 is het mogelijk om per autosnelweg tussen grote steden als Lahore, Islamabad, Peshawar, Multan en Sukkur te reizen. In het zuiden van Pakistan is het netwerk kleiner, met een autosnelweg tussen Hyderabad en Karachi en de Lyari Expressway in Karachi zelf. De M9 en M10 zijn geen echte autosnelwegen. De M9 verloopt naar de westelijke havenstad Gwadar in Belochistan, de M10 is een enkelbaans rondweg van Karachi.

De grote steden van Pakistan hebben soms ook expressways, zoals de Lahore Ring Road en de Lyari Expressway in Karachi. Daarnaast ontwikkelen enkele autonome regio's hun eigen autosnelwegen, zoals de Hazara Motorway en de Swat Expressway.

Motorways in Pakistan

M1M2M3M4M5M6M7M8M9M10M11M14M16


National highways

De national highways zijn in het beheer van de National Highway Authority (NHA).[13] Ongeveer 12.000 kilometer national highway is in het beheer van de NHA, waarvan circa 9.500 kilometer genummerd is als N-weg. De national highways vervullen vanwege het kleine snelwegennet op veel plekken een belangrijke rol voor doorgaand verkeer. De national highways beslaan slechts 4,6% van het totale wegennet, maar verwerken 80% van het commerciële verkeer. Langs de Indus lopen twee national highways, de N-5 en N-55. De national highways zijn genummerd met sprongen van 5, waarbij nummers soms worden overgeslagen. Boven de N-95 worden zeer veel nummers overgeslagen. Opvallend is het dichte net van national highways rond Larkana in vergelijking met andere delen van Pakistan.

National highways in Pakistan

N-5N-10N-15N-25N-30N-35N-40N-45N-50N-55N-65N-70N-75N-80N-85N-90N-95N-105N-110N-120N-125N-155N-255N-305N-455N-655


Asian Highways

Asian Highways in Pakistan

AH1AH2AH4AH7AH51


Wegbeheer

De nationale wegbeheerder is de National Highway Authority (NHA).[14] De NHA is in 1991 opgericht. De NHA beheert 39 national highways, expressways en motorways. De totale lengte bedraagt 12.131 kilometer. Dit is 4,6% van het Pakistaanse wegennet, maar hierover wordt 80% van het goederenvervoer over de weg afgewikkeld.

Bewegwijzering

De bewegwijzering op de snelwegen in Pakistan bestaat uit groene borden met witte letters, en lijkt afgeleid te zijn van de Britse bewegwijzering. Wegnummers worden soms in platte tekst aangegeven, soms met een schild, en de bewegwijzering is zowel in het Urdu als het Engels. Afstandsborden staan regelmatig langs de snelwegen, met afstanden in kilometers, maar zonder de afkorting "km".

Bewegwijzering op National Highways zijn blauw met witte letters. Verwijzingen naar snelwegen worden in een groen vlak weergegeven.

Markeringen

Kantmarkeringen, zowel links als rechts, zijn in het geel uitgevoerd. Markeringen die rijstroken in één richting scheiden zijn in het wit. De middenstreep is doorgaans ook wit. Soms is dit andersom, consistentie lijkt te ontbreken.

Wegbebakening

De nieuwere wegen hebben vaak goede wegbebakeningen, zoals vangrails en borden die de bochten aanduiden, deze zijn in het geel uitgevoerd met zwarte pijlen en soms overdadig aanwezig.

Verkeersborden

Pakistan past dezelfde verkeersborden toe als in Europa.

Maximumsnelheid

In Pakistan geldt een maximumsnelheid van 50 km/h binnen de bebouwde kom, 100 km/h buiten de bebouwde kom en 120 km/h op motorways. Op sommige expressways geldt 110 km/h. In de steden mag op sommige hoogwaardige wegen 80 km/h gereden worden. In de winter wordt de maximumsnelheid op motorways soms verlaagd naar 100 km/h vanwege de frequente mist.

Referenties

Wegen van Azië

AfghanistanArmeniëAzerbeidzjanBahrainBangladeshBhutanBruneiCambodjaChinaCyprusFilippijnenGeorgiëIndiaIndonesiëIrakIranIsraëlJapanJemenJordaniëKazachstanKoeweitKyrgyzstanLaosLibanonMaleisiëMaledivenMongoliëMyanmarNepalNoord-KoreaOmanOost-TimorPakistanPalestijnse gebiedenQatarRuslandSaudi-ArabiëSingaporeSri LankaSyriëTaiwanTadzjikistanThailandTurkijeTurkmenistanUzbekistanVerenigde Arabische EmiratenVietnamZuid-Korea