Papua Nieuw Guinea

Uit Wegenwiki
(Doorverwezen vanaf Papua New Guinea)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Papua Niugini
Hoofdstad Port Moresby
Oppervlakte 462.840 km²
Inwonertal 11.782.000
Lengte wegennet 3.404 km
Lengte snelwegennet 5 km
Eerste snelweg 2001
Benaming snelweg Freeway
Verkeer rijdt links
Nummerplaatcode PNG

Papua-Nieuw-Guinea (PNG), formeel de Independent State of Papua New Guinea, is een land in Oceanië, grotendeels gelegen op het grote eiland New Guinea. Het land telt bijna 12 miljoen inwoners en is circa 12 keer zo groot als Nederland. De hoofdstad is Port Moresby.

Inleiding

Geografie

Papua-Nieuw-Guinea omvat het oostelijke deel van het eiland New Guinea en heeft een landsgrens met Indonesië. Dit eiland is maximaal 1.200 kilometer lang en 720 kilometer breed, voor wat betreft het deel dat bij Papua-Nieuw-Guinea behoort. Daarnaast behoort het grote eiland New Britain tot PNG, evenals talloze kleinere eilanden. Naar het noorden ligt de Bismarckzee, naar het oosten de Solomonzee en naar het zuiden de Koraalzee. Op het smalste punt ligt het vasteland van Australië slechts 150 kilometer zuidelijker. Grote delen van Papua-Nieuw-Guinea zijn onontgonnen, met ondoordringbare jungles en een hooggebergte over het midden van het eiland New Guinea. Mount Wilhelm is met 4.509 meter het hoogste punt van het land en het land is één van de weinige rond de evenaar waar sneeuw kan voorkomen. Het noorden en zuiden van het land bestaat uit ondoordringbare jungles en moerassen.

Het land heeft een tropisch klimaat, dat varieert naar gelang de hoogte. Er is sprake van een droger en natter seizoen, in Port Moresby valt gemiddeld 900 mm neerslag per jaar, grotendeels van november tot mei. In het laagland ligt de gemiddelde maximumtemperatuur het hele jaar tussen 30 en 32°C. De hoogste delen van Papua-Nieuw-Guinea hebben een Alpien klimaat, boven de 3.300 tot 3.600 meter groeien geen bomen en heerst een toendraklimaat ondanks de ligging in de tropen.

Demografie

Het inwonertal van Papua-Nieuw-Guinea is onzeker. Een census die gepland was voor 2020-2021 is uitgesteld. In 2020 werd het inwonertal geschat op 9 miljoen, maar een satellietanalyse in 2022 gaf een schatting van 17 miljoen inwoners.

De bevolking van Papua-Nieuw-Guinea is zeer heterogeen, met een bevolking die grotendeels geïsoleerd van elkaar leeft. In Papua-Nieuw-Guinea worden meer dan 800 talen gesproken, maar de meeste talen hebben minder dan 1.000 sprekers. De talen worden veelal geclassificeerd als Austronesische talen en Papua-talen. De taal van de overheid en het onderwijs is het Engels, maar dit wordt door weinig inwoners als moedertaal gesproken. De lingua franca in het land is Tok Pisin, een pidgintaal of creoolse taal. De taal Hiri Motu heeft ook enig statuut omdat het in de hoofdstad Port Moresby wordt gesproken.

Het land is één van de minst verstedelijkte landen ter wereld, slechts 13% van de bevolking woont in steden. De hoofdstad Port Moresby telt 365.000 inwoners en is één van de weinige steden van het land, het grootste deel van de bevolking woont in de jungles. De enige andere stad met meer dan 50.000 inwoners is Lae.

Economie

Papua-Nieuw-Guinea heeft veel grondstoffen, maar is economisch sterk onderontwikkeld. Een groot deel van de bevolking woont in geïsoleerde gemeenschappen zonder formele economie. Papua-Nieuw-Guinea heeft een nominaal BBP per inwoner van $ 2.500. Belangrijke exportproducten zijn olie, koper en goud. Het moeilijke terrein, klimaat en beperkte infrastructuur is een drempel in de economische ontwikkeling van Papua-Nieuw-Guinea.

Geschiedenis

Papua-Nieuw-Guinea wordt al sinds circa 50.000 jaar bewoond. De eilanden waren geïsoleerde gemeenschappen die weinig contact met de buitenwereld hadden tot de 19e eeuw. In 1884 werd het noordelijk deel van Papua-Nieuw-Guinea onderdeel van Duitsland, als Deutsch-Neuguinea. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd het bezet door Australië, het zuidelijk deel was reeds sinds 1904 bestuurd door Australië. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was het eiland toneel van bittere gevechten tussen de Japanners en geallieerden. Vanaf 1949 werden beide delen samen bestuurd als de Territory of Papua and New Guinea. In 1975 werd het land onafhankelijk. Het land bleef nadien grotendeels buiten het wereldnieuws. Er was wel een conflict op Bougainville, een groot eiland dat geografisch tot de Solomon Islands behoort, maar onderdeel is van Papua-Nieuw-Guinea. Dit eindigde in 1998 met meer autonomie voor Bougainville.

Wegennet

Het National Road Network (NRN) is gedefinieerd als 8.738 kilometer lang, dat voor 38% is verhard. Het netwerk wordt onderverdeeld in 4.217 kilometer priority roads en core roads. Het subnational road network is circa 21.000 kilometer lang, dit bestaand uit provincial roads en district roads.

Het National Road Network (NRN) is functioneel opgedeeld in national routes (NR), de 'main inter-provincial connecting routes', 'national main roads' (NM), 'national district roads' (ND) en 'national institutional roads (NI). In 2012 was 3.404 kilometer weg verhard.[1]

Het moeilijke terrein en klimaat zorgen ervoor dat het wegennet beperkt is ontwikkeld. Er is sprake van drie netwerken van nationale wegen op het hoofdeiland, met name in het oosten en noorden. Daarnaast zijn er wegennetten op de eilanden van de Bismarck-archipel. Er zijn geen verharde wegen tussen de landsdelen van Papua New Guinea. In het hooggebergte verloopt één grotendeels onverharde weg. Aan de noordkust lopen enkele korte verharde wegen rond Wewak. Ook rond Madang zijn enkele verharde wegen. Langs de noordkust van het grote eiland New Britain loopt ook een langere kustweg. Op Bougainville Island zijn enkele korte verharde wegen.

Economisch de belangrijkste weg is de Highlands Highway, met name het traject tussen Lae en Mount Hagen. Deze weg verbindt de agrarische gebieden in de hooglanden met de haven van Lae, dat de belangrijkste industriële hub van het land is. Bij Lae en in Mount Hagen zijn delen van deze weg naar 4 rijstroken verbreed. Het wegennet van de regio Port Moresby is niet met dat van de hooglanden verbonden, maar een noord-zuidverbinding naar Lae wordt al sinds de jaren '70 gepland.

Port Moresby

De hoofdstad Port Moresby heeft een relatief ontwikkeld wegennet, zeker in verhouding tot de rest van het land. Er is één korte autosnelweg in Port Moresby, de in 2001 opengestelde Poreporena Freeway. Port Moresby heeft een netwerk van dual carriageways, met een ringstructuur en invalswegen. Daardoor zijn de meeste belangrijke stadswegen met gescheiden rijbanen uitgevoerd. Ook zijn de meeste straten in Port Moresby geasfalteerd. In Port Moresby zijn vrij veel rotondes en verkeerspleinen.

Geschiedenis

Het binnenland van Papua-Nieuw-Guinea was door westerlingen nog niet in kaart gebracht tot de jaren 1920-1930 door Australische patrouilles. Eerdere handelsmissies en ontdekkingsreizigers hadden alleen de kuststreken in kaart gebracht. Voor de Tweede Wereldoorlog werd geen wegennet van enig statuut ontwikkeld. Er waren 4x4 routes die wat verder landinwaarts gingen, maar geen modernere wegen.

Na de Tweede Wereldoorlog werd de Highlands Highway ontwikkeld. In de hooglanden was enige landbouw mogelijk, waardoor de ontwikkeling van een weg door de hooglanden een hogere prioriteit had. Deze weg verloopt vanaf de hooglanden in het binnenland naar de kustplaats Lae aan de oostkust. Lae ontwikkelde zich hierdoor tot de primaire industriële hub van Papua-Nieuw-Guinea en de belangrijkste havenstad, ondanks dat Lae veel kleiner is dan Port Moresby. Dit belang nam vooral toe met het openen van de Highlands Highway vanaf 1965. In 1967 was de Highlands Highway doorgaand te berijden over een afstand van 550 kilometer van Lae naar valleien rond Mount Hagen. Dit betekende dat 4x4 voertuigen Mount Hagen in twee dagen konden bereiken vanaf Lae. Geen enkel deel van de weg was destijds verhard.

De Highlands Highway gaf toegang tot wat destijds 40% van de bevolking was, die grotendeels nog geen contact hadden gehad met de buitenwereld. Het was één van de laatste 'frontiers' in de wereld waar op dergelijke schaal voor het eerst contact werd gelegd met de inheemse bevolking. De Highlands Highway werd nadien verder ontwikkeld. In 1970 gaf de World Bank leningen uit om het deel tussen Kundiawa en Mount Hagen te ontwikkelen, wat in 1974 voltooid was.[2] Dit was destijds echter nog niet aangelegd als een verharde weg. In de jaren '70 werd ook een tweede toegangsweg vanaf Madang in het noorden naar de Highlands Highway aangelegd.

In 1979 werd ook een studie uitgevoerd om Port Moresby met Lae te verbinden over de weg. Dit was een geplande wegverbinding van 575 kilometer lengte.[3] In de jaren '80 werd hiervan het zuidelijk deel langs de zuidkust van Papua ontwikkeld, maar het is nog niet van een doorgaande weg gekomen, die door bergachtig terrein door dichte jungle aangelegd zou moeten worden. In de jaren '90 is 81 kilometer van de weg tussen Bereina en Malalaua aan de zuidkust met Japanse steun aangelegd als verharde weg. Dit project kwam in 2001 gereed en werd gezien als aanzet naar de wegverbinding van Malalua tot Aseki in het binnenland.

Het wegennet van Papua-Nieuw-Guinea werd elders traag ontwikkeld. In de jaren '80 en '90 werden delen van het wegennet verhard, maar veelal niet over grote afstanden. Er ontwikkelden zich geïsoleerde wegennetten die niet op elkaar aangesloten waren. In 1998 was slechts 23% van de nationale wegen verhard, wat groeide naar 36% in 2010. In 2000 is een Road Asset Management System geïntroduceerd.[4]

In de jaren '90 werd het wegennet van Port Moresby verder ontwikkeld, dit was de primaire groeikern van Papua-Nieuw-Guinea. Eind jaren '80 is de luchthaven van Port Moresby uitgebreid en is een grid van stadswegen aangelegd die de groei van de stad moesten accommoderen. Port Moresby is een relatief uitgestrekte stad met veelal lage bebouwingsdichtheid. In 2001 opende de Poreporena Freeway, de eerste en vooralsnog enige snelwegachtige verbinding van Papua-Nieuw-Guinea.

In 2013 is een project gestart om de Highlands Highway vanaf Lae ongeveer 40 kilometer naar 4 rijstroken te verbreden.[5] In 2016 kwam de eerste 11 kilometer bij Lae gereed. Tussen 2019 en 2022 is nog eens 10 kilometer verder buiten Lae naar 4 rijstroken verbreed.[6]

In 2019-2021 is 13 kilometer weg in Mount Hagen naar 2x2 rijstroken verbreed. Dit is in wezen een onderdeel van de Highlands Highway. Mount Hagen is de derde stad van Papua-Nieuw-Guinea.[7] In 2022 werd een programma gestart om 40 kilometer weg in Mount Hagen te verharden.[8]

Wegnummering

Er is geen wegnummering in Papua Nieuw Guinea. In het nationale wegenplan 2018-2037 zijn wel 16 priority roads genummerd. Ook zijn economic corridors genummerd. Dit zijn echter administratieve nummers. De wegen staan bekend onder hun naam.

Bewegwijzering

Er is weinig bekend over eventuele bewegwijzering. De bewegwijzering is groen met witte letters, naar Australisch model.

Maximumsnelheid

wegtype Vmax

De maximumsnelheid in Papua-Nieuw-Guinea is vastgesteld in de 'Road User Rules' en bedraagt maximaal 60 km/h in de bebouwde kom en 100 km/h buiten de bebouwde kom. In dorpskernen geldt 40 km/h.[9]

Referenties

Wegen van Oceanië

AustraliëFijiKiribatiMarshall IslandsMicronesiëNauruNieuw-ZeelandPalauPapua New GuineaSamoaSolomon IslandsTongaTuvaluVanuatu

Amerikaans SamoaGuamHawaiiNorthern Mariana Islands, Frans-PolynesiëNieuw-CaledoniëWallis en Futuna, Cook IslandsNiuePitcairn IslandsTokelau