Parclo

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Een parclo of partial cloverleaf is een variant op een klaverblad die in Canada is ontstaan en sporadisch ook buiten Canada wordt toegepast. Een partial cloverleaf moet niet verward worden met een halfklaverblad, die een andere layout heeft. Bij een parclo wordt weven tussen de klaverlussen vermeden.

Configuratie

Een partial cloverleaf heeft twee toeritten vanaf de kruisende weg naar de autosnelweg, namelijk een klaverlus en een reguliere toerit. Er zijn dus twee punten waar verkeer invoegt. Er is verder een reguliere afrit. Bij een partial cloverleaf zijn er nog verkeerslichten op de kruisende weg, maar wordt de zware linksafstroom vermeden.

Varianten

De gangbare variant A4.

Het Ministry of Transportation in Ontario heeft de verschillende uitvoering een naam gegeven;

  • A2/B2: een halfklaverblad zoals men dat in Europa kent. Het verschil A2/B2 is de uitvoering.
  • A4: de standaard parclo met 6 toe- en afritten.
  • B4: een gespiegelde vorm, waarbij de lussen juist van de snelweg naar de urban arterial lopen.

Variant A2/B2 wordt in Europa op grote schaal toegepast en is elders in de wereld een redelijk gangbaar ontwerp. Variant A4 wordt in Canada op zeer grote schaal toegepast, terwijl variant B4 zeldzaam is.

Verschil met een halfklaverblad

Een parclo is wezenlijk anders dan een halfklaverblad. Bij een halfklaverblad is er één toe- en afrit per richting en gaan alle verbindingen via verkeerslichten. Verkeer dat de snelweg wil oprijden moet dus links afslaan. Bij een parclo is dit niet het geval. De term partial cloverleaf wordt wel vaak gebruikt voor de halfklaverbladen die in Europa gangbaar zijn.

Geschiedenis

De parclo is ontwikkeld door het Ministry of Transportation van de Canadese provincie Ontario. Het ontwerp kwam voort vanuit de vele weefconflicten op reguliere klaverblad. In Noord-Amerika is het veel meer dan in Europa gebruikelijk dat aansluitingen naar het onderliggend wegennet als klaverblad zijn vormgegeven. In Europa ziet men klaverbladen voornamelijk als aansluiting tussen autowegen en autosnelwegen.

Het klassieke klaverblad dat werd toegepast had meestal geen rangeerbanen voor in- en uitvoegend verkeer, maar kwam direct op de hoofdrijbaan uit, met veel weefbewegingen over korte afstand. In Toronto nam destijds het verkeer op de freeways sterk toe. Er werd gekeken naar een oplossing die binnen het bestaande ruimtebeslag past en die het weven tussen verkeersstromen voorkomt. Hieruit is de parclo ontstaan. Het is daarna grootschalig in de regio Toronto geïmplementeerd, bijna alle aansluitingen in Toronto zijn uitgevoerd als een parclo. Later werden ze elders in Ontario en Canada toegepast en uiteindelijk ook in andere landen. Met name de staat California heeft interesse in het ontwerp. In Europa komen ze sporadisch voor. In Nederland is de aansluiting Leiden-West van de A44 als parclo vormgegeven, evenals de aansluiting Hoofddorp van de A4. Aansluiting Beverwijk van de A22 is alleen in noordelijke richting als parclo vormgegeven.

Referenties