Pas de la Graille
| |
|---|---|
| Pas de la Graille | |
| |
| Hoogte | 1.597 m |
| Weg | D53 |
| Hellingspercentage | 9% |
| Verboden voor aanhangers? | nee |
| Wintersluiting | ja |
| Opengesteld | 1941 |
| Kaart | kaart |
De Pas de la Graille is een bergpas in Frankrijk, gelegen in het departement Alpes-de-Haute-Provence. De bergpas is gelegen in de Montagne de Lure en is 1.597 meter hoog.
Kenmerken
De Pas de la Graille is een noord-zuid georiënteerde bergpas en verbindt Saint-Étienne-les-Orgues met Valbelle. De pashoogte ligt op de oostelijke schouder van de Montagne de Lure en is niet het hoogste punt van de weg, dat is de nabijgelegen Signal de Lure. De pasroute is opvallend omdat het over meer dan 40 kilometer geen zijwegen heeft. Het is daardoor een relatief onbekende bergpas.
De pasroute begint in het dorp Saint-Étienne-les-Orgues op 700 meter hoogte aan de zuidzijde van de Montagne de Lure. Vanaf hier begint direct een lange helling met veel bochten die in eerste instantie stijgt naar het Station de Lure, een klein skigebied op 1.600 meter hoogte. Deze stijging ligt vooral in dichte bossen. Vanaf het Station de Lure komt men boven de boomgrens. De weg voert daarna parallel aan de hoogste bergrug, iets lager dan de rug zelf. Vanaf de weg zijn diverse uitzichtspunten. Het hoogste punt van de weg is de Aire du Sommet de Lure op 1.745 meter hoogte. Vanaf daar kan men naar de top van de Signal de Lure wandelen. De Signal de Lure is aanzienlijk hoger dan het omringende landschap, het is een zusterberg van de 40 kilometer westelijker gelegen Mont Ventoux.
De D53 voert dan nog verder oostwaarts, op het punt waar de weg de bocht maakt om naar de noordzijde van de bergrug te gaan volgt de eigenlijke Pas de la Graille op 1.597 meter hoogte. Rond de Pas de la Graille is wat meer bebossing, maar er is nog wel enig uitzicht, op de Alpen naar het noorden en de Provence naar het zuiden. Hierna volgt een steile afdaling naar een vrijwel onbewoond dal. Via lange haarspeldbochten daalt men al af tot 1.100 meter, daarna is de daling geleidelijker maar is de weg wel erg bochtig. Dit traject ligt in dichte bebossing en biedt weinig uitzicht. Als men onder de 700 meter hoogte is gedaald maakt het bos plaats voor weilanden en volgt het eerste dorp, Valbelle. Daarna bereikt men de wat grotere vallei van de Jabron. Hier eindigt de pasroute op de D946, niet ver ten zuidwesten van Sisteron.
Geschiedenis
De weg over het Montagne de Lure is in de eerste helft van de 20e eeuw aangelegd. De bouw begon in 1923 vanaf Saint-Étienne-les-Orgues als een privaat initiatief, maar vorderde slechts langzaam. In 1930 werd het werk overgedragen aan de Ponts et Chaussées en later de beheerder van Eaux et Forêts. In 1937 opende de weg tot aan de Station de Lure. In 1941 opende de rest van de route tot aan de Sommet de Lure. De weg was toen nog onverhard. De weg is in de jaren '60 geasfalteerd. Eind jaren '70 heeft de Franse luchtmacht een radiostation op de Signal de Lure aangelegd. In de periode 1960-1975 werd de Station de Lure als skigebied ontwikkeld en populairder.[1]
De pasroute is vergelijkbaar met die van de Mont Ventoux, met een route door de bossen en een kaal rotslandschap bovenop. De berg is iets lager dan de Mont Ventoux en is lang niet zo toeristisch. Wielerwedstrijden gaan er ook maar sporadisch overheen. Het uitzicht is nog wat beter dan de Mont Ventoux omdat de Montagne de Lure dichter bij de Alpen ligt.
De pasroute wordt echter vrijwel niet gebruikt door verkeer tussen beide valleien, de route is zo bochtig dat het sneller en zelfs korter is om helemaal rond het gebergte te rijden. Het belang van de Pas de la Graille is dan ook vooral toeristisch.
Wintersluiting
De pasroute wordt vanwege het zeer geringe belang in de winter niet open gehouden. De weg opent veelal wanneer de sneeuw weer gesmolten is, er wordt niet actief sneeuw geruimd. De wintersluiting is meestal van november tot eind april.[2]
