Pont Frédéric-Mistral

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Pont Frédéric-Mistral
Overspant Rhône
Rijstroken 1x4
Totale lengte 230 meter
Hoofdoverspanning 100 meter
Hoogte brugdek ? meter
Openstelling 07-12-1966
Verkeersintensiteit 24.000 mvt/etmaal
Locatie kaart

De Pont Frédéric-Mistral is een liggerbrug in Frankrijk, gelegen over de Rhône in de stad Valence.

Kenmerken

Een bord van de aannemer Schneider - Creusot.

De Pont Frédéric-Mistral is een stalen liggerbrug met een totale lengte van 230 meter en een hoofdoverspanning van 100 meter lengte met zijoverspanningen van 64 meter lengte. De totale lengte inclusief toeritten bedraagt 522 meter. De brug heeft twee pylonen in de rivier, op 70 meter van de rechteroever en 33 meter van de linkeroever. De brug is 17 meter breed, met 4 rijstroken van de D533 en voetpaden aan weerszijden. De brug overspant de Rhône, die hier de grens vormt tussen de departementen Ardèche en Drôme.

De brug overspant aan de kant van Ardèche de Boulevard Charles de Gaulle in de voorstad Granges. Aan de kant van Valence wordt ook de A7 overspannen, evenals de Avenue de Provence. Aan de kant van Valence voert de Avenue Gambetta over de brug en het centrum van de stad in. Aan de westzijde in Granges bevindt zich een rotonde met een driesprong, waarbij verkeer naar het noordwesten en zuidwesten splitst. Aan de kant van Valence wordt de verbinding onderdeel van de ringweg rond het centrum.

Geschiedenis

De oorspronkelijke brug.

De oorspronkelijke brug (1833-1905)

Plannen voor een brugverbinding over de Rhône tussen Valence en Granges ontstonden begin 19e eeuw. In 1812 gaf de burgemeester van Valence opdracht voor de bouw van een brug die de veerdienst zou gaan vervangen. Na de bouw van de Passerelle Marc-Seguin in Tournon-sur-Rhône in 1825, een hangbrug ontworpen door Marc Seguin, werd besloten dat eenzelfde type brug ook in Valence zou moeten komen. In 1827 werd een concessie verleend om de brug aan te leggen. De bouw van de brug werd juli 1829 goedgekeurd. Op 24 september 1830 werd het ontwerp van de brug en tolheffing goedgekeurd. Tevens moest de veerdienst gestaakt worden. De brug is vervolgens tussen 1830 en 1833 aangelegd en werd op 17 augustus 1833 opengesteld.[1]

De brug was een voetgangersbrug met een houten dek. De brug was 235,6 meter lang, met twee overspanningen van 108,3 meter en een massieve fundering in het midden. In 1846 werd de doorvaarthoogte onder de brug verbeterd. Verschillende overstromingen en branden brachten de brug schade toe, die telkens gerepareerd werd. In 1890 werden plannen gemaakt voor een tramlijn tussen Valence en Granges, waarbij werd besloten dat dit niet over de bestaande brug kon en dat een nieuwe stalen brug noodzakelijk zou zijn.

De tweede brug (1905-1944)

De stenen boogbrug uit 1905.

Eind 19e eeuw was duidelijk dat de op dat moment meer dan 60 jaar oude brug niet meer voldeed en een nieuwe stenen brug noodzakelijk was. De plannen voor een stalen brug werden losgelaten, men besloot tot de bouw van een stenen boogbrug. De bouw werd in 1900 goedgekeurd en begon met een ceremonie op 12 oktober 1902. De brug werd op 13 augustus 1905 opengesteld voor het verkeer. De nieuwe brug was 30 meter stroomafwaarts van de oude hangbrug gebouwd, die circa 1907 gesloopt is. De stenen brug was 227 meter lang en was 9,2 meter breed. De vier stenen bogen waren elk 49,2 meter lang.[2]

Over de brug verliep de N533, die vanaf 1933 vanaf Saint-Agrève naar Valence verliep. Dit was een oost-westverbinding vanuit het Centraal Massief naar de vallei van de Rhône. In 1978 werd het grootste deel van de N533 gedeclasseerd, het oostelijkste deel, inclusief over de Rhône, werd toen als de N532 genummerd. Dit is uiteindelijk in 2006 ook gedeclasseerd.

In 1936 werden opnieuw plannen gemaakt voor een tramlijn over de brug. Dit is echter niet uitgevoerd. Op 20 juni 1940 werd de brug opgeblazen om de Duitse invasie te vertragen. De brug is daarna vrij snel hersteld en op 1 mei 1941 opende een tijdelijke brug voor het verkeer. Vervolgens begonnen werkzaamheden om een definitieve vervanging te realiseren, echter in 1944 werd de toen bijna voltooide brug opnieuw beschadigd door oorlogsgeweld.

De derde tijdelijke brug (1949-1966)

De brug werd opnieuw hersteld als tijdelijke verbinding en werd op 15 maart 1945 weer in gebruik genomen. Dit was een tijdelijke brug, in 1946 werd besloten om een grotere tijdelijke hangbrug te bouwen op de locatie van de hangbrug uit 1833. Deze hangbrug werd op 14 februari 1949 in gebruik genomen. In 1950-1951 werd de oude stenen brug gesloopt.[3]

De tijdelijke brug was een stalen hangbrug met een lengte van 226 meter en twee overspanningen van 113 meter lengte. Deze brug was 17 jaar in gebruik en was tevens de brug met de langste overspanning die ooit bij Valence gebouwd was. Onduidelijk is in hoeverre gemotoriseerd verkeer van deze brug gebruik kon maken, sommige bronnen spreken van een voetgangersbrug, anderen van een brug met een dek van 5,4 meter breed met voetpaden, waardoor het mogelijk wel gebruikt kon worden door lichte voertuigen.

De vierde, huidige brug (1966-heden)

De brug gaat ook over de A7.

In 1962 werd duidelijk dat de tijdelijke hangbrug niet meer voldoende draagkracht had. Er werd alternerend verkeer ingesteld en plannen gemaakt voor een definitieve vervanging. In juli 1963 begon een aanbesteding voor de bouw van een stalen liggerbrug. Eén van de eisen was dat er maar twee brugpijlers in de Rhône mochten komen te staan om de scheepvaart niet te hinderen. De bouw van de brug begon op 23 september 1964. De stalen liggers werden in Châlons-sur-Saône gefabriceerd en over de Saône en Rhône naar Valence gevaren. De brug is op 7 december 1966 opengesteld voor het verkeer.[4]

Ter hoogte van de brug werd in de jaren '50 een bypass van de N7 aangelegd, die later opgewaardeerd werd tot de A7. Ter hoogte van de brug was een tijdelijke aansluiting op het onderliggend wegennet, die bij de opwaardering tot autosnelweg is komen te vervallen. Sindsdien is het alleen nog mogelijk om de brug te bereiken vanaf de parallelweg van de A7, de Avenue de Provence.

De brug was lange tijd de enige brug over de Rhône bij Valence, wat opvallend is gezien de omvang van de stad, het is de grootste stad aan de rivier tussen Lyon en Avignon. In 2004 opende aan de zuidkant van Valence de Pont des Lônes, waarmee er eindelijk een tweede brugverbinding was en het verkeer tussen beide oevers niet meer per se via het centrum van Valence hoefde te rijden.

Naamgeving

De brug werd vernoemd naar de schrijver Frédéric Mistral (1830-1914). In 1904 won hij de nobelprijs voor de literatuur.

Verkeersintensiteiten

Dagelijks maken 24.000 voertuigen van de brug gebruik. De brug heeft hoofdzakelijk een functie voor het lokale stadsverkeer, het is geen onderdeel van een belangrijke oost-westverbinding. Westelijk van Valence zijn geen belangrijke doorgaande wegen, alleen kronkelige bergwegen zoals de oorspronkelijke N533 (thans D533) naar Saint-Agrève. De brug wordt sinds 2004 ontlast toen de zuidelijke ontsluiting van Valence werd aangelegd.

Zie ook

Referenties