Pont Galliéni
| Pont Galliéni | |
|---|---|
| |
| |
| Overspant | Rhône |
| Rijstroken | 1x5 |
| Totale lengte | 204,8 meter |
| Hoofdoverspanning | c. 90 meter |
| Hoogte brugdek | ? meter |
| Openstelling | 30-10-1965 |
| Verkeersintensiteit | ? mvt/etmaal |
| Locatie | kaart |
De Pont Galliéni is een liggerbrug in Frankrijk, gelegen over de Rhône in Lyon.
Kenmerken
De Pont Galliéni is een stalen liggerbrug met een totale lengte van 204,8 meter, met een hoofdoverspanning van circa 90 meter. De brug heeft drie overspanningen. Het brugdek is 28,5 meter breed, met 5 rijstroken, twee trambanen en een fiets/voetpad. Over de brug verloopt de Avenue Berthelot. Aan de westkant sluit dit aan op de complexe infrastructuur van het station Lyon-Perrache, waar ook de M6 overgaat in de M7.
Geschiedenis
De huidige brug is de derde op deze locatie.
Eerste brug (1847)
In 1830 werd besloten tot de bouw van een oost-westverbinding met een brug over de Rhône. Gekozen werd voor een ontwerp van de vermaarde Franse bruggenbouwer Marc Seguin, een hangbrug die tussen 1847 en 1849 werd aangelegd. De brug was een klassieke hangbrug zoals Seguin er vele over de Rhône heeft gebouwd midden 19e eeuw. Er waren twee pijlers en vier I-vormige pylonen.[1] De maximale overspanning was 66,4 meter, de totale bruglengte bedroeg 156 meter. De brug had een vrije doorvaarthoogte van 9,3 meter. De brug heette ook wel de Pont Seguin en later Pont Napoléon.
De brug was gefinancierd als een tolbrug door Seguin. De brug werd in 1865 aangekocht door de stad Lyon. De brug bleek snel in slechte staat te verkeren, met name roest aan de hangkabels was een groot probleem. In 1887 werd besloten om de brug grondig te reconstrueren, wat feitelijk neerkwam op nieuwbouw.
Tweede brug (1891)
In juni 1889 begon de sloop van de brug uit 1847, tijdens de vervanging was er een tijdelijke vakwerkbrug 30 meter stroomopwaarts van de oude brug. De nieuwe boogbrug werd op 13 juli 1891 geopend en heette de Pont du Midi. De brug had drie stalen bogen, met een centrale overspanning van 60,4 meter. Het brugdek was 7,4 meter breed. In 1917 werd de naam gewijzigd naar de Pont Galliéni.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de brug in juni 1944 gebombardeerd door de geallieerden en vervolgens in september 1944 opgeblazen door het terugtrekkende Duitse leger. De brug werd hersteld en heropende in november 1945, echter met een gewichtsbeperking van slechts 15 ton.
Derde brug (1965)
Het maximaal toelaatbaar tonnage was niet geschikt voor modern verkeer, en tegelijkertijd waren er grote ontwikkelingen aanstaande op de westoever, waar de A6-A7 gepland was. Besloten werd tot de bouw van een volledig nieuwe brug, wat tussen 1962 en 1965 werd uitgevoerd. De nieuwe brug werd op 30 oktober 1965 geïnaugureerd.[2] In 1973 werd de brug aangesloten op de A6 en het tunnelcomplex van Lyon-Perrache.
Oorspronkelijk had de brug meer rijstroken, maar in 2001 is de noordelijke helft van de brug heringericht als trambaan.[3]
Naamgeving
De brug is vernoemd naar Joseph Gallieni (1849-1916), een Frans militair en koloniaal bestuurder. Hij speelde een rol in het begin van de Eerste Wereldoorlog, en was van 1915 tot 1916 minister van oorlog.
Zijn naam wordt doorgaans als Gallieni geschreven, hij was van Corsicaanse en Italiaanse afkomst. De naam van de brug wordt ter plekke echter met een accent aangegeven (Galliéni).