Pont de la Poya
| Pont de la Poya
Poyabrücke | |
|---|---|
| |
| |
| Overspant | Saane |
| Rijstroken | 1x3 |
| Totale lengte | 852 meter |
| Hoofdoverspanning | 196 meter |
| Hoogte brugdek | 70 meter |
| Openstelling | 12-10-2014 |
| Verkeersintensiteit | ? mvt/etmaal |
| Locatie | kaart |
De Pont de la Poya is een tuibrug in Zwitserland, gelegen in de stad Fribourg. De brug overspant het dal van de rivier de Sarine (Saane) en is de langste tuibrug van het land.
Kenmerken
De Pont de la Poya is een betonnen tuibrug met twee pylonen van maximaal 110 meter. Beide pylonen zijn A-vormig, met het brugdek tussen de gesplitste pylonen. De totale bruglengte bedraagt 852 meter, met een hoofdoverspanning van 196 meter. Het brugdek ligt maximaal 70 meter boven de rivier de Sarine (Saane). Het brugdek is 19,25 meter breed, met een rijbaan met 3 rijstroken voor gemotoriseerd verkeer en een apart fiets- en voetpad. Er zijn 2 rijstroken richting oosten en 1 richting westen.
De brug overspant de Sarine (Saane) in het noordoosten van de stad. Aan het zuidelijke einde is een kruispunt met de Hauptstrasse 12. Aan de noordkant gaat de weg onder de spoorlijn naar Bern door en sluit daar aan op de Route de Morat, ruim 1 kilometer van de aansluiting met de A12. Dankzij de brug hoeft verkeer tussen bestemmingen ten westen en oosten van de Sarine (Saane) niet meer door het centrum van Fribourg.
Geschiedenis
Het verkeer tussen de westkant en oostkant van de Sarine (Saane) verloopt sinds 1924 over de pont de Zähringen, een stenen boogbrug met een hooggelegen dek. Deze kruist de rivier op 46 meter hoogte. Het verkeer nam vanaf de jaren '50 echter toe en de verkeersdrukte in het centrum van Fribourg nam ongewenste vormen aan. Reeds in 1959 werden de eerste studies uitgevoerd voor een nieuwe rivierkruising in Fribourg.[1] Zoals wel vaker in Zwitserland verliep het planproces zeer traag, de planvorming voor de huidige brug begon al in 1989 met een ontwerpwedstrijd, waarna het winnende ontwerp werd gekozen. In de jaren daarna werden de plannen langzaam uitgewerkt tot ze in 1999 voor het eerst publiekelijk ter inzage gelegd werden. Ten noorden van de brug zit een korte onderdoorgang, waardoor er een minimumafstand moest zijn tussen de tunnel en het eerstvolgende turbulentiepunt. Daardoor moest het ontwerp aan de westzijde aangepast worden, met onder andere een ondergrondse rotonde met de Route de Morat. De Route de Morat is daarvoor ook ondergronds aangelegd. Tijdens een referendum op 24 september 2006 werd een kantonsbijdrage van 58 miljoen CHF door de bevolking met 81% van de stemmen voor goedgekeurd.
De aanleg begon op 31 oktober 2008. Oorspronkelijk was voorzien de brug in 2012 te openen. De kosten werden geraamd op 120 miljoen CHF. Uiteindelijk kostte de brug 211 miljoen CHF. De brug is op 10 oktober 2014 bestuurlijk opengesteld. 2 dagen later is de brug voor het verkeer vrijgegeven.[2]
Verkeersintensiteiten
De verwachte verkeersintensiteit is 23.000 voertuigen per dag.