Québec

Uit Wegenwiki
(Doorverwezen vanaf QC)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Hoofdstad Québec
Grootste stad Montréal
Oppervlakte 1.542.056 km²
Inwonertal 8.653.000
Lengte snelwegennet 2.236 km[1]
Eerste snelweg 1959
Afkorting QC

Québec (uitspraak: [kebɛk]) is een provincie in Canada, gelegen in het oosten van het land. De provincie heeft een oppervlakte van maar liefst 1,5 miljoen vierkante kilometer, en is daarmee circa 39 keer zo groot als Nederland, of 2,5 keer zo groot als Frankrijk. De provincie telt 8,6 miljoen inwoners.[2] De hoofdstad is het gelijknamige Québec, de grootste stad en agglomeratie is Montréal. Het is de enige volledig Franstalige provincie van Canada.

Inleiding

Geografie

Québec ligt in het oosten van Canada, en valt geografisch zowel onder Eastern Canada als Central Canada, aangezien Québec en Ontario vaak apart worden gezien van de 'Maritimes', alhoewel Québec ook aan de Atlantische Oceaan ligt. Québec is in oppervlakte de grootste provincie van Canada, met een oppervlakte van ruim 1,5 miljoen km². Grote delen van Québec zijn zeer dunbevolkt of praktisch onbewoond, met name in het midden en noorden van de provincie. Québec is gelegen aan de Atlantische Oceaan en de Hudson Bay. Het heeft een landsgrens met de Verenigde Staten en grenst aan de staten New York, Vermont, New Hampshire en Maine. Verder grenst het in het westen aan de provincie Ontario en in het oosten aan New Brunswick en Newfoundland & Labrador.

Québec meet bijna 2.000 kilometer van noord naar zuid en ruim 1.500 kilometer van west naar oost. De oppervlakte is 2,5 keer zo groot als Frankrijk. Québec heeft een divers landschap, bestaande uit bossen in het zuiden en midden en toendra in het noorden. Berggebieden liggen verspreid door de provincie, de hoogste bergen vindt men in het noordelijk grensgebied met Labrador, waar de 1.652 meter hoge Mont D'Iberville (Mount Caubvick in het Engels) de hoogste berg van Québec en oostelijk Canada is. Bekendere berggebieden in het bewoonde zuiden van Québec zijn de Laurentides ten noorden van Ottawa met Mount Raoul Blanchard (1.166 meter) als hoogste punt, de bergen van het schiereiland Gaspé in het oosten met de Mont Jacques-Cartier (1.268 m) als hoogste punt, en lagere bergen ten noorden van de stad Québec. In Québec zijn een aantal skigebieden.

Door het zuiden van Québec stroomt de rivier de Saint-Laurent (St. Lawrence), waaraan de grootste steden Montréal en Québec (stad) zijn gelegen. Ten oosten van de stad Québec verbreedt de Saint-Laurent zich in een steeds bredere monding die uiteindelijk meer dan 100 kilometer breed is. Het Île d'Anticosti is in de monding gelegen en is het grootste eiland van Québec. De Îles de la Madeleine ten noordoosten van Prince Edward Island behoren ook tot Québec. Veel eilanden voor de kust van Québec in de Hudson Bay en James Bay behoren tot Nunavut. Het zuidelijkste eiland van Nunavut ligt bijna 1.200 kilometer zuidelijker dan de noordkaap van Québec in Ungava. De Cap Wolstenholme is het noordelijkste punt van Québec en ligt op dezelfde breedtegraad als Zuid-Finland.

Demografie

stad inwonertal (2021)
Montréal 1.762.000
Québec 549.000
Laval 443.000
Gatineau 291.000
Longueuil 254.000
Sherbrooke 173.000
Lévis 150.000
Saguenay 145.000
Trois-Rivières 139.000
Terrebonne 120.000

Het overgrote deel van de inwoners van Québec wonen in het zuidelijkste deel van de provincie, met name in de vallei van de Saint-Laurent, binnen 200 kilometer van de grens met de Verenigde Staten. De noordelijkste dichter bevolkte regio van Québec ligt rond Saguenay. De grootste stad is Montréal, gevolgd door de stad Québec. Andere steden van belang zijn Gatineau (een voorstad van Ottawa), Trois-Rivières, Sherbrooke en Saguenay. Met name Montréal heeft een grote agglomeratie. In Québec zijn 10 steden met meer dan 100.000 inwoners, hiervan zijn er 5 een voorstad van Montréal, Québec of Ottawa.

Het inwonertal van Québec overschreed de 1 miljoen al rond 1860. Het inwonertal van Québec was altijd de tweede van Canada, na Ontario. Het verschil werd na de jaren '70 echter groter. Een grote meerderheid van de inwoners is Franstalig, met 81%. Het Engels wordt door 10% van de inwoners gesproken. Ongeveer 40% van de inwoners spreekt beide talen. Ruim de helft van de inwoners van Québec spreekt alleen Frans. Met name buiten de regio Montréal wordt weinig Engels gesproken. De tweetaligheid van de inwoners is buiten Montréal ook beperkt.

In Québec wonen beduidend minder immigranten dan in Ontario, er zijn met name minder inwoners van oost- en zuid-Aziatische afkomst. In Québec wonen naar verhouding wel meer inwoners van Arabische afkomst. Dit zijn hoofdzakelijk immigranten uit het noorden van Afrika waar het Frans een veelgesproken taal is. 1,4% van de inwoners is van aboriginal-afkomst, hoofdzakelijk First Nations, Métis en Inuit. Ook dit is minder dan in Ontario.

Economie

Québec is goed voor iets minder dan 20 procent van de Canadese economie. De economie is divers en post-industrieel. In Québec worden relatief weinig grondstoffen gewonnen zoals olie en gas. Met name koper en aluminium worden in Québec geproduceerd. De provincie wekt zijn energie voornamelijk via waterkracht op, er zijn diverse stuwdammen. De bosbouw is een belangrijke sector in de provincie, papier wordt veel geproduceerd. De luchtvaartsector is relatief belangrijk, met de bekende fabrikant Bombardier. Het toerisme speelt een belangrijke rol in Québec, niet alleen in Montréal en de stad Québec, maar ook op het platteland, met name de skigebieden in de winter en de meren en bossen in de zomer.

Economisch loopt Québec enigszins achter met de westelijker gelegen provincies, maar beter dan de oostelijker gelegen 'maritimes', met een werkloosheid die wat boven het Canadees gemiddelde ligt. Een probleem in Québec is het aantrekken van Engelstalige bedrijven vanwege de strenge taalregels. Het is ook sinds de invoering van de taalregels dat Ontario duidelijk sneller groeide dan Québec. Het BNP per inwoner ligt in Québec ook significant onder het Canadees gemiddelde, maar weer beter dan de 'maritimes'.

Geschiedenis

Bas-Canada (Lower Canada) rond 1800.

In 1534 claimde de verkenner Jacques Cartier het land voor de koning van Frankrijk, als onderdeel van Nouvelle-France. Kolonisatie van het gebied was in eerste instantie traag, de enige nederzettingen waren handelsposten voor de bonthandel. Franse verkenners reisden vanuit Québec verder het Noord-Amerikaanse continent in. In 1663 werd het gebied een koninklijke provincie van Frankrijk. Het inwonertal groeide echter slechts langzaam, met weinig immigratie. Gedurende de 17e en 18e eeuw waren er diverse conflicten tussen de Fransen en de Britten in Noord-Amerika. Fransen waren in die tijd dominant in Québec, een gebied dat indertijd bekend stond als Lower Canada, en omvatte de grote vallei van de Saint-Laurent (St. Lawrence). Upper Canada (hedendaags Ontario) kende ook een verspreiding van Fransen, maar minder dominant. Met de Canadese confederatie van 1867 werd de provincie Canada opgedeeld in Ontario en Québec.

In de 20e eeuw werden de tegenstellingen tussen het Franstalige Québec en de rest van Canada groter. Canada werd automatisch in de Eerste Wereldoorlog betrokken met de oorlogsverklaring van het Verenigd Koninkrijk, maar de dienstplicht was extreem impopulair in Québec. De bijdrage van Québec in de Tweede Wereldoorlog was veel groter. Veel Québécois vochten mee tijdens de bevrijding van Nederland. Na de Tweede Wereldoorlog nam het Québécoise nationalisme toe. In 1977 werd wet 101 aangenomen, waarin vastgesteld werd dat het Frans de enige officiële taal van Québec is. In 1980 werd een eerste referendum gehouden met de vraag of Québec meer soevereiniteit binnen Canada moest krijgen. Dit werd met bijna 60% afgewezen. In 1995 werd een tweede referendum gehouden, waarin gevraagd werd of Québec onafhankelijk moest worden. Dit werd met slechts een nauwe meerderheid afgewezen. Het Québécois nationalisme was sindsdien wat meer naar de achtergrond verdrongen, maar in 2018 won de rechts-nationalistische Coalition Avenir Québec de provinciale verkiezingen met overmacht, het was voor het eerst sinds 1966 dat de Liberals of Parti Québécois niet de verkiezingen wonnen.

Wegennet

Québec heeft 13,6% van de totale weglengte in Canada, met 104.145 kilometer weg in 2016.[3] Het wegennet van Québec is gecentreerd op het zuidelijkste deel van de provincie, met name rond de steden Montréal en Québec en langs de oevers van de rivier de Saint Lawrence. Er is bijna 2.100 kilometer aan autoroutes, één van de meest uitgebreide snelwegennetten van de Canadese provincies, maar niet alle autoroutes hebben 4 rijstroken, er zijn ook enkelbaans autoroutes. In het midden en noorden van de provincie zijn vrijwel geen wegen. Internationaal gezien is Québec vooral op de staten New York en Vermont gericht, grensoverschrijdende verbindingen naar New Hampshire en Maine hebben amper belang. Kenmerkend aan Québec zijn het beperkte aantal verbindingen over de rivier de Saint Lawrence. Feitelijk is het kruisen van deze rivier alleen mogelijk bij Montréal, Trois-Rivières en Québec.

De afstanden in Québec zijn erg groot, maar enorme gebieden zijn niet over de weg bereikbaar. De omvang van Québec wordt nogal eens onderschat, met name voor wat betreft oost-westverbindingen. Van Montréal naar Kegashka, het eindpunt van de Route 138 is verder dan van Montréal naar North Carolina. De afstand vanaf de grens met Ontario bij Rouyn-Noranda naar Percé bedraagt ruim 1.600 kilometer. De afstand vanaf Montréal naar het einde van de Trans-Taiga Road bedraagt 1.900 kilometer.

Wegbeheer

De wegbeheerder van de provincie is Transports Québec, formeel Le ministère des Transports de la Mobilité durable et de l'Électrification des Transports du Québec (Het ministerie van het transport van duurzame mobiliteit en de elektricificatie van het transport van Québec). De veelgebruikte afkorting is MTQ.[4] Het MTQ werd in 1969 opgericht, dat zijn oorsprong heeft in het Ministère des Transports et des Communications (1954-1970) en het Ministère de la Voirie (1912-1973). Deze laatste is de primaire voorganger voor wat betreft het wegbeheer. Transports Québec beheert circa 29.000 kilometer weg, 4.700 bruggen, 1.200 kilometer weg naar grondstoffen en 3.600 kilometer weg naar mijnen.[5]

Geschiedenis

De Pont de Québec.

In Québec werd het land ontwikkeld vanaf de oevers van de rivier de Saint-Laurent (St. Lawrence). De stad Québec werd in 1608 gesticht en is één van de oudste steden in Noord-Amerika. In 1642 werd de stad Montréal gesticht. Beide steden groeiden uit tot de twee ankerpunten van Franstalig Noord-Amerika en later de provincie Québec. Een groot obstakel voor het verkeer was de rivier de Saint-Laurent. In de zomer kon men gebruik maken van veerdiensten, in de winter kon men over de bevroren rivier lopen, maar in het smeltseizoen was verkeer bijna onmogelijk. De eerste brug over de Saint-Laurent was de Pont Victoria in Montréal, die in 1859 werd geopend. In 1919 opende de machtige Pont de Québec in de stad Québec.

In de jaren 1920 werd een wegnummering ingevoerd, een netwerk van routes nationales. Het was logisch dat Montréal het grootste knooppunt van routes nationales was, waarbij de stad Québec een wat secundair belang had omdat het aan de rand van de toen bewoonde wereld lag, met slechte verbindingen naar het noorden. De eerste grootschalige verharding van wegen vond in de regio rond Montréal plaats, tegen 1927 waren bijna alle invalswegen van Montréal over grotere afstand geasfalteerd. Ook was indertijd de Route 2 van Montréal naar Québec geasfalteerd, deze weg verliep over de noordoever van de Saint-Laurent via Trois-Rivières, dit was de eerste lange-afstandsweg van Québec die volledig geasfalteerd was. Ook waren er toen geasfalteerde verbindingen naar Ottawa en Toronto, evenals diverse routes naar de Verenigde Staten.

In 1930 opende de Pont Jacques-Cartier en in 1934 de Pont Honoré-Mercier, beiden gelegen bij Montréal zodat deze stad een stuk beter bereikbaar werd vanuit diverse richtingen over de Saint-Laurent. Gedurende de jaren '30 werd het netwerk van routes nationales verder geasfalteerd, met name in de regio ten oosten van Montréal en ten zuiden van Québec, wat de meest bevolkte regio van de provincie was waar sprake was van alleen nog een netwerk van onverharde wegen.

Kort na de Tweede Wereldoorlog werden de eerste invalswegen van Montréal verbreed naar 4 rijstroken, veelal trajecten van circa 20 kilometer lengte. Gedurende de jaren '50 werd het secundaire wegennet in de landbouwgebieden van Québec steeds verder verhard, zodat rond 1955 een groot netwerk van geasfalteerde wegen ten noorden en zuiden van de Saint-Laurent was ontstaan. Eind jaren '50 begon de bouw van autoroutes, analoog aan de bouw van de Interstate Highways in de Verenigde Staten en de 400-series highways in Ontario. Een behoorlijk groot deel van het snelwegennet van Québec is in de periode 1960-1970 opengesteld voor het verkeer, waarmee het wegennet in relatief korte tijd getransformeerd werd tot een formidabel wegennet.

Tot eind jaren '50 waren er nog weinig geasfalteerde wegen richting het noorden van Québec. De eerste lange geasfalteerde route door de Canadian Shield (het bosgebied) was de weg van Québec naar Saguenay, die rond 1955 al volledig geasfalteerd was. Wat later de Trans-Canada Highway naar Northern Ontario zou worden was indertijd alleen geasfalteerd van Montréal tot Mont-Laurier, het volledige westen van Québec was destijds nog niet over verharde wegen bereikbaar. Dit veranderde in hoog tempo gedurende de jaren '60.

Na de jaren '70 zijn nog relatief weinig nieuwe autosnelwegen aangelegd in Québec. In de jaren '70 is wel het netwerk van routes nationales in Québec hernummerd. De oude 1- en 2-cijferige nummers werden geschrapt ten faveure van een systeem van 3-cijferige routes. Hiermee vormen de autoroutes het hoofdwegennet en de routes nationales het netwerk van wegen van de tweede klasse, met hogere nummers.

Autoroutes du Québec

Het Autoroute-netwerk van Québec.

Québec beschikt over ruim 2.200 kilometer autoroute, dat in veel gevallen aansluit op de snelwegennetten van aangrenzende provincies en staten. Niet alle autoroutes beschikken over 2x2 rijstroken, sommige delen zijn enkelbaans met tegenverkeer, en in incidentele gevallen heeft de weg helemaal geen hoogwaardige kenmerken. Dit omvat echter maar een heel klein deel van het totale autoroute netwerk. Er zijn twee snelweggrensovergangen met de Verenigde Staten, namelijk naar de Interstate 87 in New York en de Interstate 91 in Vermont. Een derde snelweggrensovergang naar de Interstate 89 in Vermont is ook gepland.

Tussen de grote steden zijn meerdere verbindingen mogelijk. Tussen Ottawa en Montréal lopen twee snelwegen, waarvan de zuidelijke grotendeels in Ontario ligt. Tevens zijn er twee snelwegen tussen Montréal en Québec, over de noord- en zuidoever van de rivier de Saint-Laurent. Andere steden die goed ontsloten worden zijn Trois-Rivières en Sherbrooke. De A20 is veruit de langste autoroute, met een lengte van 562 kilometer.

Namen van autoroutes

In Québec hebben veel autoroutes een naam.

# naam opmerking
Autoroute de la Gatineau vernoemd naar de rivier Gatineau.
Autoroute des Cantons-de-l'Est vernoemd naar de oostelijke kantons (ten opzichte van Montréal)
Autoroute Bonaventure alleen in Montréal.
Autoroute Chomedey vernoemd naar Paul de Chomedey (1612-1676), stichter van Montréal
Autoroute des Laurentides vernoemd naar de regio Laurentides
Autoroute Décarie vernoemd naar de Boulevard Décarie, die parallel aan de A15 verloopt
Autoroute René-Lévesque alleen in Montréal, vernoemd naar René Lévesque (1922-), 23e premier van Québec
Autoroute Papineau vernoemd naar Joseph Papineau (1752-1841) politicus uit Québec
Autoroute du Souvenir grens Ontario - Montréal, vernoemd naar een veteranenziekenhuis langs de A20 in Sainte-Anne-de-Bellevue
Autoroute René-Lévesque route door Longueuil, vernoemd naar René Lévesque (1922-1987), stichter van de Parti québécois en 23e minister-president van Québec
Autoroute Jean-Lesage route van Longueuil tot Bas-Saint-Laurent, vernoemd naar Jean Lesage (1912-1980), 19e minister-president van Québec
Autoroute Louis-H.-Lafontaine vernoemd naar Louis-Hippolyte La Fontaine (1807-1864), 3e minister-president van Québec
Autoroute de l'Acier betekent: autosnelweg van het staal
Autoroute Antonio-Barrette vernoemd naar Antonio Barrette (1899-1968), 18e minister-president van Québec
Autoroute de la Vallée-des-Forts vernoemd naar de Vallée des Forts langs de rivier de Richelieu
Autoroute Félix-Leclerc grens Ontario - Montréal, vernoemd naar Félix Leclerc (1914-1988), een artiest uit Québec
Autoroute Métropolitaine regio Montréal
Autoroute de l'Outaouais vernoemd naar de rivier Outaouais (Ottawa River). Sinds 2023 ook 'Autoroute Guy-Lafleur'[6]
Autoroute Joseph-Armand-Bombardier grens USA - Drummondville, vernoemd naar Joseph-Armand Bombardier (1907-1964), uitvinder van de snowmobile en bekend van het bedrijf Bombardier
Autoroute de l'Énergie route Sainte-Eulalie - Shawinigan, autosnelweg van de energie
Autoroute de l'aluminium vernoemd naar de aluminiumfabriek in Saguenay
Autoroute Robert-Cliche route Beauce - Lévis, vernoemd naar Robert Cliche (1921-1978), een rechter uit Québec
Autoroute Henri-IV route door Québec (stad), vernoemd naar Henri IV de France (1553-1610), koning van Frankrijk tijdens de stichting van Québec in 1608.
Autoroute Laurentienne route Québec - Saint-Adolphe, vernoemd naar het gebergte Laurentides
Autoroute Claude-Béchard vernoemd naar Claude Béchard (1969-2010), politicus uit Québec
Autoroute Jacques-O'Bready vernoemd naar Jacques O'Bready, burgemeester van Sherbrooke tussen 1974 en 1982
Autoroute Laval route door Laval
Autoroute Charest westelijke route in Québec, vernoemd naar Zéphirin Charest (1813-1876), een pastoor
Autoroute Dufferin-Montmorency oostelijke route in Québec, vernoemd naar Lord Dufferin, gouverneur-generaal van Canada tussen 1872 en 1878, en Charles de Montmorency (1537-1612), Franse ontdekkingsreiziger die in 1603 in Québec aankwam.
Autoroute de la Côte-de-Liesse vernoemd naar de parallelle Chemin de la Côte-de-Liesse
Autoroute 530
Autoroute Duplessis vernoemd naar Maurice Duplessis (1890-1959), 16e minister-president van Québec (1936-1939 & 1944-1959)
Autoroute Henri-IV vernoemd naar Henri IV de France (1553-1610), koning van Frankrijk tijdens de stichting van Québec in 1608.
Route de la Bravoure Route van de dapperen
Autoroute Louis-Bilodeau vernoemd naar Louis Bilodeau (1924-2006), pioneer in de televisiewereld van Québec
Autoroute 640
Autoroute Ville-Marie Ville-Marie is de oorspronkelijke naam van Montréal
Autoroute 730
Autoroute Robert-Bourassa vernoemd naar Robert Bourassa (1933-1996), 22e minister-president van Québec
Autoroute 930
Autoroute 955
Autoroute Laurentienne vernoemd naar de rivier de Saint-Laurent (St. Lawrence)

Route nationales

In Québec worden de primaire provinciale wegen een route nationale genoemd. Ze zijn genummerd in de serie 100 t/m 199. Vanwege het dichte netwerk van autoroutes in het zuiden van Québec heeft het route nationale-netwerk een wat meer secundaire functie.

De wegnummering van Québec is in de jaren '70 aangepast tot het huidige systeem. Daarvoor begon de nummering bij 1, de Route 1 verliep van Montréal tot Québec. Tevens waren er aftakkingen met een suffix. Diverse routes van voor de jaren '70 zijn nu genummerd als een autoroute.

Routes nationales in Québec

101104105107108109111112113116117122125131132133134136137138139141143147148153155157158159161162165167169170171172173175185191195197198199


Lijst van routes nationales in Québec

# Nr. route lengte
Route 101 Témiscaming - Rouyn-Noranda - Macamic 289 km
Route 104 La Prairie - Brome Lake 94 km
Route 105 Gatineau - Grand-Remous 157 km
Route 107 Maniwaki - Mont-Laurier 39 km
Route 108 Magog - Sherbrooke - Beauceville 177 km
Route 109 Rivière-Héva - Amos - Matagami 223 km
Route 111 Val-d'Or - Amos - Beaucanton 204 km
Route 112 Montréal - Sherbrooke - Frampton 318 km
Route 113 Val-d'Or - Chibougamau 366 km
Route 116 Longueuil - Saint-Hyacinthe - Victoriaville - Lévis 274 km
Route 117 Kearns - Rouyn-Noranda - Sainte-Adèle - Montréal 661 km
Route 122 Saint-Gérard-Majella - Drummondville - Victoriaville 95 km
Route 125 Montréal - Saint-Donat 133 km
Route 131 Lavaltrie - Joliette - Saint-Michel-des-Saints 126 km
Route 132 Dundee - Longueuil - Sorel - Lévis - Rimouski - Gaspé - Sainte-Flavie 1612 km
Route 133 Saint-Armand - Richelieu - Sorel 132 km
Route 134 Candiac - Longueuil - Montréal 21 km
Route 136 Québec 15 km
Route 137 Granby - Saint-Hyacinthe - Saint-Denis-sur-Richelieu 60 km
Route 138 Elgin - Montréal - Trois-Rivières - Québec - Kegashka - Vieux-Fort - Blanc-Sablon 1389 km
Route 139 Abercorn - Granby - Drummondville 124 km
Route 141 Saint-Herménégilde - Magog 81 km
Route 143 Derby Line - Sherbrooke - Drummondville - Saint-François-du-Lac 166 km
Route 147 Norton - Lennoxville 41 km
Route 148 Pembroke - Gatineau - Sainte-Dorothee 341 km
Route 153 Yamachiche - Shawinigan - Lac-aux-Sables 95 km
Route 155 Shawinigan - La Tuque - Chambord 248 km
Route 157 Trois-Rivières - Shawinigan 28 km
Route 158 Lachute - Joliette - Saint-Ignace-de-Loyola 122 km
Route 159 Sainte-Anne-de-la-Pérade - Saint-Roch-de-Mékinac 61 km
Route 161 Saint-Augustin-de-Woburn - Victoriaville - Sainte-Eulalie 185 km
Route 162 Victoriaville - Saint-Louis-de-Blandford 24 km
Route 165 Thetford Mines - Saint-Louis-de-Blandford 67 km
Route 167 Saint-Félicien - Chibougamau - Mistissini 412 km
Route 169 Lac-Pikauba - Saint-Félicien - Alma - Hébertville 304 km
Route 170 Métabetchouan–Lac-à-la-Croix - Saguenay - Saint-Siméon 207 km
Route 171 Scott - Lévis 40 km
Route 172 Alma - Saguenay - Tadoussac 169 km
Route 173 Saint-Théophile - Saint-Georges - Lévis 143 km
Route 175 Saint-Lambert-de-Lauzon - Québec - Saguenay 243 km
Route 185 Saint-Louis-du-Ha! Ha! - Saint-Antonin 40 km
Route 191 Rivière-du-Loup - Cacouna 16 km
Route 195 Saint-Zénon-du-Lac-Humqui - Matane 88 km
Route 197 Fontenelle - Rivière-au-Renard 18 km
Route 198 Saint-Maxime-du-Mont-Louis - Gaspé 133 km
Route 199 Havre-Aubert - Grande-Entrée (Îles de la Madeleine) 85 km

Route régionales

De route régionale zijn de secundaire genummerde wegen. Ze hebben wegnummers van 200 t/m 399. De serie 200 t/m 299 loopt ten zuiden van de Saint-Laurent (St. Lawrence) en de serie van 300 t/m 399 loopt ten noorden van de rivier.

Overige wegen

In het noorden van Québec zijn geen genummerde provinciale wegen. Enkele belangrijke wegen hebben wel een naam:

Montréal

Het wegennet van Montréal.

Montréal heeft duidelijk het meest uitgebreide stedelijke snelwegennet van Québec. Montréal is gelegen op een aantal grote eilanden in de Saint Lawrence, wat ook veel oeververbindingen vereist. Over de Saint Lawrence zijn slechts drie snelwegverbindingen, waarvan de Pont Champlain in de A10/A15/A20 het belangrijkste is. In het noorden ligt nog een brug-tunnelcombinatie in de A25. De smallere rivier des Prairies tussen Laval en Montréal kent meer verbindingen. Bijna alle snelwegen van Montréal tellen 2x3 rijstroken. De beste verbindingen lopen tussen Montréal en de noordwestelijke voorsteden, waarvan Laval de belangrijkste is. De oostelijke en zuidelijke voorsteden worden wat minder goed ontsloten, met name de voorstad Longueuil.

Geschiedenis

Het snelwegennet van Montréal is voornamelijk in de jaren 60 aangelegd. In 1959 opende de eerste snelweg van Montréal, en tevens van heel Québec, de A40. Bijna alle snelwegen zijn daarna in de jaren 60 of begin jaren 70 aangelegd. Sindsdien is het snelwegennet nog maar sporadisch uitgebreid. Benoemenswaardig is de bouw van de bypass A30 in de jaren 80 en 90, en de bouw van de A25 in het noorden van Montréal, dat in 2011 was afgerond.

Toekomst

Het snelwegennet van Montréal is flink verouderd, knooppunten zijn veel te krap opgezet met scherpe bochten, beperkte doorvoercapaciteit en soms zelfs gelijkvloerse verbindingen, en vrijwel nergens liggen meer dan 3 rijstroken per richting. Eén van de problemen is dat op sommige korte trajecten het verkeer gebundeld wordt, maar hier geen extra capaciteit beschikbaar is. Montréal kent dan ook veel meer files dan op basis van de omvang van de stad en het snelwegennet verwacht zou worden. Sinds de jaren 70 is er weinig meer in het snelwegennet geinvesteerd. De belangrijkste plannen zijn de ombouw van het échangeur Turcot in het zuiden van de stad.

Een ander probleem is de bereikbaarheid van het centrum van Montréal, die voornamelijk vanuit het westen en noorden vrij slecht is, omdat snelwegen ruim buiten het centrum lopen. Anderzijds eindigen ze vaak aan de rand van Montréal zodat verkeer over het onderliggend wegennet verder moet. Het centrum is vanuit het zuiden wel vrij goed ontsloten. Naar het oosten stroomt de Saint Lawrence. Vrijwel alle snelwegen in en rond Montréal zijn verzadigd.

Québec

Het wegennet van de stad Québec.

Het snelwegennet van de stad Québec is niet zo uitgebreid als dat van Montréal, maar desondanks is het netwerk nog relatief omvangrijk. De A40 en A73 zijn de belangrijkste doorgaande snelweg, en de A73 heeft ook de enige hoogwaardige verbinding over de Saint Lawrence, een hangbrug. De A20 is van secundair belang voor Québec zelf omdat hij even buiten de stad loopt. Voor verkeer van en naar Québec is hij wel van belang. Québec beschikt over een aantal korte snelwegen, zoals de A440, A540, A573, A740 en A973. De A40 vormt de belangrijkste bypass, en is deels met de A73 dubbelgenummerd. De meeste snelwegen in Québec tellen 2x3 rijstroken.

Geschiedenis

Alhoewel de eerste snelweg in Québec al in 1961 werd opengesteld, kwam de echte bouw van het netwerk wat later dan in Montréal, waar bijna alle snelwegen al in de jaren 60 zijn aangelegd. In de stad Québec zijn de snelwegen voornamelijk in de jaren 70 aangelegd. Mede daardoor zijn de knooppunten vaak ook wat ruimer ontworpen dan Montréal, zodat Québec aanzienlijk minder files heeft dan Montréal.

Tussen 2010 en 2015 zijn bijzonder veel bruggen in de agglomeratie gerenoveerd of volledig vervangen. Van bijna alle snelwegen zijn de bruggen van de snelweg over andere wegen of rivieren vervangen, evenals tal van flyovers in knooppunten.

Referenties

Autoroutes in Québec

A5A10A13A15A19A20A25A30A31A35A40A50A55A70A73A85

A410A440A520A530A540A573A610A640A720A730A740A915A930A955A973

Provincies en territoria van Canada

provincies: AlbertaBritish ColumbiaManitobaNew BrunswickNewfoundland and LabradorNova ScotiaOntarioPrince Edward IslandQuébecSaskatchewan

territoria: Northwest TerritoriesNunavutYukon