R22 (Rusland)

Каспий
Kaspiy
Begin	Kashira
Einde	Astrakhan
Lengte	1.381 km
Route → Moskva / Voronezh Kashira Mikhaylov Skopin Ryazhsk Michurinsk Tambov Borisoglebsk Samofalovka Gumrak Volgograd-Gorodishche Volgograd Krasnoamreysk Astrakhan

De R22 (Cyrillisch: Р22), voorheen de M6, genaamd de Kaspiy (Каспий), is een federale autoweg in het zuiden van Rusland. De weg verloopt vanaf Kashira, ten zuiden van Moskou, via Tambov en Volgograd naar Astrakhan in de Kaspische regio. De weg is daar ook naar vernoemd. De weg is 1.381 kilometer lang. Het was voorheen de enige enkelcijferige M-weg die niet aan de MKAD in Moskou begon.

Route

De R22 loopt door de volgende oblasten en republieken;

• Oblast Moskva
• Oblast Ryazan
• Oblast Tambov
• Oblast Voronezh
• Oblast Volgograd
• Oblast Astrakhan
• Republiek Kalmykia

Routebeschrijving

Centraal-Rusland

De R22 even voor Volgograd.

Aan de zuidkant van de stad Kashira takt de R22 af van de M4, de autosnelweg vanaf Moskou richting Voronezh. De R22 is vervolgens een enkelbaans hoofdweg die door het glooiende en redelijk open gebied naar het zuidoosten loopt. Er zijn weinig grote plaatsen in dit gebied. Kruisingen met andere hoofdwegen zijn ongelijkvloers. Men passeert door het zuidwesten van de oblast Ryazan, dat voornamelijk uit steppe bestaat. De R22 loopt vervolgens door het oblast Tambov en passeert ten westen van de grotere stad Tambov.

Vanuit Tambov verloopt de R22 naar het zuiden, door een dunbevolkt gebied, tussen Tambov en Volgograd liggen geen andere grote steden van belang terwijl de afstand toch ruim 500 kilometer bedraagt. De R22 passeert kortstondig door het uiterste oosten van de oblast Voronezh en komt dan in het grote oblast Volgograd. Dit gebied bestaat uit onafzienbare weilanden, maar wordt naar het zuidoosten wel droger en meer een steppe. De R22 verloopt op korte afstand van de rivier de Don langs, maar kruist deze niet. Het laatste stukje voordat men de stad Volgograd bereikt is een autosnelweg met 2x2 rijstroken.

Zuid-Rusland

Er is nog geen volledige rondweg van Volgograd, dus men moet door de stad reizen, die zeer langgerekt is langs de westoever van de rivier de Volga. In Volgograd eindigt de A260, de hoofdweg naar Donetsk in Oekraïne. Ten zuiden van Volgograd volgt de R22 de rivier de Volga naar het zuidoosten, maar kruist deze niet. Het grootste deel van deze route loopt door de Oblast Astrakhan, maar passeert ook kortstondig door de Republiek Kalmykia. Dit deel van Rusland is zeer droog en kaal, er groeit bijna niks buiten het dal van de Volga. De R22 komt op zijn dichtst op circa 40 kilometer van de grens met Kazachstan. Uiteindelijk bereikt men de zuidoostelijke subtropische stad Astrakhan. Vanaf hier kan men de R216 nemen richting Elista, of de voormalige A340 naar Atyrau in Kazachstan.

Zijtak Volgograd - Elista

Er is ook een 260 kilometer lange zijtak naar Elista in de Republiek Kalmykia. Dit deel begint net ten zuiden van Volgograd op de hoofdroute van de R22 en voert een klein stukje door de oblast Volgograd en het grootste deel door de Republiek Kalmykia. De weg voert door de eenzame steppes van Zuid-Rusland, met slechts wat veeteelt. De omgeving is kaal, licht glooiend en bestaat uit gras. Tussen Volgograd en Elista liggen geen andere plaatsen van enige omvang. De R22 voert dicht langs de grens met de oblast Rostov. De R22 eindigt in de hoofdstad van Kalmykia: Elista, op de R216.

Geschiedenis

Voorgeschiedenis

Tot in de jaren '50 was er geen verharde weg naar het zuiden van Rusland. Bijna de gehele corridor van Kashira tot Volgograd beschikte niet over wegen van enige statuut. In die periode was lange-afstandsverkeer feitelijk niet mogelijk over de weg. Er waren slechts zeer beperkt verbeterde zandwegen en gravelwegen. Tambov werd vooral bereikt via Ryazan, zuidelijk van Tambov waren zelfs geen doorgaande onverharde wegen die iets van een voorganger van de huidige hoofdweg konden vormen.

In 1958 werd de bouw van een hoofdweg van Moskou via Tambov naar Volgograd goedgekeurd. De bouw startte vanuit Moskou richting Tambov en vanaf Volgograd richting noorden en vorderde gedurende de jaren '60 en '70. In 1971 was 348 kilometer van de weg tussen Moskou en Tambov gereed. De weg kwam in november 1976 gereed als doorgaande verbinding van Moskou tot Volgograd. De weg was voor die tijd modern, gebouwd over een optimaal tracé waar relatief hoge snelheden mogelijk waren. De weg had al 15 ongelijkvloerse aansluitingen.

Ten tijde van de Sovjetunie verliep de M6 alleen van Moskou naar Volgograd. Later werd de route verlengd tot Astrakhan aan de Kaspische Zee. Voordat de M6 werd aangelegd bestond er al een doorgaande onverharde weg tussen Volgograd en Astrakhan, op de westoever van de Volga.

Wegnummergeschiedenis

Deze weg was oorspronkelijk als de M6 genummerd. In 2010 is besloten de wegen in Rusland te hernummeren, waarbij de M6 het nummer R22 kreeg. Er was een overgangsfase tussen 2011 en 2018. De M6 heeft een gewijzigd nummer gekregen omdat hij niet in Moskou begon. Alleen routes die in Moskou beginnen hebben een M-nummer behouden.

Moskou - Tambov

Oorspronkelijk splitste de M6 van de M4 af in Kashira, een kleine stad circa 100 kilometer ten zuiden van Moskou. Met de omlegging van de M4 in de jaren '90 is ook een nieuwe verbinding naar de M6 (R22) aangelegd, die omstreeks 2000 werd geopend.

Van de R22 zijn maar sporadisch delen opgewaardeerd, alhoewel vermoedelijk grote delen van de oorspronkelijke M6 pas na de Tweede Wereldoorlog over een nieuw tracé zijn aangelegd, wat verklaart dat de weg de meeste grotere plaatsen op de route bypasst. Al voor 1984 is een ongelijkvloerse omlegging ter hoogte van Mikhaylov gerealiseerd. De rondweg van de stad Tambov is ook al voor 1984 aangelegd, inclusief een snelwegachtig stuk van 11 kilometer lengte tussen Seleznevskiy en Tambov. Omstreeks 2012 is dit 2x2-deel een paar kilometer westwaarts verlengd. In oktober 2019 opende een 6 kilometer lange omlegging rond Izomisovo met 2x2 rijstroken.

Tambov - Volgograd

Het traject van Tambov naar Volgograd kwam in 1976 gereed als een relatief rechte enkelbaans weg die bijna alle dorpen bypasst, met sporadisch ongelijkvloerse aansluitingen. Oorspronkelijk was alleen de laatste 13 kilometer tot aan Volgograd als een snelwegachtige weg met 2x2 rijstroken en ongelijkvloerse aansluitingen aangelegd. Omstreeks 2005 is dit met nog eens 13 kilometer verlengd tot aan Samofalovka. In 2017 werd nog eens 10 kilometer ten noorden van Samofalovka naar 2x2 rijstroken verbreed. In de periode 2019-2021 is een 15 kilometer lang deel tussen Samofalovka en Krasnodonskiy naar 2x2 rijstroken met ongelijkvloerse aansluitingen verbreed. Hiermee was in totaal 58 kilometer van de R22 ten noorden van Volgograd naar 2x2 rijstroken verbreed.

In de eerste helft van de jaren '80 is gestart met een westelijke stadsring van Volgograd, die 2x3 rijstroken telt en gedeeltelijk ongelijkvloers is, en ook verkeer vanaf de M6 bedient. De bouw van dit 5 kilometer lange deel heeft circa 10 jaar geduurd en kwam pas begin jaren '90 gereed.

Volgograd - Astrakhan

De M6 is tussen Volgograd en Astrakhan nauwelijks opgewaardeerd. Na 2010 is de M6 (R22) in het zuiden van Volgograd wel gemoderniseerd, maar niet verder opgewaardeerd. Tussen 1980 en 1988 is de huidige brug over de Volga in Astrakhan aangelegd, deze brug opende op 29 december 1988 voor het verkeer en ontlastte de zuidelijker gelegen vakwerkbrug uit 1952.

Volgograd - Elista

De weg van Volgograd naar Elista kwam in 1980 gereed en kreeg later een federale status, oorspronkelijk met het nummer R221, bij de hernummering van de Russische wegen in 2011 werd de route van Volgograd naar Elista opgenomen als zijtak van de R22. Dit traject is 260 kilometer lang.

Toekomst

De weg is over grote delen in vrij slechte staat omdat er weinig prioriteit aan wordt gegeven, zeker na Volgograd, maar ook tussen Tambov en Volgograd. Vrijwel nergens zijn gescheiden rijbanen, maar de weg is wel breed, veelal circa 8 meter. Er zijn geen concrete plannen om de R22 op te waarderen.