R297 (Rusland)

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Амур
Amur
Begin Chita
Einde Khabarovsk
Lengte 2.165 km
Route

Chita

Shilka

Nerchinsk

Sretensk

Never

→ Yakutsk

Belogorsk

Birobodzhan

Khabarovsk

→ Vladivostok

De R297 (Cyrillisch: P297), voorheen de M58, genaamd de Amur (Амур), is een federale autoweg in het oosten van Rusland. De weg verloopt vanaf Chita via Birobidzhan naar Khabarovsk en is onderdeel van de transcontinentale route van Moskou naar Vladivostok en tevens ook het laatste deel van die route die verhard werd. De weg heet ook wel de "Amur" naar de gelijknamige rivier die grotendeels parallel aan de route stroomt. De weg is in totaal 2.165 kilometer lang.

Route

De R297 verloopt door de volgende gebieden;

Routebeschrijving

Zabaykalsky Krai

De R297 begint in de stad Chita, een grotere stad met ruim 300.000 inwoners. Hier eindigt de R258 uit Ulan-Ude en Irkutsk. De weg loopt als enkelbaans weg vanuit de vallei waarin Chita is gelegen naar de oostelijker bergruggen. Direct buiten Chita raakt het gebied dunbevolkt, met slechts enkele dorpjes op de route. De omgeving is sterk bebost, met lage bergen. Vanaf Nerchinsk buigt de weg naar het noordoosten af, en loopt parallel aan de grens met China. De R297 volgt de rivier de Shilka, die door een smal dal loopt. De route is lang en eenzaam. Het middendeel van de route is het nieuwst. Men verruilt het oblast Chita voor het oblast Amur, waarna de R297 langs het noordpuntje van China loopt, circa 50 kilometer ten noorden van de Chinese grens. Enkele onverharde zijwegen lopen richting de Chinese grens, die door de rivier de Amur gevormd wordt. Bij het dorpje Never is een ongelijkvloerse aansluiting met de A360, de lange route naar Yakutsk in het noorden.

Langs de Amur

De R297 buigt hierna naar het zuidoosten af, de Chinese grens en de rivier Amur op enige afstand volgend. De eerst volgende grotere plaats is Belogorsk, waar een aftakking is naar de grensstad Blagovechensk. Er is daar geen brug over de Amur, maar er varen wel veerdiensten naar Heihe in China, dat uiteindelijk aansluit op de snelweg naar Harbin, circa 500 kilometer ten zuiden van Heihe. Aan Russische zijde is de omgeving vrijwel onbevolkt, en de grote afstanden maken reizen niet makkelijk. De M58 loopt door het noorden van het Joods autonoom district, door de hoofdstad Birobidzhan. Dit is een van de weinige plekken waar ook wegwijzers in het Hebreeuws staan. De R297 loopt dan langs het noordoostpuntje van China en bereikt vervolgens de stad Khabarovsk, met 580.000 inwoners één van de grootste steden van het Russische verre oosten. Een lange brug brengt de R297 over de rivier de Amur, waarna een rondweg van Khabarovsk volgt. Doorgaand verkeer kan dan de A370 naar Vladivostok gebruiken.

Geschiedenis

Lange tijd was het verre oosten van Rusland enkel via de Trans-Siberische spoorlijn bereikbaar. Per trein duurde de reis vanuit Moskou meer dan een week. Het gebrek aan een wegverbinding naar het Russische Verre Oosten werd tijdens de Tweede Wereldoorlog gezien als een grote kwetsbaarheid. In 1941 kwam de oostelijke 650 kilometer tussen Belogorsk en Khabarovsk gereed. Na de Tweede Wereldoorlog werd echter geen direct vervolg gegeven aan de bouw van het westelijke en middendeel ten noorden van China langs.

In 1966 werd door de regering van de Sovjetunie de order gegeven om de weg aan te leggen van Chita naar Khabarovsk. Bij het ontwerp van de weg werd besloten deze niet door de vallei van de Amur aan te leggen, aangezien de Amur de grens met China vormt en de relaties met China kort daarvoor verslechterd waren. Daarom werd besloten de weg wat noordelijker aan te leggen op wat grotere afstand van de grens. De bouw van de weg begon in 1977. Als eerste werd gebouwd aan het westelijkste deel tussen Chita en Znamenka, en een upgrade van het reeds bestaande oostelijk deel tussen Pashkovo en Svobodnyy. Later volgden ook de centrale delen, maar slechts als onverharde weg die vaak slecht berijdbaar was. De bouw werd uitgevoerd door eenheden van het leger. Tegen 1992 was 510 kilometer van de weg geasfalteerd, maar een kwart van de totale route. Tegen 1995 was dit maar beperkt toegenomen tot 605 kilometer.

In 1995 werd besloten om de bouw van de weg te accelereren. In 2000 ontbrak nog 800 kilometer en de weg was deels niet meer berijdbaar. Op 27 februari 2004 werd uiteindelijk de laatste ontbrekende schakel van de weg opengesteld. Echter grote delen waren toen nog een gravelweg die regelmatig slecht berijdbaar was. Tussen 2006 en 2010 is het middendeel geasfalteerd. Sinds september 2010 is de gehele weg geasfalteerd, waarmee er een doorgaande verharde weg van Moskou naar Vladivostok was ontstaan. Voor het eerst was het Russische Verre Oosten over verharde wegen te bereiken.

De aftakking van Belogorsk naar Blagoveshchensk is gebouwd in 1949 over 124 kilometer en is tussen 1998 en 2001 gerenoveerd.

Hernummering

De weg was ten tijde van de Sovjetunie als de M58 genummerd. Per 1 januari 2011 is de nummering van M-wegen in Rusland aangepast. Alle M-wegen die niet in Moskou beginnen hebben een A- of R-nummer gekregen, in dit geval is de M58 hernummerd naar R297. Tot 2017 geldt een overgangsregeling.[1]

Voorzieningen

De M58 is volledig geasfalteerd, maar deels in matige toestand en bovendien zijn er weinig voorzieningen op deze lange route, met name het deel tussen Chita en Svobodnyy in het oblast Amur. Van alle trajecten van de M-wegen door Siberië is de M58 het lastigste om af te leggen gezien de geringe hoeveelheid voorzieningen en zeer grote afstanden. Sinds 2011 is er een mobiel netwerk op de route beschikbaar.

Referenties

Federale autowegen in Rusland