Richtlijnen Ontwerp Niet-Autosnelwegen

De inrichting van een RONA-weg.

De Richtlijnen Ontwerp Niet-Autosnelwegen (RONA) was het wegontwerp op niet-autosnelwegen in Nederland tot eind jaren '90.

Commissie RONA

Nederland kende grote verschillen in het gebruik en de verschijningsvorm van wegen. De diverse wegbeheerders hadden eigen normen ontwikkeld en gingen daarbij uit van bestaande kennis en praktijkervaringen. Zo ontstonden vrij grote verschillen tussen wegen van verschillende wegbeheerders, wat voor weggebruikers onverwachte en regelmatig weinig verkeersveilige situaties opleverde. De wens ontstond om te komen tot een landelijke categorisatie van de verschillende typen wegen buiten de bebouwde kom en hun ontwerpelementen. Als gevolg hiervan besloten de Directeur-Generaal van de Rijkswaterstaat en de Hoofden van de Provinciale Waterstaatsdiensten tot instelling van de "Commissie RONA", waarbij RONA staat voor Richtlijnen Ontwerp Niet-Autosnelwegen.

In de commissie hadden zitting vertegenwoordigers van Rijkswaterstaat, de Provinciale Waterstaatsdiensten, de Landinrichtingsdienst en de Directie Verkeersveiligheid. De SWOV (Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid) was als adviseur betrokken in de commissie, en het NIDIG (Nederlands Instituut van Directeuren en Ingenieurs van Gemeentewerken) als waarnemer.

Delen

De RONA was (gelijkend op de ROA) opgedeeld in verschillende hoofdstukken:

I Basiscriteria

II Dwarsprofielen

III Kruispunten

IV Alignement

V Verlichting

VI Wegen in plattelandsgebieden

RONA-publicaties

Zonder volledigheid te pretenderen hierbij een overzicht waarvan zeker is dat ze in het kader van de RONA zijn gepubliceerd:

1980 - "Categorieindeling voor wegen buiten de bebouwde kom"; onderdeel van deel I

1981 - "Kruispunten met verkeerslichten buiten de bebouwde kom"; onderdeel van deel III

1986 - "Dwarsprofielen"; deel II

1986 - "Fietspaden"; deel IIa

1986 - "Kruispunten"; deel III

1986 - "Plattelandswegen"; deel VI

1989 - "Alignement"; deel IV

1997 - "Openbare Verlichting natuurgebieden"; deel Va (CROW P112)

Van RONA naar Duurzaam Veilig

De catgorisatie van ROA en RONA-wegen.

De ontwikkeling van Duurzaam Veilig en de essentiële herkenbaarheidskenmerken (EHK) leidde ertoe dat de RONA richtlijn niet langer werd toegepast vanaf eind jaren '90. In essentie is de categorisatie van wegen in beide richtlijnen niet wezenlijk verschillend. ROA/RONA categoriën I en II zijn autosnelwegen, III en IV zijn analoog aan stroomwegen, V en VI analoog aan gebiedsontsluitingswegen en VII en VIII aan erftoegangswegen. De markeringseisen waren echter niet gebaseerd op herkenbaarheid, maar op functionaliteit. De wegen hadden altijd standaard een 3-9 asmarkering, en op de categoriën VII en VIII na beschikten ze allemaal over ononderbroken kantmarkering. Deze functionele benadering is bij Duurzaam Veilig losgelaten.

Zie ook

• Richtlijnen Ontwerp Autosnelwegen (ROA)