Red de Carreteras del Estado

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Het Red de Carreteras del Estado (RCE), vertaald het netwerk van wegen van de staat, is het nationale netwerk van hoofdwegen en autosnelwegen in Spanje. Onder dit netwerk vallen alle carreteras nacionales, alle autovías en alle autopistas in het beheer van MITMA.[1] Op 31 december 2019 was het netwerk 26.466 kilometer lang.[2]

Netwerk

De A-66, onderdeel van het Red de Carreteras del Estado.

Het RCE zijn uitsluitend wegen op het Spaanse vasteland. Ze vormen de belangrijkste doorgaande wegen die de comunidades en provincies met elkaar verbinden. Nagenoeg alle grotere steden worden door minstens één route van het RCE aangedaan, veelal in elk geval een carretera nacional.

De volgende wegen vallen onder het RCE:

* met uitzondering van de A-91 en A-92 in Andalucía en wegen van het comunidad Aragón.

Er zijn echter een aantal uitzonderingen. In País Vasco (Baskenland) en Navarra is alleen de AP-68 onderdeel van het RCE, alle andere wegen zijn in regionaal beheer (Navarra) of provinciaal beheer (Baskenland).[3] Dit geldt ook voor wegen die wel de prefix van een nationale weg hebben, zoals de A-xx en N-xxx-wegen. Op de Islas Canarias (Canarische Eilanden) en Islas Baleares (Balearen) is geen enkele weg onderdeel van het Red de Carreteras del Estado.

Daarnaast vallen sommige wegen (meestal autovías) met een prefix van een stad ook onder het RCE, zoals bijvoorbeeld de B-xx routes rond Barcelona. Meestal zijn alle prefixes die niet behoren tot een autonome regio of provincie onderdeel van het RCE, echter niet in Asturias, Navarra en País Vasco (Baskenland).

Geschiedenis

De oorspronkelijke term was het Red de Interés General del Estado (RIGE). Het RCE is op 29 juli 1988 officieel gedefinieerd.[4] Tussen 1980 en 1984 is circa 60.000 kilometer hoofdweg overgedragen aan de comunidades en autonome regio's, dit waren hoofdzakelijk de oude carreteras comarcales. De lengte van het netwerk kromp toen van ruim 81.000 kilometer naar zo'n 20.000 kilometer. Het nummeringsyssteem is al veel ouder en stamt vanuit het Plan General de Carreteras van 1939-1941, ook wel het Plan Peña. Toen werd in Spanje de Carreteras Radiales ontworpen, de N-I t/m N-VI die allemaal hun nulpunt op het Puerta del Sol in Madrid hebben. Tot en met de jaren '80 waren de carreteras nacionales de voornaamste routes voor het doorgaand verkeer, in de jaren '70 zijn op een beperkt aantal routes autopistas aangelegd, met name in het noorden en oosten van het land. Pas gedurende de jaren '90 werden de radiales omgebouwd tot autovía en na 2000 werden veel andere routes vervangen door nieuwe autovías. Kenmerkend is dat er gekozen is om voornamelijk tolvrije autovías aan te leggen, het netwerk van autopistas is sinds de jaren '90 maar beperkt gegroeid. Gedurende de jaren '90 werd voornamelijk de AP-9 aangelegd in Galicia. Elders werden na 2000 enkele nieuwe autopistas aangelegd, zoals de AP-1 in het País Vasco (Baskenland) tussen 2003 en 2009, de AP-36 in 2006, de AP-41 in 2006 en de AP-46 in 2011 en enkele andere routes.

Door de aanleg van de vele autovías in de jaren '90 en jaren '2000 nam de lengte van het RCE niet significant toe, wat vooral komt omdat de oude carreteras nacionales zijn vervangen door autovías. Alhoewel veel autovías direct over de N-wegen zijn aangelegd, is dat zeker niet overal het geval geweest, met name na 2000 zijn veel autovías over nieuwe tracé's aangelegd. De lage aanlegkosten tussen 2000 en 2010 (veelal € 3 - 6 miljoen per kilometer) maakten een snelle uitbreiding van het snelwegennet mogelijk. Tussen 2000 en 2010 nam de lengte van het RCE met slechts 1.700 kilometer toe, terwijl in die tijd duizenden kilometers autovía zijn opengesteld.[5]

Nummeringsysteem

Het Spaanse netwerk van carreteras nacionales wordt gevormd door één- en driecijferige nummers. Er bestaan geen tweecijferige nummers, die zijn gereserveerd voor autovías en autopistas. Het systeem is gevormd vanuit de radiale wegen van Madrid, de N-I naar het noorden, de N-II naar het noordoosten, de N-III naar het oosten, de N-IV naar het zuiden, de N-V naar het westen en de N-VI naar het noordwesten. De A-1 t/m A-6 volgen deze routes, al dan niet als AP-1, AP-2, AP-4 of AP-6. De carreteras nacionales zijn vanuit Madrid oplopend genummerd in zones. De serie N-101 tot N-110 verloopt bijvoorbeeld ten oosten van de N-I, binnen 100 kilometer van Madrid. De serie N-111 tot N-120 verloopt tussen 100 en 200 kilometer van Madrid. Dit geldt voor alle zones.

De autovía en autopista-nummering volgt alleen de radiales, de rest is een overwegend gezoneerd systeem. Deze nummering volgde in eerste instantie een enigszins chronologisch systeem, de meeste A-wegen die niet onder een radiaal vielen, waren min of meer chronologisch genummerd. De lage A-nummers lagen bijvoorbeeld in de regio Barcelona omdat hier het eerst een netwerk van regionale snelwegen werd aangelegd. In 2003 is de nummering significant gewijzigd en vooral complexer geworden. Hierbij is onderscheid gemaakt tussen autovías en autopistas, die de prefix A en AP kregen. Tevens werden veel oudere A-wegen zoals in de regio Barcelona overgedragen aan de comunidades. Hierdoor bleef een netwerk van nationaal belang over, dat gezoneerd is, en gebaseerd op de radiales, zo lopen de A-10 t/m A-19 overwegend ten oosten van de A-1, de A-20 t/m A-29 overwegend ten zuiden van de A-2, et cetera, alhoewel dit systeem niet geheel gevolgd wordt, waardoor er meer sprake is van zonering dan van een strict systeem met radialen.

De A-8/AP-8 en AP-9 zijn geen radiaal, maar lopen ook niet parallel aan de carratera nacional N-8 of N-9, aangezien deze nummers niet bestaan. Het RCE omvat uitsluitend wegen op het vasteland van Spanje. Op de diverse eilanden, zoals de Balearen in de Middellandse Zee en de Canarische Eilanden voor de Afrikaanse kust en de exclave Melilla lopen geen nationale wegen. Deze gebieden hebben uitsluitend wegen in het beheer van de provincies. De enige uitzondering is Ceuta waar wel twee N-wegen lopen.

Zie ook

Referenties