Remote focal point

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Remote focal point is een term die wordt gebruikt om een bepaalde categorie doelen voor de doorgaande richting aan te duiden. Zij komt terug in systemen die langs een route vaste control cities of hoofddoelen voor de doorgaande richting aangeven. Soms is er naast die control city of hoofddoel (meestal een eerder regionaal doel) een overheersend doel op afstand, waarvoor de wens bestaat om ook dit doel op de borden te zetten. Dit overheersende doel op afstand wordt dan bestempeld als het remote focal point (soms afgekort tot RFP).

Gebruik

Het gebruiken van remote focal points is onder andere gebruikelijk op de routes tussen de grote steden in Australië. Als voorbeeld kan de Pacific Highway tussen Sydney en Brisbane worden genoemd. In de bewegwijzering van de doorgaande richting komen steeds regionaal prominente doelen terug als control city. Het gaat dan onder andere om plaatsen als Newcastle, Taree, Kempsey en Ballina. Om het doorgaande verkeer tussen beide allesoverheersende hoofdsteden te dekken, wordt echter ook Sydney (dan wel Brisbane) op de bewegwijzering vermeld. Deze beide doelen hebben de rol van remote focal point naast de wisselende control city.

Idee in de Australische richtlijnen (gebaseerd op Australian Standard 1742.15) is dat op richtinggevende bewegwijzering altijd het eerste hoofddoel staat bewegwijzerd, waar op basis van de specifieke situatie dan hetzij een tweede hoofddoel stroomafwaarts, hetzij het remote focal point (in huidige richtlijnen meestal aangeduid met de term distant standard through destination) aan kan worden toegevoegd. Op afstandenborden dient deze laatste steeds te worden toegevoegd. De distant standard through destination is op de hoofdroutes die de staten verbinden meestal de eerstvolgende staats-hoofdstad; op andere wegen is dit in beginsel het einddoel.[1]

Iets soortgelijks gebeurt in Zuid-Afrika op de wegen die de grote steden Kaapstad, Johannesburg en Durban met elkaar verbinden. Hier staan in de regel regionale hoofddoelen vermeld, maar moeten op belangrijkere punten in het netwerk de grote einddoelen worden toegevoegd (in de SADC-richtlijn familiar destinations genoemd). Ook moeten deze plaatsen periodiek worden vermeld op afstandenborden, als vorm van routebevestiging, waaraan nog specifiek is toegevoegd dat die periodieke vermelding niet geldt als schending van het continuïteitsbeginsel.[2]

In de Nederlandse Richtlijn bewegwijzering komt de term remote focal point niet terug. Toch komt het netwerkdoel, zoals dat op Nederlandse bewegwijzering wordt vermeld, qua inhoud in de buurt van het remote focal point. Het vóór 2014 gangbare einddoel had dit nog iets sterker. In beide gevallen is immers sprake van een achterliggend doel dat continu op de bewegwijzering wordt aangegeven náást het wel wisselende hoofddoel c.q. de control city. Verschil met Zuidelijk-Afrika en Australië is dan wel dat het netwerkdoel in Nederland steeds moet worden vermeld waar het hoofddoel verschijnt; het mag niet op richtinggevende bewegwijzering worden weggelaten zolang het maar (periodiek) op afstandenborden terugkomt.

Referenties

  1. Vgl. Vicroads Supplement to AS1742.15, Clause 2.2.3 en 2.5.2 (geldend in de staat Victoria).
  2. SADC Road Traffic Signs Manual, 2012, para 4.9.17.
Typen doelen op de bewegwijzering

NetwerkdoelHoofddoelEinddoelLokaal doelControl cityRemote focal pointHauptfernziel