Route des Grandes Alpes
De Route des Grandes Alpes is een toeristenweg in de Franse Alpen, die noord-zuid over 17 bergpassen verloopt, waarvan 6 hoger dan 2000 meter zijn. De route verloopt vanaf Thonon-les-Bains aan het Meer van Genève tot Menton (voorheen Nice). De Route des Grandes Alpes is 720 kilometer lang.[1]
Route
Haute-Savoie
De Route des Grandes Alpes begint in Thonon-les-Bains, een kleine stad aan het Meer van Genève (Lac Léman), die de grens met Zwitserland vormt. De weg voert dan als de D902 zuidwaarts door een nauw, bebost dal en komt daarna in een hoger gelegen vallei naar Morzine, dat op bijna 1.000 meter hoogte ligt. Op het traject van Morzine naar Cluses volgt de eerste bergpas, de Col des Gets van 1.170 meter hoogte. Deze ligt in de bebouwde kom van het dorp Les Gets. Tussen Taninges en Cluses ligt een tweede bergpas die geen naam heeft en 300 meter hoogteverschil heeft met Cluses, een wat grotere plaats aan de A40.
Vanaf Cluses volgt de weg een wat secundaire route over de 1.607 meter hoge Col de la Colombière, de eerste pas die het karakter van hooggebergte heeft. Deze ligt in het Massif des Bornes, dat toppen tot 2.400 meter kent. De weg daalt dan af naar het dorp Saint-Jean-de-Sixt, dat iets onder de 1.000 meter hoogte ligt. De weg volgt daarna de D909 naar de 1.486 meter hoge Col des Aravis, gelegen in het Chaîne des Aravis dat toppen tot 2.700 meter kent. Dit ligt op enige afstand tegenover het Massif de Mont-Blanc en vormt tevens de grens met het departement Savoie.
Savoie

De weg daalt dan af naar Flumet, dat op 900 meter hoogte ligt. Hierna volgt de meer secundaire Col des Saisies die 1.632 meter hoog is. Deze bergpas ligt in een wat lager gebergte. Men daalt dan af naar het dorp Beaufort dat op 750 meter hoogte ligt. Daarna volgt een klim oostwaarts, eerst langs het stuwmeer Lac de Roselend en vervolgens naar de 1.968 meter hoge Cormet de Roselend. Deze ligt aan de zuidkant van het Massif de Mont-Blanc. Daarna volgt een lange afdaling naar Bourg-Saint-Maurice, dat op 800 meter hoogte ligt.
De weg volgt dan het binnenste deel van de vallei Tarentaise, een lange route die langs het grote stuwmeer van Lac du Chevril voert. Men bereikt dan Val-d'Isère, een wintersportdorp op 1.800 meter hoogte, één van de hoogst gelegen grotere dorpen in de Franse Alpen. Hierna volgt het hoogste deel van de route, over de 2.764 meter hoge Col de l'Iseran. Dit is de eerste bergpas van meer dan 2.000 meter hoogte en meteen de hoogste op de gehele route. Aan de zuidkant daalt men af naar Bonneval-sur-Arc, daarna voert de weg over langere afstand zuidwestwaarts parallel aan de grens met Italië. De weg voert via Modane tot Saint-Michel-de-Maurienne, dat in de grote vallei van de Maurienne ligt op 700 meter hoogte.
Vanaf Saint-Michel-de-Maurienne voert de route zuidwaarts en stijgt weer de bergen in, eerst over de relatief onopvallende Col du Télégraphe, daarna over de beroemde Col du Galibier, de één na hoogste bergpas. Het hoogste punt van de Galibier is ondertunneld, maar het meeste verkeer gaat natuurlijk over de pashoogte, waar men bij helder weer uitzicht heeft op zowel de Mont Blanc als de Barre des Écrins.

Hautes-Alpes

De Galibier vormt tevens de grens met het departement Hautes-Alpes. De weg daalt dan af naar de op 2.057 meter hoogte gelegen Col du Lautaret, aan de voet van het Massif des Écrins, de zuidelijkste 4000-er van de Alpen. Vanaf hier voert de weg zuidoostwaarts naar Briançon, dit is een snelle route. De weg volgt daarna niet de vallei zuidwaarts, maar verloopt oostelijker over de Col d'Izoard, die 2.360 meter hoog is. Kenmerkend aan deze pas zijn de vele rotspartijen. Deze pas ligt in het Massif du Queyras, dat toppen tot 3.300 meter kent. De weg daalt daarna af en volgt de Combe de Queyras naar Guillestre.
Vanaf Guillestre voert de route zuidwaarts en stijgt weer naar de 2.108 meter hoge Col de Vars, gelegen op de departementsgrens met Alpes-de-Haute-Provence. Van alle passen van meer dan 2000 meter hoogte is dit de minst indrukwekkende. De pas ligt in het Massif d'Escreins dat toppen tot 3.300 meter kent.
Alpes-de-Haute-Provence
De route voert kort door het departement Alpes-de-Haute-Provence. De weg daalt vanaf de Col de Vars af en verloopt dan door de vallei van de Ubaye. De weg voert hier door Jausiers en Barcelonnette, dat op 1.100 meter hoogte ligt. De meest opvallende ontbrekende pas op de route in deze regio is de Col de la Bonette. De Route des Grandes Alpes voert niet via deze zeer hoge pas, maar westelijker via de Col de la Cayolle. De weg voert hier door een ruige canyon. De Col de la Cayolle is 2.324 meter hoog en is de zuidelijkste pas van meer dan 2000 meter op de route. De pas ligt op de grens met het departement Alpes-Maritimes.
Alpes-Maritimes

Vanaf de Col de la Cayolle daalt men af naar de vallei van de rivier de Var, de primaire rivier van Zuidoost-Frankrijk die niet in de Rhône stroomt. Oorspronkelijk volgde de Route des Grandes Alpes de Var op de rest van de route tot aan Nice, door de Gorges de Daluis. Tegenwoordig slaat de route in Guillaumes af en voert dan oostwaarts naar Valberg, via de Col de Valberg op 1.672 meter hoogte. Valberg is één van de zuidelijkste grote wintersportgebieden in de Franse Alpen. De weg daalt dan iets af naar Beuil, voordat een tweede pas volgt in de vorm van de 1.678 meter hoge Col de la Couillole. Daarna volgt een lange afdaling naar de diepe vallei van de rivier de Tinée op minder dan 500 meter hoogte.
De weg volgt de Tinée vanaf Saint-Sauveur zuidwaarts, maar slaat daarna weer oostwaarts af om via de 1.500 meter hoge Col Saint-Martin naar Saint-Martin-Vésubie te verlopen. De omringende bergen zijn in deze streek nog steeds circa 3.000 meter hoog. De Route des Grandes Alpes voert daarna via kronkelige boswegen over de 1.604 meter hoge Col de Turini naar Sospel. Sospel ligt op 350 meter hoogte. De route voert dan over de Col de Castillon en daalt daarna af naar Menton aan de Middellandse Zee.
Vanaf Menton kan men ook nog langs de kustroute verder naar Nice. Hier ligt nog de 507 meter hoge Col d'Èze. Dit is echter voor het meeste verkeer niet meer een logische route.
Routenummers
- D 902 Thonon-les-Bains - Cluses: 59 km
- D 4 Cluses - Saint-Jean-de-Sixt: 34 km
- D 909 Saint-Jean-de-Sixt - Flumet: 22 km
- D 218 b Flumet - Beaufort-sur-Doron: 29 km
- D 925/D 217 Beaufort - Cormet de Roselend: 23 km
- D 902 Cormet de Roselend- Bourg-Saint-Maurice: 20 km
- N 90/D 1090 Bourg-Saint-Maurice - Séez: 3 km
- D 902 Séez - Lanslebourg-Mont-Cenis: 77 km
- D 1006 (ex-N 6) Lanslebourg - Saint-Michel-de-Maurienne: 41 km
- D 902 Saint-Michel-de Maurienne - Col du Lautaret: 42
- D 1091 Col du Lautaret - Briançon: 28 km
- D 902 Briançon - Saint-Paul-sur-Ubaye: 90 km
- D 900 Saint-Paul-sur-Ubaye - Barcelonnette: 16 km
- D 902 Barcelonnette - Col de la Cayolle: 30 km
- D 2202 Col de la Cayolle - Guillaumes: 33 km
- D 28 Guillaumes - Beuil: 19 km
- D 30 Beuil - Saint-Sauveur-sur-Tinée: 23 km
- D 2205 Saint-Sauveur - La Bollène-Vésubie: 39 km
- D 2566 La Bollène-Vésubie - Menton: 50 km
Bergpassen

De lijst van bergpassen, van noord naar zuid.
bergpas | hoogte |
---|---|
Col des Gets | 1.170 m |
Col de la Colombière | 1.613 m |
Col des Aravis | 1.486 m |
Cormet de Roselend | 1.968 m |
Col de l'Iseran | 2.764 m |
Col du Télégraphe | 1.566 m |
Col du Galibier | 2.642 m |
Col du Lautaret | 2.057 m |
Col d'Izoard | 2.360 m |
Col de Vars | 2.108 m |
Col de la Cayolle | 2.326 m |
Col de Valberg | 1.672 m |
Col de la Couillole | 1.678 m |
Col Saint-Martin | 1.500 m |
Col de Turini | 1.604 m |
Col de Castillon | 728 m |
Col d'Èze | 507 m |
Geschiedenis
De Route des Grandes Alpes werd mogelijk dankzij de bouw van strategische paswegen in de tweede helft van de 19e eeuw en de moderne verharde wegen in de eerste helft van de 20e eeuw. De weg werd vanaf 1909 gepromoot door de Touring Club de France (TCF) onder de naam 'Route des Alpes'. In 1950 werd de naam gewijzigd naar de Route des Grandes Alpes.
De meeste valleien in de Franse Alpen zijn oost-west georiënteerd, er waren dus bergpassen noodzakelijk die noord-zuid verlopen om de valleien te verbinden. De oorspronkelijke route was 615 kilometer lang en verliep van Évians naar Nice. In 1995 werd de route gewijzigd in de Alpes-Maritimes, de route verliep niet meer door de Gorges de Daluis naar Nice, maar via Valberg en Sospel naar Menton. Deze meer secundaire en minder logische route voegde 6 minder bekende bergpassen aan de route toe.
In 1896 werd de route opgenomen in het nationale wegennet van Frankrijk. In 1911 werden de eerste reizen ondernomen over de bergpassen, alhoewel de route destijds nog niet voltooid was. Op 10 augustus 1914 werd een inauguratie gehouden op de Col de la Cayolle, alhoewel de Col de l'Iseran en de Col de la Croix-de-Fer nog niet gereed waren. In 1920 werd de route genummerd als de N202. De weg was feitelijk pas vanaf 10 juli 1937 doorgaand te berijden toen de weg over de Col de l'Iseran gereed kwam. Later werd de route over nieuwere bergpassen geleid, zoals de Cormet de Roselend in 1970. Het was in die tijd ook gepland om een weg over de Col du Bonhomme aan te leggen, aan de zuidwestzijde van de Mont Blanc. Dit deel is echter nooit aangelegd.
De Route des Grandes Alpes is in de winter op veel plekken onderbroken. In die periode wordt vooral gebruik gemaakt van de historische Route Napoléon (N85). De meest opmerkelijke omissie in de Route des Grandes Alpes is de Col de la Bonette. De route voert in plaats daarvan westelijker over de Col de la Cayolle.
Wegnummergeschiedenis
De route over de Alpenpassen werd in 1912 voor het eerst genummerd als de N212, die over 610 kilometer van Évian naar Nice verliep. Omdat delen van de route toen nog ontbraken, week de N212 op een aantal punten af van de moderne route, zo verliep de weg in de Savoie westelijker via Albertville en was de route nog onderbroken bij de Col de l'Iseran. In 1920 werd de route omgenummerd tot de N202. De N202 verliep vanaf 1860 tot 1920 van Thonon-les-Bains naar Albertville over een lengte van 118 kilometer. Vanaf 1920 verliep deze van Évian naar Nice. De N202 werd in 1973 grotendeels gedeclasseerd en was toen nog een 120 kilometer lange route van Barrême naar Nice. In 2006 werd de route verder gedeclasseerd en verloopt sindsdien alleen nog van Barrême tot Pont-de-Gueydan en valt dus nergens meer samen met de hedendaagse Route des Grandes Alpes.