Rusland

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Россия - Rossiya
Hoofdstad Moskva
Oppervlakte 17.075.400 km²
Inwonertal 144.700.000
Lengte wegennet 933.000 km
Lengte snelwegennet 4.480 km[1]
Eerste snelweg 1960
Benaming snelweg Avtomagistral
Verkeer rijdt rechts
Nummerplaatcode RUS

Rusland (Россия, Rossiya), voluit de Russische Federatie (Российская Федерация), is het grootste land ter wereld. Het land strekt zich uit over de continenten Europa en Azië. Het land telt 144 miljoen inwoners en de hoofdstad is Moskou (Москва), de grootste stad in Europa. Het Europese deel van Rusland is het meest bevolkt en kent grote miljoenensteden. Europees Rusland heeft meer inwoners dan welk ander Europees land ook. De Ural vormt de grens tussen Europa en Azië. Het land meet 17.075.400 vierkante kilometer en is daarmee 416 keer zo groot als Nederland en is zelfs bijna twee maal zo groot als heel Europa. Rusland strekt zich beroemd uit over 11 tijdzones en grenst aan 16 andere landen, het meeste van alle landen in de wereld, van Noorwegen in het westen tot Noord-Korea in het oosten.

Inleiding

Geografie

Rusland meet van oost naar west meer dan 8.000 kilometer en omvat 11 tijdzones. Van noord naar zuid meet het land meer dan 3.000 kilometer. Het grootste gedeelte van het land ligt in Azië, maar de meeste inwoners wonen in Europa. Vanaf de grens met Belarus gaat het land nog 1.800 kilometer door in Europa tot het Uralgebergte. Daarna begint het onmetelijke Siberië. Rusland grenst in het westen aan Noorwegen, Finland, Estland, Letland, Belarus en Oekraïne. Het westelijkste punt van Rusland is de enclave Kaliningrad. Hier grenst Rusland aan Polen en Litouwen. In het zuiden grenst het land aan Georgië, Azerbeidzjan, Kazachstan, Mongolië, China en Noord-Korea. Rusland deelt een zeegrens met Japan en de Verenigde Staten via de staat Alaska.

Rusland wordt in de volksmond vaak opgedeeld in twee regio's, waarbij het Uralgebergte de scheidslijn vormt. In werkelijkheid zijn er drie geografische gebieden; Europees Rusland (Европейская часть России), Siberië (Сибирь) en het Russische Verre Oosten (Дальний Восток России). Vaak wordt met 'Siberië' geheel Rusland ten oosten van de Ural aangeduid. In Rusland is het gebruikelijker om het oostelijkste deel als het 'Verre Oosten' aan te duiden aangezien dit gebied cultureel afwijkt van Siberië. Rusland is tevens opgedeeld in 9 federale districten, waarvan het 'Verre Oosten' zelfs de grootste in oppervlakte is (groter dan Europa minus Europees Rusland).

Er stromen diverse grote rivieren door het land, waaronder de grootste rivier van Europa; de Volga (Волга). Andere grote rivieren zijn de Yenisey, Ob, Lena en Amur. Het landschap varieert sterk van regio tot regio, van de uitgestrekte steppes en bossen in Europees Rusland, de taigabossen in het noorden, de gebergten van de Altai, Kaukasus en Siberië. Qua klimaatzones is Rusland even divers: van het polaire gebied met arctische onbewoonde landschappen tot de subtropische mediterrane gebieden langs de Zwarte Zee.

De hoogste berg van Rusland is de 5.642 meter hoge Elbrus, gelegen in de Kaukasus in Zuid-Rusland. Dit is ook de hoogste berg in Europa. Rusland heeft 8 bergen van meer dan 5.000 meter hoogte, allemaal gelegen in de Kaukasus. De hoogste berg van Rusland buiten de Kaukasus is de 4.754 meter hoge Klyuchevskaya Sopka op Kamchatka. De Ural / Oeral, alhoewel bekend, is een stuk minder hoog, het hoogste punt daarvan is 1.895 meter.

Tot Rusland behoren grote eilanden, zoals Sakhalin in het oosten en Novaya Zemlya (Nova Zembla) in het noorden, dat het oostelijkste deel van Europa is. Andere grote eilandengroepen zijn Severnaya Zemlya, het Franz Josef Land en de New Siberian Islands. Tot Rusland behoren ook de Koerilen / Kuril Islands in de Pacifische Oceaan.

Steden

stad inwonertal
Moskva 12.229.000
Sankt Petersburg 5.282.000
Novosibirsk 1.603.000
Yekaterinburg 1.456.000
Nizhny Novgorod 1.262.000
Kazan 1.232.000
Chelyabinsk 1.199.000
Omsk 1.178.000
Samara 1.169.000
Rostov-na-Donu 1.126.000
Ufa 1.116.000
Krasnoyarsk 1.082.000
Perm 1.048.000
Voronezh 1.040.000
Volgograd 1.015.000

De hoofdstad Moskou ligt centraal in het Europese gedeelte van het land. Andere grote steden zijn Sankt-Petersburg, Kazan, Nizhny Novgorod, Volgograd, Perm, Ufa, Chelyabinsk, Yekaterinburg, Omsk en Novosibirsk. Rusland is een verstedelijkt land, 74% van de inwoners woont in stedelijk gebied. Alhoewel Moskou dominant is, omvat het minder dan 10% van alle inwoners van Rusland. De Russische bevolking is relatief gedecentraliseerd, grote steden komen zowel in Europees Rusland als in Siberië voor. Ook in het Russische Verre Oosten zijn enkele grotere steden. Alleen Moskou en Sankt Petersburg zijn echt grote steden, maar het land heeft daarnaast nog 13 steden rond 1 miljoen inwoners.

Economie

Rusland maakte in 1991 de abrupte overgang van een communistische planeconomie naar een vrije markteconomie. In de jaren '90 was Rusland relatief arm, grote delen van de economie waren in handen van zogenoemde 'oligarchen'. Na 2000 groeiden de Russische economie en federale uitgaven sterk, vooral vanwege de toename van de export van olie en gas. De federale overheid is sinds 2000 in staat om megaprojecten uit te voeren vanwege de inkomsten uit olie en gas. Rusland is 's werelds grootste exporteur van olie en gas. Ook beschikt Rusland over grote voorraden steenkool.

Rusland is een geïndustrialiseerd land, met veel maakindustrie. De Russische auto-industrie is één van de grotere in de wereld. Rusland is de grootste afzetmarkt voor auto's in Europa. Rusland heeft een sterke wapenindustrie, circa 20% van alle banen in de maakindustrie is defensie-gerelateerd. Tevens is het één van de belangrijkste landen voor bosbouw en visserij.

Geschiedenis

In de 9e eeuw ontstond vanuit tal van Slavische stammen de Kievan Rus', een federatie die delen van westelijk Rusland omvatte, evenals aangrenzende gebieden tussen de Baltische Zee en Zwarte Zee. Het viel uiteen tijdens de invasie van de Mongolen in de 13 eeuw. Daarna vormde zich het grootvorstendom Moskou dat een steeds groter gebied in het noordwesten van Rusland omvatte. Dit groeide uiteindelijk uit tot het Russische Rijk vanaf de 18e eeuw, dat uiteindelijk het op twee na grootste rijk ooit was, van Pruisen in het westen tot Alaska in het oosten, en Finland in het noorden tot de Kaukasus en Centraal-Azië in het zuiden. Het omvatte uiteindelijk maximaal 22,8 miljoen km². In 1917 volgde de Russische revolutie, waarna de Russische burgeroorlog uitbrak van 1917 tot 1922.

In 1922 werd de Sovjetunie gesticht, het grootste land ter wereld. In 1939 bezette de Sovjetunie het oosten van Polen en in 1940 annexeerde het de Baltische Staten. Het probeerde Finland te bezetten vlak voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog maar slaagde daar niet in. Wel werd Karelia onderdeel van de Sovjetunie. In 1941 viel Nazi-Duitsland de Sovjetunie binnen en rukte op tot de Kaukasus in het zuiden, tot vlak voor Moskou in het midden en Leningrad (St. Petersburg) in het noordwesten. De Sovjetverliezen tijdens de Tweede Wereldoorlog waren enorm. Het oostfront was het grootste conflict in de wereldgeschiedenis. Aan het oostfront kwamen circa 30 miljoen mensen om het leven. De verliezen aan het oostfront leidden uiteindelijk tot het einde van de Tweede Wereldoorlog in Europa.

Na de Tweede Wereldoorlog werd de Sovjetunie een wereldmacht met veel technologische ontwikkelingen, waaronder de eerste kerncentrale voor energieopwekking in 1954 in Obninsk, de eerste satelliet 'Sputnik' in 1957 en de eerste mens in de ruimte in 1961. De Koude Oorlog domineerde de Sovjetunie tussen 1945 en 1991, alhoewel de betrekkingen in de jaren 1980 langzaam verbeterden. De Sovjetunie was een gesloten land met gesloten steden waar buitenstaanders niet mochten komen. Uiteindelijk viel het communisme in Europa vanaf 1989 in de Oostblokstaten, gevolgd door het uiteenvallen van de Sovjetunie in 1991. Rusland was altijd de dominante republiek in de Sovjetunie. Met het uiteenvallen van dat land in 1991 vormt het de Russische Federatie. Rusland verloor daarna zijn status als wereldmacht, maar de stijging van de olieprijzen maakten nieuwe investeringen in de status van Rusland als wereldmacht na 2000 mogelijk. Er worden in Rusland tal van megaprojecten uitgevoerd.

In 2022 lanceerde Rusland een grootschalige invasie in buurland Oekraïne, het land kwam hiermee zeker vanuit Europees opzicht geïsoleerd te staan.

Subnationale indeling

De Russische federatie is onderverdeeld in 'federale onderdelen', opgedeeld in 46 oblasten. Oblasten hebben een eigen parlement en gouverneur. Tevens zijn er 21 autonome republieken die de facto onafhankelijk zijn met een eigen parlement en president, maar die in Buitenlandse Zaken nog wel onder Rusland vallen. Er zijn 9 zogenaamde "krais", grote territoria vergelijkbaar met oblasten, vier autonome Okrugs, gecreëerd voor etnische minderheden, één autonoom oblast (het Joodse autonome oblast) en drie federale steden, namelijk Moskou, Sankt Petersburg en Sevastopol.

Oblasten, Krai, Okrug en Autonome Republieken

Wegennet

Zie ook Federale autowegen in Rusland.

Rusland heeft 948.000 kilometer weg, waarvan 336.000 kilometer verhard is. 411.000 kilometer weg heeft een verharding in de vorm van gravel. 201.000 kilometer weg zijn daadwerkelijk zandwegen. Rusland heeft een vrij uitgebreid wegennet in het westen van het land, maar in Siberië alleen in het zuiden. In het midden, noorden en oosten van het land bestaan er amper wegen. Er zijn steden die over de weg zelfs helemaal niet bereikbaar zijn, zoals op het immense schiereiland Kamchatka. Het hoofdwegennet bestaat uit Magistrales, de M-wegen. Dit zijn de grote doorgaande wegen die in Europees Rusland regelmatig 4 rijstroken tellen, al dan niet in combinatie met het ontbreken van een rijbaanscheiding of ongelijkvloerse kruisingen. Rondom Moskou ligt een radiaal snelwegennet. De meeste M-wegen vanuit Moskou zijn gedeeltelijk een autosnelweg. In Siberië zijn er wat ongelijkvloerse wegen rondom de steden, maar van een snelwegennetwerk is geen sprake.

Wat opvalt in Rusland is dat het wegennet kwantitatief zeer uitgebreid is. Vrijwel elke plaats heeft een rondweg en rondom grotere steden liggen zeer lange rondwegen van soms meer dan 100 kilometer. Bij vrijwel elke grotere stad liggen ongelijkvloerse kruisingen. Rondom de grote steden zijn invalswegen met 2x2 rijstroken uitgevoerd, ook in Siberië. De meeste genummerde wegen zijn onderling ongelijkvloers aangesloten. Voor sommige wegen geldt dat alleen zeer ondergeschikte wegen via gelijkvloerse, ongeregelde kruispunten, aangesloten zijn. Kwalitatief laat het wegennet vaak te wensen over, alhoewel de wegen de afgelopen jaren sterk verbeterd zijn. In Siberië zijn talloze bruggen over de grote rivieren aangelegd, waardoor het reizen over land sterk vergemakkelijkt is. De enige route die grotendeels onverhard is, is de M56 (Lena-Kolyma) via Yakutsk naar Magadan. De overige M-wegen zijn inmiddels verhard. In 2010 werd het laatste deel van de transcontinentale route tussen Chita en Khabarovsk verhard.

De tweede laag van wegen zijn de A-wegen. Dit zijn meestal doorgaande wegen van regionaal belang. Ze verbinden regionale steden met de M-wegen en tussenliggende steden. Dit netwerk is het dichtst in het westen van Rusland, in het midden en oosten bestaan amper wegen, dus ook weinig A-wegen. Wel leiden enkele A-wegen vanaf de oost-west M-wegen naar de Mongolische of Chinese grens.

Het wegennet in de steden varieert. Moskou heeft een grote ringweg (MKAD) die de langste snelweg met 2x5 rijstroken in Europa is. Dit is tevens één van de drukste wegen van Europa. Sankt Petersburg krijgt een vergelijkbare ringweg. De wegen in de grote steden zijn vaak erg breed en bijzonder druk. In Moskou zijn er wegen met 8 rijstroken per richting zonder middenberm. Moskou is een compacte stad met veel auto's per vierkante kilometer. Men kan hier een alternatief vinden in de aanwezigheid van een groot metro-netwerk. Enkele andere Russische steden hebben ook metrolijnen.

De weersomstandigheden kunnen zeker in de winter, bar zijn. Dit geldt voor heel Rusland, dus ook het zuiden en westen van het land met sneeuwstormen en zeer lage temperaturen. In Siberië kunnen de temperaturen dalen tot onder de -50 graden, waarbij auto's amper functioneren of kunnen starten. Wel geldt dat in de binnenlanden van Siberië de onverharde wegen in de winter juist het beste te berijden zijn. Ook is het dan mogelijk grote afstanden over bevroren rivieren en meren af te leggen.

Federale autowegen in Rusland


De federale autowegen in Rusland.

Lengte snelwegennet

Er zijn geen officiële gegevens van de exacte en actuele lengte van het Russische autosnelwegennet.

Uit een assessment van de Wegenwiki blijkt dat Rusland in per 31 december 2023 over 4.480 kilometer autosnelweg beschikte. Dit zijn de wegen volgens de wegcategorie IA en IБ. Dit betreffen volwaardige autosnelwegen zoals men ook in West-Europa aantreft. Hierbij is gefilterd op substandaard elementen, zoals ongescheiden rijbanen, gelijkvloerse kruisingen, U-turns en voetgangersoversteken. Veel Russische vierstrooks wegen hebben deze kenmerken, waardoor het aantal kilometers volwaardige autosnelweg relatief laag is. Daarvan ligt van de 4.480 kilometer autosnelweg in Rusland 3.785 kilometer in Europees Rusland en 695 kilometer in Aziatisch Rusland.

Geschiedenis

In de 19e eeuw is in Rusland geen netwerk van wegen ontwikkeld zoals in West-Europa. De maatschappij was indertijd zeer agrarisch, alhoewel er wel historische handelsroutes waren, met name van Moskou naar Yaroslavl en Nizhny Novgorod, waar aansluitingen waren op de Volga. De belangrijkste handelsroutes verliepen verder naar Sankt Petersburg en Siberië. Dit waren echter geen verbeterde wegen zoals men dat begin 19e eeuw in Europa en Noord-Amerika kende. Daarna volgde de opkomst van de spoorwegen, waardoor wegenbouw helemaal geen prioriteit meer had. Tal van Russische steden in het noorden en Siberië waren helemaal niet over de weg bereikbaar, maar alleen per spoor, zoals Murmansk of Arkhangelsk.

Voor de Tweede Wereldoorlog had Rusland maar een zeer beperkt netwerk van geasfalteerde wegen, grotendeels ontwikkeld in de jaren '30. Dit betrof vooral radiale routes vanuit Moskou, de beste wegen uit die tijd waren Moskou - Minsk (M1), Moskou - Kharkiv (M2), Moskou - Ryazan (M5), Moskou - Nizhny Novgorod (M7) en Moskou - Yaroslavl (M8). De weg Moskou - Sankt Petersburg (M10) was voor ongeveer de helft verhard, het centrale deel was nog circa 350 kilometer onverhard. Naar Zuid-Rusland waren in het geheel geen verharde wegen. Dit geldt ook voor routes tot ten oosten van de Volga. Er waren ook geen bruggen over de Volga in die tijd.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn grote delen van westelijk Rusland in puin gelegd. In Siberië kwam de wegenbouw toen juist op gang omdat veel industrie verplaatst werd tot achter de Ural. Direct na de Tweede Wereldoorlog had de weginfrastructuur weinig prioriteit. De Russische weginfrastructuur lag in de jaren '50 ver achter op de rest van Europa. Eén van de eerste wegen waar aan gebouwd werd was de M5 naar Samara en het verharden van de M10 tussen Moskou en Sankt Petersburg.

De wegenbouw nam pas in de jaren '60 serieuze vormen aan. Veel van de grote hoofdwegen van Rusland zijn tussen 1960 en 1975 aangelegd als enkelbaans wegen. De meeste grote steden werden in die periode verbonden. Het wegverkeer nam met name toe vanaf eind jaren '60 toen de VAZ autofabriek in Tolyatti opgestart werd. De autoproductie nam in de Sovjetunie sterk toe rond 1970 en men begon de achterstand in het wegennet op de rest van Europa in te lopen.

Een obstakel van formaat was echter de Volga. Vanaf de jaren '60 kwamen er met de bouw van stuwdammen de eerste wegverbindingen tot stand, maar het duurde tot diep in de jaren '80 voordat er bijvoorbeeld een wegverbinding tussen Moskou en Kazan voltooid werd. Met name de wegen die vanaf de jaren '70 zijn aangelegd kennen lange rechte stukken, bypassen veel bebouwde kommen en waren ingericht op transitverkeer. De communistische planeconomie begon ook de noodzaak voor transport over de weg in te zien. In 1969 werd de enorme KAMAZ-fabriek in Naberezhnye Chelny opgericht, die jaarlijks enorme aantallen vrachtwagens produceerde. Het was pas vanaf medio jaren '70 dat het wegverkeer in Rusland een grotere omvang begon te krijgen, de auto werd meer gemeengoed en het transport van goederen over de weg nam toe.

In de jaren '70 is men gestart met het verdubbelen van belangrijke wegen, vooral de invalswegen van Moskou. Ten dele was dit voor de Olympische Spelen van 1980 die in Moskou gehouden werden. In die tijd werd de M2 als autosnelweg aangelegd ten zuiden van Moskou, dit was het eerste langere stuk autosnelweg van Rusland. Veel projecten kwamen na de val van de Sovjetunie langere tijd stil te liggen, soms wel 10 jaar. In de tweede helft van de jaren '90 werden veel stilgelegde projecten weer opgestart.

Na 2000 werd gepoogd het ernstig verwaarloosde wegennet weer te verbeteren. In die periode zijn de laatste trajecten van de Transsiberische weg naar Vladivostok geasfalteerd, zodat het mogelijk was om van west naar oost door heel Rusland te reizen. Rond Moskou werd het wegennet het meest verbeterd, de MKAD werd verbreed naar 2x5 rijstroken en de meeste invalswegen werden gemoderniseerd tot autosnelweg. Rond Sankt Petersburg werd de KAD aangelegd als ringweg. Rond 2010 kwam de wegenbouw weer in een dip vanwege de economische crisis. Na 2015 nam de wegenbouw weer toe, met name door het verharden van de federale autowegen in Siberië en de bouw van nieuwe stedelijke infrastructuur in en rond Moskou en Sankt Petersburg. Ook werden meer wegen over grote afstanden naar 2x2 rijstroken verbreed, meest prominent de M4 naar Rostov, de M29 langs de Kaukasus en delen van de M5 en M7 naar de Ural. In 2019 kwam de M11 als geheel nieuwe autosnelweg tussen Moskou en Sankt Petersburg gereed.

Tussen 2020 en 2024 zijn alle federale vierstrooks wegen van een middengeleider voorzien voor zover deze nog niet aanwezig waren.[2]

Europese wegen

Europese wegen in Rusland

E18E20E22E28E30E38E40E50E58E77E95E97E101E105E115E117E119E121E123E125E127E262E391E592E017


Asian Highways

Asian Highways in Rusland

AH3AH4AH6AH7AH8AH9AH30AH31AH60AH61AH63AH64AH70


Wegbeheer

De federale wegen zijn in het beheer van de Федеральное дорожное агентство (Federalkoye Dorozhnoye Agentstvo, kortweg Росавтодор (Rosavtodor)[3] Het agentschap heeft circa 50.700 kilometer wegen in het beheer, en omvat alle M-, een aantal A- en een aantal P-wegen.[4] Dit agentschap moet niet verward worden met het nieuwe Российские автомобильные дороги (Rossijskiye Avtomobilnye Dorogi) die ook de afkorting Росавтодор (Rosavtodor) heeft en eenzelfde functie heeft sinds 2009. De meeste A- en P-wegen vallen onder de oblasten of individuele republieken van Rusland.

Wegnummering

Zie ook hernummering van wegen in Rusland.

De wegnummering in Rusland is onderverdeeld in een aantal lagen;

  • M-wegen (radialen van Moskou)
  • A-wegen (interregionaal)
  • R-wegen (regionaal, weergegeven met de Russische Р)
  • E-wegen (Europese wegen)
  • AH-wegen (Asian Highways)

Magistrali

Zie ook wegcategorie in Rusland.

De E- en AH-wegen lopen over bestaande M-wegen. De M-wegen zijn het belangrijkst, en vormen een radiaal netwerk vanuit Moskou voor wat betreft de nummers 1 t/m 11. Sinds 2011 zijn de M-nummers die niet direct in Moskou beginnen komen te vervallen, en hernummerd naar A- en R-wegen. De nummers 11 t/m 19 lagen in het noordwesten van Rusland, de nummers 20 t/m 29 lagen in het zuiden. Daarnaast was er nog een serie van 50 t/m 59, welke ten oosten van het Uralgebergte lagen. Niet alle nummers in deze series komen ook daadwerkelijk voor. De M-nummering stamt nog uit de Sovjettijd, veel nummers in de serie 20 - 29 lagen vroeger in Oekraïne, en zijn sindsdien omgenummerd. De nummers 30 t/m 49 liggen nu in Centraal-Azië en bestaan doorgaans nog onder dat nummer. In Rusland en Centraal-Azië zijn de wegen niet omgenummerd, in de Baltische staten, Belarus, Oekraïne en Moldavië wel, evenals in de Kaukasusrepublieken.

Geschiedenis

Zie Sovjetunie#Wegnummering voor een lijst van alle wegnummers.

De M-nummers betroffen de belangrijkste wegen van de Sovjetunie. Ze vormden grotendeels een radiaal systeem, bijna alle M-wegen beginnen in Moskou of sluiten op wegen naar Moskou aan. Het grootste deel ervan lag in de Russische SFSR, veel andere SSR's hadden maar één of enkele routes. De M50-serie was gereserveerd voor Siberië. Indertijd was het nog niet mogelijk om via verharde wegen het Russische Verre Oosten te bereiken.

# route lengte
M-1 Moskva - Minsk - Brest - Polen 1.060 km
M-2 Moskva - Tula - Kursk - Belgorod - Kharkiv - Simferopol 1.400 km
M-3 Moskva - Kaluga - Bryansk - Kiev 860 km
M-4 Moskva - Voronezh - Novocherkassy - Rostov-na-Donu 1.070 km
M-5 Moskva - Ryazan - Penza - Samara - Ufa 1.470 km
M-6 Moskva - Tambov - Volgograd - Astrakhan 1.390 km
M-7 Moskva - Vladimir - Nizhny Novgorod - Kazan 820 km
M-8 Moskva - Yaroslavl - Vologda - Arkhangelsk 1.230 km
M-9 Moskva - Riga 920 km
M-10 Moskva - Tver - Veliky Novgorod - Leningrad - Vyborg - Finland 930 km
M-11 Leningrad - Tallinn 370 km
M-12 Minsk - Vilnius - Riga - Tallinn 790 km
M-13 Bryansk - Gomel - Kobryn 750 km
M-14 Brest - Lutsk - Ternopil - Chernivtsi - Kishinev - Odessa 1.020 km
M-17 Kiev - L'viv - Chop - Hongarije 815 km
M-18 Leningrad - Petrozavodsk - Murmansk 1.340 km
M-19 Kiev - Kharkiv - Rostov-na-Donu 900 km
M-20 Leningrad - Pskov - Vitebsk - Gomel - Kiev - Odessa 1.700 km
M-21 Volgograd - Luhansk - Donetsk - Dnipropetrovsk - Kirovohrad - Kishinev 1.400 km
M-23 Rostov-na-Donu - Cherson - Odessa 805 km
M-24 Yerevan - Sevan - Gazakh 160 km
M-25 Simferopol - Kerch - Novorossiysk 355 km
M-27 Novorossiysk - Sochi - Sukhumi - Tbilisi - Baku 1.430 km
M-29 Rostov-na-Donu - Grozny - Makhachkala - Baku 1.280 km
M-32 Samara - Orenburg - Aktobe - Kyzylorda - Shymkent 2.200 km
M-34 Tashkent - Dushanbe 320 km
M-36 Yekaterinburg - Chelyabinsk - Kostanay - Karagandy - Almaty 2.480 km
M-37 Samarkand - Ashgabat - Krasnovodsk (Turkmenbashi) 1.600 km
M-38 Omsk - Pavlodar - Semey - Zaysan - China 1.325 km
M-39 Almaty - Bishkek - Taraz - Shymkent - Tashkent - Samarkand - Termez 1.500 km
M-41 Bishkek - Osh - Khorog - Dushanbe - Termez 2.100 km
M-51 Chelyabinsk - Omsk - Novosibirsk 1.450 km
M-52 Novosibirsk - Barnaul - Biysk - Gorno-Altaysk - Tashanta - Mongolië 950 km
M-53 Novosibirsk - Kemerovo - Krasnoyarsk - Irkutsk 1.850 km
M-54 Krasnoyarsk - Abakan - Kyzyl - Erzin - Mongolië 1.070 km
M-55 Irkutsk - Ulan-Ude - Chita 990 km
M-56 Boljshoj Never - Yakutsk 1.165 km
M-60 Khabarovsk - Vladivostok 750 km
De M-wegen van Rusland volgens de nummering tot 2018

Avtodoroga

De A-wegen zijn wegen met een federaal belang. Ze verbinden voornamelijk steden en M/R-wegen met luchthavens en grensovergangen en andere bestemmingen van federaal belang. Alle A-wegen hebben 3 cijfers. De A-wegen zijn in Europees Rusland vaak vrij kort, met name in de regio Moskou. Elders zijn A-wegen wat langer. De A381, A382, A383 en A384 zijn korte wegen in het noorden van Siberië en het Russische Verre Oosten die niet met andere wegen verbonden zijn.

Geschiedenis

Zie ook Sovjetunie#Wegnummering.

Ten tijde van de Sovjetunie hadden alle A-wegen drie cijfers. De serie A100 t/m A199 verliep in Rusland, de serie A200 t/m A299 in de voormalige westelijke Sovjetrepublieken en de A300 t/m A399 in de Kaukasus en Centraal-Azië. Deze nummering bleef lange tijd onveranderd, maar wordt niet meer gebruikt in de westelijke ex-Sovjetlanden, waardoor de meeste van de serie 200 - 299 in onbruik is geraakt. Deze wegen liepen voorheen ook over grenzen, waardoor sommige 200-nummers in Rusland nog voorkwamen, maar sinds de hernummering van 2011 aan andere routes zijn toegekend. De A300 - A399 wordt nog steeds gebruikt in de Kaukasus en Centraal-Azië. Ze hebben vaak een belangrijke functie, alhoewel ze van minder lange-afstandsbelang zijn dan de M-wegen. Niet in alle gebieden kwamen A-wegen voor. In met name West-Rusland kwamen ze nog veel voor.

Veel M- en A-wegen hadden aftakkingen die met hetzelfde nummer bewegwijzerd zijn, wat verwarrend kan zijn. In de loop der tijd zijn zeer veel bypasses en rondwegen rond de grote steden aangelegd, zodat het M-nummer zowel door de stad, als er omheen loopt.

Regionale wegen

Zie ook Lijst van regionale wegen in Rusland.

R-wegen zijn regionale wegen en hebben een regionale functie. Ze worden weergeven met de Cyrillische "Р". Voor veel gebieden zijn dit hoofdwegen, alhoewel niet alle routes verhard zijn. R-wegen komen in bijna alle oblasten, krais en autonome republieken voor. Alleen in Chukotka, Nenets en Yamalo-Nenets komen dergelijke wegen niet voor. Sinds 2011 zijn de R-wegen opgedeeld in de federale autowegen en overige wegen, in het beheer van de oblasten en republieken.

Het huidige wegnummeringssysteem is omstreeks 1980 ingevoerd. Daarvoor was er amper sprake van een wegnummeringssysteem. E-nummers zijn omstreeks 1997 toegekend en aangepast.

De lagere R-nummers liggen voornamelijk in het noordwesten en midden van Europees Rusland. Dit loopt op naar het oosten van Europees Rusland en het zuiden. De hogere nummers boven de R300 liggen voornamelijk in Siberië en de nummers van boven de R400 voornamelijk in het Russische Verre Oosten. De nummers boven R500 komen alleen voor in de republiek Sakha en het oblast Kaliningrad, twee gebieden die meer dan 4.000 kilometer uit elkaar liggen.

Bewegwijzering

Autosnelwegen hebben groene bewegwijzering met witte letters, zoals men dat vaker in het oosten van Europa ziet. Hoofdwegen en regionale wegen hebben blauwe wegwijzers met witte letters. In steden en voor lokale doelen worden witte borden met zwarte letters gebruikt, maar deze komen in de praktijk op het platteland niet voor. Bewegwijzering is altijd in het Cyrillisch, soms in het Engels en regelmatig in regionale talen, bijvoorbeeld het Tataars. Men dient een gedegen kennis van het Cyrillisch te hebben om in Rusland de weg te kunnen vinden, met name buiten de belangrijkste hoofdwegen zijn de wegwijzers vrijwel uitsluitend in het Cyrillisch.

Maximumsnelheid

wegtype Vmax

De maximumsnelheid is 60 km/h binnen de bebouwde kom en 90 km/h daarbuiten. Op autosnelwegen mag 110 km/h gereden worden. Sinds augustus 2013 mag op sommige snelwegen 130 km/h gereden worden, de R384 in het oblast Kemerovo was de eerste snelweg waar 130 gereden mag worden. Voor vrachtwagens geldt buiten de bebouwde kom respectievelijk 70 en 90 km/h. Motorrijders mogen niet sneller dan 90 km/h op Russische snelwegen.

Tol

Zie ook tolwegen in Rusland en Platon.

De meeste Russische wegen zijn tolvrij voor personenauto's. Sinds 1998 wordt op een aantal punten tol geheven, zoals op de M4 bij Lipetsk en de ZSD in Sankt-Petersburg. Op een beperkt aantal punten wordt tol geheven, maar deze praktijk is niet wijdverspreid, met name in de regio Pskov zijn een aantal secundaire wegen als tolweg uitgevoerd. De tarieven variëren, veelal tussen 1 en 17 roebel per kilometer.[5] Sinds 15 november 2015 wordt op alle federale autowegen in Rusland tol geheven voor vrachtverkeer vanaf 12 ton. Tolheffing gebeurt met een elektronisch tolsysteem, genaamd Platon.

Verkeersveiligheid

In 2012 vielen in Rusland 28.000 verkeersdoden, wat neerkomt op 195 doden per 1 miljoen inwoners, het viervoudige van het EU-gemiddelde.[6]

Zie ook

Referenties

Wegen van Europa

AlbaniëAndorraArmeniëAzerbeidzjanBelarusBelgiëBosnië-HerzegovinaBulgarijeCyprusDenemarkenDuitslandEstlandFinlandFrankrijkGeorgiëGriekenlandHongarijeIerlandIJslandItaliëKazachstanKosovoKroatiëLetlandLiechtensteinLitouwenLuxemburgNoord-MacedoniëMaltaMoldaviëMonacoMontenegroNederlandNoorwegenOekraïneOostenrijkPolenPortugalRoemeniëRuslandSan MarinoServiëSloveniëSlowakijeSpanjeTsjechiëTurkijeVaticaanstadVerenigd KoninkrijkZwedenZwitserland

in cursief landen die deels in Europa liggen of met Europa geassocieerd worden

Wegen van Azië

AfghanistanArmeniëAzerbeidzjanBahrainBangladeshBhutanBruneiCambodjaChinaCyprusFilippijnenGeorgiëIndiaIndonesiëIrakIranIsraëlJapanJemenJordaniëKazachstanKoeweitKyrgyzstanLaosLibanonMaleisiëMaledivenMongoliëMyanmarNepalNoord-KoreaOmanOost-TimorPakistanPalestijnse gebiedenQatarRuslandSaudi-ArabiëSingaporeSri LankaSyriëTaiwanTadzjikistanThailandTurkijeTurkmenistanUzbekistanVerenigde Arabische EmiratenVietnamZuid-Korea