Ho Chi Minh City
Ho Chi Minh City (Vietnamees: Thành phố Hồ Chí Minh), voorheen Saigon (Sài Gòn), is de grootste stad van Vietnam. De stad ligt in het zuiden van het land aan de gelijknamige rivier de Saigon. De stad telt 9.721.000 inwoners (2022), met een agglomeratie van 21,2 miljoen inwoners. Het is daarmee één van de grootste stedelijke gebieden ter wereld, alhoewel de grens tussen stad en dichtbevolkt platteland vaag is.
Inleiding
Ho Chi Minh City ligt in het zuiden van Vietnam, in een vlak laagland. Het ligt op de overgang van de beboste en heuvelachtige streken ten noorden van de stad, en de vlakke, kale rijstvelden ten zuiden van de stad. Ho Chi Minh City ligt enigszins landinwaarts aan de rivier de Saigon, de kern van de stad ligt ongeveer 50 kilometer van open zee. Het ligt ook slechts 50 kilometer van de grens met Cambodja. Ho Chi Minh City is gelegen in vlak laagland en wordt gedomineerd door rivieren en kanalen. De rivier de Saigon stroomt door de stad zelf en mondt er uit door de wat grotere rivier Dong Nai, die door het oosten van de verstedelijkte regio stroomt. Beide rivieren worden voornamelijk gevoed vanuit twee grote stuwmeren.
De agglomeratie bestaat uit de stad Ho Chi Minh City en vier provincies er omheen. Ho Chi Minh City is een gemeente die dezelfde status heeft als provincies in Vietnam. De gemeente heeft een oppervlakte van 2.095 km² en een gemiddelde bevolkingsdichtheid van 4.300 inwoners per km². De gemeente is echter relatief uitgestrekt en niet al het land in de gemeente is ook echt stedelijk in karakter. Er zijn ook meer landelijke gebieden. Naar het noorden ligt de provincie Bình Dương, die in hoge mate verstedelijkt en geïndustrialiseerd is. Deze provincie telt circa 2,6 miljoen inwoners. Naar het oosten ligt de provincie Đồng Nai, waarvan het westen sterk verstedelijkt is. Deze provincie telt 3,5 miljoen inwoners. Naar het zuidoosten ligt de kustprovincie Bà Rịa–Vũng Tàu. Deze is verstedelijkt, maar deze is nog geen direct onderdeel van het stedelijk gebied van Ho Chi Minh City, maar het fungeert wel als haven en industriële hub ervan. Naar het westen ligt de provincie Long An, hier liggen wel enkele industriegebieden maar de omgeving hiervan is niet sterk verstedelijkt ondanks de nabijheid tot Ho Chi Minh City.
De stad is na het einde van de Vietnamoorlog in 1976 vernoemd naar de Noord-Vietnamese president Hồ Chí Minh. De afkorting is HCMC in het Engels en TP.HCM in het Vietnamees. De voorgaande naam was Saigon (Sài Gòn), de stad staat nog steeds bekend onder deze naam. Saigon is vernoemd naar de rivier Saigon die door de stad stroomt.
Ho Chi Minh City is het economische centrum van Vietnam en heeft een grote industriële sector met hoofdzakelijk maakindustrie. In de periferie van de stad zijn grote logistieke en industriële gebieden ontwikkeld, die vaak nog enigszins buiten de eigenlijke verstedelijkte regio liggen. De meeste industrie is relatief licht in karakter, er is weinig zware industrie. De stad ligt niet direct aan zee, maar grote zeeschepen kunnen de rivieren Dong Nai en Sai Gon opvaren, beide rivieren hebben grote haventerminals. De haventerreinen liggen echter verspreid in de rivierdelta. Daarnaast heeft de aan de kust gelegen stad Vung Tau havenfaciliteiten, maar dat is meer gericht op de offshore industrie in de Zuid-Chinese Zee, evenals visserij.
Wegennet
Ho Chi Minh City heeft een vrij uitgebreid wegennet. In 2017 had Ho Chi Minh City een netwerk van 4.202 kilometer weg, waarvan 1.827 kilometer 7 meter of breder was. In dat jaar waren er 4.000 kruispunten, waarvan er 948 verkeerslichten hadden.[1] Het centrale deel van de stad heeft een koloniaal gridpatroon. De stad heeft een vrij uitgebreid netwerk van grotere stadswegen. De belangrijkste stadswegen hebben ook op een aantal punten ongelijkvloerse kruisingen, zowel tunnels als viaducten. Vanwege de vele rivieren en kanalen heeft Ho Chi Minh City behoorlijk veel bruggen, in 2017 had de stad 460 bruggen in het beheer. Desondanks heeft Ho Chi Minh City weinig echt markante grote bruggen.
Ho Chi Minh City is een belangrijk knooppunt van de Vietnamese nationale wegen, de quốc lộ. De QL1A vormt de noordelijke en westelijke bypass van de stad en is de enige doorgaande nationale weg. Diverse andere nationale wegen verlopen vanuit de stad, zoals de QL13 naar de grens met Cambodja in het noorden, de QL22 naar de grens met Cambodja in het noordwesten, de QL50 naar de Mekongdelta in het zuiden en de QL51 naar de kuststad Vũng Tàu.
De voornaamste vorm van individueel transport zijn scooters en motoren, maar het aantal personenauto's neemt snel toe. Tussen 2011 en 2017 groeide het aantal personenauto's van 148.000 naar 285.000. Het autobezit is echter nog steeds laag, er waren in 2017 maar liefst 7,4 miljoen motoren en scooters.[2]
Expressways
Ho Chi Minh City is nog maar beperkt ontsloten per autosnelweg, maar een netwerk van expressways is gepland. De North-South Expressway (CT.01) bestaat uit de Ho Chi Minh City - Dau Giay Expressway van Ho Chi Minh City naar Dau Giay in het noordoosten en de Ho Chi Minh City - Can Tho Expressway naar Can Tho in de Mekongdelta naar het zuidwesten. De Ho Chi Minh City Southern Bypass (3rd Ring Road, CT.40) vormt de zuidelijke bypass van Ho Chi Minh City en verbindt beide delen van de CT.01 met elkaar.
Geplande autosnelwegen zijn de 4th Ring Road (CT.41) die de buitenste ringweg van de stad moet vormen, de Bien Hoa - Vung Tau Expressway (CT.28) van Bien Hoa naar Vung Tau, de Ho Chi Minh city - Chon Thanh - Hoa Lu Expressway (CT.30) en de Ho Chi Minh City - Moc Bai Expressway (CT.31).
Stadswegen
Ho Chi Minh City heeft een netwerk van stadswegen. De meeste van deze wegen tellen vier of zes rijstroken met verkeerslichten of verkeerspleinen. Een aantal stadswegen zijn hoogwaardiger uitgebouwd. De QL1A vormt de noordelijke en westelijke bypass en heeft een systeem van doorgaande rijbanen en parallelwegen. De grootste stadsweg van Ho Chi Minh City is de Đường Võ Văn Kiệt, die 2x3 rijstroken met parallelwegen heeft. Deze weg heeft ook een aantal ongelijkvloerse kruisingen. Deze weg kent ook een grote tunnel onder de Saigon en gaat oostelijker over in een corridor met 4x3 rijstroken met kruispunten.
Een belangrijke oostelijke invalsweg is de Xa lộ Hà Nội (Hanoi Highway) die een 12-strooks brug over de Saigon heeft. Elders heeft deze weg zeer grote kruispunten met flyovers. In het zuiden van de stad ligt de Đường Nguyễn Văn Linh als corridor met 10 rijstroken en een parallelsysteem. Deze weg heeft kruispunten en geen ongelijkvloerse aansluitingen. In het noordoosten van de stad ligt de grote stadsweg Phạm Văn Đồng die een 10-strooks boogbrug over de Saigon heeft.
Sommige stadswegen hebben aparte rijbanen voor scooters en motoren. Op sommige bruggen zijn hier ook aparte rijbanen voor, zodat autoverkeer niet hoeft te mixen met chaotisch scooterverkeer. Elders in de stad mixt dit verkeer wel, wat chaotische verkeersbeelden oplevert.
Geschiedenis
Het centrum van Saigon is ten tijde van de Franse koloniale periode eind 19e en begin 20e eeuw aangelegd met een gridpatroon met relatief veel groen, waaronder boulevards met bomenrijen en parken. De stad had in 1930 ongeveer 250.000 inwoners. Het inwonertal groeide snel in de jaren '30-40 en in 1950 had de stad 1,2 miljoen inwoners. Grote delen van de stad rondom het centrum is toen gebouwd als dicht op elkaar gebouwde woningen, waarbij echter wel enkele grote wegcorridors werden ontwikkeld. Kenmerkend was de bouw van vele bruggen. De stad groeide tot 3,3 miljoen inwoners in 1970, de kwaliteit van de stad ging in die periode wel sterk achteruit door overbevolking en inadequate infrastructuur.
Tussen 1957 en 1961 is met Amerikaanse steun een 31 kilometer lange weg met 4 rijstroken aangelegd tussen Biên Hòa en Ho Chi Minh City. Deze weg staat sinds 1984 bekend als de Hanoi Highway (Vietnamees: Xa lộ Hà Nội) en is een belangrijke invalsweg van Ho Chi Minh City, met een cruciale brugverbinding over de Saigon River, de Saigon Bridge die op 28 juni 1961 in gebruik werd genomen.
Na de val van Saigon in 1975 werd de stad hernoemd naar Ho Chi Minh City (T.P. Hồ Chí Minh). De ontwikkeling van de stad was aanvankelijk beperkt. Vanaf de jaren '90 begon Vietnam zich meer open te stellen en werd er weer geïnvesteerd in de infrastructuur van de stad, vooral vanaf 2000.
Circa 2001-2003 is de bypass van Ho Chi Minh City verbreed van een eenvoudige tweestrooks weg met lintbebouwing tot een weg met 2x2 rijstroken en gescheiden rijbanen. Ook is de brug over de Saigon aan de noordkant van de stad destijds vervangen door een nieuwe brug met 4 rijstroken en een nabijgelegen ongelijkvloerse kruising. Circa 2009-2010 is in het zuidwesten van de stad een incompleet klaverblad opengesteld. In 2009 opende de Phú Mỹ Bridge als eerste grote tuibrug over de Saigon. Kort daarvoor is ook de Đường Nguyễn Văn Linh geopend als een 10 strooks weg met parallelrijbanen. In 2011 opende de Sài Gòn River Tunnel, een tweebuizige tunnel onder de Saigon. Er ontstond hiermee een betere verbinding naar het Thủ Thiêm New Urban Area, een groot ontwikkelingsproject op de oostoever van de Saigon. In 2011 opende ook de Đường Võ Văn Kiệt als primaire oost-westroute door Ho Chi Minh City. Dit werd als geïntegreerd project met de tunnel uitgevoerd. In 2013 is de capaciteit van de Saigon Bridge als onderdeel van de Hanoi Highway in het oosten van de stad flink uitgebreid.
In 2010 openden de eerste autosnelwegen bij Ho Chi Minh City, namelijk het eerste deel van de Ho Chi Minh City - Can Tho Expressway tot Mỹ Tho en het eerste deel van de Ho Chi Minh City - Dau Giay Expressway in het oosten van de stad. De bouw van autosnelwegen kwam relatief laat in Ho Chi Minh City, het duurde tot 2022 voordat er weer een autosnelweg werd geopend, de zuidelijke bypass van de stad (3rd Ring Road). In die periode zijn er in de regio rond Hanoi meer autosnelwegen aangelegd, ondanks dat Ho Chi Minh City een grotere stad is.