St. Louis
St. Louis is een stad in de Amerikaanse staat Missouri, gelegen aan de Mississippi River. De stad telt 282.000 inwoners en heeft een stedelijk gebied van 2.797.000 inwoners (2023) wat zich uitstrekt tot in Illinois. De stad staat bekend als de Gateway City. Men spreekt de naam uit als seɪnt ˈluːɪs
Inleiding
Ligging
St. Louis is gelegen aan de samenvloeiing van de Mississippi River en de Missouri River. De Missouri River stroomt even ten noorden van de stad in de Mississippi. Het centrum van St. Louis ligt aan de Mississippi River, de suburbs ook aan de Missouri River. Het stedelijk gebied ligt voor het grootste deel in de staat Missouri, maar ook voor een substantieel deel in de staat Illinois. Het stedelijk gebied ligt op de overgang van de vlakke prairies in het noorden en oosten naar de Ozarks, een gebied met lage heuvels en veel meer bebossing.
Het stedelijk gebied is op te delen in meerdere sectoren, zoals de eigenlijke stad St. Louis, de inner suburbs rond de stad in Missouri en de industriële suburbs in Illinois. Daar buiten liggen de nieuwere suburbs rond de ringweg van St. Louis, grotendeels aan de kant van de staat Missouri. Verder westelijk over de Missouri River liggen de nieuwste suburbs die zich vrij ver westwaarts uitstrekken langs I-70. Het exurbane gebied is relatief beperkt vanwege de Ozarks. Het voorstedelijk gebied in Illinois is minder continu, zo ligt de stad Alton nog enigszins separaat van de rest van het stedelijk gebied.
St. Louis is één van de belangrijkste knooppunten in het Midwesten van de Verenigde Staten, aan twee grote bevaarbare rivieren, belangrijke spoorwegen en Interstate Highways die hier de Mississippi River kruisen.
Opvallend aan het stedelijk gebied is dat de voorsteden relatief klein zijn, behalve St. Louis zelf zijn er geen steden met meer dan 50.000 inwoners in de agglomeratie, en het is lastig grote subcentra aan te wijzen. Buiten het centrum zijn er belangrijke werklocaties in Brentwood, bij de luchthaven, in Maryland Heights en andere kleinere voorsteden.
De agglomeratie is gelegen op de klimaatgrens tussen een vochtig continentaal klimaat en een subtropisch klimaat. In de winter valt echter wel geregeld sneeuw.
Economie
De regio St. Louis heeft een economie de gebaseerd is op logistiek, transport, handel, overheidsdiensten en de algemene dienstensector. Er is relatief weinig zware industrie resterend, de high-tech industrie is in St. Louis minder ontwikkeld dan sommige andere stedelijke regio's. Er zijn grote tegenstellingen tussen de arme, vervallen centrumstad, de inner suburbs, de industriële suburbs in Illinois en de meer welvarende suburbs in het westen van de stad. East St. Louis staat traditioneel bekend als één van de meest vervallen steden in het land. Vanwege de grote bevolkingskrimp in de centrumstad is er sprake van veel leegstand of leegstaande percelen. Dit probleem speelt elders in de agglomeratie minder.
Geschiedenis
De stad St. Louis werd in 1764 gesticht als een Franse stad onder La Louisiane. Als onderdeel van de Louisiana Purchase werd het in 1803 onderdeel van de Verenigde Staten. In de eerste census van 1810 had de stad 1.600 inwoners. Dit groeide snel vanwege het belang van St. Louis als toegangspoort naar het westen en de ligging aan de Mississippi River, in 1860 had de stad 160.000 inwoners. Met de bouw van de eerste bruggen en spoorwegen werd St. Louis een belangrijk knooppunt en de stad groeide snel, in 1900 had de stad 575.000 inwoners. Het inwonertal piekte uiteindelijk op 856.000 in 1950. Daarna zette een langdurige krimp in, die tot het heden voort duurt. Vanaf dat moment begon St. Louis te suburbaniseren en alle latere groei van het stedelijk gebied vond in de suburbs plaats. Want alhoewel de stad St. Louis sterk kromp, groeide de agglomeratie in zijn geheel sterk tussen 1950 en 2000, maar begon daarna ook te stagneren.
Bevolkingsgroei
St. Louis is een aparte stad die niet onder St. Louis County valt. De statistische agglomeratie (MSA) van St. Louis omvat nog een aantal counties die niet onder het continu bebouwde gebied vallen en hieronder niet zijn weergegeven.
| jaartal | St. Louis | St. Louis County | St. Charles County | Jefferson County | Madison County | St. Clair County | totaal |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1950 | 857.000 | 406.000 | 30.000 | 38.000 | 182.000 | 206.000 | 1.719.000 |
| 1960 | 750.000 | 704.000 | 53.000 | 66.000 | 225.000 | 263.000 | 2.061.000 |
| 1970 | 622.000 | 951.000 | 93.000 | 105.000 | 251.000 | 285.000 | 2.307.000 |
| 1980 | 453.000 | 974.000 | 144.000 | 146.000 | 248.000 | 267.000 | 2.232.000 |
| 1990 | 397.000 | 993.000 | 213.000 | 171.000 | 249.000 | 263.000 | 2.286.000 |
| 2000 | 348.000 | 1.016.000 | 284.000 | 198.000 | 259.000 | 256.000 | 2.361.000 |
| 2010 | 319.000 | 999.000 | 360.000 | 219.000 | 269.000 | 270.000 | 2.435.000 |
| 2020 | 301.000 | 1.003.000 | 406.000 | 227.000 | 265.000 | 257.000 | 2.459.000 |
| 2023 | 282.000 | 987.000 | 417.000 | 231.000 | 263.000 | 251.000 | 2.431.000 |
In 1950 was St. Louis één van de grootste steden van de Verenigde Staten en omvatte zo'n 50% van de bevolking van de agglomeratie. Daarna zette een continue krimp van het inwonertal in, alhoewel de afname sinds de jaren '90 wel afgezwakt is. Het stedelijk gebied groeide vooral in de periode 1950-1970 snel, daarna was de bevolkingsgroei geringer, alleen de suburbs aan de kant van Missouri groeiden nog hard, met name St. Charles County. Tegen 2020 was er nauwelijks nog sprake van bevolkingsgroei in de regio. Na 2020 zakte St. Louis zelf ook onder de grens van 300.000 inwoners. In 2021 zakte St. Louis County onder de grens van 1 miljoen inwoners. St. Louis City is echter separaat van St. Louis County, dat de binnenste voorsteden omvat.
Wegennet
De regio St. Louis heeft een uitgebreid netwerk van autosnelwegen. Vier primaire Interstate Highways komen in de stad samen, namelijk I-44, I-55, I-64 en I-70. Deze komen allemaal rond het centrum van de stad uit. I-64 begint in de westelijke suburbs van St. Louis, terwijl I-44 bij het centrum eindigt. I-55 en I-70 verwerken doorgaand verkeer.
De stad heeft een ringweg in de vorm van I-270 aan de westkant en noordkant van St. Louis en I-255 aan de zuidkant en oostkant van St. Louis, hoofdzakelijk in Illinois. I-170 vormt een gedeeltelijke binnenste bypass. Een netwerk van regionale autosnelwegen vult dit aan, meest prominent SR-364 en SR-370, waarvan de nummers suggereren dat ze ooit een Interstate Highway zouden kunnen worden.
De regio wordt gekenmerkt door een aantal bruggen over de Mississippi River. De Eads Bridge bij het centrum van St. Louis is de oudste nog bestaande brug over de gehele Mississippi River. De Poplar Street Bridge verwerkt het meeste verkeer. In het westen van de agglomeratie overspant een aantal grote bruggen de Missouri River.
Het snelwegennet heeft een relatief ruime capaciteit, er zijn vrijwel geen snelwegtrajecten met slechts 2x2 rijstroken, behalve in Illinois. Aan de kant van Missouri zijn de autosnelwegen massaler, vaak uitgevoerd met 2x4 rijstroken. I-270 heeft ook deels 2x5 rijstroken. I-70 heeft in het noorden van St. Louis een voormalige wisselbaan die tegenwoordig als express lane wordt ingezet voor doorgaand verkeer.
Lijst van freeways
| weg | lengte[1] | eerste opening | laatste opening | max AADT 2012 |
|---|---|---|---|---|
 |
75 km | 1955 | 1973 | 120.000 |
 |
71 km | 1955 | 1967 | 126.000 |
 |
100 km | 1937 | 2009 | 172.000 |
 |
102 km | 1958 | 1968 | 129.000 |
 |
18 km | 1966 | 1983 | 127.000 |
 |
67 km | ? | 1986 | 100.000 |
 |
81 km | 1962 | 1969 | 200.000 |
 |
38 km | 1998 | 2013 | 31.000 |
 |
27 km | 2003 | 2014 | 60.000 |
 |
18 km | 1992 | 1996 | 59.000 |
Bruggen
St. Louis staat bekend om de vele bruggen, het resultaat van een stedelijk gebied op de samenvloeiing van de Mississippi en Missouri. De oudste brug is de Eads Bridge uit 1874. De meeste bruggen bij het centrum van St. Louis over de Mississippi River zijn begin 20e eeuw aangelegd. Enkele brugverbindingen zijn vervangen door nieuwe overspanningen. De Missouri River wordt gekenmerkt door een grote capaciteit van de meeste bruggen. Dit komt omdat de agglomeratie St. Louis vooral naar het westen is gegroeid. De meeste bruggen zijn stalen cantilever vakwerkbruggen. De Stan Musial Veterans Memorial Bridge uit 2014 is de eerste tuibrug echt in de stad, alhoewel de Clark Bridge bij Alton een oudere tuibrug is.
Naast verkeersbruggen zijn er ook een flink aantal spoorbruggen, aangezien St. Louis één van de belangrijkste spoorknooppunten van de Verenigde Staten is.
| Bruggen in St. Louis |
|---|
|
Mississippi: Jefferson Barracks Bridge (I-255) • Poplar Street Bridge (I-55/64) • Eads Bridge • Martin Luther King Bridge • Stan Musial Veterans Memorial Bridge (I-70) • McKinley Bridge • New Chain of Rocks Bridge (I-270) • Clark Bridge (US 67) Missouri: Lewis Bridge (US 67) • Discovery Bridge (SR-370) • Blanchette Bridge (I-70) • Veterans Memorial Bridge (SR-364) • Daniel Boone Bridge (I-64) |
Geschiedenis
Vroege geschiedenis en eerste infrastructuur
St. Louis ontwikkelde zich tot een havenstad aan de Mississippi River, het stond bekend als de 'Gateway to the West'. Deze poort naar het westen is in de Amerikaanse geschiedenis telkens naar het westen opgeschoven. De eerste wegverbinding was de St. Charles Rock Road, die St. Louis met St. Charles verbond. Dit was de eerste doorgaande weg in Missouri die het karakter van een zandpad ontgroeid was. Het werd in 1819 een post road en in 1837 een turnpike. In 1865 is de weg met een macadam verharding voorzien. In 1921 werd het de eerste betonnen weg in St. Louis County. De weg staat tegenwoordig bekend als de State Route 180.
Vanaf 1870 was St. Louis de op drie na grootste stad van de Verenigde Staten. Tussen 1867 en 1874 is de Eads Bridge gebouwd als de eerste brug over de Mississippi River bij St. Louis. Deze brug is nog steeds in gebruik. Het was voorheen de belangrijkste icoon van St. Louis.
Een vroege bypass van St. Louis was de Kingshighway Boulevard, een 15 kilometer lange noord-zuidroute door het westen van St. Louis. Deze wegverbinding werd in de periode 1902-1909 ontwikkeld tot een doorgaande noord-zuidverbinding.[2]
Begin 20e eeuw groeide St. Louis uit tot een belangrijk knooppunt van wegen. In 1910 opende de McKinley Bridge als tweede verkeersbrug bij St. Louis. In 1929 opende iets noordelijker de Chain of Rocks Bridge. Bij de introductie van de US Highways in 1927 was het een knooppunt van de US 40, US 50, US 66 en US 67. Deze waren indertijd ook al verhard tot ver buiten St. Louis. De US 40 en US 50 verliepen parallel aan elkaar van St. Louis naar Kansas City, beide routes waren toen al volledig verhard.
Op 13 december 1930 werd Lindbergh Boulevard in gebruik genomen, een 51 kilometer lange bypass van St. Louis.[3] Dit was geen echte autosnelweg, maar had wel een modern tracé, met 2x2 rijstroken met lange rechte trajecten. Deze verliep vanaf de US 67 bij Mehlville ten zuiden van St. Louis tot de Chain of Rocks Bridge ten noorden van St. Louis. Het vormde tot de jaren '50 min of meer de westelijke begrenzing van het stedelijk gebied van St. Louis. Tegenwoordig is het grotendeels onderdeel van de US 67, het noordelijk deel is thans onderdeel van I-270.
De eerste hoogwaardige weg
St. Louis was in de jaren '30 één van de grootste steden in het binnenland van de Verenigde Staten. In de jaren '30 had de stad meer dan 800.000 inwoners. De eerste hoogwaardige weg was de zogenaamde 'Express Highway', de voorganger van de US 40 en I-64. Dit was de eerste snelwegachtige wegverbinding in de stad. De oorspronkelijke 'Express Highway' was een 6 kilometer lang deel met 2x2 rijstroken en ongelijkvloerse kruisingen tussen Market Street nabij Downtown St. Louis en Clayton Road. Op 19 juli 1937 opende het eerste deel tussen Vandeventer Avenue en Kingshighway Boulevard.[4] De weg lag verdiept en had een smal profiel. Dit was eigenlijk geen volwaardige autosnelweg. De maximumsnelheid bedroeg 30 mph tot 1938, daarna 45 mph.
Na-oorlogse ontwikkeling
De Tweede Wereldoorlog verhinderde de bouw van verdere autosnelwegen. In de jaren '50 werden echter plannen voor een grootschalig snelwegennet gemaakt. Vanwege de omvang van de stad werden de autosnelwegen ruimer ontworpen dan in veel andere steden in het binnenland van de Verenigde Staten voor het tijdperk van de Interstate Highways.
De bouw van I-55 in St. Louis had zijn oorsprong in the 'Third Street Highway', ook wel de 'Interregional' genaamd. Dit deel tussen Gravois Avenue (huidig knooppunt met I-44) en het centrum van St. Louis (ter hoogte van de Poplar Street Bridge) is tussen 1948 en 1955 aangelegd en op 15 oktober 1955 opengesteld voor het verkeer.[5] Dit deel is direct al met 2x3 rijstroken aangelegd en was de eerste echte autosnelweg van St. Louis. Het noordelijk deel van de 'Interregional' langs het centrum van St. Louis heeft maar 8 jaar bestaan en is vanaf 1963 verdiept aangelegd, werd vervolgens onderdeel van I-70 en later I-44.
In de jaren '50 werd gepland aan vier autosnelwegen, de Ozark Expressway (vanaf 1956 I-44), de verlenging van de Interregional (vanaf 1956 I-55), de Mark Twain Expressway (I-70) en de Daniel Boone Expressway en upgrade van de Express Highway (US 40, later I-64). Deze plannen werden onderdeel van het programma van Interstate Highways vanaf 1956, ook werd daar I-270 als ringweg van St. Louis aan toegevoegd.
Anders dan in veel andere staten werd in Missouri eerst aandacht gegeven aan de bouw van lange-afstandssnelwegen tussen de steden, in plaats van trajecten in de steden. Direct na het creëren van het Interstate Highway-systeem in 1956 gingen de eerste snelwegen in Missouri in aanleg. Het allereerste deel dat onder het Interstate Highway-programma werd gebouwd was een deel van I-70 in St. Peters, in wat nu de westelijke suburbs van St. Louis zijn.
Begin tot midden jaren '60 werden I-44, I-55, I-64 en I-70 door St. Louis aangelegd. In 1961 opende I-70 met een wisselbaan, dit was mogelijk de eerste wisselbaan van een autosnelweg ter wereld. In 1964 was I-270 ten noorden van St. Louis voltooid, waardoor doorgaand oost-westverkeer het centrum gemakkelijk kan vermijden, in tegenstelling tot veel andere steden vormt I-270 hier wel degelijk een kortere en snellere route dan I-70 via het centrum. In 1966 opende de New Chain of Rocks Bridge ten noorden van St. Louis in I-270 voor het verkeer. Dat is opvallend, want de Poplar Street Bridge ter hoogte van het centrum van St. Louis opende later, in 1967. In 1972 opende het laatste deel van de Interstate 44 in het zuidwesten van St. Louis. Dit was de laatste van de grote invalswegen van St. Louis die voltooid werd. Een groter stedelijk snelwegennet kwam in St. Louis minder van de grond, mede door de freeway revolts en de verminderde noodzaak vanwege de sterk krimpende bevolking vanaf de jaren '60.
De Interstate 170 was voorzien als noord-zuidsnelweg langs de westrand van St. Louis, maar het zuidelijke deel daarvan is geschrapt. I-270 moest later al het noord-zuidverkeer ten westen van St. Louis verwerken, en groeide uit tot de drukste autosnelweg van de stad. In 1968 was I-270 door de westelijke voorsteden van St. Louis voltooid, die tegelijkertijd flink begonnen te groeien. Tevens ontwikkelden zich hier nieuwe werklocaties, aangezien Downtown St. Louis in verval raakte vanaf de jaren 70.
St. Louis na de jaren '70
Aan de kant van Missouri zijn sinds 1970 weinig nieuwe autosnelwegen meer geopend. In Illinois werd I-255 als oostring van St. Louis tussen 1983 en 1986 aangelegd. Er hebben zich desondanks weinig voorsteden in Illinois ontwikkeld, en wat er was, nam snel in bevolkingsaantal af, met name East St. Louis werd berucht vanwege de slechte omstandigheden met veel criminaliteit. In de westelijke voorsteden van St. Louis werd tot 2009 de US 40 omgebouwd tot I-64. Tegelijkertijd is I-64 dichter bij St. Louis gemoderniseerd en verbreed, omdat de autosnelweg meer doorgaand verkeer zou gaan verwerken, en het vanuit de westelijke voorsteden een belangrijker invalsweg van St. Louis vormt dan andere Interstate Highways.
De oorspronkelijke Blanchette Bridge over de Missouri River in St. Charles was in 1958 gebouwd en had 2x2 rijstroken zonder vluchtstroken, dit was een eerste generatie snelwegbrug. In 1978 is er een tweede brug naast gebouwd, ook met 4 rijstroken, zodat er 2x4 rijstroken beschikbaar. Destijds is ook 6 kilometer van I-70 tussen St. Charles en het knooppunt met I-270 naar 2x4 rijstroken verbreed. Vermoedelijk is in die tijd ook het knooppunt met I-270 gereconstrueerd van klaverblad naar turbineknooppunt. Dit was de eerste grote wegverbreding van de Interstate Highways in de regio St. Louis.
De autosnelwegen in St. Louis werden relatief modern ontworpen, veelal direct met minimaal 2x3 rijstroken en een ruimtereservering voor 2x4 rijstroken in het midden, die voornamelijk in de tweede helft van de jaren '80 en gedurende de jaren '90 benut werd, toen I-44, I-55 en I-270 allemaal naar 2x4 rijstroken verbreed werden. Indertijd zijn ook alle knooppunten van I-270 gereconstrueerd met flyovers. Dit waren voorheen allemaal klaverbladen.
Vanaf die periode zijn ook bijna alle bruggen over de Missouri River vervangen. Vanwege de toen nog snelgroeiende westelijke suburbs is besloten de nieuwe bruggen met riante capaciteit aan te leggen, wat achteraf enigszins overgedimensioneerd bleek. Met name de brug van de State Route 364 is wel erg breed aangelegd ten opzichte van het weggebruik.
In de periode 2002-2009 is de US 40 in de westelijke suburbs omgevormd tot autosnelweg, dit werd een verlenging van I-64 naar I-70 bij Wentzville. In de periode 2010-2014 is de State Route 364 in hetzelfde gebied omgevormd tot autosnelweg, waarmee de westelijke suburbs van St. Louis goed ontsloten waren.
In 2014 opende de Stan Musial Veterans Memorial Bridge over de Mississippi River voor het verkeer. Hiermee werd de wegnummering in St. Louis en East St. Louis aangepast. I-70 werd korter, terwijl I-44 juist verlengd werd over de oude I-70. Tevens kwam de driedubbelnummering van I-55/64/70 over de Poplar Street Bridge te vervallen.
Verkeersintensiteiten
De drukste corridor van de regio St. Louis is I-270 door het westen van de stad, dat 170.000 tot 200.000 voertuigen per dag verwerkt. Op de meeste andere autosnelwegen rijden tussen 100.000 en 130.000 voertuigen per dag maar I-64 is in het westen van de regio wat drukker met 150.000 tot 180.000 voertuigen per dag. De Poplar Street Bridge is verreweg de drukste verbinding over de Mississippi River met ruim 100.000 voertuigen per dag, maar alle andere bruggen tellen rond 60.000 voertuigen per dag.
Opvallend is de grote capaciteit van kruisingen van de Missouri River ten westen van St. Louis. De Blanchette Bridge van I-70 is met 155.000 voertuigen per dag verreweg het drukst, maar de andere grote bruggen tellen 60.000 tot 90.000 voertuigen per dag, vaak op minimaal 2x4 rijstroken.
I-70 is in de verre westelijke suburbs drukker dan in St. Louis zelf. Door de westelijke suburbs rijden 120.000 tot 145.000 voertuigen per dag terwijl de intensiteiten in St. Louis zelf lager liggen.
Congestie
St. Louis kent betrekkelijk weinig congestie, het is één van de minst filegevoelige grote steden in de Verenigde Staten.[6]
De autosnelwegen in en rond St. Louis zijn ruim gedimensioneerd en de verkeersintensiteiten zijn niet extreem hoog. Van oudsher waren de bruggen over de Mississippi River het voornaamste knelpunt, maar dit is verminderd met de openstelling van de Stan Musial Veterans Memorial Bridge van I-70 en de verbreding van de Poplar Street Bridge.
Het verkeersaanbod is het hoogst in de westelijke suburbs, met name op I-270. In de suburbs aan de kant van Illinois is het verkeersaanbod een stuk lager. Er passeert wel veel vrachtverkeer door St. Louis, met name I-55 en I-70 zijn belangrijke transportcorridors voor lange-afstandsverkeer.
Externe links
Video
- St. Louis: Mississippi Bridges
- I-64 west St. Louis
- I-70 west St. Louis
- downtown St. Louis in dusk & dark
Referenties
- ↑ lengte binnen het stedelijk gebied van St. Louis
- ↑ Kingshighway Boulevard | tclf.org
- ↑ Lindbergh Links: A Long Boulevard, a Lengthy History | patch.com
- ↑ In 1937, motorists in St. Louis got their first superhighway | stltoday.com
- ↑ The first highway in downtown St. Louis was short on mileage and long on political squabbling | stltoday.com
- ↑ TomTom Traffic Index
| Freeways in St. Louis |
|---|
|
|
