Saskatchewan

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Hoofdstad Regina
Grootste stad Saskatoon
Oppervlakte 651.900 km²
Inwonertal 1.186.000
Lengte snelwegennet 154 km[1]
Eerste snelweg ?
Afkorting SK

Saskatchewan is een provincie in Canada, gelegen in het midden van het land. De provincie heeft een oppervlakte van iets meer dan 650.000 km² en is daarmee ruim 16 keer zo groot als Nederland. De provincie telt 1,1 miljoen inwoners.[2] De hoofdstad is Regina, de grootste stad is Saskatoon.

Inleiding

Geografie

Saskatchewan is de middelste van de drie Prairie Provinces, het grenst aan Alberta in het westen en Manitoba in het oosten. Naar het noorden grenst het aan de Northwest Territories. Via de Four Corners grenst het aan Nunavut. Tevens heeft Saskatchewan een internationale grens met de Verenigde Staten, aan de staten Montana en North Dakota.

De provincie meet 1.200 kilometer van noord naar zuid en maximaal 620 kilometer van west naar oost. De grenzen van Saskatchewan worden grotendeels bepaald door lengte- en breedtegraden en Saskatchewan is daardoor bijna een rechthoek, maar de grens met Manitoba heeft een serie correctielijnen waardoor dit geen rechte lijn is.

Saskatchewan bestaat in het zuiden uit vlakke prairies en bossen in het midden en noorden. Het noorden bestaat uit onbewoonde wildernis. De wildernis kent ook veel grote meren, waaronder het Lake Athabasca op de grens met Alberta en Reindeer Lake op de grens met Manitoba. De voornaamste rivier van de provincie is de Saskatchewan River, die zijn oorsprong heeft in de North Saskatchewan River en de South Saskatchewan River. In het zuiden is de lange vallei van de Qu'Appelle River gelegen, maar deze rivier is veel kleiner dan de grote en lange vallei doet vermoeden.

De provincie heeft een continentaal klimaat met warme zomers en bitterkoude winters. Het noorden heeft een subarctisch klimaat. Het is tevens de meest zonnige provincie van Canada. Het zuidwesten van Saskatchewan heeft een droog klimaat en bestaat uit steppe.

Economie

De economie van Saskatchewan was van oudsher gebaseerd op landbouw. Later is de bosbouw in het noorden ontwikkeld, evenals de mijnbouw. Saskatchewan is de grootste exporteur van potas en uranium ter wereld. Ook is de energiesector belangrijk, met name de winning van olie, alhoewel minder dan Alberta. Saskatchewan heeft doorgaans de laagste werkloosheid van Canada.

Demografie

stad inwonertal (2016)
Saskatoon 246.000
Regina 215.000
Prince Albert 36.000
Moose Jaw 33.000

Het inwonertal van Saskatchewan groeide extreem snel tussen 1900 en 1930, van minder dan 100.000 naar ruim 900.000 inwoners. Dit kwam voornamelijk doordat het gebied ontwikkeld werd voor de landbouw. Dit was ook de enige significante groeiperiode in de geschiedenis van de provincie, het inwonertal fluctueert sinds 1930 tussen 830.000 en iets meer dan een miljoen inwoners.

Bijna de helft van alle inwoners woont in de twee grote steden, Saskatoon en Regina. Beide steden hebben geen groot voorstedelijk gebied, het zijn de enige steden met meer dan 100.000 inwoners. De derde stad, Prince Albert, telt slechts 35.000 inwoners en is de toegangspoort naar het noorden.

De inwoners van Saskatchewan zijn voornamelijk van Europese of aboriginal-afkomst. Er zijn betrekkelijk weinig migranten uit andere delen van de wereld, de meeste immigranten zijn van Oost- of Zuid-Aziatische afkomst, maar zijn minder talrijk dan in Alberta of Manitoba, laat staan British Columbia of Ontario.

Geschiedenis

De eerste Europeanen kwamen eind 17e eeuw in het gebied dat nu Saskatchewan is. Het gebied kwam daarna zoals de rest van West-Canada onder controle van de Hudson's Bay Company te staan. Het uiterste zuiden was Spaans, later Frans gebied als onderdeel van Louisiana, dat in 1803 aan de Verenigde Staten verkocht werd. In 1818 werd het deel ten noorden van de 49e parallel afgestaan aan de Britten. In 1870 kwam het gebied als onderdeel van de Northwest Territories bij Canada. Er ontstonden meer nederzettingen na de bouw van de Canadian Pacific Railway in de jaren 1880. Als onderdeel van de Dominion Land Survey werd het land opgedeeld in een grid waar landbouw mogelijk was. Het inwonertal begon eind 19e eeuw te groeien. In 1905 werd Saskatchewan van de Northwest Territories afgescheiden als provincie. Het inwonertal begon zeer snel te groeien en bereikte zijn plafond al in de jaren '30. Saskatchewan is altijd één van de meest uitgesproken plattelandsgebieden van Canada gebleven, omdat er geen echt grote steden zijn ontwikkeld, in tegenstelling tot de buurprovincies Manitoba en Alberta, die ook tot de 'Prairie Provinces' gerekend worden.

Wegennet

De belangrijkste wegen van Saskatchewan liggen in het zuiden van de provincie.

Saskatchewan heeft 8,4% van de totale weglengte in Canada, met 64.810 kilometer publieke weg in 2016.[3] Het totale wegennet, inclusief alle landwegen en private wegen beslaat circa 250.000 kilometer, het grootste netwerk in Canada. Dit is zeer hoog vergeleken met het aantal inwoners, dat net boven 1 miljoen ligt. Dit komt voornamelijk vanwege het dichte onderliggende wegennet in het zuiden dat alle landbouwgebieden ontsluit. 80% van het verkeer wordt afgewikkeld op ruim 5.000 kilometer primaire provinciale wegen. Er zijn slechts enkele korte snelwegtrajecten in Saskatoon en Regina, maar de Highways 1, 11 en 16 hebben significante trajecten waar de weg met 2x2 rijstroken is uitgebouwd, zoals de gehele Highway 1 door het zuiden van de provincie, onderdeel van de Trans-Canada Highway, de Highway 11 tussen Regina en Saskatoon en de Highway 16 tussen de grens met Alberta en Saskatoon, onderdeel van de Yellowhead Highway. Voor doorgaand verkeer is het wegennet goed uitgebouwd, zeker gezien de intensiteiten die nagenoeg nergens hoger liggen dan 6.000 voertuigen. Het gros van de wegen ligt in het zuiden van de provincie, met een deel in het midden en nagenoeg geen wegen in het noorden.

In Saskatchewan zijn van oudsher enkele veerdiensten, die gratis te gebruiken zijn. Ze worden onderhouden en gesubsidieerd door het ministerie van transport van Saskatchewan. Het landschap in Saskatchewan is zeer monotoon, verkeer rijdt uren door vlak landschap dat vrijwel boomloos is. Het noorden van Saskatchewan is dichtbebost, maar daar zijn bijna geen wegen. In het zuidwesten van Saskatchewan bestaat het landschap uit steppe en zogenaamde badlands, geërodeerde rivierdalen, zoals de Big Muddy Badlands. Tevens zijn er enkele stuwmeren. De meeste wegen in Saskatchewan zijn zeer eenzaam, met nauwelijks verkeer. Veel hoofdwegen verwerken minder dan 500 voertuigen per dag, alleen de verbindingen tussen de grootste steden hebben een groter verkeersaanbod, maar zijn nergens echt druk.

Freeways en highways in Saskatchewan

1234567891011121314151617181920212223242526272829303132333435363738394041424344454647484951525455565758608099

Circle DriveIdylwyld DriveRing Road (Regina)Regina Bypass


Geschiedenis

De nog onverharde Trans-Canada Highway in 1954.

De bevolkingsgroei in Saskatchewan kwam pas laat tot ontwikkeling, in 1901 had de provincie slechts 90.000 inwoners. Dit groeide in de eerste 30 jaar van de 20e eeuw zeer snel tot 921.000 inwoners in 1931. De bevolking was destijds zeer ruraal, Regina en Saskatoon samen hadden slechts 10% van alle bevolking van Saskatchewan. Mede doordat de bevolking grotendeels op het platteland woonde waren er lange tijd weinig geasfalteerde wegen in Saskatchewan.

Wegnummering werd in Saskatchewan in de jaren '20 ingevoerd. Bijna alle wegen waren destijds onverhard. Het wegennet volgde dat van het Dominion Land Survey van 1887, die het zuiden van Saskatchewan in een grid opdeelde van 2 bij 2 mijl. Binnen het grid werd ruimte vrijgehouden voor de zogenaamde "road allowance", een corridor van 66 voet (20 meter) breed in het grid voor de aanleg van wegen die het agrarische land moesten ontsluiten. Tot eind jaren '30 was dit het wegennet van Saskatchewan, wat betekende dat verkeer altijd links of rechts af moest slaan om een diagonale route af te leggen. De Dust Bowl of "Dirty Thirties" trof Saskatchewan hard, tot eind jaren '30 was er nauwelijks gemotoriseerd verkeer, veel auto's werden getrokken door paarden omdat er geen geld was voor brandstof.

In de periode 1939-1940 is begonnen met het asfalteren van de eerste wegen buiten de steden. Met name de Highway 1 is toen aangelegd als doorgaande oost-westroute door het zuiden van Saskatchewan, die niet de historische road allowances volgde, maar grotendeels nieuw tracé betrof. Tot 1950 had Saskatchewan nauwelijks geasfalteerde wegen, het wegennet bestond grotendeels uit zandwegen en de belangrijke verbindingen waren gravelwegen.

In de jaren '50 zijn de resterende hoofdwegen geasfalteerd en in de jaren '60 zijn veel secundaire hoofdwegen geasfalteerd. Veel geasfalteerde wegen betroffen de oude gravel- en zandwegen. In de jaren '70 is begonnen met het verdubbelen "twinning" van de Trans-Canada Highway en de Highway 11 tussen Regina en Saskatoon. Tevens zijn in de jaren '70 enkele nieuwe tracé's aangelegd die schuin door het gridpatroon van de DLS liepen, om zo afstanden en reistijden te verkorten. Tegen eind jaren '70 waren bijna alle hoofdwegen geasfalteerd.

Een voordeel van het Dominion Land Survey van 1887 was dat er aparte gridvakken werden gereserveerd voor latere dorpen. Deze lagen langs de road allowances. Met de ontwikkeling van de dorpen en wegen betekende dit dat alle dorpen langs, in plaats van aan de hoofdwegen lagen. Dit is een belangrijk verschil met het Midwesten van de Verenigde Staten, waar de wegen direct door de centra van de dorpen lopen. Derhalve hoefden in Saskatchewan bijna geen rondwegen aangelegd te worden, behalve bij de paar grotere steden die groter groeiden dan een gridvak.

In de periode 2017-2022 zijn 57 sets van inhaalstroken aangelegd op diverse enkelbaans provincial highways in Saskatchewan.[4] Dit zijn wegen waar verkeer langere afstanden op aflegt maar waar de verkeersintensiteiten niet hoog genoeg zijn om een volledige uitbouw naar 2x2 rijstroken te rechtvaardigen.

Toekomst

Regina en Saskatoon behoren tot de 5 snelstgroeiende steden in Canada. Saskatchewan heeft ook consistent de laagste werkloosheid in Canada. Daarom zijn voor Saskatchewan-begrippen grote projecten noodzakelijk.

Winter roads in Saskatchewan

Elke winter wordt circa 280 kilometer winter roads in het noorden van Saskatchewan ontwikkeld. Deze verlopen naar afgelegen gemeenschappen van 'First Nations' en mijnbouwinstallaties. De winter roads worden elke winter door het Ministry of Highways and Infrastructure ontwikkeld. Zodra de muskeg bevroren is wordt gewerkt aan het bouwen van een winter road. De aanleg van ice roads over bevroren meren duurt vaak langer, als het ijs 46 centimeter dik is wordt het ijs schoongemaakt zodat het verder kan aangroeien. Vanaf 76 centimeter dikte mogen vrachtwagens tot 34.500 kg over de ice roads rijden. Meestal duurt het 2 weken vanaf initiële openstelling dat de ice roads de hoogst toelaatbare gewichten bereiken.

Ice roads in Saskatchewan zijn minimaal 45 meter breed, maar bredere ice roads zijn aan te bevelen om te voorkomen dat ze door de winter onder de sneeuw bedekt raken. Hoe breder, hoe beter de ice road. De maximumsnelheid voor alle vrachten van meer dan 7.000 kg is 15 km/h op ice roads. Deze maximumsnelheid wordt gehandhaafd door de politie.[5] De langste winter road loopt vanaf Stony Rapids naar Uranium City nabij het Lake Athabasca. Deze verbindt de highway 964 met de highway 962. Deze laatste is buiten de winter niet te bereiken vanaf de rest van het wegennet in Saskatchewan.

Restricties

Saskatchewan heeft een zeer uitgebreid netwerk van geasfalteerde wegen voor het aantal inwoners. Dit komt omdat veel plattelandswegen zijn geasfalteerd om ze stofvrij te laten zijn. Deze asfaltwegen zijn niet van hoge kwaliteit. Daardoor gelden in het voorjaar op veel wegen een gewichtsbeperking voor vrachtwagens. Doordat de sneeuw en bodem smelt wordt de bodem zacht en kunnen deze wegen vervormen. Het maximumgewicht is ook afhankelijk van het aantal assen en het type band. Voor reguliere vrachtwagens kan het maximaal toegestane gewicht tussen 30 en 38 ton liggen in het voorjaar op sommige wegen (met name op secondary highways).

De reguliere maximaal toelaatbare maximumgewichten verschilt per combinatie en is afhankelijk van de configuratie, aantal assen en de tijd van het jaar. Voor een reguliere trekker met oplegger geldt 40 ton op primary highways (42 ton in de winter). Bij sommige lange combinaties zijn gewichten tot 62,5 ton toegestaan.[6]

Wegnummering

De primaire highways zijn genummerd van 1 t/m 99, alhoewel de nummers boven de 50 vaak ontbreken. Deze primaire highways lopen allemaal in de zuidelijke helft van de provincie, daar waar de prairies zijn. De noordelijkste primaire highways komen tot aan het overgangsgebied tussen de prairies en de bossen. Er lopen geen primaire highways naar het noorden van de provincie, maar wel enkele secundaire wegen. De Highway 2 is de noordelijkste primaire highway van Saskatchewan. Highway 905 is de noordelijkste genummerde weg.

Van de lage nummers zijn de oneven nummers oost-westroutes en even nummers noord-zuidroutes, behalve de Highway 9, die ook noord-zuid loopt. De oost-westroutes zijn vaak even lang als de langste noord-zuidroutes, wat vooral komt omdat de noord-zuidroutes alleen in de zuidelijke helft van de provincie Saskatchewan lopen. De langste highways zijn iets meer dan 700 kilometer lang.

Maximumsnelheid

De maximumsnelheid in Saskatchewan is 50 km/h binnen de bebouwde kom en 80 km/h buiten de bebouwde kom, tenzij anders aangegeven. Op de "twinned highways" met 2x2 rijstroken mag overwegend 110 km/h gereden worden, deze maximumsnelheid werd in 2003 ingevoerd. Voor vrachtwagens gelden geen afwijkende snelheidslimieten.

Verkeersintensiteiten

De verkeersintensiteiten in Saskatchewan zijn laag. De belangrijkste doorgaande wegen tellen 2x2 rijstroken, maar intensiteiten liggen op deze assen zelden hoger dan 6.000 voertuigen per etmaal. De drukste assen zijn de Highway 1 in het zuiden, met 4.500 tot 10.000 voertuigen, met het drukste punt tussen Moose Jaw en Regina. De Highway 11 telt veelal 5.000 tot 6.500 voertuigen tussen Regina en Saskatoon en de Highway 16 telt 5.000 tot 6.000 voertuigen tussen Lloydminster en Saskatoon. Het oostelijk deel van de Highway 16 is met 1.800 tot 2.500 voertuigen aanzienlijk rustiger. Rondom Regina rijden 37.000 voertuigen over de ringweg, het drukste punt van het provinciale wegennet. Circle Drive in Saskatoon is de drukste weg van de provincie met tot 80.000 voertuigen per dag. Ten noorden van de Highway 16 kennen de wegen lage intensiteiten, zelden boven 1.000 voertuigen, behalve rond Prince Albert. Er lopen 3 wegen naar het noorden van Saskatchewan, die allemaal minder dan 100 voertuigen per etmaal tellen.[7]

Alhoewel vaak gedacht wordt dat de rustigste wegen in het onbevolkte noorden liggen, is dit juist niet het geval. De primaire wegen met intensiteiten lager dan 200 voertuigen liggen voornamelijk in het zuiden van Saskatchewan, in het grensgebied van de Verenigde Staten. Dit komt omdat hier meer alternatieve routes zijn, maar plaatsen groter dan een paar honderd inwoners grotendeels ontbreken. In het overgangsgebied van de prairies naar de bossen zijn ook enkele wegen die minder dan 50 voertuigen per dag verwerken. Highway 13 verwerkt in het uiterste zuidwesten van Saskatchewan slechts 20 voertuigen per dag. Highway 34 verwerkt gemiddeld slechts 5 voertuigen bij de Amerikaanse grens.

Referenties

Provincies en territoria van Canada

provincies: AlbertaBritish ColumbiaManitobaNew BrunswickNewfoundland and LabradorNova ScotiaOntarioPrince Edward IslandQuébecSaskatchewan

territoria: Northwest TerritoriesNunavutYukon