Senegal
le Sénégal | |
---|---|
Hoofdstad | Dakar |
Oppervlakte | 196.723 km² |
Inwonertal | 17.196.000 |
Lengte wegennet | 6.569 km |
Lengte snelwegennet | 212 km[1] |
Eerste snelweg | 2009 |
Benaming snelweg | Autoroute |
Verkeer rijdt | rechts |
Nummerplaatcode | SN |
Senegal (Frans: Sénégal), voluit de Republiek Senegal (Frans: République du Sénégal), is een land in het westen van Afrika. Het land ligt aan de Atlantische Oceaan en telt 17 miljoen inwoners. De hoofdstad is het bekende Dakar en Senegal is circa 5 keer zo groot als Nederland.
Inleiding
Geografie
Senegal beslaat het westelijkste deel van het vasteland van Afrika. Het grenst in het noorden aan Mauritanië, in het oosten aan Mali en in het zuiden aan Guinea en Guinea-Bissau. Midden in Senegal ligt het langwerpige land Gambia. De hoofdstad Dakar ligt in het westen van het land op een schiereiland dat de Atlantische Oceaan insteekt. Het land meet maximaal 600 kilometer van west naar oost en 440 kilometer van noord naar zuid.
Het land is een overgangsgebied van de Sahara naar de tropische wouden in het zuiden en valt grotendeels onder de Sahelzone. Belangrijke rivieren zijn de Sénégal en Gambia. Het land is over het algemeen vlak, met een naamloze top op 584 meter als hoogste punt.
Senegal heeft een tropisch klimaat, met neerslag die naar het zuiden toeneemt. Er is sprake van een droog en nat seizoen. De gemiddelde maximumtemperatuur in Dakar varieert van 25 °C in de winter tot 31 °C in de zomer. Er valt circa 400 mm neerslag, grotendeels in de periode van juli tot en met september.
Demografie
Het land groeide van circa 3 miljoen inwoners in 1960 naar 10 miljoen rond 2005. Sindsdien is het verder gegroeid naar circa 17 miljoen inwoners. Met afstand de grootste stad is de hoofdstad Dakar die circa 1 miljoen inwoners telt, met 2,5 miljoen inwoners in het stedelijk gebied. De tweede stad is Touba met ruim 750.000 inwoners. Daarnaast zijn er nog 8 steden die tussen 100.000 en 300.000 inwoners tellen. Senegal is daardoor enigszins verstedelijkt, maar heeft ook nog een omvangrijke rurale bevolking.
Het land bestaat uit diverse etniciteiten en meerdere talen worden op grotere schaal gesproken. Het Frans is de officiële taal en wordt door de meeste mensen gesproken die onderwijs hebben genoten. Daarnaast zijn er tal van inheemse talen, waarvan het Wolof, Pulaar en Serer als lingua franca gelden.
Economie
Senegal geldt als één van de meer ontwikkelde landen in West-Afrika. De export van het land bestaat uit olie, mijnbouwproducten en landbouwproducten, maar geen van de sectoren is echt dominant. Het heeft daardoor een relatief diverse economie. Het toerisme speelt een bescheiden rol, de meeste toeristen gaan naar Gambia vanwege de taal.
Geschiedenis
Inheemse koninkrijken hadden de macht in het gebied, met name invloed van koninkrijken in het oosten was groot, uit Ghana en Mali. Midden 15e eeuw kwamen Portugezen als eerste Europeanen aan op de Senegalese kust. Diverse Europese landen dreven handel aan de kust van Senegal. Pas midden 19e eeuw begonnen de Fransen ook het binnenland van Senegal te koloniseren. De Fransen bouwden diverse spoorlijnen in het gebied. In 1902 werd Dakar de hoofdstad van Frans West-Afrika.
Senegal werd in 1960 onafhankelijk van Frankrijk, de eerste president was Léopold Sédar Senghor, die tot 1980 aan de macht was. Tussen 1982 en 1989 was er sprake van de confederatie Senegambia, met buurland Gambia. Abdou Diouf was president voor nog eens bijna 20 jaar, tot 2000. Ondanks de langdurige presidentschappen van de 20e eeuw was Senegal een stabiel land. Het wordt gezien als één van de meer succesvolle democratieën in post-koloniaal Afrika.
Wegennet
Senegal beschikt over een netwerk van 16.481 kilometer geclassificeerde wegen, waarvan 5.946 kilometer routes nationales (65% verhard), 3.849 kilometer routes régionales (11% verhard), 5.289 kilometer routes départementales (8% verhard) en 1.396 kilometer voirie urbaine (17% verhard). Het totale verharde wegennet bedraagt 6.569 kilometer.[2]
Het wegennet van Senegal is uitgebreid en voor West-Afrikaanse begrippen relatief goed onderhouden, verharde wegen bedienen alle plaatsen van belang en alle uithoeken van het land. De routes nationales vormen de hoofdwegen, met internationale verbindingen naar Mali en Mauritanië. De verbindingen naar Guinea-Bissau en Guinea zijn minder, met enkel secundaire wegen. Het wegennet van Gambia is geïntegreerd met dat van Senegal, omdat de kortste routes voor noord-zuidverkeer in Senegal door Gambia lopen. Sinds 2019 is er een brug over de Gambia in Gambia, zodat verkeer naar het zuiden van Senegal geen veerdienst meer vereist. Oorspronkelijk was de Gambia River een groot obstakel voor noord-zuidverkeer. Eénzelfde probleem geldt voor de rivier de Sénégal, waar geen brug over is. Verbindingen met Mauritanië gaan hier per veerdienst. De eerste brug over de rivier de Sénégal zit in de N1, op de grens met Mali.
Autosnelwegen in Senegal
Senegal heeft twee autosnelwegen, de A1 van Dakar naar M'Bour en de A2 splitst daar vanaf naar Touba. Een derde autosnelweg naar Saint-Louis in het noorden van Senegal is gepland. De autosnelwegen van Senegal zijn modern, vergelijkbaar met het ontwerp van autoroutes in Frankrijk, zowel qua tracé, alignement en aansluiting, alsmede bewegwijzering, afritnummering en bebakening. De autosnelwegen zijn tolwegen.
Geschiedenis
De koloniale tijd
Onder Frans koloniaal bestuur is het wegennet van Senegal ontwikkeld, waarbij al de structuur werd gelegd voor het hedendaagse netwerk van routes nationales. Het netwerk van geasfalteerde wegen was buiten de regio Dakar echter tot de laatste jaren van de koloniale periode relatief beperkt. De belangrijkste asfaltweg in 1957 verliep van Dakar naar Thiès en een afsplitsing daarvan naar Kaolack en nabij de grens met Gambia. Ook was er in het zuiden van Senegal een verharde weg van Ziguinchor noordoostwaarts tot nabij de grens met Gambia. Ten westen van Kolda was ook een geasfalteerde weg. Ook relatief goed ontwikkeld was de all-weather road van Dakar naar Saint-Louis.[3]
Toen Senegal in 1960 onafhankelijk werd had het relatief goede economische indicatoren. Omdat Dakar de hoofdstad was van de federatie Afrique-Occidentale française (AOF) was het de belangrijkste stad en handelscentrum van de Franse kolonies in West-Afrika. Daardoor had Senegal een hogere levensstandaard dan elders in West-Afrika, maar tegelijkertijd werd de rol van Dakar na onafhankelijkheid enigszins gereduceerd. In 1969 werd vastgesteld dat het inkomen per inwoner op $ 200 per jaar lag, substantieel hoger dan de meeste andere Afrikaanse landen ten zuiden van de Sahara. Bij onafhankelijkheid in 1960 had Senegal bijna 1.000 kilometer geasfalteerde weg.
Snelle wegenbouw na onafhankelijkheid
In het eerste decennium van onafhankelijkheid, de jaren '60, werd de nadruk gelegd op de bouw van geasfalteerde wegen, vooral de upgrade van bestaande koloniale pistes. In het westen van Senegal is in relatief korte tijd een vrij uitgebreid netwerk van geasfalteerde wegen ontwikkeld, waarvan de weg van Dakar naar Saint-Louis het belangrijkste was, maar ook van Thiès naar Dahra in de Sahelzone. Ook werd een tweede verharde weg van Kaolack naar de grens met Gambia richting de veerdienst naar Banjul aangelegd. Tussen 1960 en 1965 verdubbelde het netwerk van verharde wegen naar circa 1.800 kilometer.
In 1970 werd vastgesteld dat Senegal een relatief uitgebreid en goed onderhouden wegennet had. Indertijd besloeg het wegennet 9.000 kilometer, waarvan 2.000 kilometer was geasfalteerd. Dit was 10 keer zo veel als veel andere voormalige Franse kolonies in West-Afrika in die tijd. Het aantal motorvoertuigen was ook substantieel groter dan in de meeste andere landen in West-Afrika.[4] Het geasfalteerde wegennet was echter beperkt tot het westen en zuidwesten van Senegal, de hele oostelijke helft van het land had voor 1970 nog geen geasfalteerde wegen.
De bouw van nieuwe verharde wegen lag in de periode 1965-1975 op een wat lager tempo, maar versnelde vanaf midden jaren '70 , in de periode 1973-1981 werd circa 1.300 kilometer geasfalteerde weg aangelegd. In deze periode werd het verharde wegennet uitgebreid tot bijna alle routes nationales. Het tempo van het verharden van wegen zakte na 1985 behoorlijk in, mede omdat alle plaatsen van betekenis inmiddels verbonden waren via verharde wegen.
Wegenbouw in de 21e eeuw
De bouw van nieuwe verharde wegen bereikte een dieptepunt begin jaren 2000. In 2002 had Senegal 4.559 kilometer geasfalteerde weg, wat groeide naar 5.305 kilometer in 2010 en 5.956 kilometer in 2020.[5]
Sinds 2008 heeft Senegal zijn eerste autosnelweg, de Autoroute door Dakar met het nummer A1.[6] Dit is onderdeel van een groter project om een snelweg vanaf Dakar naar het oosten te bouwen, zodat verkeer wat de stad in wil, niet meer over drukke gelijkvloerse wegen hoeft. De snelweg is modern en telt 2x3 rijstroken. Tevens is het expreswegennet naar de luchthaven opgewaardeerd, zodat er in totaal 20 kilometer snelweg in Dakar ligt. Sinds 2018 ligt er een autosnelweg verder van Dakar naar Touba in het binnenland. In 2021 begon de bouw van de eerste brug tussen Senegal en Mauritanië bij Rosso.[7] In 2022 is een lening verstrekt voor de bouw van een autosnelweg van Dakar naar Saint-Louis.[8]
Hoofdwegennet
Het hoofdwegennet van Senegal wordt gevormd door routes nationales, dit zijn veelal enkelbaans wegen in variabele mate van onderhoud. Recenter onderhouden of aangelegde routes nationales hebben een vergelijkbaar ontwerp als in Frankrijk. Alle grotere plaatsen zijn via verharde wegen te bereiken. Ook alle belangrijke grensovergangen zijn via verharde wegen te bereiken. Het wegennet is dichter in het westen en dunner in het noorden, oosten en zuidoosten van Senegal. Met name in de Sahelzone in het midden, oosten en noorden van Senegal is het wegennet nog weinig ontwikkeld en zijn routes nationales nog zandwegen, soms niet meer dan pistes: sporen in het zand.
Autoroutes & routes nationales in Senegal |
---|
N1 • N2 • N3 • N4 • N5 • N6 • N7 • N8 • N9 • N10 • N11 • N12 • N13 • N14 • N15 • N16 • N17 |
Wegbeheer
De nationale wegbeheerder is de Agence des Travaux et de Gestion des Routes (AGEROUTE).[9]
Tolwegen
In Senegal moet tol betaald worden op de autoroutes. Ook is er een tolbrug bij Foundiougne.[10]
Wegnummering
Het wegennet bestaat uit routes nationales, routes régionales en routes départementales, afgekort met de prefix N, R en D. Deze zijn in een nationaal systeem genummerd. De routes nationales zijn genummerd van N1 t/m N17. Daarnaast zijn er een hele serie aftakkingen per N-nummer als een 'bis' route genummerd, bijvoorbeeld de N2 heeft 13 bis-nummers (N2B1, N2B2, etc.)
De oorspronkelijke wegnummering is in 1974 ingevoerd en verliep van de N1 t/m N7, maar in 2012 is de wegnummering uitgebreid tot N17.[11][12] Een behoorlijk deel van de routes tussen N8 en N17 waren toen nog onverhard, en zijn in de tien jaar nadien maar gedeeltelijk opgewaardeerd. Met name de hogere nummers waren in 2022 nog grotendeels of geheel onverhard.
Lijst van routes nationales
# | No. | route | lengte |
---|---|---|---|
N1 | Dakar - Kaolack - Tambacounda - Kidira - grens Mali | 642 km | |
N2 | Diamniado - Thiès - Saint-Louis - Dagana - Ourossogui - Bakel - Kidira | 831 km | |
N3 | Thiès - Touba - Dahra - Matam | 470 km | |
N4 | Diourbel - Kaolack - Keur Ayib < Gambia > Sénoba - Bignona - Ziguinchor - Mpack - grens Guinea-Bissau | 362 km | |
N5 | Kaolack - Karang < Gambia > Séléty - Bignona | 244 km | |
N6 | Tambacounda - Kolda - Ziguinchor - Nyikine | 491 km | |
N7 | Matam - Tambacounda - Kédougou - Falémé - grens Mali | 603 km | |
N8 | Rufisque - Mboro - Lompoul - Saint-Louis | 185 km | |
N9 | Passy - Fatick - Bambey - Mékhé - Fass Boye | 186 km | |
N10 | Fatick - Diourbel - Darou Mousty | 84 km | |
N11 | Kaffrine - Touba - Ouarack | 185 km | |
N12 | Kolda - Sitaba - Kamoya - Ndieba | 165 km | |
N13 | Kédougou - Salémata - Ebarack - grens Guinea | 113 km | |
N14 | Saldé - Ngoui - Linguère - Touba - Maka Gouye - grens Gambia | 343 km | |
N15 | Mbacké - Tièl - Vélingara Ferlo - Tiodor du Ferlo | 203 km | |
N16 | Koumpentoum - Vélingara - Linguère | 208 km | |
N17 | Damantan - Dienoun Diala - Goudiri - Bakel | 250 km |
Bewegwijzering
De bewegwijzering is naar Frans model, zoals gebruikelijk in West-Afrika. De bewegwijzering op autosnelwegen is tot in detail exact hetzelfde in Frankrijk, inclusief kleurstellingen, lettertype, pijlen en antennes voor bewegwijzering in de middenberm. De in Europa gebruikelijke verkeersborden worden gebruikt.
Maximumsnelheid
wegtype | Vmax |
---|---|
De maximumsnelheid is vastgesteld in de Code de la Route.[13] In de wegcode van 2004 werd onderscheid gemaakt tussen route nationale en autoroute (110 km/h) en route départementale (90 km/h). Er werd in de wegcode van 2004 geen maximumsnelheid voor binnen de bebouwde kom vastgesteld.
Referenties
- ↑ 01-01-2023
- ↑ Répartition du réseau routier classé par catégorie | ageroute.sn
- ↑ Décloisonner le transport et les communications - Les infrastructures de transport terrestre dans le Sénégal des années 1950. | books.openedition.org
- ↑ Senegal - Highway Project (English) | worldbank.org
- ↑ Evolution du reseau routier | ageroute.sn
- ↑ Autoroute Dakar-Diamniadio.com
- ↑ Le Sénégal et la Mauritanie lancent le projet de construction du pont de Rosso | rfi.fr
- ↑ Senegal: African Development Bank to invest over €166 million in construction of highway to open up the country’s north | afdb.org
- ↑ www.ageroute.sn
- ↑ Grand pont à péage de Foundiougne : les passages vont devenir payants dès le 1er février | pressafrik.com
- ↑ RESEAU ROUTIER DU SENEGAL | mittd.gouv.sn
- ↑ Décret No 2012-1440 Portant classification du réseau routier national | projectoneinternational.com
- ↑ CODE DE LA ROUTE | sec.gouv.sn
Wegen van Afrika |
---|
Algerije • Angola • Benin • Botswana • Burkina Faso • Burundi • Centraal-Afrikaanse Republiek • Comoren • Democratische Republiek Congo • Republiek Congo • Djibouti • Egypte • Equatoriaal Guinea • Eritrea • Ethiopië • Gabon • Gambia • Ghana • Guinea • Guinea-Bissau • Ivoorkust • Kaapverdië • Kameroen • Kenia • Lesotho • Liberia • Libië • Madagaskar • Malawi • Mali • Marokko • Mauritanië • Mauritius • Mozambique • Namibië • Niger • Nigeria • Rwanda • São Tomé en Príncipe • Senegal • Seychellen • Sierra Leone • Somalië • Sudan • Swaziland • Tanzania • Togo • Tsjaad • Tunesië • Uganda • Westelijke Sahara • Zambia • Zimbabwe • Zuid-Afrika • Zuid-Sudan |