State Route 8 in Connecticut
| |||
|---|---|---|---|
| |||
| SR-8 | |||
| Begin | Bridgeport | ||
| Einde | Robertsville | ||
| Lengte | 67 mi | ||
| Lengte | 108 km | ||
| |||
De State Route 8 of SR-8 is een state route in de Amerikaanse staat Connecticut. De weg vormt een noord-zuidverbinding in het westen van de staat en is grotendeels een freeway. De route is 108 kilometer lang.
Routebeschrijving
De snelweg begint in de grotere stad Bridgeport, aan de Interstate 95. De weg loopt dan met 2x3 rijstroken naar het noordoosten en is via de I-84 een alternatieve route vanaf New York richting Hartford voor de I-95/I-91 of de Wilbur Cross Parkway. Aan de noordkant van Bridgeport slaat de SR-25 af richting Danbury, terwijl de SR-8 rechtdoor gaat richting het noorden. De snelweg versmalt dan naar 2x2 rijstroken en kruist de Merritt Parkway, de parallelle snelweg vanaf New York richting Hartford van de I-95. De snelweg telt verder naar het noorden weer 2x3 rijstroken en komt door verstedelijkt gebied. Men steekt dan de rivier de Housatonic over en komt dan in een iets minder dichtbebouwd gebied, met veel bos en kleine suburbs. Noordelijker versmalt de weg weer naar 2x2 rijstroken. De snelweg loopt hier samen met de rivier de Naugatuck. Dit gebied is heuvelachtig met kleine rotswanden. Men bereikt dan de stad Waterbury, die 108.000 inwoners telt. Via een groot knooppunt kruist men de Interstate 84, de snelweg vanaf Scranton naar Hartford. Na Waterbury vervolgt de SR-8 zijn route door heuvelachtig gebied met van tijd tot tijd dorpen die aan elkaar gegroeid zijn. De laatste grotere plaats is Torrington, waarna in Winsted ter hoogte van de US 44 de weg overgaat in een gewone hoofdweg naar de grens met Massachusetts.
Geschiedenis
De weg bestond al van 1801 tot 1862 als een tolweg. In 1959 opende het eerste deel van de snelweg tussen Shelton en Seymour, dat een brug over de Housatonic River uit 1951 omvat. In 1968 opende het deel door Waterbury voor het verkeer, in 1970 volgde het deel door Torrington en in 1972 het zuidelijkste deel in Bridgeport.
Lange tijd waren er echter twee ontbrekende schakels. Na 1970 werd de invloed van anti-snelweggroeperingen in de politiek groter, waardoor de aanleg van nieuwe snelwegen vrijwel volledig stil kwam te liggen. Tussen Bridgeport en Waterbury ontbraken echter nog twee delen. Het noordelijke deel tussen Seymour en Naugatuck werd uiteindelijk in 1982 opengesteld, gevolgd door het zuidelijke deel tussen Bridgeport en Seymour in 1983, waarmee de snelweg in de huidige vorm voltooid was.
Openstellingsgeschiedenis
| Van | Naar | Lengte | Datum |
|---|---|---|---|
| Exit 13 Shelton | Exit 19 Seymour | 7 km | 00-00-1959 |
| Exit 26 Naugatuck | Exit 29 Platts Mill Rd | 3 km | 00-00-1960 |
| Exit 19 Ansonia | Exit 22 Seymour | 5 km | 00-00-1962 |
| Exit 29 Platts Mill Rd | Exit 39 Thomaston | 20 km | 00-00-1968 |
| Exit 42 Harwinton | Exit 47 Winsted | 18 km | 00-00-1970 |
| Exit 1 I-95 Bridgeport | Exit 6 CT-25 Bridgeport | 7 km | 00-00-1972 |
| Exit 22 Seymour | Exit 26 Naugatuck | 11 km | 00-00-1982 |
| Exit 6 CT-25 Bridgeport | Exit 13 Shelton | 12 km | 00-00-1983 |
Verkeersintensiteiten
Dagelijks rijden 81.000 tot 102.000 voertuigen in Bridgeport, daarna dalend naar 57.000 tot 82.000 voertuigen verder richting Waterbury. Het rustigste punt ligt ten noorden van Seymour met 42.000 voertuigen. Dit stijgt naar maximaal 77.000 voertuigen in Waterbury. Door Torrington reden 22.000 voertuigen. Dit daalt naar 11.000 voertuigen bij het einde van de snelweg in Winsted.