Suriname

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Suriname
Hoofdstad Paramaribo
Oppervlakte 163.821 km²
Inwonertal 567.000
Lengte wegennet 4.350 km
Lengte snelwegennet 9,6 km
Eerste snelweg 2020
Benaming snelweg Autosnelweg
Verkeer rijdt links
Nummerplaatcode SME

Suriname (Nederlands: Republiek Suriname) is een klein land in Zuid-Amerika. Het land telt 592.000 inwoners (2017) en de hoofdstad is Paramaribo. Het land is ongeveer 4 keer zo groot als Nederland.

Inleiding

Geografie

Suriname is het kleinste land van Zuid-Amerika en ligt aan de noordkust aan de Atlantische Oceaan. In het westen grenst het aan Guyana, in het zuiden aan Brazilië en in het oosten aan Frankrijk (Frans-Guyana). Het land meet circa 450 kilometer van noord naar zuid en 450 kilometer van west naar oost. Een groot deel van het land bestaat uit ontoegankelijk tropisch regenwoud. Het meeste land ligt niet veel hoger dan 200 meter boven zeeniveau, maar in de Wilhelmina Mountains in het zuidwesten liggen wat geïsoleerde hogere bergruggen, waarvan de 1.280 meter hoge Julianatop het hoogste punt is. In het binnenland ligt het grote Brokopondo-stuwmeer. Alleen de noordelijke kustregio kent gecultiveerde gebieden. Suriname kent een tropisch regenwoudklimaat, het is het hele jaar door tussen 30 en 33°C. Er valt ruim 2.200 mm regen per jaar, de meeste neerslag valt van april tot augustus, september en oktober zijn de droogste maanden.

Demografie

Suriname heeft iets meer dan een half miljoen inwoners, het is het minst bevolkte land van Zuid-Amerika. De Surinaamse bevolking is zeer divers. De oorspronkelijke inheemse bevolking maakt tegenwoordig minder dan 4% van de bevolking uit. De grootste groep zijn Indiërs die in de 19e eeuw als contractarbeiders naar Suriname kwamen om op de plantages te werken. Zij vormen ruim een kwart van de bevolking. Ruim 20% van de bevolking zijn van Afrikaanse afkomst, hun voorouders kwamen als slaven uit Afrika. Ongeveer 16% van de bevolking wordt gevormd door Creolen, een mix van hoofdzakelijk Afrikanen en Europeanen. Daarnaast vormen Javanen met 14% ook een grote bevolkingsgroep. Europeanen maken tegenwoordig amper 1% van de bevolking uit.

Ongeveer 90% van de Surinamers woont in de kustregio. De hoofdstad Paramaribo is de enige grotere stad en telt bijna de helft van alle Surinamers. Paramaribo telt 224.000 inwoners, de enige andere plaatsen met meer dan 10.000 inwoners zijn Lelydorp (18.000) en Nieuw Nickerie (13.000). Van de 10 grootste plaatsen in Suriname tellen er maar 4 meer dan 5.000 inwoners. In Suriname is het Nederlands de enige officiële taal. Immigrantentalen worden vaak als tweede of derde taal gesproken.

Economie

De economie van Suriname is grotendeels gebaseerd op mijnbouw en landbouw. De export van bauxiet is een belangrijke inkomstenbron voor de overheid, daarnaast zijn olie en goud belangrijke mijnbouwproducten. Ook exporteert het land landbouwproducten zoals bananen en rijst. Het toerisme speelt een toenemende rol in de Surinaamse economie, met name eco-toerisme in het tropisch regenwoud. Het BNP per inwoner is echter betrekkelijk laag, maar hoger dan buurland Guyana. Van oudsher was Suriname afhankelijk van ontwikkelingshulp van Nederland. In de jaren 90 raakte de economie in het slop door slecht overheidsbeleid en een ongunstig zakenklimaat. Vanaf 2020 werden grote olievoorraden ontdekt voor de kust van Suriname en Guyana.[1]

Geschiedenis

In de 16e eeuw trokken Europese verkenners langs de kust van dit deel van Zuid-Amerika en stichtten er vanaf de 17e eeuw plantages. In 1667 ruilden de Nederlanders de stad Nieuw-Amsterdam (New York City) met de Engelsen voor Suriname, omdat Suriname in die tijd waardevoller was. De Nederlandse kolonie was erg afhankelijk van Afrikaanse slaven om de plantages te runnen. In 1863 werd de slavernij afgeschaft. Het gebrek aan personeel voor de plantages werd toen opgelost met contractarbeiders uit Indonesië en India. Dit leidde tot de zeer diverse demografie van Suriname, waar afstammelingen van slaven en contractarbeiders het grootste deel van de bevolking uitmaken.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Suriname met toestemming van de Nederlandse regering in ballingschap bezet door de Verenigde Staten om de bauxietmijnen veilig te stellen. In 1954 werd Suriname één van de landen binnen het Koninkrijk der Nederlanden. In 1975 werd Suriname onafhankelijk. De onzekere toekomst als onafhankelijk land zetten veel Surinamers ertoe om te migreren naar Nederland voor en vlak na onafhankelijkheid. In 1980 volgde een staatsgreep en ontstond een dictatuur onder Dési Bouterse. De macht van Bouterse begon in de jaren '90 af te nemen, maar hij kwam in 2010 opnieuw aan de macht.

Wegennet

De Jules Wijdenboschbrug in Paramaribo.
Een wegwijzer in Paramaribo.

In Suriname rijdt men links. Het is niet geheel duidelijk waar dit gebruik vandaan komt, in Zuid-Amerika rijdt iedereen behalve in Suriname en Guyana rechts. Het meest waarschijnlijk is dat Suriname, dat sinds de 17e eeuw door Britten en Nederlanders gekoloniseerd werd, de ongeschreven regels voor het landverkeer overnam uit de moederlanden. In zowel Nederland als in het Verenigd Koninkrijk was links rijden de regel. Tijdens de Britse overheersing van 1804 tot 1815 voerden de Britten formeel het linksverkeer in. Pas in 1906 werd in Nederland het rechtsverkeer formeel ingevoerd. De Nederlandse kolonies waar linksverkeer heerste bleven links rijden, waaronder zowel Suriname als Nederlands Indië. Er is geen doorgaande vaste wegverbinding met de omliggende landen waar rechts wordt gereden. Dat maakt dat er geen noodzaak is om de situatie van het linksverkeer te veranderen. De meeste auto's in Suriname zijn dan ook uit het Verenigd Koninkrijk en Japan geïmporteerd.

Een groot deel van de bevolking is geconcentreerd in en rond Paramaribo, met een zeer dunbevolkt binnenland. Een gevolg is dat het wegennet van Suriname erg beperkt is. Er zijn een aantal hoofdwegen, waarvan circa 1.200 kilometer verhard is. Er is 1 "autosnelweg" in Suriname, de Dési Delano Bouterse Highway. Deze snelweg loopt van de Afobakaweg (ook bekend als Martin Luther King Highway) bij Pawakka, via Plantage Hanover naar vliegveld Zanderij. Deze snelweg zal de route van Paramaribo naar het Vliegveld en het binnenland een stuk sneller maken. Verder zijn er in Paramaribo een aantal 2x2 wegen.

De East-Westlink (oost-westverbinding) is een cruciale oost-westroute vanaf de grens met Frans-Guyana tot aan de grens met Guyana, via Paramaribo. De grens met Frans-Guyana wordt gevormd door de rivier de Marowijne, hierover is geen brug, maar er gaat wel een veerdienst. Aan de Franse zijde gaat de N1 verder naar Cayenne. De oost-westverbinding kent ook twee belangrijke bruggen: de 1.500 meter lange Jules Wijdenboschbrug over de Surinamerivier in Paramaribo die in 2000 opende en de Coppenamebrug over de Coppenamerivier bij Jenny. Deze brug opende in 1999. De Corantijnrivier vormt de grens met Guyana. Hier is eveneens geen brug, maar er varen wel veerdiensten van South Drain naar Moleson Creek.

Vanuit Paramaribo loopt een verharde weg naar het op 40 kilometer naar het zuiden gelegen Paramaribo-Zanderij International Airport. Deze weg loopt verder naar het zuidwesten, naar het Brokopondomeer. Buiten de Oost-westverbinding, wegen rond Paramaribo, Nickerie, Moengo en de weg naar de luchthaven zijn er geen verharde wegen in Suriname. Er loopt geen weg naar Brazilië.

Maximumsnelheden

wegtype Vmax

Op onverharde wegen buiten de bebouwde kom geldt veelal een maximumsnelheid van 40 km/u. Voor voertuigen anders dan personenauto's en motoren geldt buiten de bebouwde kom 60 km/u. Voor bromfietsen geldt binnen de bebouwde kom en op onverharde wegen daarbuiten een maximumsnelheid van 30 km/u. Op overige wegen buiten de kom mogen zij 40 km/u.[2]

Wegnummering

Er is geen wegnummering in Suriname.

Bewegwijzering

De bewegwijzering is spaarzaam en vaak naar Nederlands model. Ook verkeersborden zijn naar Nederlands model. Echter begint het nu vaker voor te komen dat Suriname eigen bewegwijzering ontwikkelt. Deze nieuwe borden hebben geen echte stijl of vast ontwerp.

Referenties

Wegen van Zuid-Amerika

ArgentiniëBoliviaBraziliëChiliColombiaEcuadorGuyanaParaguayPeruSurinameUruguayVenezuela