Tohoku Expressway (Japan)
| |||
|---|---|---|---|
| |||
| |||
| E4 | |||
| Begin | Tokyo | ||
| Einde | Aomori | ||
| Lengte | 680 km | ||
| |||
De Tōhoku Expressway (Japans: 東北自動車道, Tōhoku Jidōsha-dō), genummerd als de E4, is een expressway in Japan. De tolweg vormt een lange noord-zuidroute over het eiland Honshu, vanaf de agglomeratie Tokyo via grote steden als Fukushima en Sendai naar het uiterste noorden van het eiland, waar de snelweg zich splitst in een tak naar Aomori en een tak naar Hachinohe. De route is in totaal 680 kilometer lang, en is daarmee de langste snelweg van Japan.
Routebeschrijving
Tokyo Metropolis
De snelweg begint op het knooppunt Kawaguchi net ten noorden van Tokyo aan de Tokyo Gaikan Expressway, de ringweg van Tokyo. Dit knooppunt is vrij complex en bestaat uit een OWN en HWN knooppunt boven op elkaar. De snelweg telt dan 2x3 rijstroken met parallel 2 rijstroken per richting. Men komt dan door de stad Kawaguchi die 488.000 inwoners telt. Men komt dan door de zuidelijke steden van Saitama die 1.182.000 inwoners telt. Saitama is daarmee op dezelfde manier opgebouwd als Tokyo, het bestaat uit diverse "wijken" die als stad bestuurd worden. Na de rivier de Tone komt men in de prefectuur Gunma, waar men langs de stad Tatebayashi komt. Daarna volgt de prefectuur Tochigi en telt de snelweg nog steeds 2x3 rijstroken. Het stedelijk gebied is hier niet langer aaneengesloten maar bestaat uit verstedelijkt platteland met enkele grotere kernen. Men is dan al 80 kilometer van het centrum van Tokyo verwijderd.
Centraal & noordelijk Honshu
Bij knooppunt Tochigi-Tsuga volgt de aansluiting met de Kita-Kanto Expressway, de snelweg naar Mito, de route daarvan is echter nog niet voltooid. Men bereikt daarna de grote stad Utsunomiya die 505.000 inwoners telt. Daarna volgt het knooppunt Utsunomiya, waar de Nikko Utsonomiya Road afslaat naar het westen, richting Imaichi in de Japanse Alpen. Na 103 kilometer snelweg met 2x3 rijstroken versmalt de weg dan naar 2x2 rijstroken. Het gebied wordt hier langzamerhand wat heuvelachtiger en voorlopig komt men ook even niet langs grote steden. Naar het westen liggen de Japanse Alpen die vanaf de snelweg zichtbaar zijn. Het aantal afslagen op de route is vrij beperkt, zoals gebruikelijk bij tolwegen. Zo'n 100 kilometer daarna bereikt men de grotere stad Koriyama, die 339.000 inwoners telt. Bij het knooppunt Koriyama kruist men de Ban-etsu Expressway, de snelweg van Onahama aan de oostkust naar Niigata aan de westkust, zodoende een oost-westverbinding vormend. Een eind na Koriyama komt men langs de stad Fukushima, die 291.000 inwoners telt. Hier loopt de snelweg met een boog omheen. Men is dan inmiddels in een dal terecht gekomen met aan weerszijden niet al te hoge bergen. De snelweg zelf blijft echter vrij vlak.
Bij het knooppunt Murata kruist men de Yamagata Expressway, de snelweg naar Yamagata, een vrij geïsoleerde stad in het binnenland van Honshu. Niet ver daarna bereikt men de agglomeratie Sendai, de grootste stad sinds Tokyo met ruim een miljoen inwoners. Bij het knooppunt Sendai-minami slaat de Sendai-Nanbu Road af die naar het oosten van Sendai loopt. Sendai is een grote stad die Amerikaans aandoet met grote suburbs. Rondom de stad telt de Tohoku Expressway gewoon 2x2 rijstroken. Bij knooppunt Miyagi eindigt in de toekomst de Joban Expressway, die ook uit Tokyo komt, maar langs de oostkust loopt.
Ten noorden van Sendai blijft de route licht heuvelachtig met vrij veel bos, maar ook weilanden. Men komt vooral langs kleinere stadjes. Bij knooppunt Kitakami slaat de Akita Expressway af, die naar Akita aan de westkust van Honshu loopt. Niet ver daarna volgt knooppunt Hanamaki, vanwaar de Kamaishi Expressway naar Tsuchisawa loopt, en niet zo lang is. Men volgt dan de loop van de rivier de Kitakami naar het noorden. Men komt dan langs de stad Morioka die 287.000 inwoners telt. Naar het westen ligt Mount Iwate, die vanaf de snelweg prominent zichtbaar is. De snelweg loopt langs de voet van de 2 kilometer hoge berg. Het gebied rondom de snelweg wordt ook steeds bergachtiger en het vlakke is er wel vanaf. Bij knooppunt Ashiro slaat de Hachinohe Expressway af naar de gelijknamige stad in het noordoosten van Honshu. De Tohoku Expressway slaat hier af naar het noordwesten, richting Aomori. De snelweg stijgt hier wat, maar komt niet echt hoog. Men komt dan in de prefectuur Akita, waarna de snelweg stijgt tot zo'n 500 meter op de grens met de prefectuur Aomori, de noordelijkste op het eiland Honshu. Men komt langs de stad Hirosaki, waarna men het einddoel, de 315.000 inwoners tellende stad Aomori. Vanaf hier kan men verder via onderliggend wegennet naar de treintunnel naar het eiland Hokkaido.
Geschiedenis
De snelweg werd vanaf begin jaren 70 geopend, het eerste deel opende in 1972 ten noorden van Tokyo over 93 kilometer, één van de grootste snelwegopeningen ooit in Japan. Daarna werd de snelweg vrij rap aangelegd, zowel in het zuiden als noorden. Gedurende de jaren 80 werd het middendeel ten zuiden van Sendai opengesteld, en in 1987 was de snelweg voltooid. In de jaren erna is de snelweg geleidelijk verbreed. Het gedeelte tussen Kawaguchi en Utsunomiya is met 103 kilometer het langste snelwegstuk met 2x3 rijstroken in Japan. De rest van de route telt 2x2 rijstroken. Delen van de Tohoku Expressway zijn in 2011 ernstig beschadigd geraakt bij de zwaarste aardbeving ooit in Japan van 9.0 voor de kust bij Sendai, waar de Tohoku Expressway de voornaamste hoogwaardige verbinding vormt.
Openstellingsgeschiedenis
| Van | Naar | Lengte | Datum |
|---|---|---|---|
| Iwatsuki IC | Utsonomiya IC | 93 km | 13-11-1972 |
| Utsonomiya IC | Yaita IC | 17 km | 09-08-1973 |
| Shirakawa IC | Koriyama IC | 46 km | 26-11-1973 |
| Shiroishi IC | Sendai-minami IC | 27 km | 27-11-1973 |
| Yaita IC | Shirakawa IC | 50 km | 20-12-1974 |
| Koriyama IC | Shiroishi IC | 84 km | 01-04-1975 |
| Sendai-minami IC | Izumi IC | 19 km | 28-11-1975 |
| Izumi IC | Furukawa IC | 29 km | 09-12-1976 |
| Furukawa IC | Tsukidate IC | 16 km | 15-11-1977 |
| Ichinoseki IC | Morioka-minami IC | 85 km | 19-11-1977 |
| Tsukidate IC | Ichinoseki IC | 29 km | 02-12-1978 |
| Owani-Hirosaki IC | Aomori IC | 36 km | 27-09-1979 |
| Morioka-minami IC | Takizawa IC | 17 km | 18-10-1979 |
| Urawa IC | Iwatsuki IC | 6 km | 26-03-1980 |
| Takizawa IC | Nishine IC | 10 km | 08-10-1980 |
| Ikarigaseki IC | Owani-Hirosaki IC | 13 km | 29-10-1980 |
| Nishine IC | Ashiro IC | 33 km | 19-10-1982 |
| Ashiro IC | Kazuni-Hachimantai IC | 26 km | 20-10-1983 |
| Kazuni-Hachimantai IC | Towada IC | 12 km | 27-09-1984 |
| Towada IC | Ikarigaseki IC | 28 km | 30-07-1986 |
| Kawaguchi JCT | Urawa IC | 5 km | 09-09-1987 |
Maximumsnelheden
In heuvelachtige gebieden geldt over het algemeen een maximumsnelheid van 80 km/uur, maar voor de rest is 100 km/uur gangbaar, wat het grootste gedeelte van het traject omvat. In 2017 startte een test met 110 km/h tussen Hanamaki-minami en Morioka.[1][2]
Verkeersintensiteiten
De snelweg is het drukst vanaf het begin met 95.000 voertuigen bij Urawa. Naar het noorden loopt dit langzaam af. Bij Koriyama rijden nog slechts 40.000 voertuigen en dat aantal wordt ook gehaald bij Sendai. Door het bergachtige noorden rijden niet meer dan 25.000 voertuigen per etmaal, met 6.500 voertuigen op het rustigste stuk in de prefectuur Akita.
Referenties
