Tokyo

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
De skyline van Tokyo met de Fuji op de achtergrond.

Tokyo (Japans: 東京 Tōkyō) is de hoofdstad van Japan. De stad zelf telt 9.733.000 inwoners, de zogenoemde 'Tokyo Metropolis' telt 13.988.000 inwoners. De agglomeratie Tokyo is de grootste ter wereld en is afhankelijk van de definitie 32 tot 41 miljoen inwoners groot.

Inleiding

Naam Inwonertal
Tokyo 9.733.000
Yokohama 3.770.000
Kawasaki 1.532.000
Saitama 1.325.000
Chiba 980.000
Sagamihara 723.000
Funabashi 645.000
Kawaguchi 607.000
Hachioji 561.000
Matsudo 499.000
Ichikawa 492.000
Fujisawa 440.000
Yokosuka 409.000
Machida 429.000

Tokyo is een verzamelnaam voor de zogenaamde "23 wijken" die elk als individuele stad bestuurd worden. Deze 23 wijken worden samen Tokyo genoemd. Er is geen centrale wijk die "Tokyo" heet, dus feitelijk bestaat de stad Tokyo niet zoals men een stad in Europa aanduidt. Deze 23 wijken tellen samen 9.733.000 inwoners. De stad Tokyo hield als administratieve eenheid in 1943 op te bestaan. De steden van Tokyo liggen in de prefectuur Tokyo, wat vergeleken kan worden met een Nederlandse provincie. De prefectuur Tokyo telt 13.988.000 inwoners. De agglomeratie Tokyo bestaat uit nog een aantal, grotendeels sterk verstedelijkte prefecturen, zoals Kanagawa met 9.058.000 inwoners, Saitama met 7.339.000 inwoners en Chiba met 6.279.000 inwoners. Daarnaast ligt de prefectuur Gunma met 1.938.000 inwoners ook in de agglomeratie Tokyo. Samen tellen deze prefecturen 38.602.000 inwoners. Delen van de prefectuur Ibaraki is onderdeel van de agglomeratie Tokyo. Ibaraki telt 2.853.000 inwoners wat het totaal tot boven de 41 miljoen inwoners zou brengen. Echter niet geheel Ibaraki maakt onderdeel uit van het stedelijk gebied. De stad Saitama in de gelijknamige prefectuur is op dezelfde manier als Tokyo ingedeeld.

De agglomeratie ligt rondom de Tokyo Bay in het zuidoosten van het eiland Honshu. Tokyo heeft vele subcentra, maar het belangrijkste centrum ligt in de wijk met de ministeries. Desondanks is er niet één dominerend centrum, ook de centra van Shinjuku, Shibuya en Koto zijn belangrijke centra. De stad is zeer dichtbebouwd, met eindeloze hoeveelheden appartementengebouwen, krap op elkaar gebouwde woningen en kantorencomplexen. Vanaf de hoofdwegen lijkt het alsof Tokyo bijna alleen uit hoogbouw bestaat, maar dit is vaak maar één lijn bebouwing direct langs hoofdwegen en spoorlijnen, met daarachter uitgestrekte dichtbebouwde laagbouw. Het voorstedelijk gebied kent enkele grote centra die een centrum op zichzelf zijn zoals Kawasaki, Yokohama, Omiya en Chiba. De voorsteden zijn vaak erg groot met honderdduizenden tot soms meerdere miljoenen inwoners. Het voorstedelijk gebied is hoe verder men van Tokyo verwijderd raakt, meer suburbaan van karakter en kent eindeloze wijken met vrijstaande huizen.

De Tokyo Bay is een zeer groot havengebied waarbij feitelijk de gehele oever rondom de baai met kunstmatige eilanden en gekanaliseerde rivieren is gebouwd als havengebied met zware industrie. Tokyo ligt in de regio Kanto, een vrij vlak gebied wat begrensd wordt door de Pacifische Oceaan en de Japanse Alpen.

Wegennet

De C1 bij Shiodome.

Shuto Expressway

Zie Shuto Expressway.

Shuto Expressway, ook wel Metropolitan Expressway, is het netwerk van stedelijke expressways in Tokyo. Het Shuto-netwerk omvat 300 kilometer autosnelweg, vaak aangelegd op viaducten door street canyons, regelmatig dubbeldeks, of in tunnels. De Shuto Expressway omvat de langste tweebuizige verkeerstunnel ter wereld, de Yamate Tunnel. De Shuto Expressway bestaat uit genummerde routes, die echter ook bekend staan onder hun naam. Enkele genummerde routes hebben meerdere namen. Het Shuto netwerk bestaat uit drie regio's, Tokyo (zonder prefix), Saitama (S) en Kanagawa (K). De meeste snelwegen van de Shuto Expressway tellen 2x2 rijstroken en de maximumsnelheid is veelal 60 km/h. Alleen de Bayshore Route is beter uitgebouwd met 2x3 rijstroken. Op de Shuto Expressway wordt tol geheven. Voertuigen die van electronic toll collection (ETC) gebruikmaken, betalen naar gelang van afstand. Bestuurders die cash betalen passeren één maal een tolpoort en betalen dan automatisch het maximale toltarief, met enkele uitzonderingen (zoals toeritten vlak voor het einde van een snelweg).

National Expressways

Naast de Shuto Expressway lopen er ook National Expressways in Tokyo, de meesten daarvan wat verder buiten het centrum. Belangrijke snelwegen naar andere regio's zijn de Tomei Expressway, Chuo Expressway, Kan-etsu Expressway, Tohoku Expressway en Joban Expressway. De meesten tellen 2x2 of 2x3 rijstroken. Brede snelwegen zijn in Japan ongebruikelijk, de breedste Japanse snelweg ligt zelfs niet in Tokyo. Enkele regionale national expressways vullen het netwerk aan, zoals de Kita-Kanto Expressway in het noorden van de agglomerate, de Higashi-Kanto Expressway in het oosten en Keiyo Road. In het centrum van Tokyo ligt de zeer korte Tokyo Expressway.

Ringwegen

Tokyo heeft meerdere ringwegen. Formeel zijn het er vier, maar meestal wordt beschouwd dat Tokyo drie ringwegen heeft, omdat de Inner Circular Route niet als ringweg wordt beschouwd. De ringwegen zijn de Central Circular Route (van de Shuto Expressway), de Tokyo-Gaikan Expressway en de reusachtige Ken-O Expressway.

National highways

Zie ook national highway.

In de wijk Nihonbashi (Japans: 日本橋, betekenis: Japan Bridge) bevindt zich het historische 'kilometer 0' van de national highways in Japan. Dit gaat terug tot de 17e eeuw, alhoewel de national highways niet eerder dan 1885 genummerd werden in Japan. De national highways in Tokyo volgen de stadswegen. De belangrijke stadswegen van Tokyo tellen veelal vier of zes rijstroken, incidenteel acht rijstroken, maar vaak niet over grotere afstanden. In vergelijking met bijvoorbeeld Seoul zijn de stadswegen in Tokyo minder breed. De national highways zijn in Tokyo zelf altijd gelijkvloers, met verkeerslichten. Vaak lopen ze door street canyons. Vanaf deze wegen lijkt het alsof Tokyo alleen maar uit hoogbouw bestaat, maar dit is vaak maar één rij hoge gebouwen, met dichtbebouwde laagbouw erachter.

In de voorsteden van Tokyo zijn de national highways vaak beter uitgebouwd. Rondom veel voorsteden zijn bypasses aangelegd die geheel of gedeeltelijk ongelijkvloers zijn. Sommige bypasses zijn praktisch volwaardige autosnelwegen, maar worden vaak niet als zodanig op kaarten aangegeven. De voorsteden van Tokyo zijn suburbaan in karakter, met strip malls, parkeerterreinen en vrijstaande woningen. Suburbaan Tokyo lijkt dan meer op Noord-Amerika, alhoewel de wegen smaller zijn, en de huizen dichter op elkaar gebouwd. Veel bypasses en dubbelbaans delen van national highways zijn ouder dan de parallel verlopende expressways, maar regelmatig zijn ze ook pas later aangelegd. In Yokohama is het onderliggend wegennet vaker ongelijkvloers dan in Tokyo.

Geschiedenis

In 1945 lag Tokyo volledig in puin. De vernietiging door de strategische bombardementen tijdens de Tweede Wereldoorlog was haast nog groter dan de schade die de atoombommen in Nagasaki en Hiroshima toebrachten. In de jaren 50 werd Tokyo in hoog tempo herbouwd. Sprake van een snelwegennet was er voor de oorlog nog niet. Begin jaren 60 was nog het grootste deel van het Japanse wegennet onverhard, maar de groeiende welvaart zorgde voor een toenemend autogebruik en het werd duidelijk dat Tokyo een grootschalig snelwegennet nodig had om te kunnen functioneren.

De Haneda Route in Shibaura.

De bouw van de snelwegen in Tokyo omvatte voornamelijk het Shuto Expressway netwerk, waarvan de bouw begin jaren 60 begon. In 1962 werd het eerste deel van de Inner Circular opengesteld, waarna deze ringweg in 1967 voltooid was. Tussen 1963 en 1966 werd de Route 1 aangelegd naar Haneda, en in 1967 volgde de openstelling van de Route 2. Tussen 1964 en 1971 werd de Route 3 door Shibuya aangelegd, destijds de langste snelweg van Tokyo. Iets later, in 1973, werd de Route 4 door Shinjuku voltooid. In 1977 opende de Route 5 door Ikebukuro, maar deze snelweg was pas volledig voltooid in 1993. Vanaf 1971 werd de Route 6 opengesteld, welke in 1982 voltooid werd. Over het algemeen geldt dat hoe hoger het routenummer van de Shuto Expressway is, hoe later de snelweg is gebouwd. Belangrijk was de voltooiing van de Bayshore Route vanaf Yokohama naar Tokyo tussen 1976 en 1997. In 1982 opende het eerste deel van de tweede ringweg, de Central Circular.

In de aangrenzende stedelijke gebieden, zoals Kanagawa, werd tevens vanaf eind jaren 60 gebouwd aan de snelwegen. In 1968 opende het eerste deel van de Yokohane Route in Kawasaki. Tussen 1972 en 1978 werd de Route K2 opengesteld en tussen 1984 en 1990 opende de Route K3. In 1989 opende de Route K5 en in 2002 opende de Route K6.

In de jaren 60 werd tevens begonnen met de bouw van enkele lange-afstandssnelwegen. Tussen 1967 en 1972 werd de Chuo Expressway opengesteld naar Nagoya, parallel aan de tussen 1968 en 1969 opengestelde Tomei Expressway. Zo had Japan binnen enkele jaren twee snelwegen tussen Tokyo en Nagoya. Tevens begon men met het bouwen van twee nieuwe ringwegen van Tokyo, zo opende in 1992 het eerste deel van de Tokyo-Gaikan Expressway, de 3e ringweg. Tevens werd in 1988 het eerste deel van de 4e ringweg, de Ken-O Expressway opengesteld. Deze 3e en 4e ringwegen zijn nog niet voltooid. In 2015 werd de Central Circular voltooid met het openstelling van de verlengde Yamate Tunnel. Dit was bij openstelling de langste tunnel van Japan en de langste tweebuizige tunnel ter wereld.

Toekomst

Knooppunt Hakozaki.

De focus ligt op de bouw van de 3e en 4e ringweg, de Tokyo-Gaikan Expressway en de Ken-O Expressway. Deze snelwegen worden met veel tunnels aangelegd en de kosten ervan zijn zeer hoog. Het uitbreiden van bestaande overbelaste snelwegen is onmogelijk omdat ze op viaducten boven het onderliggend wegennet en door street canyons lopen. Vluchtstroken ontbreken vaak. Hierdoor is het fysiek niet mogelijk om deze snelwegen te verbreden.

Lengte

In 2015 besloeg het Shuto Expresswaynet 301 kilometer snelweg. De verstedelijkte regio rond Tokyo, inclusief de voorsteden, ongeveer het gebied binnen de Ken-O Expressway, kent circa 900 kilometer snelweg. De lengte van het snelwegennet neemt nog gestaag toe. Andere snelwegen, zoals de nieuwere Kita-Kanto Expressway liggen wat verder buiten Tokyo, en vormen een regionale bypass. Deze zijn niet in het stedelijke snelwegennet van 900 kilometer inbegrepen.

Congestie

Ondanks dat de agglomeratie een gigantisch aanbod aan openbaar vervoer kent zijn de snelwegen chronisch overbelast en de meeste snelwegen zitten tussen 5 uur 's ochtends en 11 uur 's avonds volledig gevuld tot hun capaciteit, wat intensiteiten van 90.000 tot 120.000 op 2x2 snelwegen veroorzaakt. Opgemerkt moet worden dat de krappe knooppunten en aansluitingen de capaciteit van de snelwegen niet bepaald vergroten. Dit geldt vooral op het Shuto Expressway netwerk wat vaak door streetcanyons loopt. De overige snelwegen zijn vaak wat beter en breder aangelegd en kennen langere rechte stukken en een beter alignement en tevens een hogere snelheidslimiet. Op deze snelwegen staat minder file, maar nog steeds vrij veel. De maximumsnelheid is in Tokyo zelf vaak 60 km/uur en daarbuiten 80 tot 100 km/uur.

Behalve het Shuto Expressway netwerk dat in de jaren 60 en 70 is aangelegd, is het snelwegennet nog relatief jong. Veel overige snelwegen (Nationale snelwegen) zijn pas vanaf de jaren 80 aangelegd en worden nog steeds uitgebreid. De investeringen in het wegennet zijn behoorlijk hoog, niet in de laatste plaats omdat de aanlegkosten vaak astronomisch hoog zijn. Zo kostte de 14 kilometer lange oeververbinding tussen Kawasaki en Kisarazu maarliefst 11 miljard dollar. Nieuwe snelwegen kennen vaak veel ondergrondse stukken, zoals de ringweg C2, maar ook de voorstedelijke snelwegen kennen veel overkappingen en landtunnels.

Referenties


Expressways in Greater Tokyo

Shuto Expressway netwerk
Ringwegen
Tokyo Expressway - Route C1 Inner Circular - Route C2 Central Circular - Route Y Yaesu Route - Ken-O Expressway
Radiale snelwegen
#1 Ueno Route - #1 Haneda Route - # 2 Meguro Route - #3 Shibuya Route - #4 Shinjuku Route - #5 Ikebukuro Route - #6 Mukojima Route - #6 Misato Route - #7 Komatsugawa Route - #9 Fukagawa Route - #10 Harumi Route - #11 Daiba Route - #B Bayshore Route
Kanagawa
K1 Yokohane Route - K2 Mitsusawa Route - K3 Kariba Route - K5 Daikoku Route - K6 Kawasaki Route - K7 Yokohama North Route
Saitama
S1 Kawaguchi Route - S2 Shintoshin Route - S5 Omiya Route