Tolwegen in Italië
Dit artikel gaat over tolwegen in Italië.
Netwerk
Praktisch alle autostrade in Italië zijn tolwegen, behalve in het zuiden van het land, evenals de sommige ringwegen (tangenziale). Daarnaast zijn er enkele Alpentunnels waarvoor tol betaald moet worden.
Lijst van tolwegen
Autostrade
Overige tolwegen
# | naam | locatie | Concessiehouder |
---|---|---|---|
Tunnel du Mont-Blanc | Alpen | Società Italiana per il Traforo del Monte Bianco | |
Tunnel du Grand Saint-Bernard | Alpen | Società Italiana Traforo del Gran San Bernardo | |
Tunnel du Fréjus | Alpen | Società Italiana per il Traforo Autostradale del Frejus |
Congestieheffing
In het centrum van Milano geldt een congestieheffing. Deze kwam voort uit een oorspronkelijke uitstootheffing die 'ecopass' werd genoemd. Dit was een tolheffing in een verkeersluw gebied (Zone a Traffico Limitato - ZTL). Dit was van kracht tussen 2008 en 2011. Sinds 2012 heet dit 'Area C' (Pedaggi urbani di Milano) en is een algemene congestieheffing geworden en omvat de gelijke ZTL. In 2013 werd dit goedgekeurd als een permanente congestieheffing. Daarnaast geldt een volledig verbod op oudere dieselauto's.[1]
Geschiedenis
Italië was één van de eerste landen met moderne tolwegen, de autostrade van de jaren '20 en '30. Alhoewel dit geen echte autosnelwegen waren zoals men die nu kent in Italië, was het wel het eerste netwerk van hoogwaardige tolwegen in Europa. Van oudsher zijn de autosnelwegen in Italië als tolweg aangelegd, zodat er weinig tolvrije snelwegen zijn. Wel zijn er diverse tolvrije superstrade aangelegd, maar deze volgen vaak andere corridors dan de autostrade, waardoor er meestal geen goede tolvrije alternatieven zijn. Van oudsher is er in Italië ook geen cultuur om de tolwegen te vermijden via secundaire wegen zoals in Frankrijk. Dit komt omdat de secundaire wegen meestal alleen goed uitgebouwd zijn op plekken waar geen autostrade of superstrade zijn, en dus niet parallel aan tolwegen. Het vermijden van tol is tijdrovend. Daardoor zijn de Italiaanse tolwegen over het algemeen drukker dan die in Frankrijk of Spanje.
In 1950 werd de 'Società Autostrade Concessioni e Costruzioni s.p.a.' opgericht om het wegennet na de Tweede Wereldoorlog te reconstrueren. Sinds 1987 is dit een beursgenoteerd bedrijf. In 1990 werd de Telepass geïntroduceerd, één van de eerste grote elektronische tolsystemen ter wereld. In 2008 werden overeenkomsten gesloten om ongeveer 330 kilometer nieuwe tolweg aan te leggen om de economie te stimuleren. De eerste volledig elektronische tolweg was de A60 rond Varese, die op 25 januari 2015 opende. Een dag later opende het eerste deel van de A36 nabij Milano als volledig elektronische tolweg.
In 2022 hield de concessionair Strada dei Parchi op te bestaan, die de A24 en A25 in de Apennijnen ten oosten van Rome beheerde.[2] Het beheer is toen overgenomen door ANAS, alhoewel het wel tolwegen bleven.[3] De kosten van de seismische upgrades liepen dermate op dat de concessionair Strade dei Parchi dit niet meer kon opbrengen en de concessie in 2022 ingetrokken is.[4][5]
Per 1 juli 2023 hield de concessionair Autovie Venete op te bestaan. Deze concessie is overgenomen door Autostrade Alto Adriatico,[6] en omvat tolwegen in Noordoost-Italië, namelijk delen van de A4, A23, A28, A34 en A57.[7]
Wegbeheer
Veruit de grootste wegbeheerder van tolwegen (concessionair) in Italië is Autostrade per l'Italia.[8] In 2018 had Autostrade per l'Italia 3.020 kilometer snelweg in het beheer, met een concessie die tot 31 december 2038 loopt. Overige concessionairs zijn regionaal, en beheren een deel van, een gehele of enkele nabijgelegen autostrade.
Typen tolwegen
De meeste tolwegen hebben een gesloten tolsysteem met tickets, waarbij de toltarieven afhankelijk zijn van de gereden afstand. Rondom grote steden en incidenteel elders komt men ook open tolsystemen tegen, waarbij men per tolstation moet betalen, ongeacht de gereden afstand.
Ten noorden van Milano zijn tolwegen waar sprake is van electronic toll collection (ETC), op de A36 en A60, die beiden onderdeel zijn van de 'Pedemontana Lombarda'. Dit heet 'pedaggio multilane free flow'.[9]
Toltarieven
De toltarieven variëren per concessionair. Over het algemeen zijn de tolwegen in het beheer van Autostrade per l'Italia het goedkoopst, en die van de regionale beheerders het duurst, met name in de Alpen, maar ook rond Milano en in de regio Veneto.
Betalingsmogelijkheden
Zie ook Telepass en Multilane Free Flow.
Men kan doorgaans contant, met credit cards en met de transponder Telepass betalen.[10] Telepass wordt uitgegeven vanuit Autostrade per l'Italia, maar is ook op tolwegen te gebruiken die van andere concessionairs zijn.
Op de A36, A59 en A60 is een elektronisch tolsysteem dat Multilane Free Flow heet. Hiervoor moet men de tol binnen 15 dagen achteraf betalen via internet.[11]
Alternatieven
Anders dan in Frankrijk en Spanje is het in Italië nauwelijks mogelijk om redelijkerwijs tolwegen te vermijden door via het onderliggend wegennet te reizen. Dit is op veel plekken zeer tijdrovend. Er zijn wel enkele corridors waar geen tol geheven wordt, zo is de SS3bis (E45) een populaire tolvrije route om vanaf Noordoost-Italië naar het zuiden van Italië te reizen. Elders is reizen via parallelle secundaire wegen zeer tijdrovend vanwege het bergachtige karakter, of de hoge bevolkingsdichtheid (met name in de Povlakte). Anders dan in Frankrijk is er geen 'route nationale cultuur'.
Drukte
Vanwege de weinige alternatieven, de hoge bevolkingsdichtheid en de structuur van het Italiaanse snelwegennet zijn de tolwegen in Italië over het algemeen redelijk druk, ook buiten de vakantieperiodes. Op de belangrijke corridors is het aandeel vrachtverkeer zeer hoog. Er wordt amper tol vermeden door binnendoor te rijden, omdat dit teveel tijd kost. Italië heeft het drukste tolwegennet van Europa, met op diverse tolwegen rond 100.000 voertuigen per dag, ook buiten de grootstedelijke gebieden. Met name de A1 Milano - Firenze en A4 Torino - Venezia zijn drukke verbindingen. Enkele tolwegen zijn relatief laat aangelegd om drukke corridors te ontlasten, te denken valt aan de A21 Torino - Brescia, die een alternatief voor de A4 is, en de A26 Sempione - Genova, die een alternatief voor de A7 is.
Referenties
- ↑ www.areacmilano.it
- ↑ www.stradadeiparchi.it
- ↑ Autostrade A24 e A25 | stradeanas.it
- ↑ Il Consiglio dei ministri ha approvato un decreto legge che revoca la concessione sulle autostrade A24 e A25 alla società Strada dei Parchi | ilpost.it
- ↑ Revocata concessione Strada dei parchi. Società, reagiremo duramente | ansa.it
- ↑ Addio ad Autovie Venete, dal 1° luglio sarà Autostrade Alto Adriatico | ilfriuli.it
- ↑ www.autostradealtoadriatico.it
- ↑ www.autostrade.it
- ↑ PEDAGGIO MULTILINE FREE FLOW | pedemontana.com
- ↑ www.telepass.it
- ↑ apl.pedemontana.com
Tolwegen per land |
---|
Australië • België • Canada • China • Denemarken • Duitsland • Frankrijk • Hongarije • Italië • Japan • Kroatië • Nederland • Nieuw-Zeeland • Noorwegen • Oostenrijk • Polen • Portugal • Rusland • Servië • Spanje • Verenigd Koninkrijk • Verenigde Staten • Wit-Rusland • Zweden • Zwitserland |