Trans-Africa Highway 3

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
TAH 3
Begin Tripoli
Einde Windhoek
Lengte 9.610 km
Route

Tripoli

Sabha

N'Djamena

Maroua

Garoua

Ngaoundéré

Bertoua

Berbérati

Brazzaville

Kinshasa

Mbanza-Ngungu

Matadi

Dondo

Huambo

Lubango

Windhoek

Keetmanshoop

Springbok

Cape Town

De Trans-Africa Highway 3 (TAH 3) is een Trans-Africa Highway in Afrika. De deels incomplete route vormt een noord-zuidverbinding, officieel vanaf Tripoli naar Windhoek, officieus ook verder naar Cape Town (Kaapstad). De route verloopt door Libië, Tsjaad, Kameroen, de Centraal-Afrikaanse Republiek, de Republiek Congo, de Democratische Republiek Congo, Angola en Namibië. Formeel verloopt de route niet door Zuid-Afrika. De Trans-Africa Highway 3 kent twee delen waar de weg niet doorgaand te berijden is, in de Sahara tussen Libië en Tsjaad en in de regenwouden van Centraal Afrika. De Trans-Africa Highway 3 is met 9.610 kilometer de langste Trans-Africa Highway.

Route

land route traject lengte (km)
Libië Coastal Road Tripoli - Misrata - Abugrein 325 km
Libië ongenummerde weg Abugrein - Waddan - Sabha - Taraghin 775 km
Tsjaad ongenummerde weg Mao - N'Djamena 315 km
Kameroen N1 N'Djamena - Maroua - Garoua - Ngaoundéré - Garoua-Mboulaï - Bertoua 1.220 km
Kameroen N10 Bertoua - Gamboula 210 km
Centraal-Afrikaanse Republiek N6 Gamboula - Berbérati 85 km
Centraal-Afrikaanse Republiek N10 Berbérati - Katakpo - Nola 135 km
Republiek Congo N2 Ouesso - Makoua - Gamboma - Brazzaville 810 km
Democratische Republiek Congo N1 Kinshasa - Mbanza-Ngungu - Matadi 362 km
Angola EN120 Matadi - M'Banza-Kongo - Uige 335 km
Angola EN220 Uige - Negage 38 km
Angola EN140 Negage - Senda 88 km
Angola ongenummerde weg Senda - Lucala - N'Dalatando 150 km
Angola EN120 N'Dalatando - Dondo - Huambo - Caconda 650 km
Angola ongenummerde weg Caconda - Caluquembe - Hoque 195 km
Angola EN280 Hoque - Lubango 45 km
Angola ongenummerde weg Lubango - Cahama - Xangongo - Ondjiva 380 km
Angola EN120 Ondjiva - Oshikango 45 km
Namibië B1 Oshikango - Ondangwa - Tsumeb - Okahandja - Windhoek 740 km
Namibië B1 Windhoek - Mariental - Keetmanshoop - Vioolsdrif 800 km
Zuid-Afrika N7 Vioolsdrif - Springbok - Cape Town 680 km

Status

Stand: januari 2022

Libië

In Libië zijn er twee mogelijke routes vanuit Tripoli. De officieel gedefinieerde route volgt de Coastal Road vanaf Tripoli oostwaarts tot Abugrein. Dit is grotendeels een weg met 2x2 rijstroken. Vanaf Abugrein voert een verharde weg zuidwaarts de Sahara in naar Ash Swayrif. Een alternatieve route voert rechtstreeks vanaf Tripoli zuidwaarts naar Ash Swayrif, deze weg is ook geasfalteerd. Vanaf Ash Swayrif voert een enkele geasfalteerde weg zuidwaarts via Sabha tot Taraghin. Hier eindigt het wegennet. De 300 kilometer verder tot de grens met Tsjaad is geen bestaande wegverbinding. Westelijker is wel een doorgaand verharde weg tot de grens met Niger.

Tsjaad

In de Sahara in Tsjaad is geen wegverbinding tot het midden van het land. Er beginnen meer bereden sporen in het zand in de omgeving van Mao, een verharde weg begint in Massakory, ongeveer 150 kilometer ten noorden van de hoofdstad N'Djamena. Het gehele geasfalteerde deel tot in N'Djamena is een zeer eenvoudige weg. In N'Djamena zijn twee bruggen over de vrij grote rivier Chari. Er is tevens een brug over de grensrivier Logone naar Kameroen.

Kameroen

In Kameroen is een groot deel van de route geasfalteerd. Dit is een relatief goede weg die de N1 volgt tot Bertoua. De N10 van Bertoua tot de grens met de Centraal-Afrikaanse Republiek bij Gamboula is een verbeterde zandweg.

Centraal-Afrikaanse Republiek

In de Centraal-Afrikaanse Republiek is geen enkel deel verhard. De N6 en de N10 zijn tot aan Nola enigszins berijdbare zandwegen met smalle vaste bruggen over de rivieren. Zuidelijk van Nola zijn er paadjes door de jungle via Bayanga naar Lidjombo. Onduidelijk is in hoeverre deze het hele jaar door te berijden is. Het deel tussen Bayanga en Lidjombo is grotendeels niet te traceren op satellietbeelden vanwege de dichte jungle. Zuidelijk van Lidjombo is geen wegverbinding naar de grens. Dit ontbrekende deel is circa 60 kilometer lang.

Republiek Congo

In het grensgebied met de Centraal-Afrikaanse Republiek bestaat een netwerk van onverharde wegen voor de bosbouw. De verharde weg begint in Ouesso, dit is de N2 die over de gehele route naar Brazzaville een moderne enkelbaans asfaltweg is. Bij Ouesso ontbreekt echter een brug over de rivier de Sangha. Alternatief is het wel mogelijk om vanaf Bertoua in Kameroen naar Ouesso in de Republiek Congo te rijden via smalle onverharde wegen voor de bosbouw, daarmee de Centraal-Afrikaanse Republiek bypassend.

Democratische Republiek Congo

Er is een veerdienst over de rivier de Congo tussen Brazzaville en Kinshasa. Vanuit Kinshasa voert de N1 als een moderne asfaltweg naar Matadi.

Angola

In Angola volgt de verbinding een nogal kunstmatige route die niet samenvalt met de EN120, de noord-zuidroute van Angola. De route wijkt op een aantal punten van de EN120 af en volgt andere, al dan niet ongenummerde wegen. Er is een ontbrekend deel in het noorden van Angola, vanaf de grens met de D.R. Congo tot het dorp Salvé ligt een zandweg, maar tussen Salvé en Quichipi is de weg onderbroken, hier is ook geen onverharde weg in de wijde regio beschikbaar.

Van Quichipi tot Uige is de route een verbeterde zandweg. De rest van de route door Angola is volledig geasfalteerd, met een sterk variabele wegkwaliteit, variërend van een eenvoudige baan asfalt tot een moderne weg waar hogere snelheden mogelijk zijn.

Namibië

Formeel is de route gedefinieerd tot aan Windhoek. Dit volgt de B1 over de volle lengte. De B1 is een volledig verharde weg door Namibië, veelal van vrij goede kwaliteit waar hoge rijsnelheden mogelijk zijn. Tussen Okahandja en Windhoek ligt een autosnelweg, de A1.

Zuidelijk van Windhoek volgt de officieuze route ook de B1 tot de grens met Zuid-Afrika, deze weg is eveneens volledig geasfalteerd.

Zuid-Afrika

In Zuid-Afrika volgt de officieuze route de N7 tot aan Cape Town (Kaapstad). Dit is een moderne geasfalteerde weg. Samen met het Namibische deel zijn dit de best uitgebouwde lange-afstandstrajecten van de volledige route van Tripoli naar Cape Town. Van Malmesbury tot Cape Town telt de N7 2x2 rijstroken en is semi-ongelijkvloers.

Geschiedenis

In de koloniale tijd waren de gebieden onder bestuur van Italië, Frankrijk, Duitsland, België, Portugal en het Verenigd Koninkrijk. Een poging tot een geïntegreerd netwerk van wegen werd in die tijd niet gedaan.

Het meest moderne deel van de latere Trans-Africa Highway 3 lag in zuidelijk Afrika, in Namibië en Zuid-Afrika zijn vanaf de jaren '60 moderne verharde wegen aangelegd (B1 en N7) en deze zijn grotendeels relatief goed onderhouden gebleven. De situatie was echter heel anders in de andere landen, in Libië was bijvoorbeeld geen onderhoudsprogramma, wegen werden na aanleg niet meer onderhouden, tenzij de situatie echt te slecht werd.

De route door de Sahara

Het grootste obstakel tot een verbinding door de Sahara was het conflict tussen Tsjaad en Libië. Dit heeft zijn oorsprong eind jaren '60, toen intern conflict in Tsjaad naar het noorden uitbreidde en waar Libië uiteindelijk bij betrokken raakte en ondanks militaire superioriteit uiteindelijk verloor. Libië heeft daardoor nooit interesse getoond in de ontwikkeling van een wegverbinding naar Tsjaad. Men had meer interesse in de bouw van een weg naar Niger, om westelijker een noord-zuidroute door de Sahara aan te leggen die Tsjaad volledig bypasst. Er is een verharde weg aangelegd naar Tajarhi, maar de laatste 180 kilometer tot de grens met Niger is nooit aangelegd. De ontwikkeling kwam na de val van het bewind van Gadaffi in 2011 ook stil te liggen.

In Niger zou een alternatieve westelijke route naar Nguigmi moeten verlopen, waar de N1 eindigt, die als zijtak van de Trans-Africa Highway 2 wordt gezien. Echter het volledige deel in Niger ontbreekt, dit is desolaat woestijngebied waar buiten enkele oases geen enkele wegverbindingen zijn. De potentiële route is in Niger bijna 1.000 kilometer lang.

Alternatieve routes in Centraal-Afrika

In Centraal-Afrika is het wegennet zeer beperkt ontwikkeld, dit zijn de armste landen ter wereld, met uitzondering van Kameroen. Daar ligt ook het enige deel van de route die over grote stukken verhard is, namelijk de gehele N1 van N'Djamena naar Bertoua. De N1 is voornamelijk in de jaren '90 geasfalteerd, maar tot na 2002 waren er nog onverharde delen. Tsjaad heeft in die periode gewerkt aan een alternatieve noord-zuidroute, die niet door het noorden van Kameroen voert, maar langer in Tsjaad blijft via Mondou naar Touboro in Kameroen. Deze route is gedeeltelijk verhard.

Zuidelijker is ook een alternatieve route ontwikkeld. De oorspronkelijke route verloopt vanaf Bertoua een stuk door de Centraal-Afrikaanse Republiek en door het noorden van de Republiek Congo. Dit gebied heeft het minst ontwikkelde wegennet van de route in Centraal-Afrika, er zijn geen geasfalteerde wegen en in het grensgebied van beide landen ontbreken wegverbindingen volledig. Een alternatieve route is voorgesteld die door Gabon verloopt, deze volgt in Kameroen eerst de N1 naar Yaoundé en voert dan zuidwaarts via de N2 naar Gabon. In Gabon volgt deze route delen van de N2, N3 en N1. Diverse delen van deze route zijn verhard en bij Lambaréné zijn twee vaste bruggen over grote rivieren. Een potentiële route van Lalara naar Alembé ontbreekt echter. In de Republiek Congo zou deze route de N3 en N1 volgen. De N3 is echter grotendeels een zandweg. De N1 is wel een modernere asfaltweg naar Brazzaville. Deze route werd in 2003 formeel aanbevolen als de nieuwe route van de Trans-Africa Highway 3 en dus niet meer via de Centraal-Afrikaanse Republiek.[1] De weg is sindsdien echter niet voldoende verder ontwikkeld.

Later is nog weer een alternatieve route ontwikkeld, die in Kameroen de N9 vanaf Yaoundé naar de grens met de Republiek Congo volgt. Deze weg is sinds 2021 volledig geasfalteerd.[2] Deze sluit aan op een Congolese asfaltweg naar de N2 even ten zuiden van Ouesso. Dit is sinds 2021 de enige mogelijkheid om tussen Yaoundé en Brazzaville te reizen via geasfalteerde wegen, daarbij zowel het onverharde en ontbrekende deel in de Centraal-Afrikaanse Republiek als de nog ontbrekende of onverharde delen via Gabon bypassend.

Zuidelijk Afrika

Vanwege het Apartheidsregime in Zuid-Afrika stond dit land onder internationale sancties. Daardoor is de Trans-Africa Highway 3 officieel gedefinieerd als Tripoli - Windhoek, alhoewel een verlenging tot Cape Town (Kaapstad) altijd al werd voorgesteld. Op deze corridor zijn echter geen substantiële investeringen nodig, deze hele route van Windhoek naar Cape Town is een goede asfaltweg.

Er is weinig bekend over de historie van de wegenbouw in Angola. De meeste wegen zijn vermoedelijk in de Portugese koloniale tijd aangelegd. Het land kende na onafhankelijkheid in 1975 een langdurige burgeroorlog die uiteindelijk tot 2002 duurde. In die periode is er wel enige wegenbouw geweest, maar er is ook veel infrastructuur beschadigd geraakt. In een assessment in 1998 werd de route in Angola gedefinieerd als zijnde 2.001 kilometer lang, waarvan 1.568 kilometer verhard was, maar slechts 200 kilometer van de route in goede conditie verkeerde. In het noorden van Angola is de route nog onderbroken en elders in die regio onverhard. Op de zuidelijke driekwart van de route is de weg wel geasfalteerd maar in sterk variabele conditie. Bijkomend is dat Angola een diffuus netwerk van wegen heeft met geen duidelijk hiërarchie. Grote delen van de verharde wegen zijn maar 6 meter breed. Diverse trajecten zijn nadien wel verbeterd.

Benodigde verbeteringen

  • ontbrekend traject tussen Libië en Tsjaad door de Sahara. De eindpunten van de verharde wegen liggen hemelsbreed 1.250 kilometer uit elkaar. Nieuwe dynamiek in Libië sinds de val van het regime van Gadaffi in 2011. Libië had meer interesse in een westelijker route door Niger die Tsjaad bypasst. Dit vergt grote investeringen door onbewoond woestijngebied.
  • de connectiviteit in Centraal-Afrika is sinds 2021 verzekerd door de geasfalteerde weg van Yaoundé naar Brazzaville. Dit is formeel echter geen onderdeel van de Trans-Africa Highway 3. De oorspronkelijke route door de Centraal-Afrikaanse Republiek en het noorden van de Republiek Congo is daardoor overbodig geworden. Een eerder geopperd alternatief door Gabon kan interessant blijven.
  • de bouw van een brug over de rivier de Congo tussen Brazzaville en Kinshasa.
  • de bouw van het ontbrekende deel tussen Matadi en Uige in Angola. Dit is het enige onverharde deel tussen N'Djamena en Cape Town.

Referenties

Trans-African Highway network

Trans-Africa Highway 1Trans-Africa Highway 2Trans-Africa Highway 3Trans-Africa Highway 4Trans-Africa Highway 5Trans-Africa Highway 6Trans-Africa Highway 7Trans-Africa Highway 8Trans-Africa Highway 9Trans-Africa Highway 10