Trans-Africa Highway 7
TAH 7 | |||
Begin | Dakar | ||
Einde | Lagos | ||
Lengte | 4.010 km | ||
|
De Trans-Africa Highway 7 (TAH 7) is een Trans-Africa Highway in Afrika. De west vormt een route door het westen van Afrika, vanaf Dakar tot Lagos, via een aantal kleinere landen. De Trans-Africa Highway 7 voert door Senegal, Gambia, Guinea-Bissau, Guinea, Sierra Leone, Liberia, Ivoorkust, Ghana, Togo, Benin en Nigeria. De route is voor aanzienlijke delen een eenvoudige weg, maar is op twee trajecten na wel vrijwel volledig geasfalteerd. De Trans-Africa Highway 7 is 4.010 kilometer lang.
Route
De Trans-Africa Highway 7 voert over de volgende wegen;
land | route | traject | lengte (km) |
---|---|---|---|
Senegal | A1 | Dakar - Blaise Diagne International Airport | 52 km |
Senegal | A2 | Blaise Diagne International Airport - Mbour | 40 km |
Senegal | N1 | Mbour - Kaolack | 100 km |
Senegal | N5 | Kaolack - Karang | 90 km |
Gambia | ongenummerde weg | Karang - Barra (veerdienst) | 20 km |
Gambia | ongenummerde weg | Banjul - Jiboro | 60 km |
Senegal | N5 | Jiboro - Bignona | 65 km |
Senegal | N4 | Bignona - Ziguinchor - M'pak | 50 km |
Guinea-Bissau | N2 | M'Pak - Bissau | 115 km |
Guinea-Bissau | N1 | Bissau - Bambadinca | 100 km |
Guinea-Bissau | N5 | Bambadinca - Quebo | 105 km |
Guinea | N3 | Koumfa - Boké - Conakry | 325 km |
Guinea | N1 | Conakry - Coyah | 20 km |
Guinea | N4 | Coyah - Forecariah - Pamalap | 85 km |
Sierra Leone | ongenummerde weg | Pamalap - Kambia - Port Loko - Bo - Kenema - Fairo | 470 km |
Liberia | ongenummerde weg | Fairo - Monrovia - Ganta - Tappita - Toe | 520 km |
Ivoorkust | A701 | Toulépleu - Guiglo | 110 km |
Ivoorkust | A7 | Guiglo - Duekoue | 34 km |
Ivoorkust | A6 | Duekoue - Daloa - Yamoussoukro | 245 km |
Ivoorkust | A3 | Yamoussoukro - Abidjan | 240 km |
Ivoorkust | A100 | Abidjan - Aboisso | 110 km |
Ivoorkust | B102 | Aboisso - Elubo | 60 km |
Ghana | N1 | Elubo - Takoradi - Accra - Lomé | 540 km |
Togo | N2 | Lomé - Aneho | 55 km |
Benin | RNIE1 | Aneho - Ouidah - Cotonou - Porto Novo | 136 km |
Nigeria | ongenummerde weg | Badagry - Lagos | 80 km |
Status
Stand: januari 2022
Senegal & Gambia
De route door Senegal en Gambia is volledig verhard. De route volgt twee autosnelwegen vanaf Dakar, de rest van het Senegalese deel wordt gevormd door de N1 en N5. Deze route passeert door Gambia via de hoofdstad Banjul. Gambia ligt rond een estuarium. Bij Banjul is daardoor een veerdienst, terwijl er oostelijker via de N4 ook een brugverbinding voorhanden is, die meer geschikt is voor doorgaand verkeer vanaf Dakar richting Ziguinchor.
Het noordelijkste deel tussen Dakar en Kaolack valt ook samen met de Trans-Africa Highway 5 (Dakar - N'Djamena).
Guinea-Bissau
De route door Guinea-Bissau is nagenoeg volledig geasfalteerd, behalve het zuidelijkste deel in het grensgebied met Guinea. Vanwege de estuaria aan de kustlijn van het land volgt de weg enigszins een zig-zagroute, die echter binnen Guinea-Bissau wel gevormd wordt door de belangrijkste hoofdwegen van het land. Deze route voert via de hoofdstad Bissau. Van Quebo tot de grens met Guinea is de weg een onverharde zandweg. Onduidelijk is of er überhaupt een formele grensovergang met Guinea is, het laatste deel is een pad door de bossen.
Guinea
In Guinea is slechts de helft van de route verhard. Het westelijk deel is niet meer dan een zandpad, hier ontbreken ook vaste bruggen. Vanaf Boké ligt er een eenvoudige weg, die dichter bij Conakry wat modernere ontwerpstandaarden lijkt te hebben. Deze route is verhard. De route voert dan door het stedelijk gebied van Conakry, hier volgt de route de N1 die 2x2 rijstroken telt. Vanaf Conakry tot de grens met Sierra Leone volgt de route een grotendeels geasfalteerde weg.
Sierra Leone
De volledige route door Sierra Leone is geasfalteerd. Dit varieert van een eenvoudige asfaltweg op de oudere delen, tot een modern ontworpen enkelbaans weg op de nieuwere delen. Opvallend is dat de Trans-Africa Highway 7 hier verder landinwaarts ligt en daardoor niet via de hoofdstad Freetown verloopt. Opvallend is ook het grote grenscomplex op de grens met Guinea. De faciliteiten aan de grens met Liberia zijn eenvoudiger.
Liberia
Ongeveer tweederde van de route door Liberia is verhard, vanaf de grens met Sierra Leone via Monrovia tot aan Ganta in het binnenland. Deze route varieert van een eenvoudige asfaltweg tot een relatief modern ontworpen weg. In Monrovia zijn er ook stedelijke delen met vier rijstroken. Vanaf Ganta tot Toe is de weg een eenvoudige zandweg, die echter wel enigszins verbeterd is, met vaste bruggen over rivieren. Het laatste deel vanaf Toe tot de grens met Ivoorkust is het meest secundair, dit is een smalle, weinig verbeterde zandweg.
Ivoorkust
In Ivoorkust is bijna de hele route geasfalteerd, behalve in het uiterste westen. Vanaf de Liberiaanse grens tot Toulépleu ligt een eenvoudige zandweg. Daarna ligt een gedeeltelijk geasfalteerde weg (status 2018) tot Guiglo. Recenter aangelegde delen zijn modern ontworpen. Vanaf Guiglo tot Yamoussoukro ligt een geasfalteerde weg van variërende standaarden. De hoofdstad Yamoussoukro heeft een modern stadswegennet met brede wegen. Het traject van Yamoussoukro tot Abidjan is een autosnelweg, de Autoroute du Nord. In Abidjan zelf ligt een netwerk van stadssnelwegen. Oostelijk van Abidjan ligt een weg met 2x3 rijstroken tot aan Grand-Bassam. Vanaf daar tot de grens met Ghana ligt een eenvoudiger enkelbaans verharde weg.
Ghana
De volledige route door Ghana is geasfalteerd. De route volgt de kustlijn en verloopt door het uitgestrekte stedelijk gebied van de hoofdstad Accra. In deze regio verloopt de weg circa 80 kilometer door bebouwd gebied. Een deel van de route door Accra is een autosnelweg, de Accra - Tema Motorway. Deze autosnelweg maakt 20 van de 80 stedelijke kilometers uit. De rest van de route is een moderne stadsweg, variërend van 2x2 tot 2x4 rijstroken. Oostelijk van de regio Accra is de weg weer een enkelbaans asfaltweg.
Togo, Benin & Nigeria
De passage door Togo, Benin en Nigeria is volledig geasfalteerd. De passage door Lomé telt 2x2 rijstroken, ook het deel ten oosten van Lomé tot de grens met Benin telt deels 2x2 rijstroken. Ongeveer tweederde van de route door Benin telt 2x2 rijstroken, de passage door Cotonou is relatief modern maar geen volwaardige autosnelweg. Opvallend is het grote grenscomplex aan de Nigeriaanse grens. In Nigeria heeft het volledige traject gescheiden rijbanen, dit wordt wel de Lagos - Badagry Expressway genoemd, maar alleen het deel in Lagos zelf is een autosnelweg. Deze heeft ook een Bus Rapid Transit systeem.
Geschiedenis
Van alle Trans-African Highways was deze corridor het meest versnipperd vanwege de relatief kleine landen die tot de armste van Afrika behoren. De initiële wegenbouw was gericht op de interne verkeersbewegingen en niet op de internationale integratie. De grenzen zijn in een groot deel van Afrika een obstakel voor het verkeer, maar deze situatie is van oudsher het meest problematisch in West-Afrika. Een bijkomend probleem waren burgeroorlogen en conflicten in een aantal landen in deze corridor. Daarnaast ligt de route in één van de natste streken ter wereld, met erg veel neerslag waardoor onverharde wegen vaak slecht berijdbaar zijn.
Desondanks kent de Trans-Africa Highway 7 enkele van de oudste autosnelwegen in Afrika. In de jaren '60 werd de Autoroute Fidel Castro in Conakry in Guinea aangelegd. In 1965 opende de Accra - Tema Motorway in Ghana en in 1967 opende de Boulevard de Gaulle in Abidjan als autosnelweg.
De eerste verbetering van wegen buiten de steden was de Lagos - Badagry Expressway in Nigeria, die al in 1977 als dual carriageway is aangelegd vanaf de grens met Benin tot in Lagos, dit is later deels tot autosnelweg omgebouwd in Lagos. Het eerste lange geasfalteerde traject verliep van Yamoussoukro via Abidjan, Accra, Lóme en Cotonou naar Lagos. Vanwege de aanwezigheid van veel grote steden op relatief korte afstand was de internationale integratie in deze regio beter dan westelijker in Afrika. In 1982 kwam al het eerste deel van de Autoroute du Nord tussen Yamoussoukro en Abidjan gereed. Bij Lomé is in 2014-2018 een 36 kilometer lange bypass met 2x2 rijstroken aangelegd die tot in Ghana voert. Dit is een alternatieve route voor de Trans-Africa Highway 7.
Het was aanvankelijk gepland om een verharde weg aan te leggen vanaf Monrovia naar Abidjan die langs de kust zou verlopen. Het deel in Ivoorkust is aangelegd, maar het deel in Liberia kwam niet tot stand, mede vanwege de burgeroorlog in dat land.
In 2003 was nog ongeveer een kwart van de route onverhard, met name in het westen van Afrika. Er waren toen nog 9 ontbrekende delen in 6 landen: 25 kilometer op de noordoever van Gambia, 81 kilometer in het zuiden van Guinea-Bissau, aansluitend 125 kilometer in Guinea tot Boké, evenals 84 kilometer in het zuiden van Guinea, plus de aansluitende 70 kilometer in Sierra Leone tot Porto Loko. Het zuidoostelijk deel in Sierra Leone was ook over 82 kilometer onverhard tot de grens met Liberia, evenals de aansluitende 69 kilometer in Liberia tot Klay. In het oosten van Liberia lag ook 151 kilometer onverharde weg van Ganta tot de grens met Ivoorkust, plus 60 kilometer aansluitend in Ivoorkust tot Blolékin.[1]
Na 2000 is de situatie substantieel verbeterd. In Guinea-Bissau zijn bruggen gebouwd over de estuaria, waarmee de passage van dit land geen veerdiensten meer vereiste. In 2004 opende bij Boffa in Guinea een vaste brug over de rivier de Fatala. In 2019 opende in Gambia een vaste brug over de Gambia River.[2] Dit is weliswaar niet bij Banjul, maar verder oostelijk, welke een beter alternatief vormt voor verkeer van Dakar naar Ziguinchor.
Omstreeks 2013 zijn delen van de route in het zuiden van Guinea geasfalteerd, maar in 2021 waren hier nog onverharde delen. Omstreeks 2010-2012 is het westelijke deel in Sierra Leone geasfalteerd, dit deel is als relatief moderne weg ontworpen, inclusief een groot nieuw grenscomplex aan de grens met Guinea. In de periode 2017-2019 is het deel in het zuiden van Sierra Leone geasfalteerd vanaf Bandajuma tot de grens met Liberia. Dit werk is voor € 107 miljoen door de Europese Unie gefinancierd.[3]
De grensovergang tussen Sierra Leone en Liberia was tussen 1990 en 2007 gesloten voor alle verkeer. In Liberia is de 246 kilometer lange weg van Monrovia naar Ganta in 2017 gerenoveerd.[4] In Ivoorkust is omstreeks 2018-2019 het westelijk deel van de A107 tussen Toulépleu en Guiglo als verharde weg over een nieuw tracé aangelegd. Op dat moment was echter nog niet de volledige route geasfalteerd.
In 2019 waren 7 van de 9 ontbrekende delen uit 2003 opgelost, alleen het grenstraject van Quebo in Guinea-Bissau naar Boké in Guinea, evenals het langere traject van Ganta in Liberia naar Guiglo in Toulépleu in Ivoorkust was toen nog onverhard.
Noodzakelijke verbeteringen
- Mogelijke herroutering van de Trans-Africa Highway 7 door het centrum van Gambia via de brug, in plaats van via Banjul. Dit is ook logischer voor doorgaand verkeer tussen Dakar en Ziguinchor in Senegal.
- Het aanleggen van een verharde weg tussen Quebo in Guinea-Bissau en Boké in Guinea (circa 110 km)
- Het asfalteren van de laatste delen van de N3 in Guinea nabij de grens met Sierra Leone
- Het aanleggen van een verharde weg van Ganta in Liberia naar Toulépleu in Ivoorkust (circa 160 km)
Referenties
- ↑ REVIEW OF THE IMPLEMENTATION STATUS OF THE TRANS AFRICAN HIGHWAYS AND THE MISSING LINKS, VOLUME 2: DESCRIPTION OF CORRIDORS | afdb.org
- ↑ Barrow, Macky to preside over Trans-Gambia Bridge inauguration today | thepoint.gm
- ↑ Sierra Leone: Eu107m Project Will Link Liberia to Sierra Leone By Paved Road | allafrica.com
- ↑ Improved Road Network in Liberia Boosts Trade and Commerce | worldbank.org