US 1 in Maine

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
US 1
Begin Kittery
Einde Fort Kent
Lengte 503 mi
Lengte 810 km
Route

New Hampshire

Kittery Point

York Harbor

Kennebunk

Biddeford

Saco

Scarborough

Portland

Falmouth

Yarmouth

Brunswick

Bath

Thomaston

Rockland

Belfast

Bucksport

Ellsworth

Machias

Calais

Houlton

Presque Isle

Caribou

Van Buren

Fort Kent

De US 1 is een US Highway in de Amerikaanse staat Maine. De weg vormt een noord-zuidroute die ook stukken oost-west loopt langs de kust en door het noordoosten van de staat, vanaf de grens met New Hampshire bij Kittery via Portland, Brunswick, Calais en Caribou naar de grens met Canada bij Fort Kent. De weg is 810 kilometer lang.

Routebeschrijving

De US 1 in Portland.

Bij Kittery komt de US 1 in New Hampshire vanaf Portsmouth de staat Maine binnen en loopt dan parallel aan de Interstate 95 oftewel de Maine Turnpike naar het noorden, op korte afstand van de kust. Vanaf de weg heeft men soms uitzicht op de Atlantische Oceaan, en de weg voert door diverse toeristenplaatsen aan de kust. Men komt door Kennebunk, en daarna door de dubbelstad van Biddeford en Saco. In Saco gaat de weg door het centrum en steekt de gelijknamige rivier over, waarna een aansluiting is met de Interstate 195, een korte spur van de I-95 naar de kust. De weg loopt dan door naar de stad Portland, de grootste stad van de staat met 63.000 inwoners. De weg voegt voor de rivier de Fore in op de Interstate 295 voor de route door het centrum. De Alternate US 1 volgt een weg over stadswegen. Aan de noordzijde van het centrum slaat de US 1 af en loopt via Falmouth parallel aan de I-295 naar het noorden.

De US 1 en I-295 lopen op korte afstand samen naar Brunswick, waarna de US 1 naar het oosten afslaat om de sterk gelede kust van Maine te volgen. Het deel tussen Brunswick en Bath is uitgebouwd als snelweg, inclusief een aantal bruggen over de delta van de rivier de Kennebec. Het gebied is toeristisch en mooi, met meren en bossen. De weg loopt via Thomaston naar Rockland, waar de US 1 naar het noorden afbuigt om om de Penobscot Bay te gaan naar Belfast, en verder naar Bucksport via de Penobscot Narrows Bridge. De Alternate US 1 volgt dan een noordelijkere route via de stad Bangor, die een kilometer of 35 noordelijker ligt. Bij Ellsworth komen beide wegen weer samen, waarna een aansluiting is naar het Mount Desert Island, waarop het Acadia National Park ligt. De US 1 volgt daarna de kust naar het oosten, langs talloze vissersdorpen , voordat de weg naar het noorden afbuigt en langs de grens met de Canadese provincie New Brunswick naar het noorden loopt. Men komt door het stadje Calais, waar de eerste verbinding is naar het Canadese wegennet.

De US 1 draait hier zelfs weer terug naar het westen, en later naar het noorden, voor een lange route naar Houlton naar het noorden. Dit gebied begint al een stuk dunner bevolkt te raken. De omgeving is licht heuvelachtig en is bedekt met dichte bossen. Men bereikt dan het stadje Houlton, waar men de US 2 kruist, de oost-westroute naar Bangor en New Hampshire. Daarna komt men vlak langs het noordelijke einde van de Interstate 95, die een paar kilometer oostelijker eindigt op de grens met Canada. De US 1 loopt dan verder naar het noorden, via Presque Isle en Caribou, nog steeds parallel aan de grens met New Brunswick. De weg volgt de rivier de St. John, die de grens vormt. Her en der zijn er bruggen die naar Canada leiden. Bij Madawaska is de grote grensovergang met Canada die naar Edmundston en de Trans-Canada Highway leidt, maar de US 1 loopt nog wat verder naar het westen, en eindigt in Fort Kent op de grens met Canada, in het uiterste noordwesten van New Brunswick.

Geschiedenis

De US 1 werd in 1926 gecreëerd, maar stond daarvoor als de NE-1 ten zuiden van Calais en de NE-24 ten noorden daarvan bekend. De weg heette toen de Atlantic Highway ten zuiden van Calais. Oorspronkelijk liep de US 1 door Bangor. Op 16 november 1931 werd de Waldo–Hancock Bridge over de monding van de Penobscot River opengesteld, waarmee men de omweg via Bangor kon vermijden. De oude route is thans de US 1 Alternate. In de jaren '50 werd de snelweg door Brunswick aangelegd, waarover thans de I-295 en US 1 lopen. In de jaren '60 werd een klein deel van de US 1 tussen Brunswick en Bath omgebouwd tot snelweg. In 2006 opende de nieuwe Penobscot Narrows Bridge die de Waldo-Hancock Bridge van 1931 verving.

Verkeersintensiteiten

Referenties


Interstates en US Highways in de staat Maine

US 1US 2US 201US 202US 302

U.S. Highway 1

FloridaGeorgiaSouth CarolinaNorth CarolinaVirginiaD.C.MarylandPennsylvaniaNew JerseyNew YorkConnecticutRhode IslandMassachusettsNew HampshireMaine