US 1 in Maryland

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
US 1
Begin Washington
Einde Rising Sun
Lengte 84 mi
Lengte 135 km
Route

District of Columbia

Beltsville

Laurel

Jessup

Elkridge

Arbutus

Baltimore

Fullerton

Perry Hall

Bel Air

Rising Sun

Pennsylvania

De US 1 is een US Highway in de Amerikaanse staat Maryland. De weg vormt een onderliggende schakel tussen de steden Washington en Baltimore en het noordoosten van de staat. De weg passeert voor een flink deel door verstedelijkt gebied. De weg is 135 kilometer lang.

Routebeschrijving

Rhode Island Avenue in Washington, D.C.
De US 1 bij Bel Air.

Washington D.C.

De US 1 in Virginia komt samen met de Interstate 395 in Virginia de Potomac River over en komt zo in de stad Washington, D.C. De US 1 gaat dan over 14th Street, vlak langs het Washington Monument over de National Mall. De weg is hier een zesstrooks urban arterial. De US 1 slaat dan naar het oosten af op Constitution Avenue en is dan dubbelgenummerd met de US 50. De weg verloopt langs diverse federale instellingen, waarna de weg zich splitst over twee éénrichtingsstraten, 9th Street en 6th Street en verloopt dan naar het noorden, door Mount Vernon Square, waarna de US 1 over de 2x2 Rhode Island Avenue naar het noordoosten gaat. Vlak daarvoor slaat de US 50 al af over New York Avenue richting Annapolis. Men passeert door oudere buurten van Washington en de US 1 is één van de belangrijkere onderliggende schakels. De weg wordt dan met 2x3 rijstroken nog iets breder. Ter hoogte van Eastern Avenue verlaat men dan de stad Washington en het District of Columbia, waarna men in de staat Maryland komt.

Suburban Washington

In North Brentwood steekt de weg de Anacostia River over, waarna de weg in Riverdale Park naar het noorden afslaat, over Baltimore Avenue een vierstrooks urban arterial. De weg loopt hier door de wat oudere voorsteden van Washington, vrij kleine huizen op redelijk grote percelen met veel bomen. De weg verloopt dan langs de University of Maryland, een zeer grote universiteit. Men kruist dan de SR-193 ongelijkvloers, welke een soort semi-expressweg is door de noordelijke voorsteden van Washington. Niet ver daarna volgt de aansluiting met de ringweg van Washington, de Interstate 495. Na de ringweg komt men in een tussenstedelijk gebied, wat tussen Washington en Baltimore ligt. Dit gebied is grotendeels bebouwd en ligt ingeklemd tussen I-95 en de State Route 295. De US 1 verloopt dan naar het noordoosten langs een spoorlijn. In Savage kruist men de State Route 32 of Patuxent Freeway, welke de scheiding vormt tussen de agglomeraties Baltimore en Washington.

Baltimore

De US 1 bij Laurel.

De US 1 verandert hier ook van naam en heet dan Washington Avenue. Men komt door een gebied met wat versnipperde bedrijventerreinen. In Elkridge kruist men de State Route 100, een oost-westsnelweg vanaf Columbia naar Severn. Niet ver daarna volgt de aansluiting met de Interstate 895. Amper 100 meter erna volgt de aansluiting met de Interstate 195. De US 1 verlaat dan Washington Boulevard en gaat over Southwestern Boulevard naar het noorden, door de voorstad Halethorpe. Men gaat dan onder twee snelwegen door, de Interstate 95 en de ringweg van Baltimore, de Interstate 695. Directe aansluitingen zijn er niet mee. Daarna komt men in de stad Baltimore zelf. De weg verloopt over Wilkins Avenue door het westen van de stad, later noordwaarts over Fulton Avenue. Men komt door de oude buurten van Baltimore die enigszins vervallen zijn. Men kruist dan de US 40, een oost-westverbinding die hier een geïsoleerd stukje snelweg vormt, wat ooit onderdeel van de Interstate 70 had moeten zijn, die aan de westkant van Baltimore eindigt. De US 1 slaat na een kilometer of 2 af naar het oosten over North Avenue en gaat zo ten noorden van het centrum langs. Dit zijn de achterbuurten van Baltimore, met veel plekken met lege percelen waar ooit woningen hebben gestaan. Daarna volgt de aansluiting met de Interstate 83.

De weg loopt dan dood op een begraafplaats en slaat dus naar het noordoosten af, over Belair Road, een uitvalsweg vanaf Baltimore naar het buitengebied. Belair Road is een vierstrooks urban arterial die door dichtbebouwde en oude wijken voert. Het stedelijke landschap verandert in het noordoosten van Baltimore iets, de oude herenhuizen gaan over in vrijstaande woningen. Dit zijn kleine huizen op vrij grote percelen. Men verlaat dan de stad Baltimore, waarna de weg door de noordoostelijke voorsteden verloopt. Er volgt dan een aansluiting als klaverblad met de ringweg van Baltimore, de Interstate 695. Men komt daarna in een voorstedelijk gebied met wat meer hoogteverschillen. De laatste grotere voorstad is Perry Hall, waarna de weg als Belair Road verder naar het noordoosten loopt.

Northeastern Maryland

Na de Gunpowder River volgt een landelijk gebied met vrij veel bos. De weg loopt als vierstrooks hoofdweg zonder middenafscheiding naar Bel Air, een regiostadje. De US 1 gaat er met een bypass omheen, en versmalt dan naar één rijstrook per richting. Dit gebied is glooiend met een afwisseling van bossen en weilanden. Via de Conowingo Dam steekt men de brede Susquehanna River over, het hoogteverschil bedraagt zo'n 30 meter. Direct daarna, in Conowingo begint de US 222 en loopt dan naar Lancaster in Pennsylvania. De weg verloopt dan door naar de grens met Pennsylvania, waarna de US 1 in Pennsylvania als autosnelweg verder gaat naar Philadelphia.

Geschiedenis

De US 1 in Maryland, vermoedelijk jaren '30, locatie onbekend.

De Washington and Baltimore Turnpike was in 1812 toegekend door de staat en verliep toen tussen Baltimore en Washington. In 1909 werden gronden aangekocht om de US 1 ten noordoosten van de stad Baltimore aan te leggen. De Washington-Baltimore Boulevard werd geasfalteerd door de staat Maryland in 1914 en werd in 1926 onderdeel van de US 1 toen het US Highway systeem werd gecreëerd.

De US 1 verloopt als hoofdstraat van de meeste plaatsen op de route en is nergens hoogwaardig uitgebouwd, alhoewel veel delen naar 4 rijstroken verbreed zijn. Opvallend is dat de US 1 niet via het centrum van Baltimore verloopt, maar een omweg door het westen en noorden van de stad maakt.

In Washington, D.C. maakt de US 1 gebruik van Rhode Island Avenue, één van de oorspronkelijke boulevards volgens het L'Enfant Plan van 1791 waaruit Washington is gebouwd. In 1906 opende de eerste brug over de Potomac River tussen Arlington en Washington, D.C. Dit werd simpelweg de 'Highway Bridge' genoemd. In 1950 opende een tweede brug, de 14th Street Bridge, die alleen verkeer richting Washington verwerkte. De oude brug uit 1906 verwerkte daarna alleen nog verkeer richting Arlington. In 1962 werd de oude brug uit 1906 vervangen door een moderne brug met 4 rijstroken. In 1972 opende een derde brug met 2x2 rijstroken van de express lanes van I-395. De US 1 verloopt gesplitst over deze bruggen, de westelijke brug verwerkt verkeer van de US 1 richting Arlington, de middelste brug verkeer naar de express lanes van I-395 en de oostelijke brug verwerkt verkeer van de US 1 richting Washington.

Oorspronkelijk was er een brug over de Susquehanna River, de Conowingo Bridge die tussen 1818 en 1820 werd aangelegd. De brug werd meermaals verwoest tijdens overstromingen. Een covered bridge werd in 1859 gebouwd. In 1909 werd de brug herbouwd als stalen brug nadat de houten brug was afgebrand. Tussen 1926 en 1928 werd 3 kilometer stroomafwaarts de Conowingo Dam gebouwd, een stuwdam met een wegverbinding, waarna de US 1 over deze dam werd geleid. De brug werd daarna gesloopt. De US 1 heeft dus alleen tussen 1926 en 1928 over de brug verlopen, sindsdien verloopt de US 1 over de stuwdam.

De grootste tracéverlegginggen van de US 1 waren een bypass van Rising Sun die in 1957 werd opengesteld en een omlegging van Bel Air die begin jaren '60 is gerealiseerd. Noordelijk van Bel Air had de bypass echter een ontbrekend deel, verkeer moest decennialang via secundaire wegen tot een afsnijding met 2x2 rijstroken in 2000 werd geopend. Elders is de US 1 hoofdzakelijk op het bestaande tracé uit begin 20e eeuw gebleven. De Interstate 95 is parallel aan de US 1 aangelegd, al sinds 1964 is de gehele route parallel door autosnelwegen vervangen, waardoor er al vroeg geen noodzaak was om delen van de US 1 verder uit te bouwen.

Verkeersintensiteiten

Het gedeelte door voorstedelijk Washington is vrij druk, met maximaal 52.000 voertuigen in College Park. Vooral het gebrek aan voorstedelijke snelwegen speelt hier een rol. Het gedeelte tussen de I-495 en Laurel blijft met 35.000 voertuigen druk gezien de nabijheid van twee snelwegen. Deze intensiteit blijft tot aan Baltimore. In Baltimore zelf is de weg wat rustiger met tussen de 10.000 en 20.000 voertuigen, door het aantal alternatieven in de buurt. Bij de I-695 in het noordoosten rijden 48.000 voertuigen, om daarna te dalen naar 24.000 voertuigen richting Bel Air. Verder naar het noordoosten is de weg wel rustiger met 11.000 voertuigen per etmaal in 2007. 8.000 voertuigen steken dagelijks de grens met Pennsylvania over.

Referenties


Interstates en US Highways in de staat Maryland

Interstate 68Interstate 70Interstate 81Interstate 83Interstate 95Interstate 97Interstate 195Interstate 270Interstate 295Interstate 370Interstate 395Interstate 495Interstate 595Interstate 695Interstate 795Interstate 895

US 1US 11US 13US 15US 29US 40US 50US 113US 219US 220US 222US 301US 340US 522

WashingtonBaltimore

U.S. Highway 1

FloridaGeorgiaSouth CarolinaNorth CarolinaVirginiaD.C.MarylandPennsylvaniaNew JerseyNew YorkConnecticutRhode IslandMassachusettsNew HampshireMaine