US 64 in North Carolina

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
US 64
Begin Ranger
Einde Manteo
Lengte 604 mi
Lengte 972 km
Route

Tennessee → Chattanooga

Murphy

Franklin

Brevard

→ Asheville / Columbia

Hendersonville

Rutherfordton

→ Asheville / Winston-Salem

Morganton

Lenoir

Taylorsville

Statesville

→ Charlotte

Mocksville

Lexington

→ Greensboro


Asheboro Bypass

339 Asheboro (US 64 Bus.)

341 Charlotte (NC-49)

344 → Greensboro / Rockingham

346 Zoo Connector

349 Asheboro (NC-42)

352 Asheboro (US 64 Bus.)


Siler City


Pittsboro Bypass

West Pittsboro

Pittsboro

East Pittsboro


Apex

Raleigh


→ Raleigh Loop

Eagle Rock

Zebulon

→ Greenville

Pilot

Samaria

Spring Hope

Momeyer

Nashville

→ Richmond / Savannah

Rocky Mount

Rocky Mount

Downtown Rocky Mount

East Rocky Mount

Pinetops

West Tarboro

Tarboro

East Tarboro

Bethel

Robersonville

Everetts

Bear Grass

West Williamston


Plymouth


Roper

Pleasant Grove

Creswell

Travis

Columbia


Nags Head

De US 64 is een US Highway in de Amerikaanse staat North Carolina. De weg vormt een lange oost-westverbinding vanaf het westpuntje van de staat tot aan het oostelijkste puntje van de staat over een lengte van 972 kilometer. De grootste stad op de route is de hoofdstad Raleigh. De route is op diverse trajecten een autosnelweg.

Routebeschrijving

De US 64 bij Lexington.

Western North Carolina

De weg begint dubbelgenummerd met de US 74 ten westen van Ranger aan de grens met Tennessee. De weg loopt dan als 2x2 hoofdweg naar Murphy, waar de US 74 richting het noordoosten gaat terwijl de US 64 een oostelijke richting aanhoudt door de Appalachian Mountains. Men passeert langs vooral kleine plaatsjes en de weg telt af en toe 2x2 rijstroken. De afstanden zijn hier vrij groot, het is ruim 200 kilometer vanaf Tennessee tot de eerste snelweg die men kruist, de Interstate 26 bij Hendersonville. De I-26 loopt vanaf Asheville naar Spartanburg en Columbia. De US 64 slingert daarna door de staat en loopt afwisselend richting het noorden en oosten. Dit gedeelte van de US 64 is een wat minder belangrijke doorgaande route door de nabijheid van de I-40 en I-85. Bij Morgantown kruist men de Interstate 40, de snelweg vanaf Knoxville en Asheville naar Winston-Salem en Greensboro. Daarna loopt de US 64 nog wat verder naar het noorden en kruist bij Lenoir de US 321, de hoofdweg van Boone naar Hickory.

Daarna loopt de US 64 naar het oosten en bij Statesville kruist men de Interstate 77, de snelweg vanaf Charlotte naar Cleveland. Daarna kruist de US 64 de I-40 een aantal keer voordat de weg naar het zuidoosten afslaat naar Lexington, waar men de snelwegen US 52 kruist en de Interstate 85, die vanaf Charlotte naar Durham loopt. Men passeert hier ten zuiden van de Piedmont Triad agglomeratie langs, die bestaat uit Winston-Salem en Greensboro. De US 64 loopt daarna verder naar het zuidoosten en kruist bij Asheboro de Interstate 73, de snelweg van Greensboro naar Rockingham. Daarna loopt de US 64 naar het oosten en telt dan 2x2 rijstroken maar is geen snelweg. Bij Siler City kruist men de US 421, de weg vanaf Greensboro naar Wilmington aan de Atlantische Oceaan. Daarna vormt de US 64 zijn eerste snelwegtraject rond Pittsburg, een klein stadje.

Eastern North Carolina

De Washington Baum Bridge bij Nags Head.

Men bereikt dan de agglomeratie Raleigh, waar men eerst door de voorstad Cary komt, de grootste suburb. De US 64 loopt dan dubbelgenummerd over een aantal snelwegen in de agglomeratie Raleigh, eerst de US 1, daarna de Interstate 40 en een stukje over de Interstate 440. Aan de oostkant van Raleigh vormt de US 64 de oostelijke invalsweg van de stad en is de US 64 een snelweg over 155 kilometer. Bij Zebulon slaat de US 264 af, een snelweg naar Wilson en Greenville. Beide wegen komen in het uiterste oosten van North Carolina weer samen. De US 64 loopt dan richting het noordoosten en kruist bij het stadje Rocky Mount de Interstate 95, de snelweg van Fayetteville naar Richmond en Washington. Men doorkruist daarna een enigszins verstedelijkte corridor langs de US 64. Het snelweggedeelte duurt tot Williamston, waarna de US 64 een hoofdweg met 2x2 rijstroken vormt. Men komt dan in de kuststreek van North Carolina, die gevormt wordt door lagunes, moerassen en schiereilanden. Vanaf Plymouth tot Columbia vormt de US 64 weer een snelweg van 42 kilomter. Dit gebied is aanzienlijk dunbevolkter en de weg wordt steeds rustiger omdat men tot het einde van het vasteland rijdt. De US 64 loopt dan door tot de "Outer Banks" van North Carolina, een rij zandbanken voor de kust van de staat. Hier komt de US 264 weer bij de US 64 en eindigt de weg daarna.

Geschiedenis

De Bridal Veil Falls langs de US 64 bij Highlands.

US 64 is iets later dan het begin van het US Highway systeem gecreëerd, namelijk in 1932. De route van de US 64 is in de geschiedenis enkele malen aangepast. Een vrij grote verandering volgde in 1988 in het westen van North Carolina, waar de US 64 tussen Morganton en Statesville over een nieuwe noordelijke route werd geleid. De oude, meer directe route werd de US 70. Het oostelijk eindpunt van de US 64 was lange tijd Fort Landing aan de Alligator River. In 1951 werd de US 64 verlengd tot Nags Head aan de kust, met de ingebruikname van een veerdienst bij Fort Landing.[1] Ook zijn diverse delen van de US 64 opgewaardeerd naar 2x2 rijstroken, met op diverse trajecten een autosnelweg.

Appalachian Mountains

De US 64 is beperkt opgewaardeerd in de Appalachian Mountains in het westen van North Carolina. In 1974 opende een bypass van het stadje Franklin voor het verkeer. Vermoedelijk eind jaren '70 en in de jaren '80 is een vrij lang traject van de US 64 tussen de grens met Tennessee en Murphy naar een 2x2 divided highway verbreed. In 1979 opende de omlegging van Murphy. In 2010 opende een nieuw enkelbaans tracé van de US 64 tussen Murphy en Brasstown, een 7 kilometer lange nieuwe weg, de oude route is sindsdien als de NC-141 genummerd.

Tussen Murphy en Franklin verloopt de US 64 over een circa 1170 meter hoge bergpas, die ook wel als de Black Gap bekend staat. Tussen Franklin en Brevard verloopt de US 64 over de 1280 meter hoge Cowee Gap, het hoogste punt van de US 64 in North Carolina.

Morganton - Statesville

De US 64 verliep oorspronkelijk rechtstreeks tussen Morganton en Statesville, een traject van 80 kilometer. In 1988 werd de US 64 over een nieuw tracé geleid, noordelijker via Lenoir en Taylorsville. Deze route is 95 kilometer lang. De oude route parallel aan I-40 is sindsdien alleen als de US 70 genummerd. Aan de nieuwe route zijn significante upgrades gepleegd, begin tot midden jaren '90 is een 30 kilometer lange nieuw tracé van de US 64 aangelegd tussen Taylorsville en Statesville.

Lexington - Raleigh

In 1949 opende de omlegging van Lexington voor het verkeer, die onderdeel is van meerdere US Highways en waar in het verleden ook de 'Temporary I-85' overheen gelopen heeft. In de periode 2013-2018 zijn diverse aansluitingen van de omlegging van Lexington gereconstrueerd.

Tussen Lexington en Raleigh is een groot deel van de route opgewaardeerd naar een 2x2 divided highway, veelal met gelijkvloerse kruisingen, maar enkele delen zijn hoogwaardiger uitgebouwd met snelwegkenmerken. Eind jaren '90 is de US 64 tussen Siler City en Pittsboro naar 2x2 rijstroken verbreed. In 2005 opende een omlegging rond Pittsboro, dit deel is uitgevoerd als freeway met ongelijkvloerse aansluitingen.

Oorspronkelijk had alleen de brug over Jordan Lake 2x2 rijstroken, ten westen en oosten daarvan versmalde de weg naar enkelbaans. In de tweede helft van de jaren '90 is de US 64 hier integraal naar 2x2 rijstroken verbreed tussen Pittsboro en Apex. Apex is inmiddels uitgegroeid tot een grote suburb van Raleigh. In 2012 opende het knooppunt met de State Route 540 aan de westkant van Apex voor het verkeer.

Op 30 juni 2016 begonnen werkzaamheden aan de 23 kilometer lange bypass van Asheboro.[2] Deze bypass is aangelegd 2x2 rijstroken en is volledig ongelijkvloers.[3] Het project kostte $ 335 miljoen[4] en de snelweg is op 18 december 2020 opengesteld voor het verkeer.[5][6]

Raleigh - Rocky Mount

In de jaren '70 is de freeway tussen Knightdale bij Raleigh en Nashville aangelegd. De omlegging van Nashville en het knooppunt met I-95 openden in de jaren '80. In juli 2005 werd de snelweg ten oosten van Raleigh langs Knightsville opengesteld, waarmee de stad ook oostwaarts ontsloten was per snelweg. Dit deel was 18 kilometer lang. Dit traject heeft later de status van Interstate Highway gekregen, eerst als I-495 in 2014 en vervolgens als de Interstate 87 in 2017.

Rocky Mount - Williamston

In 1984 opende de freeway bypass van Rocky Mount voor het verkeer. De snelweg is in de jaren '90 verder oostwaarts aangelegd, langs Tarboro en tot Williamston. Midden jaren '90 opende het deel tussen Rocky Mount en Tarboro. In 1997 opende een 48 kilometer lang stuk freeway van Tarboro tot Williamston.

Williamston - Nags Head

In het oosten van North Carolina kent de US 64 diverse lange bruggen. In 1955 opende de 4,3 kilometer lange William B. Umstead Bridge bij Manns Harbor voor het verkeer. Deze is in 2002 gebypasst door de 8,4 kilometer lange Virginia Dare Memorial Bridge, de langste brug van North Carolina. In 1960 opende de Lindsay C. Warren Bridge over de Alligator River. Dit is een lage brug met een draaibrug in het midden en verving een veerdienst uit 1951. In 2018 is deze brug gerenoveerd.[7] In 1994 opende de Washington Baum Bridge tussen Manteo en Nags Head.[8] Deze verving een brug uit 1962.

In het oosten van North Carolina is tevens een 40 kilometer lang stuk freeway aangelegd tussen Plymouth en Columbia, in het laagland van Washington en Tyrell Counties. Deze freeway opende in 2003. Dit verving een ouder traject dat bochtig en weinig hoogwaardig was. Met de freeway zijn orkaanevacuaties vanaf de kust ook eenvoudiger.

In 2023 werd financiering aangekondigd om de bijna 5 kilometer lange Alligator River Bridge te vervangen.[9][10]

Verkeersintensiteiten

Het traject door de Appalachian Mountains in het westen van North Carolina telt grotendeels rond 3.000 á 4.000 voertuigen per dag, met wat hogere intensiteiten bij de regionale plaatsen. Op het traject tussen I-26 en I-40 rijden veelal rond 2.500 voertuigen per dag, het deel verder tot Lenoir is wat drukker met 8.000 voertuigen per dag. Daarna rijden veelal 3.000 tot 6.000 voertuigen parallel aan I-40 tot Mocksville. Daarna rijden 8.000 voertuigen tot Lexington en tegen 10.000 voertuigen tussen Lexington en Asheboro.

In het midden van North Carolina ligt een wat drukker traject tussen Asheboro en de regio Raleigh, waar de intensiteiten tussen 15.000 en 20.000 voertuigen per dag liggen, stijgend naar maximaal 45.000 voertuigen door Apex, een voorstad van Raleigh. Het snelwegtraject dat met de US 1 samen valt tussen Apex en I-40 bij Raleigh telt ruim 100.000 voertuigen per dag. Oostelijk van Raleigh dalen de intensiteiten van 80.000 tot 50.000 voertuigen bij Zebulon en daarna 20.000 tot 30.000 voertuigen tot I-95 bij Rocky Mount.

In het oosten van North Carolina rijden 40.000 voertuigen langs Rocky Mount en 20.000 voertuigen tot Tarboro. De verkeersintensiteiten dalen daarna geleidelijk tot zo'n 8.000 voertuigen bij Williamston. Het oostelijkste deel van Williamston tot Nags Head telt veelal tussen 4.000 en 8.000 voertuigen per dag.[11]

Referenties

Freeways in de agglomeratie Raleigh - Durham

Interstate 40Interstate 85Interstate 440Interstate 540US 1US 64SR-147

Interstates en US Highways in de staat North Carolina

Interstate 26Interstate 40Interstate 73Interstate 74Interstate 77Interstate 85Interstate 95Interstate 140Interstate 240Interstate 277Interstate 440Interstate 485Interstate 540Interstate 795Interstate 840

US 1US 13US 15US 17US 19US 21US 23US 25US 29US 52US 64US 70US 74US 76US 117US 129US 158US 220US 221US 258US 264US 276US 301US 311US 321US 401US 421US 441US 501US 601US 701

CharlotteDurhamGreensboroRaleighWinston-Salem

U.S. Highway 64

New MexicoOklahomaArkansasTennesseeNorth Carolina