US 64 in Oklahoma
| |||
|---|---|---|---|
| |||
| US 64 | |||
| Begin | Felt | ||
| Einde | Moffett | ||
| Lengte | 610 mi | ||
| Lengte | 981 km | ||
| |||
.svg){kind=small}
De US 64 is een US Highway in de Amerikaanse staat Oklahoma. De weg verloopt vanaf de grens met New Mexico via Tulsa naar de grens met Arkansas. Het grootste gedeelte van de route is een gewone hoofdweg, maar in Tulsa betreft het een autosnelweg. Het gehele traject is 981 kilometer lang.
Routebeschrijving
Oklahoma Panhandle
Een kilometer of 20 ten westen van Felt gaat de US 64 in New Mexico de grens over met Oklahoma. Dit gebied bestaat uit de High Plains en ligt op zo'n 1400 meter hoogte. De weg is behoorlijk eenzaam, en voert door vrijwel onbewoonde landbouwgebieden. Na 50 kilometer komt men in Boise City, een groot dorp, waar men de US 385 kruist, en tevens ook de US 287 naar Stratford, en de US 56 richting Hugoton in Kansas. In dit kale landbouwgebied loopt de weg 80 kilometer rechtuit, naar Guymon, een klein stadje, waar men de US 54 kruist, die naar Stratford loopt, en de US 412, die richting Woodward loopt. De US 64 loopt hier tijdelijk naar het noordoosten, tot Hooker, waar de US 54 rechtdoor gaat richting Liberal, en de US 64 afslaat naar het oosten. Men is hier niet ver van de grens met Kansas. Doordat hier geen ruimtegebrek is, zijn kruisingen vaak erg ruim uitgevoerd. Bij Turpin kruist men de US 83, die van Perryton naar Liberal loopt, en de US 270, die hierna kortstondig samenloopt met de US 64. Bij Forgan slaat de US 270 af richting het zuiden, naar Elmwood. Ten oosten van Forgan komt men door wat woester land, waar weinig landbouw is, maar vooral prairies zijn. In dit gebied kan zeer slecht weer voorkomen, met tornado's en hagel. Bij Rosston kruist men de US 283, die vanaf Kansas naar Sayre aan de I-40 loopt. Hierna verlaat men na 300 kilometer de Panhandle.
Western Oklahoma
In dit gebied liggen vrij veel US Highways, en de eerste daarvan is bij Buffalo, waar men de US 183 kruist, die vanaf Kansas naar Woodward loopt. Een eindje verderop kruist men de rivier de Cimarron, een grotere zijrivier van de Arkansas. Dit gebied is nog steeds leeg, met veel open ruimte. Het eerste kleine stadje sinds honderden kilometers is Alva, waar men de US 281 kruist, die van Medicine Lodge naar Lawton loopt. Bij Cherokee slaat de US 64 tijdelijk af naar het zuiden, om even verder weer naar het oosten af te slaan. Opvallend genoeg ligt hier een grote zoutvlakte, die men eerder in de woestijn zou aantreffen. In dit gebied zijn ook de Ja-knikkers te zien, die olie uit de grond pompen. Ter hoogte van Pond Creek kruist men de US 81, die van Wellington naar El Reno loopt. Hier slaat de US 64 ook af naar het zuiden, om samen te lopen met de US 60 en de US 81 tot aan Enid, met 47.000 inwoners de eerste wat grotere plaats sinds vele honderden kilometers. De US 64 telt hier 2x2 rijstroken. In Enid slaat de US 64 af naar het oosten, om weer samen te lopen met de US 412. De weg telt 2x2 rijstroken tot aan de Interstate 35, vanwaar men naar Wichita en Oklahoma City kan.
Northern Oklahoma
De snelweg loopt voor een paar kilometer over de Cimarron Turnpike, om bij de eerste afslag af te slaan naar het zuiden. De US 412 gaat hier verder over de Turnpike. In het grote dorp Perry slaat de US 64 weer af naar het oosten. Het wegennet is in een gridpatroon gebouwd, en diagonale wegen ontbreken vaak. Bij Morrison kruist men de Cimarron Turnpike weer. Wat verderop loopt de US 64 parallel aan de rivier de Arkansas. Uiteindelijk voegt de US 64 weer in op de US 412, die hier de Keystone Expressway heet, en een overgang van de Cimarron Turnpike is. Dit gedeelte is tolvrij. Men passeert over het Keystone Lake, waar de Arkansas ingedamd is.
Tulsa
Sand Springs is de eerste voorstad van Tulsa, en de snelweg verbreedt onmiddellijk naar 2x3 rijstroken. Men komt uiteindelijk in de stad Tulsa zelf, waar men de Interstate 244 en Interstate 444 kruist, en tijdelijk mee samenloopt, rond het centrum. De snelweg heet na het centrum de Broken Arrow Expressway. Men passeert door de groene en dunbebouwde buitenwijken, gelegen in bosgebied. Ter hoogte van een groot bedrijventerrein kruist men de Interstate 44. Hierna zijn 2x4 rijstroken beschikbaar. Bij het volgende klaverblad, slaat de US 64 af naar het zuiden, om samen te lopen met de US 169. Rechtdoor gaat de SR-51 richting Broken Arrow en Muskogee. De weg heet hierna de Mingo Valley Expressway, en telt 2x3 rijstroken. Aan de zuidkant van Tulsa kruist men de Creek Turnpike, die een randweg vormt om Tulsa. De US 64 slaat hier af, om over het onderliggend wegennet te lopen.
Eastern Oklahoma
Bij Bixby kruist men de rivier de Arkansas nogmaals, om vervolgens parallel aan deze rivier te lopen. In de buurt van Taft slaat de US 64 af naar het oosten, rechtdoor gaat de US 62, die richting Oklahoma City loopt. Men komt hierna in Muskogee, een regiostad met 38.000 inwoners. De US 64 is hier gedeelte ongelijkvloers, en loopt verder naar het zuiden, om bij Warner af te slaan naar het oosten, om parallel te lopen aan de Interstate 40. Iets verder kruist men de Muskogee Turnpike, een Turnpike vanaf de I-40 naar Tulsa via Muskogee. Bij Sallisaw kruist men de US 59, die van Poteau naar Siloam Springs loopt. Bij Moffett steekt men de rivier de Arkansas over, tevens de grens met de gelijknamige staat.
Geschiedenis
De US 64 was één van de eerste snelwegen in Tulsa. In 1965 en 1966 werd het eerste deel vanaf het oosten van Tulsa tot Broken Arrow opengesteld voor het verkeer. Omstreeks 1973 werd dit traject een klein stukje westwaarts verlengd, maar bereikte het centrum nog niet. In 1974 opende het snelwegdeel in het westen van Tulsa voor het verkeer, tussen de Cimarron Turnpike en de I-244 in Downtown Tulsa. Vervolgens restte nog een klein stukje ten oosten van het centrum. Deze is tegelijkertijd met de I-444 opengesteld in 1979.
Vervolgens is het noord-zuiddeel aangelegd als de Mingo Valley Expressway. Het deel ten zuiden van de State Highway 51 is dubbelgenummerd met de US 169. In 1982 opende een kort stukje ten zuiden van de SH 51, en in 1988 een iets langer stuk. De laatste schakel werd in 1993 opengesteld tot aan de Creek Turnpike, tevens het laatste deel van de snelweg die door Tulsa is opengesteld.
Openstellingsgeschiedenis
Snelwegtracé door Tulsa.
| Van | Naar | Lengte | Opening |
|---|---|---|---|
| Harvard Avenue | Memorial Drive | 5 km | 1965 |
| Memorial Drive | State Highway 51 | 2 km | 1966 |
| Lewis Avenue | Harvard Avenue | 3 km | ~1973 |
| Cimarron Turnpike | I-244 | 13 km | 1974 |
| I-444 | Lewis Avenue | 2 km | 1979 |
| State Highway 51 | 51st Street | 1 km | 1982 |
| 51st Street | 71st Street | 3 km | 1988 |
| 71st Street | Creek Turnpike | 6 km | 1993 |
Verkeersintensiteiten
De intensiteiten in de Panhandle zijn laag, doorgaans minder dan 1.000 voertuigen per etmaal. Slechts 470 voertuigen steken dagelijks de grens met New Mexico over. Sommige trajecten, met name dubbelnummeringen kunnen wat drukker zijn, zoals 6.400 voertuigen bij Guymon, de weg telt daar ook 2x2 rijstroken. In de stad Enid rijden 21.100 voertuigen per etmaal, maar het gedeelte parallel aan de Cimarron Turnpike telt slechts 900 voertuigen per etmaal.
In Tulsa is het uiteraard wat drukker, met 53.600 voertuigen ten westen van het centrum. Ten oosten van het centrum rijden 86.400 voertuigen per etmaal. De dubbelnummering met de US 169 is het drukste van Tulsa, met 108.600 voertuigen per etmaal op 2x3 rijstroken. Dit leidt echter niet tot structurele congestie. Het deel parallel aan de I-40 telt 2.000 tot 4.000 voertuigen per etmaal, met een uitschieter naar 21.000 voertuigen aan de grens met Arkansas, omdat dit een belangrijke uitvalsweg is van de stad Fort Smith.
Referenties
| Freeways in Tulsa |
|---|
|
Cimarron Turnpike • Creek Turnpike • Gilcrease Expressway • Muskogee Turnpike • Tisdale Parkway |
| Interstates en US Highways in de staat Oklahoma |
|---|
|
|
| U.S. Highway 64
|
|---|
|
New Mexico • Oklahoma • Arkansas • Tennessee • North Carolina
|
