Venezuela

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Venezuela
Hoofdstad Caracas
Oppervlakte 916.445 km²
Inwonertal 30.518.000
Lengte wegennet 96.155 km
Lengte snelwegennet 866 km
Eerste snelweg 1953
Benaming snelweg Autopista
Verkeer rijdt rechts
Nummerplaatcode YV

Venezuela (Spaans: República Bolivariana de Venezuela) is een land in Zuid-Amerika. Het land telt 30 miljoen inwoners en is circa 22 keer zo groot als Nederland. De hoofdstad is Caracas.

Inleiding

Geografie

Venezuela beslaat het centrale noorden van Zuid-Amerika, met een lange kustlijn aan de Caribische Zee. Het land grenst aan Colombia in het westen, Brazilië in het zuiden en Guyana in het oosten, waarvan Venezuela een groot deel claimt als zijn grondgebied. Vlak buiten de noordoostkust ligt de eilandnatie Trinidad and Tobago, ten noorden van Venezuela liggen de Nederlandse eilanden Aruba, Bonaire en Curaçao.

Venezuela heeft de vorm van een T en meet maximaal 1.400 kilometer van oost naar west en 1.100 kilometer van noord naar zuid. In het noorden van Venezuela liggen hoge bergketens, met de 4.978 meter hoge Pico Bolívar als hoogste punt van Venezuela. Het is gelegen in een bergketen met diverse bergruggen van meer dan 4.000 meter hoog. Elders in het noorden van Venezuela liggen nog meer bergketens met toppen boven de 2.000 meter. De grote steden van Venezuela liggen veelal rond deze bergketens.

Het centrale deel van Venezuela bestaat uit het stroomgebied van de Orinoco, een enorme rivier waar maar twee bruggen over zijn. De Orinoco kent in Venezuela nauwelijks verval, nog geen 40 meter tussen de grens met Colombia en de delta in de Atlantische Oceaan. Het midden van Venezuela bestaat voornamelijk uit laagland met landbouwgebieden. Hier liggen weinig grotere steden, maar het land is wel gecultiveerd. Het zuiden van Venezuela bestaat uit jungles die behoren tot het Amazone-oerwoud. Dit bestaat zowel uit laagland als geïsoleerde bergketens, met toppen tot bijna 3.000 meter, maar deze regio is ontoegankelijk. De vlakkere oostkust van Venezuela geldt ook als ontoegankelijk gebied. In het noordwesten van Venezuela ligt het grote Lago de Maracaibo, een brakke baai met open toegang tot de Caribische Zee. Dit gebied kent de meeste onweer ter wereld.

Demografie

stad inwonertal
Caracas 5.576.000
Maracaibo 4.164.000
Valencia 2.585.000
Barquisimeto 1.600.000
Maracay 1.302.000

Venezuela heeft een snelgroeiend inwonertal. In 1950 had het land slechts 5 miljoen inwoners, in 1970 was dat al verdubbeld tot ruim 10 miljoen en net na 1990 werd de grens van 20 miljoen inwoners overschreden. In 2016 werd de grens van 30 miljoen inwoners bereikt, maar het huidige inwonertal is onduidelijk vanwege massale emigratie. De bevolking woont hoofdzakelijk in het noorden van het land.

Een groot deel van de bevolking van Venezuela woont in de grote steden, waardoor het land het meest verstedelijkte van Latijns-Amerika is. De hoofdstad Caracas ligt centraal in het noorden en telt 3,2 miljoen inwoners. De tweede stad is Maracaibo in het westen, daarna Valencia, Barquisimeto en Maracay in het midden. De grootste stad dieper landinwaarts is Ciudad Guayana. In totaal zijn er 42 steden met meer dan 100.000 inwoners.

Door de Europese kolonisatie heeft Venezuela een gemixte bevolking. De grootste bevolkingsgroepen zijn mestizo (gemixt), met 52% en blank, met 44%. Zwarten omvatten zo'n 3% van de bevolking. Blanke Venezolanen zijn hoofdzakelijk van Spaanse en Italiaanse afkomst. Venezolanen van Europese afkomst wonen vooral in het noordwesten en het minst in het zuiden. De mestizo's zijn een gemixte bevolkingsgroep, het gevolg van huwelijken tussen Europeanen, Indianen en Afrikanen. De oorspronkelijke Indiaanse bevolking omvat nog geen 3% van de bevolking.

Vanwege de volledige ineenstorting van de economie en het totale disfunctioneren van Venezuela als staat begon met name vanaf 2015 een massale emigratie. Tussen 2015 en 2023 verlieten meer dan 7 miljoen mensen het land, wat neer kwam op 20 procent van de bevolking, waardoor Venezuela een periode van bevolkingskrimp onderging.[1]

Economie

De economie van Venezuela wordt gedomineerd door de olieindustrie, die 50% van het BBP en 95% van de export produceert. Het land heeft te maken met ernstige economische crises, met een forse teruggang in welvaart en gezondheid. Het land dat ooit één van de meest welvarende van Latijns-Amerika was, heeft te maken met een sterk ondervoede bevolking. Economisch mismanagement onder de presidentschappen van Chávez en Maduro heeft ervoor gezorgd dat het land buiten de olie vrijwel niks produceert en alles moet importeren. Venezuela heeft hyperinflatie en het land heeft te maken met ernstige tekorten, variërend van alledaagse producten in de supermarkt tot basismiddelen in ziekenhuizen. De elektriciteitsvoorziening is onbetrouwbaar en werkt in veel steden maar een paar uur per dag. De criminaliteitscijfers waren altijd al hoog, maar zijn sinds 2010 sterk opgelopen. Corruptie, tekort aan voedsel, een extreem ongunstig investerings- en ondernemersklimaat zorgt ervoor dat Venezuela nauwelijks nog een functionerende economie is.

Geschiedenis

In 1498 kwam Columbus aan in Venezuela tijdens zijn derde reis naar de Amerika's. De Spaanse kolonisatie van Venezuela begon in 1522 en stichtte in Cumaná de eerste permanente nederzetting in Zuid-Amerika. Van de 16e tot 18e eeuw werd Venezuela geleidelijk gekolonialiseerd en ontwikkeld. Begin 19e eeuw werden pogingen gedaan om onafhankelijkheid uit te roepen. Dit faalde twee maal, maar onder leiding van Simón Bolívar werd het noordwesten van Zuid-Amerika onafhankelijk, dit werd Gran Colombia genoemd. Dit vormde een gebied van westelijk Guyana tot Panama en zuidwaarts tot het noorden van Peru. In 1830 werd Venezuela als onafhankelijke republiek uitgeroepen. De 19e eeuw werd gekenmerkt door politieke instabiliteit en dictaturen. Er waren voortdurende conflicten waarbij een aanzienlijk deel van de bevolking omkwam.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog werden enorme voorraden olie ontdekt onder het Lago de Maracaibo. Dit resulteerde in een economische voorspoed die duurde tot de jaren '80. In de jaren '30 was Venezuela het meest welvarende land in Latijns-Amerika. De stijgende welvaart trok veel immigranten uit Zuid-Europa na de Tweede Wereldoorlog. De jaren '50 en '60 werden gekenmerkt door economische voorspoed, maar politieke instabiliteit met veel verschillende regeringen, waarvan sommige democratisch gekozen waren, en sommigen via een staatsgreep aan de macht kwamen. Tijdens de oliecrisis stegen de olieprijzen sterk, zodat de inkomsten van Venezuela sterk groeiden. De olie-industrie werd in 1976 genationaliseerd, wat voor een enorme toename zorgde van publieke uitgaven, gevolgd door een sterke groei van de staatsschuld. De sterke daling van de olieprijzen in de jaren '80 zorgden voor een sterke economische teruggang. De industrie van Venezuela was grotendeels gebaseerd op olie, het land produceerde verder weinig. De jaren '80 en '90 werden gekenmerkt door economische crises en politieke instabiliteit.

In 1998 kwam Hugo Chávez aan de macht en installeerde een "Bolivariaanse Republiek", vernoemd naar de revolutionaire leider Simón Bolívar. Dit kwam neer op een socialistisch model met hoge overheidsuitgaven. De economie van Venezuela was echter volledig afhankelijk van de olieindustrie, en de inkomsten van de overheid zijn grotendeels afhankelijk van de olie-inkomsten. Tijdens een driemaandse staking bij het staatsoliebedrijf PDVSA in 2002-2003 kromp de nationale economie met 27%. De nationalisatie van de economie zorgde ervoor dat private investeerders hun geld weghaalden uit Venezuela, en sterk oplopende inflatie volgde. De olie-inkomsten werden vooral gespendeerd aan sociale projecten en corruptie en niet aan de verbetering van de infrastructuur of modernisatie van de olie-industrie. Na 2010 begon de armoede en inflatie sterk op te lopen, wat onder het presidentschap van Nicolás Maduro van 2013 nog verder verergerde. Het ooit welvarende Venezuela kwam in een permanente cyclus van economische krimp en hyperinflatie terecht, waarbij armoede en criminaliteit torenhoog werden.

Wegennet

Venezuela beschikt over een wegennet van 96.155 kilometer, waarvan circa 32.000 kilometer is verhard. Vanwege de economische ineenstorting verkeert het Venezolaanse wegennet in toenemende mate in slechte staat.

Venezuela heeft een relatief uitgebreid wegennet, met een redelijk groot netwerk van autosnelwegen. Het autosnelwegennet is 866 kilometer lang (2012), maar er is daarnaast nog een flink netwerk van 2x2 wegen die niet als autosnelweg zijn uitgevoerd. De meeste grote steden in het noorden worden met autosnelwegen of 2x2 wegen met elkaar verbonden. Soms ontbreken er snelwegdelen vanwege het sterk bergachtige karakter van dit gebied. Het midden en zuiden van Venezuela is bijzonder dunbevolkt en hier verlopen maar spaarzaam hoofdwegen. In het zuiden verlopen vrijwel helemaal geen wegen. Rondom Ciudad Guayana in het zuidoosten liggen nog wel wat 2x2 wegen. Er zijn slechts twee grote grensovergangen met buurland Colombia, mede door het Andesgebergte waar de grens deels overheen ligt. Er is tevens een doorgaande route naar Manaus in Brazilië. Met Guyana zijn geen grensovergangen.

Venezuela had jarenlang de laagste brandstofprijs ter wereld, circa 1 cent per liter. Vanwege de economische malaise in het land zijn de prijzen in 2016 fors verhoogd.[2] Autosnelwegen worden in Venezuela autopistas genaamd. De eerste opende in 1953 voor het verkeer zodat Venezuela er vroeg bij was met autosnelwegen in Latijns-Amerika. Het snelwegennet wordt nog steeds uitgebreid, met name om de grote steden onderling met autosnelwegen te verbinden. Er zijn relatief veel tunnels en viaducten vanwege het bergachtige karakter van het noorden van Venezuela. De hoofdstad Caracas kent brede snelwegen met 2x4 of meer rijstroken en indrukwekkende knooppunten. Vanwege het bergachtige karakter van de regio, de extreem lage brandstofprijzen en gebrek aan een goed onderliggend wegennet zijn de Autopistas van Caracas ernstig overbelast.

Autopistas de Venezuela

Autopista Caracas-La GuairaSegunda Autopista Caracas - La GuairaAutopista Centro OccidentalAutopista Francisco FajardaAutopista Gran Mariscal de AyacuchoAutopista José Antonio PáezAutopista Lara - ZuliaAutopista Regional del CentroAutopista San Cristóbal - La FríaAutopista Prados del EsteAutopista Caracas-GuarenasAvenida BoyacáAutopista Norte-SurAutopista a CharallaveAutopista Guacara - BárbulaAutopista del EsteAutopista Valencia - Puerto CabelloAutopista Valle - Coche

Carreteras nacionales de Venezuela

RN1RN2RN3RN4RN5RN6RN7RN8RN9RN10RN11RN12RN13RN14RN15RN16RN17RN19


Wegnummering

Venezuela heeft drie weglagen; de Carretera Nacional, Carretera Local en de Carretera Ramal. De nationale wegen zijn landelijk genummerd, de andere twee lagen per staat. Even nummers zijn doorgaans oost-west wegen en oneven nummers zijn noord-zuidwegen, een systeem dat men in meer landen in de regio voor ziet komen. De nummers 1 t/m 9 lopen enigszins radiaal vanuit Caracas. Snelwegen staan beter bekend onder hun naam.

  • Ruta 1: Caracas - Barquisimeto - San Cristóbal
  • Ruta 2: Caracas - San Fernando de Apure
  • Ruta 3: Morón - Coro - Maracaibo
  • Ruta 4: Acarigua - Barquisimeto - Coro - Punto Fijo
  • Ruta 5: Valencia - Barinas - San Cristóbal
  • Ruta 6: La Fría - Maracaibo - grens met Colombia
  • Ruta 7: Barinas - San Cristóbal
  • Ruta 9: Caracas - Barcelona - Güíria
  • Ruta 10: Casanay - Ciudad Guayana - grens met Brazilië
  • Ruta 12: Caucaugua - Caicara del Orinoco - Puerto Ayacucho
  • Ruta 13: Tinaco - Anaco - Maturín
  • Ruta 15: Valle de la Pascua - El Tigre - Tucupita
  • Ruta 16: El Tigre - Ciudad Bolívar
  • Ruta 17: Carora - Maracaibo
  • Ruta 19: San Antonio de Caparo - San Fernando de Apure | Caicara del Orinoco - Ciudad Bolívar - Ciudad Guayana

Bewegwijzering

De bewegwijzering bestaat uit groene borden en witte letters, en komen overeen met wat men veelal in Zuid-Amerika ziet. De borden zijn doorgaans vrij simpel, en er worden verschillende lettertypes gebruikt. Wegnummerschildjes lijken op die van de Interstate Highways. Tevens worden bij knooppunten ook windrichtingen aangegeven.

Zie ook

Referenties

Wegen van Zuid-Amerika

ArgentiniëBoliviaBraziliëChiliColombiaEcuadorGuyanaParaguayPeruSurinameUruguayVenezuela