Vermont

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Hoofdstad Montpelier
Grootste stad Burlington
Oppervlakte 24.923 km²
Inwonertal 647.000
Lengte snelwegennet 589 km
Eerste snelweg 1958[1]
Afkorting VT

Vermont is een staat in de Verenigde Staten. De staat ligt in het noordoosten van het land, en telt 647.000 inwoners (2023). De hoofdstad is Montpelier, de grootste stad is Burlington. De staat heeft een oppervlakte van 24.923 vierkante kilometer en is ruim de helft zo groot als Nederland.

Inleiding

Geografie

I-91.

Vermont is een plattelandsstaat in het noordoosten van de Verenigde Staten, onderdeel van de regio New England. De staat grenst aan Canada, aan de provincie Québec. Verder grenst het aan de staten New Hampshire, Massachusetts en New York. De staat meet maximaal 250 kilometer van noord naar zuid en maximaal 150 kilometer van west naar oost. De staat is in het noorden wat breder dan in het zuiden. De staat wordt gedomineerd door de Green Mountains, een bebost bergketen met toppen rond 1.200 meter. De 1.339 meter hoge Mount Mansfield is het hoogste punt van de staat. In het noordwesten van de staat ligt het grote Lake Champlain, op de grens met New York. De Connecticut River is de belangrijkste rivier van de staat en vormt de grens met New Hampshire. Vermont heeft een vochtig landklimaat met warme zomers en koude winters. De maximumtemperatuur in Burlington varieert van -3°C in de winter tot 27°C in de zomer.

Economie

Vermont heeft een stagnerende economie en een ongunstig investeringsklimaat. Het gemiddelde inkomen is één van de lagere in het land, maar de kosten voor levensonderhoud zijn ook betrekkelijk laag. Vermont heeft de kleinste economie van alle Amerikaanse staten. De economie is voornamelijk op diensten gericht, er is weinig industrie en er is ook betrekkelijk weinig landbouw, omdat een groot deel van de staat bebost is. Bosbouw was voorheen een belangrijke pijler. De toeristensector is een belangrijke bron van inkomsten, met name voor stedelingen in het noordoosten van de Verenigde Staten is Vermont een geliefde weekendbestemming. De staat heeft ook enkele skigebieden.

Demografie

stad inwonertal
Burlington 42.417
South Burlington 17.904
Rutland 16.495

Vermont is de op één na minstbevolkte staat in de Verenigde Staten, nog net voor Wyoming. Het inwonertal is numeriek gezien langzaam gegroeid, van 300.000 in 1850 naar 600.000 in 2000. Voor de Tweede Wereldoorlog waren ook periodes met een lichte bevolkingskrimp. Van de jaren '60 tot eind jaren '80 groeide het inwonertal wat sneller, voornamelijk door een migratie vanuit de grote steden naar het platteland. De bevolkingsgroei viel na 2000 bijna helemaal stil. De staat is de op één na blankste van de Verenigde Staten, in 2013 waren 94% van de inwoners blank (en niet Hispanic). Vermont heeft geen grotere steden, het is de enige staat die geen steden met meer dan 50.000 inwoners heeft. Slechts drie plaatsen in Vermont hebben meer dan 10.000 inwoners. Montpelier is de kleinste state capital in de Verenigde Staten met amper 8.000 inwoners.

Geschiedenis

In de eerste helft van de 16e eeuw kwamen de eerste Europeanen in wat nu Vermont is, vanuit Franstalig Canada. In 1666 werd de eerste Europese nederzetting in Vermont gesticht. In de 17e en 18e eeuw stond het gebied onder invloed van zowel de Fransen als Britten, maar kwam vanaf 1763 definitief onder Brits bestuur te staan. Het volgende jaar werden de grenzen van Vermont vastgesteld. Tussen 1777 en 1791 bestond de niet erkende onafhankelijke Vermont Republic. In 1791 werd Vermont de 14e staat van de Verenigde Staten. Het inwonertal groeide in de beginjaren vrij snel, van 85.000 inwoners in 1790 tot 280.000 inwoners in 1830, voornamelijk door migratie uit andere delen van het land. Vanaf de jaren '50 van de 20e eeuw nam het toerisme in belang toe, maar Vermont heeft nooit een periode van sterke economische groei gekend.

Wegennet

Het Interstate Highway-netwerk van Vermont.

Vermont heeft een redelijk uitgebreid wegennet voor de omvang van de bevolking, wat deels te maken heeft met de toerisme. Reizen via het onderliggend wegennet kan wel vrij veel tijd in beslag nemen door het heuvelachtige karakter van de staat.

Wegbeheer

De wegbeheerder van de staat is het Vermont Agency of Transportation, afgekort VTrans.[2] Het heeft zijn oorsprong in de Highway Commission van 1892. Het Department of Highways werd in 1923 opgericht. VTrans werd in 1979 gecreëerd door diverse agentschappen samen te voegen. VTrans beheert 4.355 kilometer state highway en 1.089 bruggen.

Interstate Highways

Vermont heeft drie hoofdroutes van Interstate Highways, de Interstate 89 als diagonale route in het midden en het noorden van de staat, vanaf White River Junction via de hoofdstad Montpelier en Burlington naar de grens met Canada, en de Interstate 91 als noord-zuidroute langs de Connecticut River en dus de grens met New Hampshire en het noordelijk einde van de Interstate 93 bij St. Johnsbury. De Interstate 189 is een korte spur in Burlington.

De snelwegen in Vermont tellen allemaal 2x2 rijstroken en het verkeersaanbod is vrij laag, met name in het noorden van de staat. I-89 is onderdeel van de route van Boston naar Montréal en heeft daarom het meeste belang voor internationaal verkeer. I-91 verwerkt vooral verkeer naar Sherbrooke en de stad Québec in het oosten van de provincie Québec.

US Highways

Slechts vijf US Highways verlopen door Vermont. De US 2 vormt een haak door het noorden van Vermont, maar loopt ten westen van Montpelier parallel aan I-89. De weg heeft enig belang voor doorgaand verkeer tussen Montpelier en St. Johnsbury. De US 4 vormt een oost-westroute door het zuiden van de staat en is tussen de grens met New York en Rutland kortstondig een freeway. De US 5 vormt een noord-zuidroute langs de Connecticut River, over de gehele lengte loopt I-91 er parallel aan, zodat de weg weinig doorgaand verkeer verwerkt. De US 7 vormt een noord-zuidroute in het westen van de staat en is tussen Bennington en Manchester een ongelijkvloerse super two. Noordelijk van Burlington loopt I-89 er parallel aan. De US 302 vormt een oost-westroute in het oosten van de staat, vanaf Montpelier tot de grens met New Hampshire bij Woodsville. Dit is enigszins een secundaire route, de iets noordelijker gelegen US 2 is een belangrijkere oost-westroute.

Interstates en US Highways in Vermont

Interstate 89Interstate 91Interstate 93Interstate 189

US 2US 4US 5US 7US 302


State Highways

Vermont heeft een netwerk van state highways dat alle dorpen en steden met elkaar verbindt. Dit zijn nagenoeg uitsluitend tweestrooks wegen, alleen korte delen van State Route 15 in Burlington en State Route 62 bij Montpelier zijn 2x2 divided highways. De state highways worden ook wel een 'Vermont Route' of 'VT XX' genoemd. Deze routes zijn in de bebouwde kom in het beheer van de gemeenten. Enkele Vermont Routes zijn volledig in het beheer van gemeenten. De wegnummer loopt van 2 t/m 346, maar tal van nummers worden overgeslagen. Daarnaast zijn er ook state highways met een naam, die een administratief viercijferig nummer hebben in de 9000-serie, dit zijn reference routes.

Vermont heeft een uniek wegnummerschild dat niet in andere staten gebruikt wordt. Voor 1995 werd het generieke 'circle sign' gebruikt dat in diverse staten wordt gebruikt. Routes die geheel in het beheer zijn van gemeenten hebben deze aanpassing niet gedaan en zijn nog bewegwijzerd met de circle sign van voor 1995. Het betreft maar een klein aantal routes. Oude circle signs van voor 1995 zijn pas na meer dan 20 jaar vervangen.

Tolwegen

Vermont heeft geen tolwegen en heeft deze ook nooit gehad. Er zijn ook geen plannen om tolwegen aan te leggen.

Geschiedenis

I-89 tussen Montpelier en Burlington.

Al in 1892 werd de Highway Commission opgericht, waarbij wegen een staatsaangelegenheid werden. Traditioneel werden wegen beheerd en ontwikkeld door de counties en gemeenten. In 1898 werd de State Highway Commission opgericht om de eerste staatsdollars voor de aanleg van wegen te overzien. Tussen 1906 en 1923 waren de wegen in het beheer van de staat bijna volledig als zandweg of gravelweg aangelegd. In die periode is slechts 72 kilometer geasfalteerde weg aangelegd, dat tussen 1923 en 1926 nog eens werd uitgebreid met 58 kilometer. In 1923 werd het State Highway Department opgericht, die de taak had om het wegennet van Vermont te ontwikkelen. Vanaf de jaren '20 kwam er ook extra federaal geld beschikbaar voor de ontwikkeling van met name de US Highways die in 1926 werden geïntroduceerd. Bovendien werd in 1923 een brandstofaccijns geïntroduceerd die het wegennet moest gaan bekostigen.

In 1931 werd 1.600 kilometer weg opgenomen in het state highway plan en in 1935 volgde nog eens 1.100 kilometer, waarmee de basis werd gelegd voor het hedendaagse state highway systeem. Dit netwerk werd daarna in de jaren '30, '40 en '50 geasfalteerd. In 1964 had Vermont nog maar 92 kilometer gravelweg als onderdeel van het state highways system.

Bij de planning van het latere hoogwaardige wegennet in 1944 had Vermont de voorkeur voor de upgrade van de US 7 door het westen van de staat als primaire noord-zuidroute, terwijl Massachusetts de US 5 wilde opwaarderen, als een oostelijker gelegen noord-zuidverbinding. In 1945 werd een compromis gesloten die grotendeels de vorm had van de huidige I-89 en I-91. Vermont wilde nog een derde route, een oost-westverbinding vanaf New York via Rutland naar White River Junction, waar dan een knooppunt van hoofdwegen in 5 richtingen zou moeten komen.

De eerste snelweg van Vermont was 10 kilometer van de Interstate 91 in het diepe zuiden van de staat, namelijk bij de grens met Massachusetts, dat op 1 november 1958 werd geopend. Het grootste gedeelte van het snelwegennet van Vermont is vrij snel in de jaren 60 gebouwd. In 1964 was 117 kilometer Interstate Highway opengesteld. In 1965 was I-89 voltooid van Montpelier tot ten noorden van Burlington, inclusief I-189, en I-91 vanaf de grens met Massachusetts tot Ascutney en was het deel verder tot White River Junction in aanleg.

Het wegennet van Vermont was begin jaren '70 al bijna uitgebouwd in de huidige conditie. Daarna gingen de investeringen omlaag en later begon de conditie van het wegennet significant te verslechteren. Na 2000 was ruim een derde van de state highways in slechte conditie, door een renovatieslag tussen 2009 en 2015 is dat significant verminderd. Tussen 2008 en 2015 is het aantal bruggen die 'structurally deficient' waren gereduceerd van 494 naar 193.

Referenties

Verenigde Staten

AlabamaAlaskaArizonaArkansasCaliforniaColoradoConnecticutDelawareFloridaGeorgiaHawaiiIdahoIllinoisIndianaIowaKansasKentuckyLouisianaMaineMarylandMassachusettsMichiganMinnesotaMississippiMissouriMontanaNebraskaNevadaNew HampshireNew JerseyNew MexicoNew YorkNorth CarolinaNorth DakotaOhioOklahomaOregonPennsylvaniaRhode IslandSouth CarolinaSouth DakotaTennesseeTexasUtahVermontVirginiaWashingtonWest VirginiaWisconsinWyoming