Washington, D.C.

Washington, D.C.

Zie ook Washington (staat).

Washington, D.C. is de hoofdstad van de Verenigde Staten, en ligt in het District of Columbia. Samen vormen ze één entiteit. Daaromheen liggen de voorsteden in Virginia en Maryland. Washington zelf telt 672.000 inwoners (2022), met een stedelijk gebied van 6.356.000 inwoners (2021).

Inleiding

De agglomeratie ligt op beide oevers van de rivier de Potomac. De agglomeratie is sterk bebost, en strekt zich uit over 55 kilometer van oost naar west, en 60 kilometer van noord naar zuid. De stad ligt op zo'n 180 kilometer uit de kust, alhoewel de diverse zeearmen van de Chesapeake Bay tot aan de stad reiken. Het laagste punt is dan ook zeeniveau. Veel hoger dan 140 meter gaat het stedelijk gebied niet. De grootste voorsteden zijn Arlington en Alexandria, en daaromheen liggen in Virginia talloze kleinere voorsteden in de bossen. Het stedelijk gebied is dan ook niet dichtbebouwd. Dit geldt ook voor de voorsteden in Maryland, waarvan de grootste amper meer dan 50.000 inwoners tellen. De huisvesting in Maryland is goedkoper dan in Virginia.

De agglomeratie Washington is feitelijk vastgegroeid aan die van Baltimore, die naar het noordoosten ligt. Baltimore is op zijn beurt weer vastgegroeid aan Philadelphia, die weer aan New York zit, en die weer aan het stedelijk gebied van Connecticut en Massachusetts bij Boston. Samen vormen deze agglomeraties het zogenaamde Boswash-gebied, het stedelijke gebied aan de oostkust van Boston tot Washington. Verder ligt Washington niet ver van de hoofdstad van Maryland, namelijk Annapolis.

Het klimaat is vochtig en subtropisch. In de winter kan het wel vrij koud worden, met sneeuw. Overblijfselen van orkanen kunnen voor overvloedige regenval zorgen, en hoogtij kan de rivier de Potomac dermate opstuwen dat overstromingen mogelijk zijn. Washington is een stad die wordt geassocieerd met bureaucratie, aangezien de federale overheid hier zit, en tal van andere organisaties. Dit zorgt ervoor dat er veel geforenst wordt tussen de voorsteden en Washington.

Bevolkingsgroei

De agglomeratie is gecentreerd rondom het District of Columbia, wat overeenkomt met de stad Washington. In Maryland zijn twee counties suburbaan, in Virginia zijn drie counties en 6 independent cities als onderdeel van het voorstedelijk gebied. De independent cities zijn bij de betreffende counties inbegrepen in onderstaand overzicht. Daarnaast zijn er nog een aantal exurbane counties die niet in het overzicht zijn opgenomen.

Jaartal	Washington D.C.	Montgomery, MD	Prince George's, MD	Fairfax, VA	Prince William, VA	Loudoun, VA	totaal
1920	438.000	35.000	43.000	56.000	14.000	21.000	607.000
1930	487.000	49.000	60.000	78.000	14.000	20.000	708.000
1940	663.000	84.000	89.000	135.000	18.000	20.000	1.009.000
1950	802.000	164.000	194.000	304.000	23.000	21.000	1.508.000
1960	764.000	341.000	357.000	539.000	50.000	25.000	2.076.000
1970	757.000	523.000	661.000	773.000	111.000	37.000	2.862.000
1980	638.000	579.000	665.000	883.000	145.000	57.000	2.967.000
1990	607.000	757.000	729.000	1.131.000	216.000	86.000	3.526.000
2000	572.000	873.000	801.000	1.319.000	326.000	170.000	4.061.000
2010	602.000	972.000	863.000	1.430.000	440.000	312.000	4.619.000
2020	690.000	1.061.000	966.000	1.585.000	483.000	423.000	5.208.000
2021	670.000	1.055.000	955.000	1.566.000	484.000	428.000	5.158.000

De stad Washington was voor de jaren '20 van de 20e eeuw nog zonder een voorstedelijk gebied, wat pas vanaf de jaren '50 begon te groeien. In 1950 had de stad tevens zijn hoogste inwonertal, waarna een langdurige, doch langzame daling inzette. Tegelijkertijd begon het voorstedelijk gebied sterk te groeien. De groei is sinds de jaren '90 in Maryland wat afgezwakt, maar is voornamelijk in Virginia nog sterk.

Wegennet

De snelwegen rond Washington D.C.

De stad wordt ontsloten door de ringweg Capital Beltway, de I-495. De I-95 komt vanuit het zuiden, en lift mee op de ringweg, en loopt dan verder richting Baltimore en New York. Vanuit het westen komt de I-66, die noordelijk Virginia met de stad verbindt. Andere hoofdroutes van de Interstates doen de stad niet aan, de I-70 loopt wat verder naar het noorden naar Baltimore, en de I-97 verbindt Annapolis met Baltimore ten oosten van de stad. Wel zijn er tal van hulproutes, zoals de I-295 en I-395, die de zuidelijke voorsteden bedienen, en de I-270 die naar het noordwesten loopt, en de verbinding naar Pittsburgh is. Verder vult de US 50 dit netwerk aan, en verbindt Washington met Annapolis.

Daarnaast zijn er tal van State Routes en Parkways die het netwerk op lokaal niveau aanvullen. De ringweg telt overal 2x4 rijstroken, maar enkele inkomende snelwegen kennen een aantal bottlenecks met 2x2 rijstroken. Gezien het inwonertal is het snelwegennet vrij ondergedimensioneerd. Rond het Pentagon komen veel snelwegen samen, zodat hier een ingewikkeld web van knooppunten ontstaat. Er zijn enkele tolwegen of tolstroken aanwezig rond de agglomeratie. Ook kennen enkele snelwegen HOV-lanes.

Het lokale wegennet van Washington is een gridmodel, met in tegenstelling tot veel andere steden met een grid, ook veel diagonale wegen, die samenkomen bij het Capitool. Het onderliggend wegennet is buiten Washington zelf niet in een grid, met een aantal grote doorgaande wegen, en verder kronkelende woonstraten, zodat veel verkeer de snelweg neemt.

Lijst van freeways

weg	naam	lengte	eerste opening	laatste opening	max AADT 2012
	Custis Memorial Parkway	58 km	1961	1982	177.000
	Shirley Memorial Highway	42 km	1952	1965	201.000
	Interstate 270	29 km	1955	1960	252.000
	Anacostia Freeway	13 km	1964	1964	87.000
	Interstate 370	5 km	199x	199x	90.000
	Shirley Memorial Highway	16 km	1941	1952	213.000
	Washington Beltway (Virginia)	37 km	1961	1964	236.000
	Washington Beltway (Maryland)	66 km	1957	1964	227.000
	John Hanson Freeway	20 km	1957	1957	146.000
	Pennsylvania Avenue	16 km	1970	1970	70.000
	Branch Avenue	8 km	1999	2001	123.000
	Harry Byrd Highway / Leesburg Bypass	17 km	?	2021	59.000
	Washington Boulevard	4 km	1941	1941	105.000
	Sully Road	21 km	1988	2011	133.000
	Jefferson Davis Highway	4 km	1941	1941	79.000
	Intercounty Connector	30 km	2011	2011	35.000
	Dulles Toll Road	46 km	1962	1995	132.000
	Washington-Baltimore Parkway	24 km	1954	1954	105.000
	Clara Barton Parkway	8 km	1964	1973	?
	George Washington Memorial Parkway	22 km	1932	1932	?
	Suitland Parkway	15 km	1944	1944	?

Geschiedenis

Washington, D.C. is een planmatige stad, waarbij het wegennet is ontworpen in het L'Enfant Plan van 1791, ontwikkeld door Pierre Charles L'Enfant (1754-1825) voor de president George Washington. In het plan werd een grid ontwikkeld, met geletterde wegen die oost-west zouden verlopen en genummerde wegen die noord-zuid zouden verlopen. Diagonale routes waren bedacht als grote avenues, vernoemd naar de staten van dat moment. Deze grote avenues kruisten de belangrijke noord-zuid en oost-westwegen via 'circles' of vierkante kruispunten.

Anders dan in New York City kwam een snelwegennet in Washington D.C. niet al in de jaren 30 van de grond, ondanks dat het toen al een vrij grote stad was. De oudste plannen dateren uit de jaren 40. De George Washington Memorial Parkway die over de oever van de Potomac River in Virginia loopt is één van de oudste snelwegachtige wegen, en opende omstreeks 1932 voor het verkeer. In 1941 werd een snelwegennet rond het toen nieuw gebouwde Pentagon gebouwd, waar het Amerikaanse ministerie van defensie gezeteld is. Dit "Pentagon Road Network" omvatte delen van wat nu de State Route 27, State Route 110 en Interstate 395 is in Arlington. Pas in de jaren 60 zijn deze snelwegen overgedragen aan de staat Virginia. In de jaren 40 werden verder plannen gemaakt voor een aantal snelwegen, namelijk de Baltimore-Washington Parkway, de Washington National Pike en de Shirley Highway. In 1947 ging de Baltimore-Washington Parkway in aanleg, en het eerste deel hiervan opende in 1950 voor het verkeer. In 1954 was de snelweg tussen Washington D.C. en Baltimore voltooid. Tevens is tussen 1945 en 1952 de Shirley Highway aangelegd, een snelwegachtige weg van Arlington naar Woodbridge in Virginia, die later onderdeel zou worden van de I-395 en een deel van de I-95 ten zuiden van Washington D.C. Het derde plan was de Washington National Pike, die later het nummer I-270 kreeg. Deze verloopt vanaf Bethesda naar het noordwesten tot aan Frederick en is tussen 1951 en 1960 opengesteld. Deze drie snelwegen dateren van voor het Interstate Highway-systeem. In 1957 opende de John Hanson Highway, een snelweg van Washington D.C. naar de hoofdstad Annapolis van Maryland. Deze is feitelijk ook van voor het Interstate Highway-systeem. Washington D.C. was dus tegen eind jaren 50 in 4 richtingen verbonden per snelweg.

Vanaf 1960 werden meer snelwegen rond Washington D.C. voltooid. Het belangrijkste hiervan was de Interstate 495, beter bekend als de Capital Beltway, de ringweg van de stad. Deze opende in fases tussen 1961 en 1964 voor het verkeer. Oorspronkelijk was het gepland om de Interstate 95 dwars door Washington D.C. te laten gaan, zoals dat ook in andere Amerikaanse steden gebruikelijk is. Al in de jaren 60 werd voorzien dat het stedelijk verkeer sterk zou toenemen, en dat inprikkers vanaf de Beltway naar Washington D.C. noodzakelijk waren. Eén plan hiervan was de I-270 vanaf Betshesda naar de toen geplande I-95 door Washington. Beide plannen zijn niet doorgegaan in de jaren 70. In 1977 werd de I-95 buiten Washington D.C. omgeleid, over het oostelijk deel van de Capital Beltway. In 1971 kwam de I-95 tussen Washington en Baltimore gereed, waarmee de oude Baltimore-Washington Parkway ontlast werd. Eén van de grootste knelpunten om nog aan te leggen was de Interstate 66 door Arlington. Deze was reeds sinds de jaren 50 gepland, maar werd uiteindelijk pas in 1982 opengesteld. Het is de enige Interstate Highway waar HOV-restricties in de spits over de gehele snelweg van kracht zijn. Vrachtwagens en voertuigen met minder dan 2 personen mogen dan niet over de snelweg rijden. In de jaren 80 was het verkeer rond Washington D.C. enorm toegenomen vanwege de snelle suburbanisatie in Virginia en Maryland. De stad stond bekend als één van de ergste knelpunten van de Verenigde Staten. In de jaren 80 zijn de meeste snelwegen dan ook verbreed, zoals de I-95, I-270 en I-495. Later zijn meer snelwegen verbreed, meest prominent de I-395 met een wisselstrook, de I-95 ten zuiden van Washington met wissel-, HOV- en HOT-lanes, en de verbreding van de Woodrow Wilson bridge van 6 naar 12 rijstroken. Al in de jaren 70 was voorzien dat met het geleiden van de I-95 over de oostelijke ringweg, deze niet meer zou voldoen, en een tweede ringweg rond Washington noodzakelijk was. Deze is echter nooit aangelegd, alhoewel de in 2011 opengestelde Intercounty Connector (SR-200) in Maryland een mogelijk begin hiervan is. Er zijn wel plannen geweest voor een tweede ringweg, maar de meesten hiervan zouden te ver butien Washington lopen om nog van nut te zijn voor doorgaand verkeer.

Congestie

Washington kende altijd erg veel congestie op de zuidelijke ringweg, doordat de brug over de Potomac slechts 2x3 rijstroken telde. Nu zijn daar 12 rijstroken beschikbaar, en tevens is het Springfield interchange aangepast, zodat de files hier verleden tijd zijn. Op andere inkomende snelwegen zijn vrij veel bottlenecks, en hier komen vaak lange files voor. De reistijd in Washington is voor forenzen landelijk gezien, behoorlijk hoog, meer dan 20% heeft een reistijd van meer dan een uur. Slechts 20% heeft een reistijd van minder dan 20 minuten, het hoogste aantal in het land.