Xinjiang

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Hoofdstad Ürümqi
Grootste stad Ürümqi
Oppervlakte 1.660.001 km²
Inwonertal 25.890.000
Lengte snelwegennet 7.651 km[1][2]
Eerste snelweg ?
Afkorting

Xinjiang (Chinees: 新疆, Xīnjiāng, Oeigoers: شىنجاڭ, Xinjang), formeel de Xinjiang Uygur Autonomous Region (XUAR), is een autonome regio in het westen van China. Het is de grootste subdivisie van het land met een oppervlakte van bijna 1,7 miljoen vierkante kilometer, even groot als 4,5 keer Duitsland. Xinjiang telt 25,9 miljoen inwoners. De hoofdstad en grootste stad is Ürümqi.

Inleiding

Xinjiang beslaat het noordwesten van China, gelegen ten noorden van de Himalaya en het Tibetaans Hoogland. Xinjiang is een zeer uitgestrekte regio, het is 4,5 keer zo groot als Duitsland of 3 keer zo groot als Europees Frankrijk. Xinjiang meet bijna 2.000 kilometer van west naar oost en 1.600 kilometer van noord naar zuid. Het is tevens de grootste subdivisie ter wereld die niet aan zee ligt. Het grenst aan de meeste buurlanden van alle regio's en provincies in China, namelijk aan Mongolië, Rusland, Kazachstan, Kyrgyzstan, Tadzjikistan, Afghanistan, Pakistan en India. Tevens grenst het aan de provincies Gansu, Qinghai en Tibet.

Xinjiang bestaat hoofdzakelijk uit woestijngebieden en bergketens. Het wordt in bijna alle richtingen omringd door bergketens, maar het centrale deel bestaat uit een lager gelegen woestijngebied, het Tarim Basin waar de Taklamakan Desert is gelegen. Het zuidwesten van Xinjiang heeft de hoogste bergen, hier liggen de westelijke Himalaya. De K2 is de hoogste berg van Xinjiang en de op één na hoogste berg ter wereld met een top van 8.611 meter hoogte. In het westen van Xinjiang ligt de Tian Shan, met de 7.439 meter hoge Jengish Chokusu. Het Altaigebergte vormt de grens met Rusland en aangrenzende delen van Kazachstan en Mongolië.

Een groot deel van het grensgebied van Mongolië bestaat uit rotswoestijn met bergketens. Dit is een ontoegankelijk en onherbergzaam gebied. In het zuidoosten ligt het Tibetaans Hoogland, een hoogvlakte dat grotendeels op meer dan 4.500 meter boven zeeniveau ligt. Enkele bergketens stijgen hier nog boven uit.

Slechts 10% van de Xinjiang is geschikt voor cultivatie. Dit zijn vaak groene gebieden rond rivieren. Een groot deel hiervan ligt aan de voet van de Tian Shan, zowel ten noorden als zuiden daarvan. Rond de Taklamakan Desert liggen gecultiveerde streken die ook dichter bevolkt zijn. Het noordwesten kent ook gecultiveerde delen, met name rond Ürümqi, Altay en Khorgos.

Xinjiang heeft één echt grote stad: Ürümqi. Andere steden zijn stukken kleiner, maar hebben nog wel een regiofunctie, zoals Turpan, Kashgar, Karamay, Hotan, Aksu en Korla. Veel plaatsnamen hebben een Oeigoerse en Chinese naam. Vaak zijn de Oeigoerse namen internationaal het best bekend, vele ervan hadden in Europa bekendheid gekregen als marktplaatsen langs de Zijderoutes in een tijd dat China er nog maar beperkte invloed had. De Chinese namen kunnen fors afwijken van de Oeigoerse namen, maar zijn in de praktijk ook vaak transliteraties naar het Mandarijns toe van de Oeigoerse naam. Zo heet Ürümqi in het Chinees 乌鲁木齐 Wūlǔmùqí.

Wegennet

De autosnelwegen van Xinjiang.

Xinjiang is een zeer uitgestrekte regio met omvangrijke gebieden waar bijna niemand woont. De afstanden tussen de grotere steden zijn enorm. Een netwerk van autosnelwegen is aangelegd om Xinjiang beter bereikbaar te maken. De belangrijkste knooppunten binnen het snelwegennet zijn Ürümqi en Kashgar in het westen. Het netwerk van autosnelwegen is relatief dicht in het noordwesten en rond Ürümqi, maar dunner elders, alhoewel rond Kashgar ook opvallend veel autosnelwegen liggen.

De Lianhuo Expressway (G30) is de traditionele toegangsroute naar Xinjiang vanuit de rest van China. Het is ook een transitroute geworden voor goederenvervoer naar Kazachstan en Europa. Van de G30 zijn tal van aftakkingen, de langste daarvan is de Tuhe Expressway (G3012) die meer dan 1.900 kilometer lang is naar Kashgar en Hotan. Er is ook een aftakking naar de grens met Kyrgyzstan, de Kayi Expressway (G3013) van Kashgar naar de bergpas Irkeshtam. Vanwege het zeer geringe verkeer is deze route echter maar gedeeltelijk als autosnelweg uitgebouwd. De Kui'a Expressway (G3014) verbindt Kuytun met Altay in het noordwesten van Xinjiang. De Kuita Expressway (G3015) vormt daar weer een aftakking van naar een alternatieve transitroute naar Kazachstan. De Qingyi Expressway (G3016) is een nog incomplete autosnelweg door de Tian Shan.

Rond de Taklamakan Desert in het westen van Xinjiang is een ring van autosnelwegen ontwikkeld, met de Tuhe Expressway (G3012) in het noorden, de Xihe Expressway (G0612) in het zuiden en de Wuruo Expressway (G0711) door het oosten van de woestijn. Door deze woestijn zijn enkele enkelbaans noord-zuid-wegen aangelegd, maar verder ontbreken wegen hier vrijwel volledig.

Xinjiang heeft ook een alternatieve route naar Beijing, de Jingxin Expressway (G7), die grote afstanden parallel aan de grens met Mongolië aflegt. Er zijn echter geen autosnelwegen die helemaal tot de grens met Mongolië lopen. Aan Mongolische zijde zijn vaak helemaal geen verharde wegen.

Wegverbindingen naar andere landen zijn nauwelijks van enig belang. De route van Kashgar naar de grens met Kirgizië op de Irkeshtam-pas is van toenemend belang naar het zuiden van Centraal-Azië; zowel voor de afzet van Chinese goederen in deze landen als voor geopolitieke invloed (Nieuwe Zijderoute). Het belang is zodanig dat hier een snelweg gepland is. In het noorden en zuidoosten van Xinjiang zijn in het geheel geen snelwegen gepland, hier woont bijna niemand. Er zijn geen significante wegverbindingen met de buurlanden Mongolië, Rusland, Afghanistan en India. De beroemde Karakoram Highway verloopt tussen Xinjiang en Pakistan, en is op de Khunjerab Pass met 4.693 meter hoogte de hoogste geasfalteerde grensovergang ter wereld.

Geschiedenis

De bouw van autosnelwegen in Xinjiang begon in de jaren '90 in en rond de stad Ürümqi. De Airport Expressway en Hetan Expressway in Ürümqi waren waarschijnlijk de eerste autosnelwegen. De eerste nationale autosnelweg was de Lianhuo Expressway (G30) die midden jaren '90 in aanbouw ging en waar in 1997 het eerste deel bij Ürümqi opende. Dit was lange tijd de enige autosnelweg van Xinjiang naar de rest van China. Grote delen van deze autosnelweg zijn in de periode 2004-2008 opengesteld, het laatste deel opende in 2011.

Prioriteit kreeg ook de Tuhe Expressway (G3012) vanaf het jaar 2000, die Ürümqi met Kashgar in het westen van de autonome regio verbindt. Deze was ook relatief eenvoudig aan te leggen, het probleem was vooral de enorme afstanden en in veel mindere mate het terrein. Op grote gedeeltes kon simpelweg de oude enkelbaans weg worden verdubbeld. In 2015 kwam deze autosnelweg tot Kashgar gereed. Kashgar is het voornaamste knooppunt in het uiterste westen van Xinjiang. Later werd deze snelweg nog verlengd naar Hetan, waarmee de autosnelweg een haak rond de Taklamakan Desert vormt.

De bouw van autosnelwegen vond daarna hoofdzakelijk in het noordoosten van Xinjiang plaats, waar relatief veel steden liggen. Zo kwam de Kui'a Expressway (G3014) in 2014 gereed als autosnelweg naar Altay. Ook opende de Kuita Expressway (G3015) als zijtak daarvan naar de grens met Kazachstan. In de periode 2010-2015 zijn veel nieuwe autosnelwegen geopend in Xinjiang, hoofdzakelijk in het westen rond Kashgar, rond Ürümqi, en diverse snelwegen in het noorden van de autonome regio.

Later werd een tweede autosnelweg vanaf de grens van China naar Xinjiang gepland, de Jingxin Expressway (G7) van Beijing naar Ürümqi. Deze vormt een noordelijke route door de Gobi Desert naar Xinjiang, vanaf Inner Mongolia via uitgestrekte onbewoonde gebieden van Gansu en noordoostelijk Xinjiang. Deze autosnelweg kwam in 2021 gereed. In 2021 opende ook de Awu Expressway (S21) als kortere verbinding van Ürümqi naar Altay. Ook werd gebouwd aan autosnelwegen rond de Taklamakan Desert, de Xihe Expressway (G0612) als als oost-westroute door het zuiden van de woestijn, voerend langs de voet van het Tibetaans Hoogland door enorme lege gebieden. Ook werd gebouwd aan de Wuruo Expressway (G0711) als noord-zuidroute door het oosten van de Taklamakan Desert naar Ruoqiang, waar het aansluit op de G0612.

Expressways in Xinjiang

National expressways: Xihe Expressway (G0612) • Jingxin Expressway (G7) • Wuruo Expressway (G0711) • Lianhuo Expressway (G30) • Ring Expressway (Ürümqi) (G3001) • Tuhe Expressway (G3012) • Kayi Expressway (G3013) • Kui'a Expressway (G3014) • Kuita Expressway (G3015) • Qingyi Expressway (G3016) • Jing'a Expressway (G3018) • Bo'a Expressway (G3019) • Kuiku Expressway (G3033) • Yixin Expressway (G3035) • A'a Expressway (G3036)


Regional expressways: Fuda Expressway (S11) • Sansha Expressway (S13) • Maka Expressway (S16) • Taji Expressway (S18) • Wuke Expressway (S20) • Awu Expressway (S21) • Wusha Expressway (S51) • Airport Expressway (Ürümqi)Hetan ExpresswayWukui Expressway


Lijst van expressways in Xinjiang

# Naam No. Van Naar Lengte
S11 Fuda Expressway Huangshan Qie'erkeqixiang 438 km
S13 Sansha Expressway Sanchakou Yarkant 230 km
S16 Maka Expressway Makit Kashgar 178 km
S18 Taji Expressway Takeshikenzhen Jeminay
S20 Wuke Expressway Wugongtai Karamay 207 km
S21 Awu Expressway Altay Ürümqi 372 km
S22 Wuluo Expressway Wutong Daquan Luotuo Quanzi 80 km
S51 Wusha Expressway Wutong Daquan Shaquanzi 81 km
Airport Expressway Ürümqi Ürümqi Airport 9 km
Hetan Expressway Ürümqi Ürümqi 31 km
Wukui Expressway Ürümqi Ürümqi 18 km

Referenties

China

Provincies: AnhuiFujianGansuGuangdongGuizhouHainanHebeiHeilongjiangHenanHubeiHunanJiangsuJiangxiJilinLiaoningQinghaiShaanxiShandongShanxiSichuanYunnanZhejiang

Autonome regio's: GuangxiInner MongoliaNingxiaXinjiangTibet

Gemeenten: BeijingChongqingShanghaiTianjin

Speciale administratieve regio's: Hong KongMacau