Zuid-Sudan
South Sudan | |
---|---|
Hoofdstad | Juba |
Oppervlakte | 619.745 km² |
Inwonertal | 12.230.000 |
Lengte wegennet | ? km |
Lengte snelwegennet | 0 km |
Eerste snelweg | nvt |
Benaming snelweg | nvt |
Verkeer rijdt | rechts |
Nummerplaatcode | ? |
Zuid-Sudan (Engels: South Sudan, Dinka: Paguot Thudän), formeel de Republiek Zuid-Sudan is een land in Afrika, gelegen in het centrum van het continent. Het land telt circa 12 miljoen inwoners en is ruim 15 keer zo groot als Nederland. De hoofdstad is Juba.
Inleiding
Geografie
Zuid-Sudan ligt in het binnenland van Centraal-Afrika, en grenst in het noorden aan Sudan, in het westen aan de Centraal-Afrikaanse Republiek, in het zuiden aan de Democratische Republiek Congo, Uganda en Kenia en in het oosten aan Ethiopië. De hoofdstad Juba ligt in het zuiden van het land. Zuid-Sudan bestaat voornamelijk uit moerassen en savanne rond de rivier de Nijl. Grote delen van het land zijn hierdoor slecht begaanbaar. In het zuidoosten liggen hogere bergen, de Kinyeti is met 3.187 meter het hoogste punt van Zuid-Sudan.
Het land heeft een tropisch klimaat met een nat en droog seizoen. De gemiddelde maximumtemperatuur in de hoofdstad Juba varieert van 31 °C in het natte seizoen tot 38 °C in het droge seizoen. Er valt circa 950 mm neerslag per jaar, grotendeels in de periode van april tot en met oktober. Het droge seizoen is daardoor betrekkelijk kort. Vanwege de neerslag is Zuid-Sudan vruchtbaarder dan Sudan.
Demografie
Het exacte inwonertal van Zuid-Sudan is onduidelijk, de VN schat circa 12 miljoen. Een groot deel van de bevolking woont op het platteland. De hoofdstad Juba is de grootste stad met circa 230.000 inwoners. Wau, Malakal en Yambio zijn steden die tussen 100.000 en 120.000 inwoners tellen.
In Zuid-Sudan wonen circa 60 verschillende etnische groepen, de grootste daarvan zijn de Dinka en Nuer. De meeste inwoners spreken één van de Nilo-Saharaanse talen. Het Engels is de officiële taal. Het Arabisch was voorheen een officiële taal van Sudan en dus ook Zuid-Sudan. Er is geen duidelijke lingua franca in Zuid-Sudan, wat communicatie tussen de etnische groepen lastig maakt, zeker omdat lang niet iedereen het Engels via het onderwijs heeft geleerd.
Economie
Zuid-Sudan is één van de minst ontwikkelde gebieden ter wereld. In grote delen van het land is geen formele economie. Het nominale BBP bedraagt minder dan $ 250 per inwoner. Het land heeft weinig infrastructuur, een gebrekkig onderwijssysteem en is slecht verbonden met de internationale handelsroutes.
De voornaamste asset van Zuid-Sudan is olie, die in de grensstreek met Sudan gewonnen wordt. De olie-inkomsten zijn goed voor 98% van de begroting van de regering van Zuid-Sudan. Buiten de olie-industrie produceert het land vrijwel niks, alhoewel het land meerdere bodemschatten heeft, die echter maar beperkt geëxploiteerd worden. Het grootste deel van de bevolking werkt in de landbouw voor de eigen voedselvoorziening.
Geschiedenis
De geschiedenis van Zuid-Sudan is gebaseerd op die van buurland Sudan. De historie is sterk gedeeld met die van Egypte vanwege de Nijl. 'De Sudan' is ook de naam van de savanna-regio in West-Afrika, ingeklemd tussen de Sahel en het tropisch regenwoud. Historisch gezien is 'De Sudan' niet direct verwant met het hedendaagse Sudan, maar tegenwoordig wordt de term vaak breder gebruikt, als overgangsgebied tussen de Sahel en de tropische wouden over de volledige breedte van Afrika. In de 14e en 15e eeuw werd Sudan bevolkt door Arabische nomaden. Van de 16e tot 19e eeuw raakte het gebied gearabiseerd. Vanaf eind 19e eeuw begon het gebied onder Britse invloed te staan.
In 1899 werd de Anglo-Egyptian Sudan opgericht, een condominium van het Verenigd Koninkrijk. In de praktijk hadden de Britten de volledige zeggenschap in Sudan terwijl in Egypte meer bestuur werd overgelaten aan de lokale bevolking. In 1956 werd Sudan onafhankelijk van het Verenigd Koninkrijk. Sinds onafhankelijkheid werd Sudan bestuurd door een serie instabiele militaire regeringen. In 1989 greep Omar al-Bashir de macht in Sudan, hij zou het land bijna 30 jaar lang besturen. Sudan werd gekenmerkt door intern conflict, van 1955 tot 1972 woedde de eerste Sudanese burgeroorlog, gevolgd door een tweede oorlog van 1983 tot 2005. Zes jaar na het einde van de burgeroorlog werd Zuid-Sudan in 2011 onafhankelijk van de rest van Sudan. In 2013 brak echter een burgeroorlog uit tussen de twee grootste bevolkingsgroepen. Daarnaast heeft Zuid-Sudan nog grensdisputen met Sudan, met name twee regio's in het noorden waar veel olie gewonnen wordt.
Wegennet
Zuid-Sudan heeft een netwerk van 12.642 kilometer weg, waarvan 7.369 kilometer is geclassificeerd als een Interstate Road, 1.451 kilometer State Primary Roads en 3.822 kilometer State Secondary Roads. Het wegennet is opgedeeld in A-wegen (trunk roads), B-wegen (state roads) en C-wegen (urban roads).[1] Slechts weinig wegen zijn verhard, maar 5.000 kilometer weg wordt beschouwd als een all-weather road. In januari 2023 had Zuid-Sudan circa 470 kilometer verharde weg.[2]
Het wegennet van Zuid-Sudan is één van de minst ontwikkelde in Afrika. Er zijn nagenoeg geen verharde wegen in het land, mede vanwege de moerassige bodem en klimaat, conflicten en armoede. In de hoofdstad Juba zijn slechts een handjevol geasfalteerde wegen. Van die wegen gaat er maar één tot ver buiten de stad, namelijk de 192 kilometer lange weg van Juba naar Nimule op de grens met Uganda. Die weg werd op 12 september 2012 in gebruik genomen. Vrijwel alle hoofdwegen zijn zandwegen, die soms goed begaanbaar zijn, maar in het regenseizoen vaak ook niet. Er is slechts één geïmproviseerde brug over de Nijl in geheel Zuid-Sudan, in Juba. Langs veel wegen liggen nog mijnenvelden uit oude conflicten. In Wau, de tweede stad van Zuid-Sudan, is slechts één straat geasfalteerd. De rivier de Nijl is van wezenlijke betekenis voor transport in Zuid-Sudan. Juba is de zuidelijkste stad die door grotere schepen vanaf de Nijl te bereiken is.
Op 12 december 2022 opende 63 kilometer verharde weg tussen Juba en Terekeka.[3] Dit was de eerste fase om met Chinese financiering een 392 kilometer lange wegverbinding tussen Juba en Rumbek aan te leggen.
Wegcategorisering
In 2011 is bij de oprichting van de Southern Sudan Roads Authority een wegcategorisering ingevoerd.
Het wegennet is daarbij functioneel opgedeeld;
A: Trunk Roads
klasse | omschrijving |
---|---|
International Roads | International trunk Roads linking centres of international importance and crossing international boundaries or terminating at international ports |
Inter State Roads | National trunk Roads linking nationally important centres. |
B: State Roads
klasse | omschrijving |
---|---|
Primary Roads | Primary Roads linking State important centres to each other. |
Secondary Roads | Secondary Roads linking County important centre to each other, to more important centres or to higher class Roads |
Feeder Roads | Tertiary Roads linking minor centres (Roads other than Inter-State and International Roads other than those inside cities and municipalities) |
C: Urban Roads
klasse | omschrijving |
---|---|
UA | Urban Arterials |
UC | Urban Collectors |
UL | Urban Local Roads |
Wegbeheer
In 2011 is de Southern Sudan Roads Authority opgericht om het wegbeheer uit te voeren.[4] Dit is een agentschap van het Ministry of Transport and Roads.
Wegnummering
In Zuid-Sudan werd voorheen het wegnummeringssysteem van Sudan gebruikt. In de nieuwe wegencategorisering die in 2011 is ingevoerd werd ook gesproken van de invoering van een wegnummering.
De World Bank hanteert een wegcatalogus met genummerde wegen.[5] Er bestaat een wegnummering van Interstate Roads (I), Primary Roads (P) en Secondary Roads (S). Bijna al deze wegen zijn onverhard.
Wegnummers worden voor zover bekend niet bewegwijzerd, dus het is onbekend hoe een wegnummerschild er uit zou zien.
Lijst van Interstate roads
De Interstate Roads bestaan uit 11 genummerde wegen met de prefix 'I'. De routes verlopen niet altijd even logisch en zijn deels ook opgesplitst in twee routes omdat een tussenliggend deel ontbreekt. Het meest apart is de I8 die uit twee routes bestaat die geen relatie tot elkaar hebben.
Lijst van primary roads
De primary roads zijn voor het grootste deel wegen naar de zuidgrens van Zuid-Sudan. Het is geen landelijk netwerk, de P1 t/m P9 liggen allemaal in het zuiden en de P10 t/m P13 alleen in het centrale noorden. Enkele nummers worden overgeslagen.
No. | Route | Lengte |
---|---|---|
P1 | Kimotong - Cuhudum - grens Uganda | 115 km |
P2 | Keyala - Ikotos - Mosingo | 83 km |
P3 | Lafon - Torit | 64 km |
P4 | Torit - Magwi - Pageri | 106 km |
P5 | Magwi - Labone - grens Uganda | 64 km |
P6 | Nzara - grens D.R. Congo | 73 km |
P7 | Diabio - Ezo - Yubo - grens Centraal-Afrikaanse Republiek | 73 km |
P9 | I11 - Kajo Keji - grens Uganda | 136 km |
P10 | Ayod - Waat - Akobo | 191 km |
P11 | Alek - Akon - Wanyjok - Marial Baai | 109 km |
P13 | Bentiu - grens Sudan | 58 km |
Bewegwijzering
Bewegwijzering is vrijwel non-existent in Zuid-Sudan. Enkele nieuw aangelegde wegen hebben groene wegwijzers met witte letters.
Referenties
Wegen van Afrika |
---|
Algerije • Angola • Benin • Botswana • Burkina Faso • Burundi • Centraal-Afrikaanse Republiek • Comoren • Democratische Republiek Congo • Republiek Congo • Djibouti • Egypte • Equatoriaal Guinea • Eritrea • Ethiopië • Gabon • Gambia • Ghana • Guinea • Guinea-Bissau • Ivoorkust • Kaapverdië • Kameroen • Kenia • Lesotho • Liberia • Libië • Madagaskar • Malawi • Mali • Marokko • Mauritanië • Mauritius • Mozambique • Namibië • Niger • Nigeria • Rwanda • São Tomé en Príncipe • Senegal • Seychellen • Sierra Leone • Somalië • Sudan • Swaziland • Tanzania • Togo • Tsjaad • Tunesië • Uganda • Westelijke Sahara • Zambia • Zimbabwe • Zuid-Afrika • Zuid-Sudan |