Brontekst bekijken van Frankrijk

{{Factbox land
| vlag= Flag of France.svg
| lokale naam= France
| land= Frankrijk.png
| Hoofdstad = [[Paris]]
| Oppervlakte = 674.843 km²
| Inwonertal = 67.176.000
| Lengte wegennet = 1.000.960 km
| Lengte snelwegennet = 15.557 km<ref>3.863 km [[voie express]] (stand 01-01-2019) en 11.696 km [[autoroute]] (stand 01-01-2019)</ref>
| Eerste snelweg = 1941
| Lokale naam = [[Autoroute]]
| Rijdt = rechts
| Nummerplaatcode = F
}}
'''Frankrijk''' (Frans: ''République française'') is een land in West-Europa. Het land telt ruim 67 miljoen inwoners, waarmee het één van de grote landen van Europa is. Frankrijk heeft inclusief overzeese gebiedsdelen een oppervlakte van ruim 16 keer Nederland. Europees Frankrijk wordt ook wel "France métropolitaine" genoemd en heeft een oppervlakte van 552.000 km². De overzeese gebiedsdelen ("la France d'outre-mer") hebben een oppervlakte van nog eens 88.000 km², waarvan [[Frans-Guyana]] het grootste is. De hoofdstad is [[Paris]] (Parijs). 

==Inleiding==

===Geografie===
[[Afbeelding:A40 Sallanches.jpg|thumb|right|400px|De [[A40 (Frankrijk)|A40]] bij Sallanches met de Mont Blanc.]]
Frankrijk is gelegen in West-Europa, aan zowel de Atlantische Oceaan als de Middellandse Zee. Het land grenst in het noorden aan [[België]] en [[Luxemburg]], in het oosten aan [[Duitsland]], [[Zwitserland]] en [[Italië]] en in het zuiden aan [[Spanje]] en [[Andorra]]. Het ministaatje [[Monaco]] ligt aan de Middellandse Zee in het zuidoosten van Frankrijk. Het Europese deel van Frankrijk wordt meestal 'metropolitaan Frankrijk' of 'France métropolitaine' genoemd. Daarnaast bestaat er 'overzees Frankrijk' of 'France d'outre-mer', deze gebieden zijn gevarieerd in omvang, inwonertal en mate van autonomie en zelfbestuur. Het grootste gebied is [[Frans Guyana]]. Diverse eilanden in het Caribisch gebied, de Indische Oceaan en de Pacifische Oceaan behoren tot Frankrijk.

Europees Frankrijk heeft een gevarieerd landschap. De Atlantische kust wordt gevormd door een gevarieerde kustlijn, van de krijtrotsen in het noorden tot de kliffen van Bretagne en de zandstranden met hoge duinen rond de Golf van Biskaje. De Middellandse Zeekust is westelijk van Marseille veelal vlak met lagunes. Oostelijk van Marseille is de kustlijn veelal bergachtig. 

Grote delen van Frankrijk zijn relatief vlak tot glooiend, met name in het noorden, westen en midden van het land. In het zuidoosten liggen de Franse Alpen, met de 4.808 meter hoge Mont Blanc op de grens met Italië als hoogste punt van zowel Frankrijk als de Alpen. De Franse Alpen omvatten diverse 'vierduizenders'. Westelijk van de Alpen ligt het Rhônedal, dat noord-zuid door het zuidoosten van Frankrijk loopt. Westelijk van het Rhônedal ligt het Massif Central, met streken als de Auvergne, Ardèche, Cévennes en Lozère. Het hoogste punt hiervan is de 1.886 meter hoge Puy de Sancy. 

De grens met Spanje wordt gevormd door de Pyreneeën, die aan Franse zijde steil aflopen naar het laagland. Het hooggebergte beslaat aan de Franse zijde maar een smalle strook. De 3.298 meter hoge Vignemale is het hoogste punt van de Pyreneeën aan Franse zijde. In het noordoosten van Frankrijk vindt men de Vosges (Vogezen), een middelgebergte met de 1.424 meter hoge Grand Ballon als hoogste punt. Tussen de Franse Alpen en de Vosges vindt men het Massif du Jura, met de 1.720 meter hoge Crêt de la Neige als hoogste punt. Het hoogste punt op Corsica is de 2.706 meter hoge Monte Cinto.

Andere delen van Frankrijk zijn vlakker tot hooguit heuvelachtig, zoals de Franse Ardennen, de Bourgogne en de Morvan. De grootste rivieren van Frankrijk zijn de Loire, Seine en Rhône. De Rijn (Rhin) vormt deels de grens met Duitsland. Kleinere rivieren zijn de Meuse (Maas), Moselle (Moezel), Doubs, Saône, Dordogne, Garonne en Var. Daarnaast hebben met name de Loire en Seine een groot aantal langere zijrivieren. Het grootste meer is het Lac Léman (Meer van Genève) dat op de grens met Zwitserland ligt. Andere grote meren zijn het Lac du Bourget en Lac d'Annecy. 

Veel streken van Frankrijk staan internationaal bekend, zoals de Drôme, Provence, Côte d'Azur, Dordogne, Bretagne, Normandie, Bourgogne en Alsace. De départementen van Frankrijk zijn hier vaak naar vernoemd.

===Economie===

Frankrijk is de derde economie van Europa en de zesde economie van de wereld. Het land heeft een betrekkelijk grote industriële sector, met name chemische industrie, de auto-industrie (Citroën, Peugeot en Renault), luchtvaartindustrie (Airbus), energie (GDF Suez, EDF) en de wapenindustrie. De landbouw speelt een betrekkelijk kleine rol, maar is wel internationaal bekend, met name de Franse wijnen. Een derde van al het landbouwgebied van de Europese Unie is in Frankrijk gelegen. 

Het land is de populairste toeristische bestemming ter wereld. Toeristen trekken naar de steden, stranden en bergen. De grootste aantallen toeristen reizen naar [[Paris]]. Veel Noord-Europeanen vieren de zomervakantie in Frankrijk.

===Demografie===
[[Afbeelding:A55 Marseille-1.jpg|thumb|right|400px|De [[A55 (Frankrijk)|A55]] in [[Marseille]].]]
Frankrijk heeft weliswaar veel inwoners, maar grote delen van het land zijn betrekkelijk dunbevolkt. Zo'n 20% van de Fransen woont in de regio Île de France rond [[Paris]]. Andere grote agglomeraties zijn [[Lyon]], [[Marseille]], Bordeaux, Toulouse, Lille, Nantes en Strasbourg. In het midden van Frankrijk zijn behalve Paris weinig grotere steden. Fransen moeten grote afstanden afleggen door dunbevolkt gebied tussen de grootstedelijke regio's. 

Het inwonertal van Frankrijk was relatief stabiel in de eerste helft van de 20e eeuw, en groeide van 40 miljoen in 1900 naar 42 miljoen in 1950. Vanaf de jaren '50 begon het inwonertal sterk te groeien door immigratie uit voormalige kolonies en andere landen. In 1969 werd de grens van 50 miljoen inwoners overschreden en in 2003 volgde de grens van 60 miljoen inwoners. 

In Frankrijk wonen relatief veel mensen van Noord-Afrikaanse afkomst, met name uit [[Algerije]] (dat tot 1962 een integraal onderdeel van Frankrijk was) en andere Noord-Afrikaanse landen als [[Tunesië]] en [[Marokko]]. Daarnaast zijn er veel mensen van Afrikaanse afkomst ten zuiden van de Sahara, dat ook kolonies van Frankrijk waren. De meeste immigranten of mensen van Afrikaanse afkomst wonen in de periferie van grote steden, de zogenaamde 'banlieues' die sociaal en economisch zijn achtergesteld. In 2005 braken grootschalige rellen uit in de banlieues in het Frankrijk.

===Overzeese gebiedsdelen===

{{Frankrijk overzees}}

==Wegennet==

Frankrijk heeft ongeveer 900.000 kilometer aan verharde wegen. Het land heeft 15.714 kilometer autosnelweg en expresswegen, waarvan 157 kilometer in de overzeese gebiedsdelen en 15.557 kilometer in Europa. Van deze 15.557 kilometer bestaat 11.696 kilometer uit [[autoroute]]s en 3.863 kilometer uit [[voie express]]. Het grootste gedeelte van het autosnelwegennet is door de staat in beheer gegeven van een van de Societés Autoroutières. Slechts een beperkt aandeel van het autoroute-netwerk is in het directe beheer van de overheid en tolvrij. Daarnaast onderhoudt de centrale overheid de zogenaamde [[Route Nationale|routes nationales]], de oorspronkelijke hoofdwegen tussen de grote steden. Door de aanleg van autosnelwegen hebben deze wegen vaak hun nationale belang verloren. In 1973 en 2006 zijn een groot aantal routes nationales overgedragen aan de departementen, die ze als [[route départementale|routes départementales]] beheert. Daardoor vormen de routes nationales geen echt netwerk meer, maar een serie verbindingen op routes waar geen autosnelwegen zijn.

===Autoroutes===
[[Afbeelding:A6 Villefranche-sur-Saône.jpg|thumb|right|400px|De [[A6 (Frankrijk)|A6]] bij het tolstation van Villefranche-sur-Saône.]]
''Zie ook [[autoroute]].''

In Frankrijk bestaat uit een uitgebreid netwerk van [[autoroute]]s, die alle grote steden van het land verbinden. De hoofdstad [[Parijs]] vormt het centrale knooppunt van het Franse snelwegennet, andere grote steden vormen kleinere knooppunten. Het netwerk van autosnelwegen is in Frankrijk minder dicht dan in Duitsland of de Benelux omdat vrij grote delen van Frankrijk dunbevolkt zijn. Daardoor zijn er 4 noord-zuidverbindingen; de A10, A20, A71-A75 en A6-A7. De oost-westverbindingen zijn nog wat minder voorhanden, in Noord-Frankrijk zijn dit de invalswegen van Parijs, in Zuid-Frankrijk zijn slechts twee oost-westroutes, de A64/A62 en A61 en de A89. De afstanden tussen de verschillende autosnelwegen zijn daarom vrij groot.

In Frankrijk zijn de meeste autoroutes [[tolweg]]en onder concessie. Er zijn meerdere grote concessionairs die een netwerk van tolwegen in het beheer hebben. Hierbij wordt onderscheid gemaakt tussen de totale groep en dochtermaatschappijen. Deze dochtermaatschappijen worden in de communicatie echter niet allemaal bekend gemaakt, maar bestaan administratief nog wel. 

Frankrijk staat bekend om de [[zwarte zaterdag]], de grote uittocht van vakantieverkeer in de zomer. Dit levert vaak grote congestie op de noord-zuidverbindingen op. Daarbuiten is het verkeersaanbod echter veel lager, waardoor lange-afstandsverkeer buiten de vrijdag-zaterdag in de zomer vaak goed kan doorrijden tussen de grote steden. Het wegennet is bovendien relatief adequaat uitgebouwd, met meerdere routes die over grote afstanden 2x3 rijstroken tellen, zoals de A1 Paris - Lille, de A6 Beaune - Lyon, de A7 Lyon - Marseille, de A9 Orange - Spaanse grens, de A10 Paris - Tours, de A13 Paris - Caen en de A63 Bordeaux - Spaanse grens. Elders zijn de 2x3 trajecten korter. In grote steden, met name in en rond Parijs zijn ook bredere snelwegen, tot 16 rijstroken aan toe op de A1 en A6.

{{Sjabloon:Navigatie snelwegen in Frankrijk}}

===Route Nationales===
[[Afbeelding:N134 Vallée d'Aspe.jpg|thumb|right|400px|De [[N134 (Frankrijk)|N134]] in de Vallée d'Aspe in de Pyreneeën.]]
''Zie ook [[route nationale]].''

Routes nationales zijn in Frankrijk in de loop der geschiedenis overgedragen aan de departementen, wat men een 'declassering' noemt. Hierdoor is er nog slechts een klein deel van het wegennet als route nationale betiteld, dat bovendien geen sluitend netwerk meer vormt. Er waren twee momenten dat de routes nationales gedeclasseerd werden. Tijdens de hervorming van 1972, die per 1 januari 1973 van kracht werd, is reeds 53.000 kilometer route nationale overgedragen aan de departementen. Tijdens de hervorming van 2005, die per 1 januari 2006 van kracht werd, is nog eens 20.000 kilometer overgedragen, waardoor slechts een beperkt aantal routes de status van route nationale behield. 

Routes nationales zijn tegenwoordig van minder belang vanwege het netwerk van autoroutes. Overgebleven routes nationales zijn vaak wat beter uitgebouwd, niet zelden als [[voie express]] of vormen routes op verbindingen waar geen autoroute voorhanden is. In de westelijke regio Bretagne vormen routes nationales de enige doorgaande wegen, aangezien in dit gebied vrijwel geen autoroutes zijn. Elders in Frankrijk vormen routes nationales gefragmenteerde routes. Het is niet ongebruikelijk dat van oorspronkelijke routes van honderden kilometers lengte slechts korte stukken zijn overgebleven. Routes nationales komen ook voor in een aantal overzeese gebiedsdelen van Frankrijk, zoals op Frans-Guyana, Guadeloupe en La Réunion.

{{RN Frankrijk}}

===Europese wegen===

In Frankrijk worden de [[Europese weg]]en consistent bewegwijzerd. Zoals een groot deel van Europa is het echter niet een primair gebruikt systeem, de nummers genieten relatief weinig bekendheid, en de routes van E-wegen zijn vaak onlogisch en volgen niet de grote verkeersstromen op de autoroutes, ze slaan regelmatig af. De E-nummers worden in de communicatie zelden gebruikt. 

{{E-wegen in Frankrijk}}

===Tol===
[[Afbeelding:Tolstation A4 Reims.jpg|thumb|right|400px|Het [[tolstation]] van de [[A4 (Frankrijk)|A4]] bij Reims.]]
''Zie ook [[Tolwegen in Frankrijk]].''

Concessionairs zijn gerechtigd om [[tol]] te heffen op de autosnelwegen die zij in beheer hebben. Dit gebeurt in de regel doordat men bij het oprijden van de tolweg een kaartje trekt en dit bij het verlaten van de route weer inlevert, waarna de prijs wordt berekend. De concessionairs onderhouden de tolwegen, dragen zorg voor de [[verzorgingsplaats]]en en hebben een eigen radiostation op 107.7 FM. Via deze frequentie wordt [[verkeersinformatie]] en toeristische informatie gegeven voor het gebied waar men op dat moment doorheen rijdt. Tolroutes zijn in Frankrijk vaak in betere staat dan de autosnelwegen in beheer van de centrale overheid.

De tolwegen waren oorspronkelijk in beheer bij bedrijven die voor 100% in staatseigendom waren. Later zijn de meeste concessionairs beursgenoteerd of op een andere manier in private handen geraakt. De meeste concessiehouders hebben meerdere autosnelwegen in een deel van het land in handen. De grootste spelers op de markt zijn APRR in het noorden en oosten en ASF in het zuiden.

{{Tol Frankrijk}}

===Geschiedenis===
[[Afbeelding:N85 Corps.jpg|thumb|right|400px|De [[N85 (Frankrijk)|N85]] 'Route Napoléon' bij Corps in de Alpen.]]
''Zie [[autoroute]] voor het hoofdonderwerp.''

In 1811 werd door Napoléon een netwerk van [[route impériales|routes impériales]] ingevoerd in de delen die destijds onder bestuur van Frankrijk stonden. Naast het hedendaagse Frankrijk omvatte dit ook de Benelux, delen van Duitsland en Italië. De routes impériales werden genummerd volgens een systeem waarbij de nummers 1 t/m 14 de radialen van [[Paris]] vormden, 15 t/m 27 waren aftakkingen van deze radialen en 28 t/m 229 waren bedoeld voor overige verbindingen. Dit waren wegen van respectievelijk de eerste, tweede en derde klasse. Daarnaast waren er aftakkingen van de routes impériales met een 'bis' nummer (bijvoorbeeld 1bis). 

Na de restauratie van 1824 werd een nieuwe naam voor de hoofdwegen bedacht, de [[route nationale]]. De wegnummering hiervan was grotendeels gebaseerd op de route impériales van 1811, met uitzondering van de wegen die buiten Frankrijk waren komen te liggen. Het nummeringsyssteem van de routes nationales is daardoor één van de oudste ter wereld. Het aantal routes nationales werd in de jaren '30 van de 20e eeuw flink uitgebreid tot circa 80.000 kilometer. In 1973 werd al 53.000 kilometer route nationale overgedragen aan de departementen, veelal de routes die in de jaren '30 waren toegevoegd. In 2006 volgde een tweede grote declassatieronde, waardoor Frankrijk geen echt netwerk van routes nationales meer had.

In de jaren '30 werden de eerste plannen gemaakt voor autosnelwegen in Frankrijk, de [[eerste snelweg]] van Frankrijk was een 7 kilometer lang stuk van de [[A13 (Frankrijk)|A13]] ten westen van Parijs dat op 4 oktober 1941 werd opengesteld. Tot de jaren '60 had Frankrijk echter vrijwel geen autosnelwegen, in de jaren '60 kwam vooral de as Lille - Paris - Lyon - Marseille gereed. Pas later in de jaren '70 werden ook andere lange-afstandsroutes ontwikkeld, maar het duurde nog tot ver in de jaren '90 voordat Frankrijk een echt uitgebreid netwerk van autoroutes had, in 1980 had Frankrijk slechts 5.000 kilometer snelweg, wat verdubbelde naar 10.000 kilometer rond 2000. De bouwsnelheid is sinds 2010 sterk gedaald.

===Toekomst===

''Zie [[Lijst van wegenprojecten in Frankrijk]].''

Het snelwegennet van Frankrijk wordt grotendeels beschouwd als voltooid, er zijn weinig ontbrekende schakels meer. Her en der worden nog wel autoroutes gepland, maar de planvorming ervan verloopt sinds 21e eeuw traag, na het gereedkomen van de laatste grote verbindingen is het bouwtempo significant gedaald. Wel worden bestaande autoroutes verbreed.

Daarnaast worden sommige verbindingen nog gerealiseerd als [[voie express]]. De bouw hiervan verloopt zeer gefragmenteerd, met overal in het land korte stukjes van een paar kilometer in aanbouw. Met name de ontwikkeling van de zogenoemde [[RCEA]] heeft prioriteit. De voie express wordt zowel door de Franse regering aangelegd als onderdeel van routes nationales als door de departementen, dat vaak regionale verbindingen zijn, vaak een 'Axe' genoemd. De meeste hiervan liggen in Bretagne en Centraal-Frankrijk.

==Maximumsnelheden==
[[Afbeelding:Viaduc de Millau-2.jpg|thumb|right|400px|Het [[Viaduc de Millau]] van de [[A75 (Frankrijk)|A75]].]]
{| class="wikitable"
! wegtype !! Vmax
|-
| {{bibeko}} || {{50}}
|-
| {{bubeko}} || {{80}}
|-
| {{asw}} || {{130}}
|}
Bij slecht weer geldt er op autosnelwegen een limiet van 110 km/uur. Frankrijk kent [[autoweg]]en, maar hieruit volgt geen eigen snelheidslimiet zoals in Nederland. In de praktijk is dit vaak 90 of 110 km/h.

De algemene maximumsnelheid buiten de bebouwde kom in Frankrijk was altijd 90 km/h maar is per 1 juli 2018 verlaagd naar 80 km/h in een poging om de verkeersveiligheid te verbeteren.<ref>[https://www.lemonde.fr/societe/article/2018/06/30/abaissement-de-la-vitesse-a-quoi-ressemble-la-france-des-80-km-h_5323624_3224.html Abaissement de la vitesse : à quoi ressemble la France des 80 km/h ? | lemonde.fr]</ref>

==Wegnummering==
[[Afbeelding:N94 Chorges.jpg|thumb|right|400px|De [[N94 (Frankrijk)|N94]] bij Chorges in de Alpen.]]
De eerste [[wegnummer]]ing in Frankrijk dateert uit de tijd van Napoléon. Ten tijde van de Franse Revolutie waren de wegen in een zeer slechte staat. Napoléon meende een goed wegennet nodig te hebben voor troepenverplaatsingen en ging dan ook over tot aanleg en nummering van [[Route impériale|routes impériales]]. 

De routes impériales vormen nog steeds de hoofdmoot van de genummerde [[Route Nationale|routes nationales]], routes met een rood schildje en een [[prefix]] N. Autosnelwegen hebben eveneens een rood schildje, maar een prefix A. Wanneer [[indirecte verwijzing|indirect]] naar een wegnummer wordt verwezen, gebeurt dit door een verwijzing in platte tekst. Bij verwijzingen naar een autosnelweg vanaf een andere autosnelweg, wordt dit nummer vaak ook wit omkaderd.

De A-nummers zijn tot op zekere hoogte van de N-nummers afgeleid, waarbij zij in de buurt lopen. Dit geldt met name bij de A-nummers 1 tot en met 20; bij hogere nummers bestaat deze parallel vaak niet. Deze nummers zijn eerder regionaal verdeeld. Tenslotte zijn in Frankrijk ook de departementale wegen genummerd. Deze hebben een geel schildje met zwarte letters. Ieder departement bepaalt zelf hoe het de wegen nummert. Op de grens tussen twee departementen wisselt men vaak van wegnummer. Als gezegd worden sinds 2006 veel Routes Nationales aan de departementen overgedragen. Als onderdeel van dit proces verliezen de routes in kwestie hun N-nummer en krijgen zij hiervoor een D-nummer in de plaats.

Gemeentelijke wegen tenslotte verschijnen niet op de borden. Zij hebben slechts administratief belang. 

Aan het wegnummer kan men slechts zien wie de [[wegbeheerder]] is. Het nummer laat niet zien, hoe de route precies is uitgebouwd. Een N-weg kan een tweestrooksweg zijn en een D-weg een [[substandaard snelweg]]. De [[Boulevard Périphérique|Boulevard Périphérique]] van Parijs is zelfs een gemeentelijke weg. 

[[Wegnummer]]s staan in Frankrijk vrijwel overal op de borden. Dat geldt zowel voor nationale nummers als voor [[Europaweg (E-weg)|E-nummers]]. De enige uitzondering daarop is dat bij [[afrit]]ten van autosnelwegen het nummer van de kruisende route in principe niet wordt vermeld. De nummers van Franse wegen worden aangegeven op een [[ruitertje]] bovenop de richtingsborden.

==Bewegwijzering==

''Zie ook [[Bewegwijzering in Frankrijk]].''

Richtlijnen voor de Franse bewegwijzering zijn vastgelegd in een landelijke richtlijn, de zogenaamde Instruction Interministérielle sur la Signalisation Routière. Verder is Frankrijk partij bij het [[Weense_conventie_1968|Verdrag van Wenen]]. Verkeerstekens zijn gebaseerd op dat verdrag. In de Franse [[bewegwijzering]] komen drie kleurenstellingen terug, namelijk wit-op-blauw, wit-op-groen en zwart-op-wit. Wit-op-blauw is de kleurstelling voor verwijzingen naar de autosnelweg. Deze komt zowel terug bij verwijzingen vanaf het [[onderliggend wegennet]] naar de snelweg en op [[rechtdoorbord]]en en [[afstandenbord]]en op de autosnelweg zelf.

De overige beide kleurstellingen worden gebruikt op het onderliggend wegennet. In wit-op-groen worden aangegeven de meest directe routes naar een aantal belangrijke plaatsen, de zogenaamde [[pôles verts]]. Alle andere verwijzingen (uitgezonderd die naar autosnelwegen) worden in zwart-op-wit geplaatst. In deze "gesplitste" verwijzing ligt deels besloten dat de centrale overheid betaalt voor de groene verwijzingen, de departementen voor de witte en de concessionairs van de autosnelwegen voor de blauwe. Om die reden wordt in de bewegwijzering ook gebruikgemaakt van aparte panelen voor iedere kleurcode.

Op de Franse bewegwijzering wordt gebruikgemaakt van het  [[lettertypes_bewegwijzering|lettertype]] Charactères. Dit lettertype verschijnt in een aantal varianten op de borden. [[bebouwde kom|Kom]]namen worden geheel in kapitalen bewegwijzerd; voor [[stadsdeel|stadsdelen]] worden cursieve hoofdletters gebruikt. [[Object]]en en namen van [[verzorgingsplaats]]en staan met een cursieve letter in regulier schrift op de borden.

De afritten op Franse autosnelwegen zijn genummerd aan de hand van opvolgende nummers. Daarbij wordt gebruikgemaakt van het internationaal bekende afritsymbool. Wanneer een afrit moet worden ingevoegd, wordt na het voorafgaande nummer een afrit met de toevoeging .1 ingevoegd. [[Knooppunt]]en zijn niet genummerd.

==Verkeersveiligheid==
[[Afbeelding:Tunnel du Vieux-Port.jpg|thumb|right|400px|De [[Tunnel du Vieux-Port]] in [[Marseille]].]]
{| class="wikitable"
! jaar !! verkeersdoden
|-
| 2010 || 3.992
|-
| 2011 || 3.963
|-
| 2012 || 3.653
|-
| 2013 || 3.268
|-
| 2014 || 3.384
|-
| 2015 || 3.461
|-
| 2016 || 3.469
|-
| 2017 || 3.448
|}
In 2010 vielen 62 doden per 1 miljoen inwoners in Frankrijk, een daling van 51 procent ten opzichte van het jaar 2001. Frankrijk behoort daarmee tot de middenmoot in Europa qua verkeersveiligheid.<ref>[http://europa.eu/rapid/pressReleasesAction.do?reference=IP/11/830&format=HTML&aged=1&language=NL&guiLanguage=en Verkeersveiligheid: aantal verkeersdoden EU met 11% gedaald in 2010 | europa.eu]</ref> Zoals in meer Europese landen stagneerde de daling van het aantal verkeersdoden vanaf 2013. In 2015 vielen 54 verkeersdoden per 1 miljoen inwoners, waarmee Frankrijk rond het EU-gemiddelde ligt.<ref>[http://etsc.eu/10th-annual-road-safety-performance-index-pin-report/ 10th Annual Road Safety Performance Index (PIN) Report | etsc.eu]</ref> In 2015 had Frankrijk het grootste aantal verkeersdoden van de Europese Unie, nog iets meer dan Duitsland.

Verkeersveiligheid is een speerpunt van de Franse regering, met een sterk groeiend aantal flitspalen en [[trajectcontrole]]s. Ook is getracht een alcoholtester verplicht te stellen, aangezien er in Frankrijk betrekkelijk veel onder invloed wordt gereden. Het effect lijkt echter beperkt, sinds 2013 neemt het aantal verkeersdoden weer toe.

==Modal split==
[[Afbeelding:Col du Lautaret.jpg|thumb|right|400px|De [[Col du Lautaret]] in de Alpen.]]
De [[modal split]] in Frankrijk in 2010.<ref>[http://www.insee.fr/fr/themes/tableau.asp?reg_id=0&ref_id=NATTEF13627 Transports intérieurs de voyageurs par mode | insee.fr]</ref>

{| class="wikitable"
! Modaliteit !! reizigerskm !! aandeel
|-
| Auto || 727.300.000.000 || 81,8%
|-
| Bus || 49.900.000.000 || 5,6%
|-
| Trein || 99.300.000.000 || 11,2%
|-
| Metro || 12.400.000.000 || 1,4%
|}

==Zie ook==
[[Afbeelding:Pont de Terenez.jpg|thumb|right|400px|De [[Pont de Térénez]] in Bretagne.]]
* [[Autoroute]]
* [[Voie Express]]
* [[Plan Pompidou]]
* [[Plan routier Breton]]
* [[Plan Palomar]]
* [[Paris]]
* [[Marseille]]
* [[Lyon]]
* [[Toulouse]]

==Externe links==

* [http://www.autoroutes.fr Autoroutes.fr]
* [http://www.securiteroutiere.equipement.gouv.fr/infos-ref/route/signalisation/index.html Bewegwijzerings-pagina van het Ministerie van Verkeer]
* [http://site.sara.free.fr SARA (Sites Amoureux des Routes et Autoroutes)]

==Referenties==

<references/>

{{Sjabloon:Europa}}
[[Categorie:Frankrijk| ]]